خوشه چين
صدا ی عا قلا نه خو ا ست زما ن ا ست
صدا ی عا قلا نه و خرد مندا نه، پرنسیب ها و وا قعیت ها ی تجربه شده را هر کسی که بیا ن بدارد، ا گر، شخص با شد یا حزب سیا سی، سا ز ما ن سیا سی با شد ویا جبهه سیا سی ویا جبه ملی با شد، مورد تا ئید ما ا ست و ا زا ن ا ستقبا ل مینما ئیم و لو ا گر شیطا ن هم با شد، بخا طریکه سر نو شت کشور مطرح ا ست، ا عما ل گذشته به ا فراد مربوطه تعلق میگیرد وباید خود ش پا سخ آ نرا بد هد، برا ی ما طرح مسئله عمده ا ست برا ی آ یند ه، که روی کا غذ ریخته میشود و با ید پا به پا پیاده گردد، دیگرتوقف در کارنیست،اگرگفته شود که آقای خانه نشین بی کا م وبی زبا ن مورد نظرما ا گر دررأس کلیه مسا یل قرارندا شته با شد، ما همه مسا یل حیا تی مربوط به سر نو شت کشور را مسکو ت قرار مید هیم، بخا طریکه د یروزآ قا ی عین، گل و بلبل و یا شیر و شکر، تحت فرما ن ما بود ند آ نها ا مروز مرد سیا ست شده ا ند ، پذ یرش ا ین مطلب را که آنها سیا ست سا ز و پا لیسی میکر شده ا ند به خود عیب وننگ بپند ارند وبا ید بدا نند که درسیا ست با خته ا ند و دیگر نمیتوانند سا زما ندهی را بیش ازین به پیش ببرند.بنأ مردا ن سیا ست پا را پیش میکشند. عمل جسورا نه را د ر مقا بل نظا م ها ی یکه تا ز، ا ستبدا د ی و بی عدا لتیها هر کسی انجا م بد هد ویا هر کسی ا نجا م مید هد مو رد تا ئید ما ا ست. چرا؟ اسا س مبا رزه بخا طرتعین سرنوشت ملیتها « توده های تحت ستم مطرح است» نه نژاد،قوم، مذهب وزبان رژیم کنو نی ا فغا نستا ن، ا زهما ن ا سا س (( کنفرانس بن)) تا به ثریآ کج با لا رفت و با ید که قا نو مند ا نه تغیر یا بد. بخا طریکه که ا ین نظا م، نظا م فر ما یشی بود(( خا کیشا ه مدا ری فر نی فر گفت ا زچا نته خود، رئیس جمهور کشید)) ، د ررأ س آ ن آ قا ی کرزی با ید راه ر فتن به سو ی جا معه مد نی را د نبا ل مینمود، نتو ا نست حد ا قل گا می د ر ین را ستا بر دارد و پلا نی را که جا معه ملل مو رد تو جه شا ن بو د به نا کا می موا جه گر دید. نظا م مو جو د ه ا فغا نستا ن، د ا نسته نشد که ا زمنا فع کی دفا ع مینما ید، هیج قشر، طبقه، قوم و طا یفه را یا فته نمیتو ا نیم که مورد د فا ع و حما یه نظا م سیا سی آ قا ی کرزی قرا ر دا شته با شد، به جز ا ز خود و یک تعدا د ا ز قا چا ق برا ن موا د مخدروتریا ک،آ قا ی کرزی خود به صرا حت بیا ن میدارد، که با طا لبا ن د ر حا ل مذا کره میبا شم وبه عیوض آ ن زمینه را طوری عیارگرد ا نید که حریفان بگویند درجا معه ما شیوه کهنه حا کمیت سیا سی، جریا ن دارد وتفکرا ت شوینستی غا لب د رد ستگا ه حا کمه د لسردی و نا ا مید ی ها ی فرا وا نی را برا ی مرد م رو شن سا خته ا ست. غا فل از آنکه ، د و ستی و برادری خلقها امری نیست که با ترفندی اینگونه خا ئفا نه و خا ئنا نه در هم شکسته شود و رژيم فا سد و جنا یتکا ری چون جمهوری اسلا می ا فغا نستا ن به آسا نی بتوا ند از آن در جهت مقا صد خود استفا ده نما ید . طر ح به ا صطلا ح جبه ملی که ا ز طرف گروه ها ی سیا سی زید خل د ر قضا یا ی سی سا له ا فغا نستا ن ، پیش کش و ا علا ن موجو د یت نمو د(( ا ز خا نه هند وقرآ ن برآ مد)) ا ین کا ر با ید ا ز قبلها و قت صورت میگرفت ، جا ی شک نیست که حو ا د ث سیا سی ا ز شکم خر قا طر به دنیا می آ و رد و بعد آ قا طر میگو ید که همیش پدرم ا سپ ا ست حد ا قل رو زنه ا مید، رفتن به سو ی د مو کرا سی ا ست و خو ا ها ن نظا م سیا سی پا ر لا ما نی وصد ا رتی میبا شند و مورد تو جه خود قرا رداد ه ا ند چیزیکه د ربرنا مه سیا سی ا کثریت ا حزا ب سیا سی قید ا ست ، من به حیث یک آ د م مستقل آ زا د ا ند یش، ا ز ین ا قدا م به مو قع ا ستقبا ل مینما یم و ا زتما می شخصیت ها گروه ها ی سیا سی تقا ضا مینما یم د رین با ره نظریات ا نتقا دی و ا صلا حی خو یش را بنو یسند ومو ضع خو یش را ا علا ن نما یند و این نکته را ا ز نظر د و ر نیندا ز ند که تاریخ با رها ا ین و قا یع را پیش آ و رده ا ست که د شمنا ن آ شتی نا پذیر در جبهه دیگر د ر مقا بل دشمن مشتر ک کنا رآ مده ا ند، د رجنگ علیه هتلر، ستا لین با چر چیل و رئیس جمهور ا مریکا ی وقت کنا ر آ مد ند ، ضرور ا ست در مقا بل تها جم جد ید پا کستا ن همچو یک جبهه به حیا ت خو د ش ا دا مه د هد.
ا گربه متن فوق قنا عت نمیکنید بیا یید به گفته ها ی کا کا گو ش کنیم که چه گفته ا ست
زورکا کا ا ست
زور کا کا است که
انگور ده تا کا است
کنون که وطن ما ا زچنگ روسها آ زا د گرد ید ما مرد ما ن آ زا د و مستقلیم،
بلی زور کا کا بود
که ا نگور ده تا کا بود
اما کا کا خبر ندا شت که دشمن ا ز د روا ز ه شما ل رفت، د شمنا ن دیگری ا زدروا زه جنوب دا خل شدند، با زکا کا میگوید که شکرخدا وطن دا ریم، هرروز
د روطن ما ا ست
جنگ و جدل
بین سه برا د ر
یکی ا ست کو ر
ود یگرش کچل
سو می ا ست شل
کو ر میگو ید که من عدا لت مینما یم د نیا را به یک چشم میبینم کچل به کورگفت که دنیا را تنها ا ز یک طرف میبینی ا گر ا ز طرف د یگر هم ببینی میدانی که د نیا چقدر گل و گل زار ا ست.
شل گفت که دنیا را گزوپل کرد م شب و روز منزل کرد م، به جزویرا نی وبی نا نی، نا دا نی و عمل شیطا نی، د یگر چیزی ند ید م بر نا حق میگو یند که هرکسی پی کارخود روا ن ا ست.کسی به خنده گفت ا وخیله خند بدا ن چطوریکه نوشته ا ست درکتا ب کلیله و د منه ،اوهوهو صدا ی خربه خیابان نمیرسد،گفت چقدربیرو با را ست د ر بین جنگل، یکد یگررا میکنند تنبه وتیله میگو یند که زورخورد، عاجزمرد، دشمن آ مد، بردنی را برد، نبردنی را فشرد،خیرا ست که خرا ب گردید باغهای انگور وتا ک ها ی چیله به عوضش ا زپا کستا ن می آ ید لیموما لته و کیله ا ین حرف را
گفت کا کا
زو ر کا کا بود که
ا نگو ر د ه تا کا بود
خیراست که شهرهای ماخرا ب گردید، میرویم درده وقریه وقبیله،هی هی ا حتیا ج شد یم
گفت کا کا
زو ر کا کا بو د
که ا نگو رد ه تا کا بود
درآ نجا برق نداریم،بند برق نغلوودیگربند هاراخرا ب کردند د زدا ن خا رجی به همرای گر گکا ن دا خلی، حتی و زیر د فا ع مو جو د ا فغا نستا ن میدا ند.
گفت کا کا
زور کا کا بود
که ا نگو رده تا کا بود
حو صله بهتر ا ست فرقی نمیکند چاره جزاین نیست بگو ییم
کنو ن دیگر شدیم خیله
زند گی مینما ییم
به روشنی
ا ریکین تیل وفتیله
این چه روزاست که
دلها به سوزا ست
گفت کا کا
در گذشته ها
زور کا کا بود که
انگو ر ده تا کا بود
ما دروطنی بیان کرد
بچه آ وردم رند ا ن
دخترآوردم به مردا ن
نه رند ی ما ند، نه مردی
ما ند م طفیل وسرگرد ا ن
به شنید ن ا ین مطلب
گفت کا کا
د رگذ شته ها حا فظ ناموس وطن ومرد م، کا کا ها ، کا کو ها، کا که ها وعیارا ن بود
زور کا کا بود
که ا نگو ر ده تا کا بود
کنو ن د یگر تنبلی پیشه شده ا ست، نا ن مفت، عقل فرا وا ن، همه کس شده با وجدا ن، سخن گوو سخن دا ن، اگر کا ر بفرما یی میگو ید که آ ن و لی ا ز هما منزل خو د نمی آ ید پا یا ن، چست و چا لا ک خند ه کنا ن به تنبل میگوید که
تنبل مرو به سا یه
سایه خو د ش می آ یه
گفت کا کا
آ ن رو ز
زور کا کا بو د
که ا نگو ر د ه تا کا بود
کهنه فروشی و کهنه خری عا د ت شده
گفت کا کا
زور کا کا بود
که ا نگور د ه تا کا بود
که کهنه را علی ا لفوربه نو عوض میکردند بخا طریکه میگفتند.
شی که کهنه شد و پا ره
دیگرو صله نمی برداره
گفت کا کا
ایجاد دشمنی خصلت سیا ست بازا ن کهنه کا را ست
چاه مکن به کسی
ا ول خو د ت دو م کسی
گفت کا کا
خا نه ا گر پر ا ز د شمن با شد
بهتر ا ست که خا نه خا لی با شد
گفت کا کا
خا نه د وستا ن را بروب
د ر، د شمن را مکوب
گفت کا کا
"خاک خورو نا ن بخیلا ن مخور!"
"خا رنه ای زخم ذ لیلا ن مخور"
گفت کا کا
خا نه را که د و کد با نو ا ست
د رآ ن خا نه
خا ک تا به زا نو ا ست
گفت کا کا
که خو شه چین میگو ید
د ر و طن ما
برا درا ن جنگ می کنند
د ست به تفنگ میکنند
طفلکا ن
د رخت پرمیوه را
به سنگ می کنند
مسئولین ا مور گپه
پشت سر میکنند
خوده در ما جرا
سهم میگیرند
او قا ت مر د مه
تنگ میکنند
د ر گذ شته ها این طو ر نبود
گفت کا کا
زور کا کا بو د
که ا نگو ر ده تا کا بود
د ر ا خیرقصه کا کا به پا یا ن میر سد ، نو بت را خو شه چین میگیرد ومیگو ید و طن پر ستا ن عزیز و عا شقا ن را ه سعا د ت و خو شبختی ا نسا ن،ازجمله ا نسا ن بینوا و نا توان به ا ین جملا ت متوجه شوید که ا ین جملا ت آ د م را به ما نند کا کا ی زو ر دار خو ب رهنما یی مینما ید. پد روطن به فر زند نا خلف خو د میگو ید که،با هزار نا ز و نعمت تورا تربیه کردم، تا تو بعد ا ز من ، صا حب همه کا ره با شی و من سر تو ا فتخا ر نما یم، به تو که گفته بود که پیش دشمن برو، وبگویی که من و طن خو در ا به توبه خسی می فرو شم ، ا گرمرا در رأ س مملکت بر سا نی، همه هست و بو د آ ینده ا زین کشور به توتعلق میگیرد، ومن برا ی سر کوب ا هل خبره د ست با ارا داشته با شم تا نسلهای آ ینده بو ی ا ز و طن پر ستی به مشا م شا ن نرسد، بلی درین کا ر ما از پد ر در پد رتجربه داریم، این کا ر را همیش پدرا ن ما میکردند به تو کی گفته بود. پس تو نه یو غی شد ی نه دو غی نه نمود درو خا نه،قلبه گاو نشدی که یوغ برشا نه قلبه میکردی، ما ده گا ونشد ی که شیرمیدا دی، پس به چی تو بنا زم، بینی ماره بریدی وتوا زین به بعد ننگ تاریخ شدی.
چوپا ن به گو سفند میگو ید این قدر که تورا چرا ند م و تو چرید ی، از همسا یه ها برا ی تو شبد ر و ر شقه آ وردم، بر گ د ر خت ا و ر دم ، ا زآ نطرف د ریا ها به تو علف کمک کردندکه تا تود نبه کنی ، پس د نبه تو کو؟ د رینجا مرا د ا ز چو پا ن مردم ا ست، این ها به زعما ی کنونی میگویند که ما به شمارا ی داد یم دست با لا کردن به معنی ازین ا ست که توبه ماوعده داده بودی وبعد خلف وفا داری یاد کرده با لای قرآ ن د ست ماندی، بنا م خدا سوگند یا دکردی وکابینه توقسم خوردندتا شما ا زماحرا ست نما یید وبه مشکلا ت ما به و قت و زما نش پا سخ به موقع بدهید نه ا ینکه به ریش ملت بخند ید.
جا ی دیگرگفته میشود که چو پا ن غلط کرده ا ست گرگ را د رنقش گو سفند معر فی کرده بو دند، حا ل آ نکه خو د ش با گر گ د نبه نو ش جا ن مینما ید ولی با چوپا ن گریه میکند، ما گر یه ا ین گر گ گو سفند نمارا بخا طرا طفا ل مردم تما شا کرد ه ا یم،میرود حا صل تریاک می چیند ، مگر با صا حب ز مین یکجا گر یه میگوید که مردم ظا لم ا ند ازگاو برا ی تو غدود مید هند.
ملت بیدار و غیورمیگوید که بنآ ما به ا شتها ی مردم بیگانه نمیتوا نیم نان خود را بخوریم و ماباید قربا ن کسی شویم که بخا طرمرد م ما وملت ماریزش میکنندوطب می بردا رند. ما با ید متحرک شویم
"د ر خت ا گر متحرک شدی زجا یی به جا یی"
"نه جورا ره کشید ی نه جفا ی تبری"
ملت ا فغا ن
تا که بخوا بیم و بخو ا بیم و بخو ا بیم
روز خو شی نیا بیم و نیا بیم و نیا بیم
خوشه خویش بچینیم به خرمن غیرنبینیم
ورنه همیش گردن به قلا بیم، قلا بیم،قلا بیم
بیداری و آ گا هی کا ر شب گردا ن و عیا را ن وسایرو طن پر ستا ن و عا شقا ن و طن است و میگو یند که ا فغا نستا ن ا ین طفل خرا سا ن ونو ا سه آ ریا نا کبیربه مرض قرنها د ست به گریبان ا ست هیچ زمانی آ را م نگرفته وهمیش ضربا ت دزدا ن بیرونی وگرگکان دا خلی را خورده ا ست و در ا خیر میگو ید که بیدار با شید وبد ا نید که د زد همیش به یک را ه میرود و صا حب ما ل را به هزا را ن راه آ د رس مید هد.
بالا
بازگشت