عزیزه عنایت
پیـــــک امیـــــد
ای وطــن دارم تمــنــا گـل بــدا مــا نـت شـــــوم
چون شقا یق های لعـــلین بـــد خشــا نــت شــوم
درفضای دشت وکوه وشهرو روستا یــت وطـــن
نگهت روح پرور وعطـــر بهــا را نــت شـــــوم
در امـــید م تا بـــز خــم پیــکرت مـرحـــم شـوم
یا کـــــه خــــار چشـــم جلاد شهیــــــدانت شــوم
آسمـــــا ن خـا طـــرم از کــوکـــبت آذ یـــن دهـــم
در فراز هنــــد و کش عنقـــای دور انـــت شــــوم
گــل بچیـــنم گــل زدا مـــان طــراوت زای تـــــــو
اند لیـــب خواش نــوا و زیب بســــتا نت شـــــــوم
شهرانــد خوی تو بــــــوده زاد گاهـــم ای و طــــن
کا بلت روح و تنم پـــــرورده قـــر با نـــت شــــوم
پکـــتیـــا و کنــد هـــارت را بلـنــد آوازه یـــســت
سر بلـــنــد از نــام نــامی اورز گــا نـــت شــــو م
بلخ زیبـــا هـــر نفــــس بــا لــد زمــو لا نــای بلـــخ
ای وطــن خواهم فــــدای آن سخنــــدانــــت شـــــوم
شهره عــلــم و هنـــر بـــوده هـــریــوایت همیـــــش
تــــازه از یـــاد و هــــوای آب پــغمــا نــت شـــــوم
چون صبـــا آرم بــرا یت مژده ء صلــح و صفــــــا
پیـــک امیـــد سعــا د ت بــر یـــتــیمــا نــــت شـــوم
ای وطــن , ای مـــادرم , ای میهـن آبــــا ی مـــــــن
ســـر نهــم در پـــای تو تـــا خــــاک دا مــا نت شوم
سر کشــــم چون آفتاب از خـــاورت هـــر صبحـــد م
ظلمتت را محـــــو ســـآزم پــــرتو افشـــا نت شــــوم
پا مکــش هــر گــز ( عزیزه ) از بســا ط یـک دلــی
دل بگــفتــا گر تــــو چــونـــی مــن بفر ما نت شــوم
سیــــر پغمـــا ن
فلک رزق مرا پاشیــــــــد هر جا
ندانم روی گیتــــی تا کجــا هـــا
سفر اندر سفر مـن رخت بنــــدم
کی داند تا کجــا من مینهم پــــا؟
بچینم آب و دانه چون پـــــر ستـو
کنون از کشـــور ها لنــــد زیبـــــا
به شهر و رو ستا یش ره نـــــوردم
گهــی انــدر قـطــارو گـــه بــا پــــا
بروی سا حلش همچون پــــــر ستو
تــرنـــم میــکنـــم بـــا مــوج دریــــا
به لیمبرخش(۱)گــذرکردم چو روزی
کنـــار مـــر غـــزار و تـــازه گلهـــــا
نهـــادم پــا بــفــرش پـــر نیـــــانــی
بــروی سبــزه های همچــــو دیبـــــا
طــراوت هــــای این شــهــر دل آرا
بیـادم سیــــــر پـغمــان داد جــانـــا
بــه هــر راه و گــذر بسیـــــار دیـــدم
به سیر و گردشش هر پیــــر و بــرنــا
همه شا داب و خـــــرم با عزیـــزا ن
نه غم در دل نه هم افســـرده سیما
که بخشــد فرحتی دل صبحگــــاهــان
فـضای دلــکــش سیـــرو تـــمــا شـــا
خیــابـــان در خیــابـــان پیــچ درپیــچ
چـــو مــار افتاده در پای نخـــل هــــا
فــتـــیده گــاو هـــا در روی ســــبــــزه
که هــر یک فــا رغ از انـــدوه صحــــــرا
بــیــاد میـــهــنـــم افـــتــادم آنــــدم
گـــریسـتم از تــهء دل بـــی محبـــا
بـــرای مــردم بـــی ســرپــنــا هـــــش
بــــرای کـــــو دکـــان نـــسل فــــــــردا
به ویرانی ئی باغ و کو چــه و شهــر
به آثــار یکه دزدیـــدنــد ســــرا پــــــا
به خـــون بیگناهــان دست شستنــــــد
گـــرفـــتنـــــد راحــت و آسایش از مـــا
غم فـــــقـــرو عقب مانی میهــــــن
ربوده خواب من از دیـــده شبهــــــــا
بــرابـــر کی کنـــم مـــن خــار زار ش
به کو کنهوف(۲) مشهــــورش به دنیـا
با آنکــه رشک گلــش بود لیمبــــــرخ
دریغـــا دل نــگـــردید شـــاد آنجـــــا
(عزیزه)کـــاش بــا شـــد تا بیبیـــنم
وطــن را چــــون گلستـــان اروپــــــا
۱: لیمبرخ یکی از ولایت های بسیار سر سبزکشور هالند است که عده ء
از مردم هالند و سا یر خارجی هاو تورست ها برای تفریح به آنجـــــا
مبروند
۲: کوکنهوف باغ مشهور در هالند است که چندین نوع گل لاله با انــواع
و اقسام گلهای دیگر فضای باغ را رنگین و معطر نموده است که در
آنجا هم روزها ی تعطیل مردم هالند و سا یر علاقه مندان خارجـــی
به تماشای آن میروند که البته فصل سیر آن بیشتر در ماه های مـــی
و اپریل میبا شد .
بالا
بازگشت