دوکتوراحدوفامعصومی

           

بگوکه تاجیکم وخاوران دیار من است

 

بیا که با تو گل و سبزه و بهارمن است        بیا که بیتو که بسی  خوارروزگارمن است

در انتظار تو دست ازجهان وجان شستم       صفای روی  تو، جان من و قرار من است

نه شوق منزل وباغ و گل و سمن با من        مقیم کوی توام ، درد و غم دیار من  است

من آن ستارۀ غمگین چرخ ِ فرقــــت تو        که ماه ِدلکش ِروی تو ، غمگسارمن است

چه پرسی منزل ِآواره گردِ  مُلکِ خدای؟         شهید عشق تو ام بیستون مزار من است

به روزحشرچو سر برکشم زبسترخاک          به جستجوی تو این قلبِ داغــدارمن است

اگر زهجــــــر تو  در آرزوی  تو مُردم         گواهِ عشق من این قبـــر ِلاله زار من است

میا به قبــــر ومبــادا که گیـــردت دامن         که دود وآتش دل ، پاســدار ویار من است

نشان قبر من از هیچ کس مگیرای جان        درفش غرقه به خون قبرِخواروزارمن است

به یاد عشـق من ار رنج ِ جستجو بردی        زهرکه خوارترین ، تربتِ نـــزار من است

زقوم ومیهن من گر سؤالی پیش آیـــــد         بگو که تاجیکم وخــــاوران دیار من است

به قبر ِمن چو بیائی گلی ز فاتــــحه نِه          به روز حشر دعای تو ، یــادگار من است   

(وفا) زسوزدل وحق هرآنچه بود نوشت        که خاک ویاروخدا،وِِرد من،شعارمن است     

 

 

 

قوتِ (میلاد)

 

                  مرا ایثاری چون فرهــاد دادند           

                                          ترا مــزدوری وبیـــــداد دادند

                  به گل دادند لقـــای دل ربائی            

                                           به بلبل طــالع ناشـــــاد دادند

                  به نرگس دیدۀ پراشک وخاموش

                                           به طـــوبی فطـرت آزاد دادند

                  یکی را عزت و گردن فرازی

                                           دیگر را آبـــرو بربـــاد دادند

                  یکی آزاده و کمتـــر تعلـــق

                                        دیگرمزدور،و ثروت زیاددادند

                 یکی در راه حق خواهد شهادت

                                       دیگر را وحشـــتِ شــــداد دادند

                به قلــــب پاکِ اَبراران  ندیدند

                                       پلیـــــدان را بــدی ها یــاد دادند

               به ناپاکان دوا دادند و درمــان

                                      دیگر را دارو از بغــــداد دادنـــد

               لئیمان را لئیمی داده بسیــــار

                                       کریمـــان را سخــاوت یاد دادند

              یکی پوشـد لباس از بهر ِترفند

                                      دیـگر را جامـــــۀ منقـــــاد دادند

              ســــریر کشــــور ِآزاده ای را

                                      بدست خـــــــائن وشیــــــاد دادند

         ندیدم باطلی پایــــــــنده برحال

                                     که حـــق را قوت ( میــلاد ) دادند

        جهان را نیست راهی جز تکامل

                                    ازین رو رزمـــــــۀ اضــــداد  دادند

        ( وفا ) را خون دل خوردن رواکرد

                                     اجیــــــــــــران را بتِ نوشاد دادند

                             ــــــــــــــــــــــــ

میلاد یکی ازقهرمانان فلات ایران بود.

 

---

بالا
 
بازگشت