روی ســـــخـــــن

 

 

این جــــهــان است عــــرصۀ پــیکـارما        آزمـــونی بـــرهمـــــه رفـــتار مـا

درشکست وپـــــــــیروزی بدهــیم دوام          زندگی را رســـــــم باشـــد این مدام

دربــــقای زندگــــی بار دیــگــــــــــــر          داد بــایــد امتـــحـــانی را زســــــر

وارد مـیـدان شــــــــــــدند اندرنــــــبرد          پـــــردۀ ظلـــمت ز آنجــا پـاره کرد

همچــو گویی گشته آنجــــا خــــلــق ما          هرکــه خواهـــد در ربایـــد بی بــها

هرج ومرج را کرده اند، قــانــــون کار         تا ربایـند ثــــروت از کــــف بســـیار

ابلهـــــان را اســــــلحه دادند بدســـــت          تا که بدهند خویش را درجا شـــکست

وحــــدت ما را بکــــردند خدشـــــه دار         بــــرزبــان وقـــوم ومذهـــــب یا تبار

کــــهنه کاران پــیشـــرو درکار شــــــد          بـــی مــتاعــان وارد بـــازار شد

داده آنــجا اهـــــریمــــــن را رهـــبری          کـــی بــسازند راه ورســــــم کـــشوری

نفع خود گــــــیرند زآنجــا عــــامـــلان          بـــرچـــپـــاول کرده اند آنجــا پـــلان

درســـــــهــای بیشــــمــار روزگـــار            داده بــــر ما ، گشــت باید هـــوشیـار

ایــده هـــــای کـــهنــه کـــــی آید بکار           بر اصـــول دیگـــــری باید شــــــعار 

امتحـــان شد شــــیوه هــــای زندگــــی          درنــتــیجـــــــه پـــی به پــی بازنــدگـــی

آنچـــنـــان شد زان همــــه پــایــان کار          تا کــــه کردند مـلـک ما را خـــاکـــسار

ازهمـــــان لشـــکر کشی با یکــدیــگر           بوده بـــرمــا همچـو زهـــــری زوثمر

مــا به نـام قــوم ودیــن وایـــده هـــــا            می نمــــودیم بــرخــــود ومـــردم جـــفــا

مثـــل افــــزاری بدســــت اهـــریمــن            درعمـــــل بــــودیم ویــا اندر ســخـــن

هــرچـه بوده ، محــو ما بودست بس             مــا نباید آن کـــنیم تــکــرار پس 

حـــال رفـــته ازمـــیان رســــم کهــن            آنــچـــه خـــواهــند بــر مـلا گویند سخــن

پشت پرده گشته افشـــا ،هرچــه بــود            آن دروغ وچـــال ونیــــرنگ یــــهـــــود

ازبـــرای ســـود خود ســرمـــایـه دار            دررقـــابت او به جـــنگ است هــرکــنار

تا کنند تسخــیــــــر بازار جـــــهـــان            جنـــگ نفع وکــاروزار است درمــــیان

مـــا شــدیم حــالا به بازارش متـــاع            ازبهــــای ما بســــــازند خـــود غــنـــــا

کارمــاست ، بهــــرنفع دیـــگــران              نوعی دیگــــر پـــــرده ســــازند درجــهان

خـــفته ای بــیدار شـو، روی سخـن             بـا تو است روشــــنــگر خــلق کــهــن

ایــن سکـوتت مــرگ میآرد پــدیـــد            درتـــحـــــرک پـــیـــروزی باشد نــوید

ایــده هـــا درذهــن هــا خشــکیده اند           بسکه باری ازمصیبت دیــده انـد

مــــژدۀ بـــیـــداری را بایـــد بـــداد             طـــــرح نــو در زنــدگـــی بــاید نــهـــاد

آنــکه دارد مشـــعــلــی از معــرفت            بــرتـــرقــی بــایدش دادنــد جـــــهـــت

خــــار فــقــر وجــهــل را باید زراه            بـــرتــعــقــل مــحـــو کـــردن پـا به پــا

کــی به تــنــهــایی شود کاری بکرد            گــــربه دشـــمــن آرزو بــاشد نـــبــرد

تـــک تـازی بارهــا شد تجـــــربــه             درشــــکســت و افــتـضاحــش خـــــا تــمـــه

کــی دهـــد تغــیر مــا این نــامــها              تا نبــاشــیم درعمــــل پــاک از ریـــا

ایــــتلاف کــاروپــیکار است بـکار             فـــتــح آیــد، خـــــتـــم گـــــردد انــتظـــــار

دست وحــدت را همـه روشنــگران            داد بــاید بــــرخـــلاف نــوکــــــران

دررســـــیده آنـــزمان ای همــوطـن            تـاکه ســـازیــم ســـــاز وبــرگ انـــجــمــن

کـــان درآن باشــد همــه رویای مان           درپــنــاهــش مــا بـــمـــانــیــم در امــــان

ازمــنی هـــــا بگـــذریــم ومــا شویـــــم         تــا کــه با هـــم قـــوت یــــکتا شــــویم

طـــرح نــو را درعــمـــل داریــم بــکار        کـار را با عــلم وعـقـــل داریــم عـــیـــار 

خـــویـــش را بــر قــوت وحــــدت بکار        بـــر تـــضـــاد دشـــمنـــان ســــاریم تــیار

خود بــــپا خـــیزیم بکار خـــــویــشتــن         به زپــــــیکــاری کــجــا بــاشد وطـــــــن

عـــصر بازار است وما بـرنفع خــویش         بــا حـــــــریفــان رزم هـــا داریم به پیش

گــــرتو را ســودی نبــاشد هــشــــــدار         درنــــظــامت نیست نـــظـــمی پــایــدار

گــــشتــه آنــــجـــا مفت خـواران راهبر        دزد وقــاتل هــمــره اند وهم ســــــفـــــر

تـــیــره کردند روزگــار خـــــلــــق را          نــیست مـــعــلــوم رهــروان را چــاه وجاه

صاحب خــانه تــــــو  می باشد بــکار          تــا کــنی رســــمــی به مــلکـــت پــایـــدار

آنــــچه رفت بــرمـا ،ز آن بیگانـه بود          زهــر،مـا را  درهـمـــان پـــیمــانه بــــــود

حــال بــاید مــا زســـرپـــیمـــان کنیم           عــــفویکـــدیگـــر زآن عــــصیــان کـنـیم

رمـــز پــیــروزی بکار باهــمی است         خـــود شــنــاســی فــضــل وعــار آدمیست

بـــرشـــمــاریم ، آنـــچه میکردند بما          زان بــدانــیــم که دیــگـــر نـــبــــود بـــجـا

بــاز گــوییـم حــرف آن بیگانگـــان            بـاز بدهـــیم جـــــهل وفـــقــر زایـــــمــان

بس بـــود دیــگـــربدانسان کار هـــا           آنــــــچــه کردیــــــم بـر خـود و میــهــن روا

رازدار ایــن زمــــان خــــود شـویم           گـــوش وچـــشــم و همــزبــان خــود شــویم

ثــروت مـا ســرزمین وخــلقهــاست          رســـم وآداب وســـنــن ، فـــــــرهنــگهــاست

ازبـــرای حـفظ ایـن ســـرمــایه هــا          کــــرد باید نـــــظـــــــم وقــانـــونــی بپـــا

پــــرچــــم آزادگـــــی داریـــم بلـند           تا کــــــــــه  با خـــلـــق کارها باشد پســند

دربســیج کارگــر، ای هــمــرهــان          ســــاز آزادی دمــــید بـــرروح و جــــــان

مـشعــلی ازشــمع عــلم ومعــرفت           بـــرفـــروزید تا کـــه خـــلــق یاید جـــهــت

اعتـــدالــــی درهمــه کاروســخــن          رســــــــــم ســـازید از برای آن وطــــن

انــقلات مــلی یی بــرپا کنـــــــــید          حـــسن وحــدت بــر هـــمــه دلـــــها کنــــید

راه وکــار خــویش را درکارزاز            بـــرنـجــات آن وطـــــــن بـــدهــید شـــعــــار

 

 

نصیر ندا ، شهر ایس آلمـــان ،25  می سال   2007

 

 

---

بالا
 
بازگشت