حکيمی
بر منش سفله
عادت سفله و خطر نا ک د ا ر ند بر منشا ن
خصلت نیک داشتن است مربوط به حکم و جدان
د ر خصا یل همه با تفا و ت ا ز هم بینی
خو بو بد ها ی د نیا گردیده مربو ط به ز ما ن
هر ا ن که کرد ه نیکو دا رد جایش بد ل ها
فضای مشعوف و فرحت بینی د ر بزم رند ان
بر منشا ن را مگر نبو د خصلت ا د می
با عمل کر د وقیح دانند خویش به ز خو با ن
درسفا حت و خبا ثت د ا رند شهر ت تما م
چنین خصلت به ا نا ن د اد ه تقد یر ز بنیا ن
از بر منشا ن د نگ و ابله حکمی دارد نفر ت
ز تکبر بیجا دا رند برخورد حشو به ا نسا ن
مشو مزایم
میر و م بسو ی یا ر مشو مز ا یم
میکنم تلا ش تا شو د ملا یم
ا ن که جو ید نصیبش گر د د نجاح
ر و م ضرور پیشش مشو تو قا یم
مگر نیست که ترا نسبتی به ا ین کا ر
د ا نم خصلتش تا شو د ر ضا یم
قشنگی و عشقش کرد ه ا سیر م
با تبسم احیلش ا یستم به د ا یم
با ا ستجلا بش کند مجذ وب هر کی
تلا شم ا ست تا به ا فتد به پا یم
هر انچه به خیر است به اند یش حکمی
پذ یرم ا نچه که با شد ا ز برا یم
بالا
بازگشت