حضرت ظریفی
تـــــــــــــنــگـنـــای هـــوس
-^-^-^-^-^-^-^-
نوای لذ ت عشقم گریز وجدانم
هزار وسوسهء شوق در گریبا نم
به لذ ت دو جها نت برابر است عیشم
هزار نا لهء فرزند با د قربا نم
مگو بهشت سزاوار زیر پا ی من ا ست
غرور شهوت شو قم سخن نمید ا نم
مزاحم است مرا هست وبود فر زندم
ود یر شد که زما د رشد ن پشیما نم
بیا ویکد می از این لجن رها یم کن
که من زمهر به فرزند خود گریزانم
غرور با دهء شوقم حکایت عشقم
ز د و د مان هوسها ی مست عریا نم
به یا د لذ ت آغوش لحظه میشمرم
بسا که نا لهء فرزند بوده قربا نم
مرا بکا م هوس خوش بود شب د یدار
که شاد تر شوم آغوش را غزل خوانم
مگیرنا م زما د ر بمن که بیزارم
وزین سخن مکن ای مدعی پریشا نم
زن هـوسـکدهء شـهــوت تب آ لود م
خوشم که امشبت ای دوست با ز مهما نم
بــیـا و کـا م بـگـیــر از لـبــان و آغــوشــم
که تــنگــنــای هـــوس بــوده د یــن و ا یما نم
حـضــرت ظــر یــفــی
شــهر تــا مــپـره کــشـور فـنــلانــد
شــو ره زار غــربت
همـــــــت اندر پهنهء اظـــــهار بس در جستجوست
آنچــــــه ما جســـــــتیم در ســـــــــیر تمنا آبروست
وه که در غـــــــــــربت نشانی نیست از این بینشان
هر چه میدانم ترا ای همــــــــــــــوطن راه نکوست
حاصـــــــل داس ودرو این جا نهــــــال بی براست
کشت بی حاصل بســـــــــاط شوره زار آب جوست
مردم این جا که قا نــــون شان به فکر من خطاست
با ادب زا نو زدن نتــــــــوان جسارت بس نکوست
گوئیا که نسل قانون کـــــــور و گوشش هم کراست
در عدالت خواهی وانصاف ممـــــــنوع گفتگوست
راه شان کردارشان ماشین صـــفت، احساس نیست
ظــــــــــاهرا سالم ولیکن درد بی درمان در اوست
زرق وبرق شان تو میگــــــویی خیالی بیش نیست
گو ئیا احساس ولطــف ومهر هریک بی وضوست
هــــــریکی لبخند شــــــان با زهر می باشد عجین
در درون شان کیــــــــنه میبینی حسادتها دراوست
در نگه شان خنـــــــــــجر دلدوز گویی خفته است
در حقیـــــــــقت آنچه مـــن دیدم که نا پاکند پوست
عزت و قرب ومقــــــام شان به خودشان زیب وفر
جمله میدانیم، کی در لطــــف بد خواهان نکوست!
عزت غـــــــــــــــــــربت کجا، و ذلت حب وطن!
در وطن بودن بسی زیباست گر جایی در اوست.
شام شنبه 8/9/2007
دیارغربت تامپره فنلاند
حضرت ظریفی
بالا
بازگشت