محمد يوسف پناه
بيلفلد آلمان
آشنا
صد سلام برتو وطندار بيـــــــــــــوطن افتاده ام در ( پناه ) حـــــــــق شما بی انجمن افتاده ام
بلبل آزاده ام دور از چمـــــــــــــــــن اندر فغان لالهً صـــــــــــحرايی از کوه و دمن افتاده ام
يادم آيد کوه صحرا ، بـــــــــــــوستان و گلستان برگ خشکم تا ز شاخ نــــــــــارون افتاده ام
يوسف ثانی افغانی ز کنــــــــــــــــعان دور شد با خبر يعـــــقوب به پای مرد و زن افتاده ام
نازم آن جنت سرا مادر وطــــــــــــن خاک پدر گشته ام بيخاک و گور و بيکفن افـــــــتاده ام
روزو شب با غم گرفتار درنظر آن مهــــروماه همزبانم در کجا شــــــــــد بی سخن افتاده ام
منعم بسمل به زندان مرغ دل اندر قفـــــــــــس زخم دل ناســـور گشت بی زوالمنن افتاده ام
بوســــــــــــتان آلمان بيلفيلد اگر جنت سراست روح و تن افغانسـتان بی ملک و تن افتاده ام
يادم آيد کــــــــــــابل زيبا و يــــــــــــاران قديم بی نديم و بی حريم دور از عـــــدن افتاده ام
ترسمی ازوقت مرگ و بيکسی بی يارودوست حال دل گـويم به کی دور از تو من افتاده ام
ازوفاداری وفا در راه ملـــــــــــــک و مردمم جان نثارم بی امان حلق در رســــن افتاده ام
از جدايی چند نالم ظلــــــــــــــم چند نابخردان در پی هر اهــــريمن چون کوهکن افتاده ام
گر کشايی تربتم را بعــــــــــــد مرگ ای آشنا دود برآيد از کفـــــــن بين بوالحزن افتاده ام
گفت « پنــــاه » خوانم محبت نامهً ملک وطن خوانم افســـــانه وطنـــــدار بيوطن افتاده ام
بالا
بازگشت