جلالتمآبان وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی افغانستان و سفیر افغانستان در ناروی،
بنده یکتن از خواهران افغان شما در اسلو احتراماً عرض میدارم:
زمانیکه سفارت افغانستان در شهر اسلو ناروی تاسیس گردید، آنعده افغانان که در اثر جبر تاریخ و روزگاران تاریک و جنگ های فرقه ای درافغانستان به کشور های اروپایی و مخصوصاً در کشور های ناروی، سویدن و دنمارک مهاجر گردیده بودند خیلی خوشحال گردید که بخیر از این به بعد حکومت مرکزی ما قادر به تأسیس نمایندگی های سیاسی خویش جهت رسیدگی به مشکلات افغان ها در خارج از کشور گردیده است. در اصل اکثر افغانان در فکر این بودند که با تأسیس این سفارت ما صاحب هویت دوباره گردیدیم. اما دیری نگذشت که برخورد های گروهی و صلیقوی حتی شدید تر از دوران جنگ های گروهی در افغانستان، درین سفارت آغاز گردید. تعصبات قومی و نژادی، گروهی، منطقوی، لسانی، درخواست رشوه، قلمانه و کارت تیلفون، مصارف اداری و حتی درخواست های نامشروع از خواهران افغان ما به یک امر معمولی مبدل گردید.
شرم آور است که اسم افغان بالای ما است، واقعاً خجالت آور است که به وطن و هویت خود توهین میکنم.
چندین بار ما افغان ها از طروق مختلف به مقام سفارت و وزارت امور خارجه افغانستان شکایت نمودیم، اما کجاست آن گوش شنوا که اینها را بشنود و جلو این سؤ استفاه ها را بگیرد. محترم وزیر امور خارجه مصروف آوردن اصلاحات، تهیه سیاست خارجی و جا بجا نمودن اشخاص لایق و با تجربه در نمایندگی های سیاسی افغانستان میباشد؟ حتی ایشان از این امر بحیث یگانه دست آورد خویش در طول یک سال و نیم وزارت خویش یاد آور میشود. اما نه، این بهانه برای جابجا نمودن دوستان شخصی وی میباشد که میشود بحیث نمونه ازجلالتمآب ملیحه ذوالفقار سفیر افغانی در برلین یاد آور شد. محترم وزیر امور خارجه و محترم سفیر افغانستان در اسلو ایا اگاهی دارید که کارمندان شما بر علاوه رشوت ستانی، کارشکنی های بی مورد و سؤ استفاده های بی حد و مرز در بین خویش به کدام لهجه صحبت مینمایند؟
اگر این موضوع را شما نمی دانید، پس برای شما توصیه مینمایم تا یک بار از شخصیکه در پذیرش سفارت افغانستان در اسلو که اسمش را نمیدانم در مورد قضیه روز پنجشنبه 8 نومبر 2007 معلومات حاصل نمائید.
جای بسی تأثر و ناامیدی است که محترم آقای قونسل سفارت به کدام لهجه با همکار خود صحبت مینماید. حتی شرم از آن هم ندارد که خواهران افغان آقای قونسل در آنجا ایستاده و فحش های را که او به همکار خود میداد، میشنود.
در دیگر جهان معمول است که دیپلومات های شان بحیث الگو و خدمتگزار و تسهیل کننده واقعی هموطنان خویش کار می نمایند، اما اگر دیپلومات های افغانستان نیز چنین باشد عارم می آید که خود را افغان نامم.
آیا این محترمین گاهی فکر نموده است این معاش که ایشان اخذ مینمایند از خود افغانستان است و یا اینکه به ذریعه گدایی از کشور های خارجی اخذ کرده اند. این پول های است که نسل فعلی آن را به مصرف میرسانند و نسل های بعدی مادام العمر قرضدار و منت دار جامعه جهانی خواهد ماند.
کی است مسؤل که این همه را جلوگیری نماید؟ رئیس جمهور، پارلمان افغانستان، وزیر امور خارجه، وزیر مالیه و یا تکه داران قدرت؟
نگزارید افغانستان دو باره غرق گردد و همیشه قرضدار جامعه جهانی مثل قرضداری از فدراتیف روسیه بماند.
بالا
بازگشت