از آدم تا بوزینه

 

یک شبی خشمـــــیدبرخود داروین

زدشـــــپوی خویش راسا ً برزمین

گفت " او مای گاد " کشفم پشم شد  *

رفـته رفته راۀ دوزخ لشــــــــم شد

در گمــان بودم چه کشفی کرده ام

لا اقل ترکانده ام صــــــــددانه بم

اینکه پشت آدم از بــــوزینه است

معذرت می خواهـم ای آدم پرست

فکر کردم از پـــــــــس بوزینگی

کم کمــک کم می شود فهـم سگی

مـدعی شاید که آدم می شــــــــود

صاحب افکار محــــــکم می شود

آدم آخـــــــــر می رود سوی سما

می شود یک روز مهمــــــان خدا

بعـــــــــد از آن بالا تماشا می کند

هرچه خامی کرده رســوا می کند

آخـــــــــــرش اما از آن نقش نجیب

مانده عکسی ، یادگاری بس عجیب

چیســـــت ؟ ای بابای آدم! این دوپا

واقــــــــعا ً می باشد از جنس شما؟

از کدامین ره مگـــــــــر زاییده شد

آدمیــــــت پیش او گایـــــــــیده شد

چشمــــــــــکی رندانه زد آدم به او

گفت بگذر زین سوال ِ کــــس مگو

آدم آدم نیســــــت ،آن آدم کـــجـــاست؟

آنکه گفتــــــی از پـــس بوزینه خاست

من نمی دانم که کی از جنــــس کیست

یا که پشت و نسل هـــــردو از یکیست

یــــــک ســـــلام از من بگو بوزینه را

آن اخی را ،آن مــــــــــــــن ِ دیرینه را

کای برادر! اینــــــــکه نامش آدم است

کـارو بارش درهم است و بر هم است

آنکه ناآدم بــــــــــــــــــود از آدم است

آدمی خـــــــــــــــــود مادر ناآدم است

این ســـــوال و این جواب اصلا ً مباد

زنده بادا هرکه گــــــــــــوید مرده باد

                                    

                   خزان 2002 ، هامبورگ ، کاکه تیغون             

 

* Oh my Good

 

 

---

بالا
 
بازگشت