بچه زاییدن کرزی و دخترزاییدن پارلمان
شک نیست که شنیدن خبر خوش از افغانستان از جملۀ نادرات است. این روزهااما طالع افغانستان جنبیده ویک خبر نه که دوخبر خوش، یکی و یکباره همه را غافلگیر کرده است.
خبراولی ، تولداولین فرزند ِ اولین رئیس جمهور ِ اولین جمهوریتِ بعد از اولین امارت طالبان است.
اهمیت داخلی این خبر خوش دراین است که این فرزند پسراست و این یعنی که رئیس جمهور، واقعا ً مردانه است ومی شود بر او اعتماد کرد. این زاییدن، گراف شهرت کم رنگ اودرداخل کشور را، بی هیچ مبالغه یی، سیر صعودی خواهد دادوپایه های ریاست اورا محکم و مردانه خواهد نمود.
درساحۀ جهانی، بچه دار شدن او باعث خواهد شد، از جنرال مشرف تا احمدی نژادازیک سو، وانگلا مرکل تا هلری کلینتون ازسوی دیگر، به او به چشم دیگر دیده ودر گستاخی های خود، صرفه جویی کنند.
خبر خوش دومی از تولیدات جنسی کرزی نه، که ازتولیدات نقدی پارلمان اوست. پارلمان منشوری را به تصویب رسانیده که بر اساس آن تمام جناح های سیاسی و طرف های درگیر جنگ در افغانستان و جنایات جنگی شان، مورد تعقیب عدلی و حقوقی قرار نمی گیرد. در تعبیر غیر پارلمانی یعنی،هرکه تا حال هرچه کرده، مورد پیگرد قانونی قرار نگیرد؛ یعنی چیزی به نام جنایت جنگی اصلا ً وجود ندارد. نام این ابتکار را گذاشته اند ،
مصالحه ملی.
دو خبر خوش: یکی بچه زاییدن کرزی و دیگری دختر زاییدن پارلمان.
برای گرگان باران دیده، نام " مصالحه ملی" آشنا است. می بینیم، از داکترنجیب الله تا تمام جناح های شریک در حکومت امروز، موافق مصالحه ملی بوده و هستند. درصحنه تعاملات سیاسی افغانستان، این همه اتحاد نظر و همسویی، بیسابقه و مایۀ مباهات است.
در این لحظه باید لعنت بر آن های فرستاد که می گویند: " مصالحه ملی خواهان امروز،دیروز خود بر ضد مصالحه بسیار جنگیده و خون ها و فرصت های بسیار را به هدر داده اند." ولی حقیقت چیزی دیگری است. روز از نو، روزی از نو.
نماینده های مردم برای بار هزارو یکم چنان کرده اند که پیامبر اسلام فرموده :
" آنچه به خود نپسندی، به دیگران نپسند. " از خود آغاز کرده اند. اول اشتباهات خود را ندیده می گیرند و بعد گناهان همۀ ماوشمارا خواهند بخشید و بعدش گناهان همۀ مسلمانان را. احتمال دارد که این حاتم بخشی را ــ اگر از بدنام شدن بنیادگرایان داخل پارلمان نترسند ــ شامل حال غیر مسلمانان نیز ساخته و جهان را به ندیده گرفتن جنایات جنگی دعوت کنند و مصالحه ملی را به حیث ارمغان افغانی به جهان صادر نمایند.
از گذشته باید آموخت. آنانی که از گذشته نمی آموزند، مجبور به تکرار مصالحه ملی هستند.
قابل تقدیر است که از امنیت روانی برای جناح های سیاسی، صحبت می شود و جای شکراست که از امنیت وجدانی حرفی به میان نمی آید.
جامعۀ بین المللی با این همه پولی که بالای تعمیر پارلمان مصرف کرده، نمی خواهد با مصرف دوباره آن را تبدیل به زندان کند.
نمی دانم بوش ازسرنوشت خود ترسیده یا مصالحه سالاران از سرنوشت صدام حسین، عبرت تاکتیکی گرفته اند یا هم اینکه گزارش های سازمان حقوق بشر، ما وپارلمانی های مارا موی دماغ کرده که به یاد مصالحه ملی افتاده ایم. هرچه باشد، در جهان و درافغانستان، امروز چیزهای واقع می شوند که تعریف جنایت جنگی را زیر سوأل می برد.
ولی با همۀ احترام به مصالحه ، باید با دید بازتر از بوش به قضایا نگاه کرد.
یا جنگِ جنگ یا صلح ِ صلح! یعنی چه؟ مگر امروز قرار است قیامت شود؟
خبر خوش سومی که هنوز منتشر نشده، حتما ً ختنه شدن پسر آقای رئیس جمهور است که باعث فراوان شدن گوشت اضافگی گردیده و در پایین آوردن نرخ گوشت، صددرصد موثر خواهد بود.
1.02.2007 ، هامبورگ ، کاکه تیغون
بالا
بازگشت