شاهرخ پژمان
دخترک افغانستانی!
دخترک افغانستانی
پای سرد و بی کفشت روز زمستانی
آبله دستت با عرق پیشانی
زیر افتاب تابستانی
دانه خوبیست بهر گرگ های بارانی
که رسند به لقمه نانی
دخترک افغانستانی !
میدانم که تو خوبتر میدانی
تو داناتر از آنانی که گویند نمیدانی
اسم تو ، رنج تو ، ستم بنام فرهنگ بتو
دست آویز تمسا هایست که بتو اشگ میریزند
تو باز استوارتر از کوه
با تکیه با مخرویه های پر اندوه
مثل یک ایینه میمانی
که از تمام کین ها عکسی بدل نمیمانی
دخترک افغانستانی!
تو مثل خورشید گرم میمانی
که بر بامت ابر را گذری نیست
تو مثل دریا پر تلاطم میمانی
که در بسترت کاه را جای نیست
دخترک افغانستانی!
آبله دستت با عرق پیشانی
دانه خوبیست بهر گرگ های بارانی
تا برسند به لقمه نانی
شاهرخ پژمان
دهم اگست 2007
نیواورلیان – ایالات متحده امریکا
»»»»»»»»»
گفتگو های تنهای (چند رباعی)
کار و بار دنیا افسانه ای بیش نیست من کیم ازکجا امده ام بهانه ای بیش نیســـت
سالها ادم دنبال ره بود چون نیافـــــــــت این ببافت و نقشه بیراهــــــه ای بیش نیــــــــست
****************
دی دیدم که محتسب دره بدست امــد یک جهان حیله در استین وسرمست امد
بدل صد افرینش کردم و بخود نفرین که عقل و احساس چرات پیوست امـــد
*************
دیشب به سختی ز میخانه برون کردم سر گفتم یا مزدا چرا ست این و ان سر نوشتم را مقدر
ناگاه ز کف میخانه برون امد نوایــــــی میگفت معـــــذور بدار هم بی مایه و هم بی هــــــــنر
**********
گویند ما ز سر زمین کان و زریم تمام دنیا را به مشت خاکش نخریـــــم
عجبم اید این گفته و این کــــــرده بینم که بجهان بهر لقمه نان در بدریم
**********
زاهد گویمت پیاله بگیر و صنم به می بشوی لب بنه بر لبش و ببند ایمان به تار موی
یقین که با ظاهر دین و خنجر اســــــــــــتین گسسته شود ایمانت گر ببندیش به کوی
شاهرخ پژمان
پنجشنبه دوم اگست 2007
نیواورلیان- ایالات متحده امریکا
بالا
بازگشت