بهار
در انـتـظار نـــــــــشستیم کـه نــــو بهـار آیــــد بــهــارمـــوســم نــاب است و وقــت کارآیــــد
گــذاشــت هرچـه بــجـا آن کسا لــتـی پــا رش نـُـــویــــد تــازه گـــرفــت تــازسـربـبا رآیــــد
صـدای بــلبـــل وقــمــری وصد صـدای دگـــر زلانـــه هــای خـمــوش ســوی هـردیـارآیــــد
بــسـوی دشـت ودمـــن هــرکه راگـذرگاه شـــد بـــه چشـــم خـُـــرم شـــاداب لالــــه زار آیــــد
بــبـاغ جـوقــۀ گـلهای رنــگ رنـــگ بــیــنـی دلـی کــه خسـته بُـــود بــیــدرنگ قـرار آیــــد
رســد چـــُونـــوردرخشـان آفتـاب بــه زمــیـن بــه هـــــرکـــنــارسـیــاه ابــــردرفـــرار آیــــد
بـــه عــُرف مـیـهـن ماخاص میله هابـرپاسـت زهــــرکـــجــای دگـــرشـــوردرمــــزار آیــــد
بــه آه ونــالــه وزاری و اشـک بـــی پــایـــان به اهــتــزاز تـوغ عــلی خـلــق بــیشمـارآیــــد
بــه هــردیــار دگــر شـوکــت وجــلال دگــــر زخــان تــابـــه فــقــیـرهــرکه درقـطــار آیــــد
یـکی به غرس نهال و دگر به عیش وطـــرب دگـــر بـــدیــــدن گــلــهـا ی گــلــعـــزار آیــــد
هـــرآنــکه ذوق بـــدل پــیشـه بُــزکــشی دارد بــبـیــن به جــامـه خاصـی به اسپ سوارآیــــد
دلــی کـــه مـــیـــل تــماشــای ارغـــوان دارد بــیـــاد خــاطـــره هـــاشهـــرچــاریــکـارآیــــد
کــجــاست نــسیـم بــهــاران بـی بـد یل وطـن کــه دردیــارهـجـــرت مـا لحظه یئ بکارآیــــد
امــید مــاست کـه درزادگـاه اصل خـودبـاشیم چــرابــه مـــــیـهـن مــا کـافــــروغـــدار آیــــد؟
اگــربـیــاد همان خــاک بــاستـان نـه شــویــم شـــود کــه تــابــه ابــد کـاذب وشـــرار آیـــــد
هــرآنـــچه داشـتـۀ مــابــود دشـمـنـان بـــُردند بــس اســت کــه حـاکـم ما قاتـل وطـرارآیـــــد
بـیا ( ظـریـف) صــف واحــدی بــنـاســازیــم بـه حـفــظ وحــدت مـا لــطـف کـــردگارآیــــد
عزیزاله ( ظریف ) از دنمارک
بالا
بازگشت