خالق بقايی پاميرزاد
با داشتن حرمت و احترام بی پايان و خلل ناپذير به همه زبانهای متداول کشورعزيزم که هر يک شيوايی ، لطافت و ملاحت خودش را دارد ، اين سروده را به دوستداران زبان فارسی ، باالخصوص به محترمان سليم ايوب زاد ، ايرج بشيری و نجم الدين کاويانی که اثر زيبا و ماندگار ( تاجيکان در قرن بيستم ) را منتشر کرده اند پيشکش مينمايم.
زبان نياکان
فارسی دری زبان مـــــــن است جوشش عـــــشق آشيان من است
گر دری خـــــوانيش وگرفارسی هرچه خوانی دًر جـهان من است
اين گشنبيخ پر زشاخــــه درخت حاصل رنج بيــــــکران من است
نای ققنوس شــــــــــرق آتش دل تا افق های کهـــــکشان من است
از نياکان مـــــادران بــــــزرگ ارمغانی به مـــــردمان من است
تاج تاجيک و بلخ و طوس تخار گـــــــــوهرشرق باستان من است
پيک آزادگان چشــــــــــــمه نور ازخــــــراسان جــاودان من است
راز و رمز و کليد صـــلح جهان و پيـام آور زمـان مــــــــــن است
اين نه تنــــــــــها زبان من باشد عشق من، شعرمن، روان من است
با درود های فراوان
بالا
بازگشت