درود برامید وشانزدهمین سالگرد پربارش
دوکتوراحدوفامعصومی
چو داری صدهزاران لشکردل ترا خوار وزبون اعداست امید
ـــــــــــــــــــــــــ
درفـــش حریت افـــــــراشت امید
زنیــــکان لشـــــکری آراست امید
گذشت از عمر پرفخرش شش و ده
چــــوکوه پاینـــده وبرجاست امید
به غیر ازراه حق گامی نبرداشت
ازآن محبـــوب و دل آراســـــت امید
نه از دزدان هراسید ونه طوفان
چوصخــــره سخت وبی همتــــاست امید
نقاب از چهرِ خاینــــان برانداخت
مجــال کیـــد وشــــر نگــــذاشت امــــید
به رغم دشمنــــــــان خاک وهویت
چـــــــو آرش تیـــرها انـــــــداخت امید
نه ترسش بردل ازغرب ونه ازشرق
ســراندر کف به قربــان داشت امید
هرآنچه خواست وخواهد یک وطنخواه
فقــــط آن خـــواهــــــد و پنداشت امید
ازین رو در نظـــــر پیر وجوان را
پیــــــام بـــرحــق و والاست امیــــد
بگو باحــــاســـدان بنـــدهِ غیر !
چو( مسعود) پاک وبی پرواست امید
رسان با خایــــنانِ سنـــگ انداز !
که از پــــولاد وروهیناست امیــد
یقین از بهر خلق و خاکِ میهن
چو شاهین چُست وچون عنقاست امید
چو داری صدهزاران لشکرِ دل
ترا خـــوار وزبون اعداست امیـــــد
قــــــــوی ولایــق ودانا مدیرش
شفــــــابخشِ غــــمِ دل هاست امید
نمی توان خدمتت را بُرد ازیاد
مقــامت برتر ازخضـــــراست امید
( وفا ) ازجان ودل دارد عزیزش
که بهرِ (کور) و ( کر) کیمیاست امید
بالا
بازگشت