شب شعر و موسيقی در انجمن فرهنگی قره کمر

 

گوشهً از محفل                                                                                          حاجی ظاهربيگ از ولايت سمنگان ، يکی از اشتراک کنندگان

 

به همت انجمن فرهنگی قره کمر، شام شنبه سيزدهم ماه عقرب سال جاری ، محفل شب شعر و موسيقی با حضور شاعران ، فرهنگيان و علاقمندان دررستورات ليلی در شهر گوتنبرگ سويدن برگزار شد.

دراين محفل فرهنگی  شاعران و نويسندگان پيرو جوان هموطن ما مقيم سويدن پارچه های غزل ، رباعی، اشعار عشقی ، حماسی و طنزشانرا به خوانش گرفتند که مورد توجه و دلچسپی حضار قرار گرفت.

اين در حالی است که تا امروز ، ما شاهد برگزاری محافل فراگير برای ساير رشته های فرهنگی دراين شهر بوده ايم ولی  تنها اهالی " شعر " از در اختيار داشتن فضايی مناسب برای ارايه توليدات فکری و ادبی خود محروم بوده اند. و جای خوشی است که ازطرف انجمن فرهنگی قره کنردررفع اين نقيصه نيز توجه بعمل آمد.

تاريخ شعر درميهن ما همراه با تاريخ کشور ، فراز و نشيب های بسياری را طی کرده است.

 

"گــــرچراغ شعر روشن در شب تارم نبود

رای رفتن ، روی گفتن ، چشم بيدارم نبود"

 

اين محفل فرهنگی صفا و صميميت توسط حبيب فيضی ، معاون انجمن فرهنگی قره کمر افتتاح شد.

متعاقبا ً حبيب فيضی ، از جليل پرشور ، يک تن از فعالان سياسی  وعضو هيت اجراييهً انجمن قره کمر، دعوت بعمل آورد تا گردانند گی اين محفل را بعهده گيرد.

جليل پرشور ، در ضمن بارزش دانستن چنين محافل ادبی وفرهنگی ، اشتراک کننده گان ، خاصتاً مسوولين انجمنها وفعالين سياسی حاضر در گرد همآيی را ، برای برگزاری مشترک اعياد ومناسبتهای ملی، بدون در نظر گرفتن ،اختلافات سياسی وحزبی شان، دعوت نموده وتوجه حضار را به وخيم بودن ، انکشافات منفی اخير امنيتی وطن جلب نموده ،از روشنفکران واهل قلم تقاضا کرد که در اشعار ونوشته های شان ، برای تقارب واتحاد مردم ما ، توجه کنند نه در تعميق اختلافات که خواست دشمنان داخلی وخارجی وطن است.

پرشور ، تمام انجمنها را دعوت به آمادگی تجليل شکوهمند مشترک روز  هشتم مارچ نموده  گفت که : ما در نظر داريم که انجمن قره کمر را ، بمرکز فعال ومتحد تمام روشنفکران ، شعرا ، نويسنده گان وهنرمندان ، تبديل نماييم تا همه ً هموطنان مهاجر ما ، در اين منطقه بتوانند ، در فضای صميميت ويکرنگی ،بدون رقابتها ودشمنیهای سياسی روزهای تاريخی وملی مشترک شان را ، جشن بگيرند ، زيرا آنها حق اين را بايد داشته باشند که خوشیهای شان را مشترک سازند ، حد اقل لحظاتی خوش باشند ودر غم ومصيبت هم نيز ، بحيث هموطن يکديگر اشتراک کنند.

سپس پرشور از محمد آجان غلجی ، رئيس انجمن قره کمر تقاضا بعمل آورد تا پيرامون هدف از تدوير اين محفل و همچنين درمورد برنامه های فرهنگی انجمن معلومات بدهد.

محمدآجان غلجی ، هدف از تدوير چنين محافل را جزيی از برنامه های فرهنگی انجمن دانست و پروگرام  محفل را چنين اعلام کرد :

1 ـ بيانيه محترم حميد مهرورز سابق استاد دانشگاه کابل در باره " ادغام مهاجرين درميهن دومی "

2 ـ خوانش اشعار، پارچه های ادبی و طنز

3 ـ موسيقی

 

سپس حميد مهرورز رشته سخن را بدست گرفته پيرامون مشکلات و موانع مهارجرين در راه ادغام آنان در محيط تازه روشنی انداخت ، معلومات و رهنمود های بسيار دقيق و سودمندی در زمينه حل اين پرابلم ها بيان داشت که مورد توجه حضار قرار گرفت.

 

بخش دوم برنامه با قرائت پارچه شعری توسط جعفرمومند آغاز يافت .

 

هادی ميران  شاعر ، نويسنده و محقق جوان کشورسخنگوی دوم اين بخش محفل فرهنگی  را تشکيل ميداد. هادی ميران رساله های تحقيقاتی زيادی در مورد مسايل افغانستان به لسان های دری ، سويدنی و انگليسی نوشته است. يک مقاله تحقيقی ايشان پيرامون " وضع زندگی زنان مهاجر افغان در سويدن " در همين شماره بزبان سويدنی دربخش سويدنی آريايی به نشر رسيده است که می تواند مأخد خوبی برای کارشناسان امور افغانستان باشد.

وی سه پارچه شعرش را به حاضرين قرائت کرد : 1 ـ  به اين گرمی  2 ـ فلسطین قشنگ من  3 ـ  مرگ کبوتر

 

فلسطین قشنگ من

 

مسلمان جان، دلت ازپاره ي سنـگ است یا آهن؟

که با چشمان بسته می نویســـی حکم مرگ من!

 

به نازت می بری دل را به قــــهرت میزنی آتش

بپایت می کشـــــانی ام گهی در مصر و گه  آتن

 

میان مصر چشـــــــــمانت مرا  آواره  میسازی

برای قامت من می بری ازشعـــــــــــله پیراهن

 

نمیدانم، مگر تقصـــــــــیر من شاید همین باشد!

که لبهــــــــــــای تورا بنوشته ام انگور کهدامن

 

بهاری شو  که  بشکوفد  گل سرخ  غـــــزلهایم

بریزد درقدمهـــای شما سحر خرمن سَّّرِ خرمن

 

     ****                       ****

 

فلسطـــــــین قشنگ من،  منم حماس چشمانت

که درمن  شعله های انتحاری می کنی روشن

 

 

جنرال خوشحال پيروز نخست قطعه شعری را از عبدالشکور رشاد تحت عنوان " د تودو وينو حمام افغانستان شو " و هم يک قطعه شعر خودش را به خوانش گرفت.

 

ښکاري صاحبه

 

زر شه ښکاري زر شه دا ښکاري سپی دی خپل ووله
داړي خپل څښتن اوس، لیوني سپــي دی خپل ووله
تا چې  زما د ښکار لپاره څومره سپــــــي روزلي وو
اوس کوڅه ډب شوي زنځيري سپي دی خپل ووله
تا بی کوره کړې صحرايي هوسۍ نور  مه وژنه
نښه خطا نکړې سکني سپي دی خپـــــــل ووله
زما بچي پخــــــــــوا لا په دغه سپـــو تـــــــــــا داړلي وو
اوس چې ستا بچي خوري پخواني سپي دی خپل ووله
دام  کې  د ټګۍ  دی  ای  صياده  نښلولي  دي
اوس دا ياغي شوي عربي سپي دی خپل ووله
زما د دی زخمي وطن زخمونه پرې نور مه شکوه
دغه  دالخواره  او زنځيري  سپي  دی  خپل  ووله
زما تا سوزولي کور نه نور څه انتقام غواړې
تا راوريحا کړي پروني سپي دی  خپل  ووله
اوس نو د جهان سترګو کې نورې خاورې مه پاشه
ای  ښکاري  صاحبه  کورني  سپي  دی  خپل  ووله

 

 

سيد ضياء سيد يک طرح ادبی  را بنام ای وطن و طنز قبر پدرکلان را قرائت کرد

 

سپس ، تعدای از اطفال اشعار ومطالب گرد آورده  شانرا خواندند :  سانگه غلجی  ، جمشيد فيضی و لمر غلجی

 

زلمی چند رباعی و دو قطعه شعرش را بنام سنگ و جنگ و لحظه قرائت نمود.

 

ايمل پيروز شاعر جوان و مسئول سايت پيام وطن چند پارچه شعرش را به خوانش گرفت.

 

خيال مې په شــــــــــــــــــپو کې لالهانده ګرځي
سپوږمۍ ته چيرې يې لږ ځان ښـــــــکاره که

لږ راښکاره شه لــــــــــــــــــــــــوړو غرونو په سر

راته د يار د مــــــــــــــــــــــــــــخ نشان ښکاره که

چــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــې پکې زه د جانانه سره

هغه ماحــــــــــــــــــــــــــول هغه جهان ښکاره که

چې غبرګ بيلتـــــــــــــــــــــــون سره په ما راغلي

دغــــــــــــــــــــــــو دردو ته څه درمان ښکاره که

د زړه په مُلــــــــــــــــــــــک مې غم تاختونه کوي

د «غم» مغل ته «خوشحال خان» ښکاره که

ټپه تيــــــــــــــــــــــــــــــــــــــاره ده پر ما هری خوا ته

څراغ د سترګو د جانان ښــــــــــــــــــــــــکاره که

د باغ ګلان راته اغــــــــــــــــــــــــــــــــــــــزي دي واړه

زما د يار د مخ ګلان ښــــــــــــــــــــــــــــــــــــکاره که

نا کامه بخت مې رقيبــــــــــــــــــــــــــــــــان پاروي

د زغم مړوند ته مې توان ښــــــــــــــــــــــــــکاره که

بې خنـــــــــــــــــــــډه ژوند راته بی خونده ښکاري

يو څو ټکرې د توپان ښــــــــــــــــــــــــــــــــــــــکاره که

چې باندې ځــــــــــــــــــــــار کړم سر و مال د «ايمل»

زړګي ته زما هســـــــــــــــــــــــــــــې آرمان ښکاره که

 

نا پایه غمونه

 

د ژوند لارو کې روان يم هر پلو تورې تيارې دي

خوشحالي لکه بريښنا ده، نو غمونه انديښنې دي

ښادي نشته په جهان کې، عمر درومي په ارمان کې

هر مقام ته چې رسيږم، ناميندۍ، نارې سورې دي

چيرې تم شم چاته بوزم، هيڅ منزل تر سترګو نشو

زما چې ننه په سينې کې د ناخوالو قافلې دي

لوی واړه سره په جنګ دي، ورځې شپې په دغه رنګ دي

هر بيګا د ورځ په وينو، د ماښام لمنې سرې دي

لا زه نه يم چې سوزيږمه له درده په جهان کې

د دردونو ستن چچلي لکه زما ډيرې سينې دي

په ظاهر هر چاته خاندم، د ښادۍ خبرې کاندم

پټ دننه مې په زړه کې، توپانونه، زلزلې دي

لا له مرګه نه ډاريږم، زه خو ژوند يم بيرولې

ما بيګا په خوب ليدلي، د هجران د اور لمبې دي

د غمونو په کارتوسو باندې ټول پرهر پرهر يم

که حبيب ؤ که رقيب ؤ، د هر يو په لاس چړې دي

 ما ويل داشپه به سبا شي، يوه بله ورځ به راشي

په دی هيلو آرزوګانو، ما زغملي د غم شپې دي

چې چارپيره نظر کاندم، د دی عصر چال چلند ته

لوټؤل دي، څيرؤل دي، ټکؤلو، وهل غوټې دي

 

شريف سعيدی ، شاعر جوان و معاصرمقيم اين شعر رشتهً سخن را بدست گفت. وی نخست چند رباعی  را که  دراين محفل سروده بود به خوانش گرفت و سپس يک پارچه شعرش را قرائت نمود.

افغانستان هميشه مهد شعرا ی خوبی چون شريف سعيدی بوده است که برای ما مايه افتخار است.

 با تاسف که  اشعار شان آماده نشر نگرديد.

 

فرشته ضيايی ارغون نخسين سخنران زن ، از تسلط جو مردانه برفضای محفل انتقاد کرد ولی به اين انتقاد ازطرف گرداننده پروگرام پاسخ داده شد.

فرشته ضيايی ارغون يکی ازشاعران جوان اين شهر ، رئيس انجمن پناهندگان افغان در شهر گوتنبرگ می باشد. وی با آوازرسا ودلنيشن دوپارچه شعر دری و يک پارچه شعر ازبکی سروده اش را قرائت کرد :

 

ميرقصد

درون چشمــــــــهايت قطره های آب ميرقصد

ويا در دامن شب پيـــکر مهـــــــتاب ميرقصد

کــــــــدامين پنجه يی آرامش درياچه برهم زد

که موج از بيخودی ها در دل تالاب ميـرقصد

سکوتی در نگـــــــاهت حرفهای تازه يی دارد

واحساسی در آن با عمق يک گرداب ميرقصد

بيا غسلم بده در آبی زيبـــــــــايی چــــــشمانت

چه پاکی که درين ســــــاده گيی ناب ميرقصد

تو ای محبوبم ای جانم ! ميفشان اشکهايت را

که از لبخـــــــــــند زيبايت دل بيتاب ميرقصد

***********************

برمن رسد صـــــــدای تو و گامهای تو

ازانتهای جادهً دور و دراز شـــــهـــــر

توميـــــــــروی و از پيت انبوه ابر غم

افشانده سايه های سيه برفــــــراز شهر

تو ميروی و بردل تصـــــوير پاره ات

لبخند خشک خاطره ها جا گرفته است

اينک بجـــای دست تو در دستهای من

تصوير پرشکسته يی ماوا گرفته است

 

محمد آجان غلجی  يک پارچه نثر تحت عنوان پوهه او يوالی ، چند رباعی و يک طرح ادبی بنام پسرلی لوبه را قرائت کرد.

 

پسرلنی لوبه

د پسرلی په ښکلی موسم کی باد چلیده ٬ ګلان غوړیدل ٬  آسمان برَګ او څاڅکی څاڅکی اورښت کیده٬ چی کلیوالو آفتاب بارانک باله٬ د فوتبال د ډګر شاو خوا٬ ونو غوټی په خندیدو او خلا صیدو وی٬ هرڅه  په ژوندی کیدو و ـ وښو قد یوست ٬ دونو پاڼی پلنیدی ٬ دنرم اورښت له امله دوړی ورکیدی۰

وری ٬ خوسَکی اواوزګوړی څریدل او کله ناکله یو له بله مخامخ او غاړه په غاړه کیدل ٬  بزګرانو ځمکه په یومانو اړول او کښت ته یی چمتو کول ٬  مارغان چغیدل ٬ آسونه ششنیدل ٬  سین غړمبیده او له تیر کاله پاتی په چاپریال کی یی  ټول شوی کثافات د سین په مستی کی ډوبیدل ٬ د ځوان شپونکی شپیلی د سین له بله اړخه غږیده٬ یوه سپیڅلی او ریښتینی سپرلنی فضا څرګنده وه ۰

 زده کونکی له  ښوونځی رخصت شوی و ٬ مازیګر مهال ماشومان او تنکی ځوانان د کلی له  شاوخوا دفوتبال  په خټین او ساده ډګر کی دلوبی کولو لپاره راټول شول ۰

ځوانانو په بیړه دلوبی لپاره ځانونه چمتو کول ٬ د کلی ډیر شمیر ځوانان ٬ ماشومان ٬  سپین ږیری او هغه وګړی چی دا مهال په څه نه وبوخت دلوبی دلیدو لپاره راغونډیدل ۰ لوبغاړو د لوبی د جامو له اغوستو وروسته ٬ په میدان کی خپل خپل ځایونه ونیول ٬  لوبه پیل او ورو ورو  ګرمیده ٬ پیاوړی کیده اوجالبیده ۰

دوه میدانه مساوی ترسره شو٬ ریفری د تفریح پریکړه وکړه ٬ لوبغاړی او سیلانیان د اوبو او شیدو د څکلو او سااخیستلو لپاره دمیدان په یوه ګوښه کی سره غونډ شول٬ نندارچیانو د خپلی خوښی لوبغاړی نازول ۰

شیبی وروسته د جمعیت په مینځ کی د یوی زوروری چاودنی  په پای کی یو شمیر مړه ٬  څه ټپیان او ډیر شمیر ویریدلی او په ګردونو او خاورو کی پټ٬ سپیره وګړی ٬ په ښکاره روغ او په روانی لحاظ  ټپی کسان څرګند شول ۰۰۰

پدی توګه ګلان ورژیدل ٬ ماشومان او ځوانان وژړیدل ٬  مشران ودردیدل ٬ څاروی ورمیدل او کلیوال د روغتون او کورونو پلو وخوځیدل ۰۰۰

              پوهه او یووالی

نه لیږو بچی که ښوونځی ته پوهیدای نشی 

یاکه پوهه نغواړوبیا حال مو ښه کیدای نشی

راز د لوړیدو او بریدو یوازی پوهه  ده

هیڅ ملت بیپوهی خپل منزل ته رسیدای نشی

هرچاته دا ښه ده چی د جهل لاره خوشی کړی

هیڅوک بی له علمه لوړو پوړوته ختای نشی

چاچیده ریښتینی مخه کړی لوست٬زحمت ته ده

هغه نه ستومانه٬ نه په ژوندکی خواریدای نشی

لوی تمدونونه  د تاریخ چی  بنا شوی دی

پوهوخلکوهست کړل٬بی له دوی ساتل کیدای نشی

هر قوم ٬ ملت ٬ په علم٬ پوهه ستریدلای شی

نه شمیر د وګړو٬نه  هم خاوره څه ګټای نشی

هغه اولسونه چی تر ټولو پرمخ تللی دی

بی له  پوهی کله هم  په ستونزوبریدای نشی

زموږبچی که لاړل ښوونځیوته او پوهه شول

بیا نو ډاډه اوسی چی راتلونکی غولیدای نشی

پریږدیه سمبال زلمی نسلونه په پوهنه  شی

هله نه دښمن٬ نه هم تورتم بیا تمیدای نشی

عزم دتعلیم٬ او پوهیدل په دی اړتیا باندی

موږ کی که پیدا نشی٬ رڼاکله راتلای نشی

هیله ده راتلونکی نسل ٬ پوهه بافرهنګه شی

بی له فضیلته د دنیا سیالی  کوای  نشی

یو موټی  کیدل ٬ تعلیم کول٬ دزمانی حکم

دا حکم که نه منو ٬ ناخوالی ختمیدای نشی

بی له صداقته ٬ او بیا ګډی ارادی  ځنی

زموږه داولس بیشمیره ستونزی غوڅیدای نشی

څو به له یو بله مروریو٬ موږپه خپلو  کی

داسی خو هم کله دغه ملک آبادیدای  نشی

هغه چی وروری نه منی٬ملک ټوټیکول غواړی

پری یی ږدی په خپله لار٬بری لاس ته راوړای نشی

ملک کی شته کینی٬بی باوری اویو پربل بهتان

بی ریښتینی نیت او تیریدو  قابو  کیدای  نشی

هرافغان چی زړه و ضمیر٬بدنیت څخه صفانکړی

خوشی  په نارو دا معضلی  هواریدای  نشی

څو یو بل  ونمنو ٬ ریښتینی وروری ونکړ و

لاری د تذویر٬ ریا او غچ څه حلوای نشی

خامخا به تیر شی٬  دا د تورو تربګنیو  فصل

زموږه د پیړیو ورورګلوی بربادیدای نشی

څو تنه نااهله ٬ فتنه ګراو د پردو یاران

بوخت په تفرقی دی٬ مګردوی کامیابیدای نشی

غوڅ اکثریت دافغانانو ٬ او روڼ آندو  مو

رمز د کامیابی وینی وحدت کی تیروتای نشی

جنګ٬ تحقیرول٬ یوبل وژل٬ اونه منل واړه

وار وار تجربه شول٬زیانونه ی پټیدای نشی

پرته له وروریه٬  بله لاره د نجات نشته

تیرو آزمویلی٬ چاته نقص تری رسیدای نشی

زما عزیزاولسه یوشه یو که کامرانی غواړی

لاره د وفاق نیسه٬ نفاق دی هیڅ ژغورای نشی

نغواړی اغیار چی زموږپه کورکی خوښی ووینی

نښایی ژوندی قوم ته ٬ چی سوله ټینګوای نشی

یو موټی که لاړشو دهیواد د ودانی  پر لور

زموږریښتینوهڅوته خنډونه  ټینګیدای نشی

پس له سختوورځو٬ وروروژنو٬کړاوونونه

بیا به رڼایی شی ٬  توره  شپه تل پاتیدای نشی

چا سره که ونشی ٬  حساب د ښه او بد  عمل

رنځ نه دوجدان خو ٬هیڅ وګړی خلاصیدای نشی

لویی تباهی٬ستری ورانی ٬ او برباد شوی خلک

هرڅه چی پیښ شوی ٬ هغه شوی ګرځیدای نشی

هغه هدیری  د شهیدانو  او  معیوب  کسان

وران٬ویجاړوطن٬په هیڅ تعبیرتوجیه کیدای نشی

دا به اهلیت  وی ٬  که له  تیرو کړواو وړو څخه

پند او عبرت واخلو ٬ بیانو تیر تکراریدای نشی

ښه به وی اوباید٬چی تیرهیرکړو٬وړاندی وګورو

بی له داسی کړو٬ دحل بل لاره راوتای  نشی

یو موټی کیدل٬پوهه٬تعلیم اوهوښیاری زمونږ

لاره د خلاصون اونیکمرغی ده٬شک راتلای نشی

زه خوباوری یم٬په شته ستونزو به برلاسی شی

زموږ غیرتی خلک ٬ سترملت پاتی راتلای نشی

ځوان روزلی نسل به ٬ دپوهی او تعلیم په مټ

ښکلی کړی هیواد٬ پدی کی سوال پیدا کیدای نشی

نور که سم سوچ وکړو ٬ دنفرت تخم  ونکرو

وروڼه به راتلونکی وی٬هیڅ څوک پردی کیدای نشی

لاره  د  فرهنګ او  تمدن  مو  که  راخپله کړه

ستر٬مظبوط ملت به شو٬چی څوک مو پرزوای نشی

درست مصیبتونه ٬ ویجاړی او د  جګړی میراث

رنګ رنګ پرهارونه به پټی شی٬پاتیدای نشی

بلکه  له  پیړیو  جمع  شوی مسئلی  د  ملک

داسی به هواری شی ٬ چی فکر یی هم کیدای نشی

نه به وی توپیر دپښتنو٬تاجک ٬  بلوڅ ٬ اُزبک

ټول به سکه وروڼه وی ٬ چی څوک یی بیلوای نشی

یو به  څښتنان شو د وطن ٬ بل به نیکمرغه شو

ورکه لوږه تنده  به  شی ٬ غم ایساریدای  نشی

توره شپه به تیره  شی ٬  ځلانده  لمربه وخیژی

هیڅ اولس٬ همیش اوتل ترتل٬تیاره ځغمای نشی

جوړی به ماڼی٬ ودان ښارونه ٬ ښکلی کلی شی

ګډه اراده  د  پرمختګ ٬ څوک  تموای  نشی

شنه به دښتی غرونه ٬ ښیرازه ځمکی کښتونه شی

تل ملک کنډواله ٬خاوره سپیره پاتی کیدای نشی

جوړی کارخانی ٬  او رابرسیره به کانونه شی

خپلو پښو به ودریږو ٬ نور تل مرسته کوای نشی

وبه  ژغورو ځان٬ له دی پردیو خیراتو  ځنی

کارزحمت به خپل کړو٬ناراستی لارپرانیستای نشی

هر ډول توپیر  او تعصب ٬  خوشی کول پکار

زموږه  په یووالی کی ٬ غلیم بیا ښادیدای نشی

هروګړی  باید  له یو شان   امتیازاتو  نه

بی له  استثنا وی برخمن  ٬  توپیرراتلای نشی

څو پوری چی یو بل ته٬ زیان ګورواوکوهی باسو

نه یو موټی٬ ښاد٬نه دا ملت څه پرمخ تلای نشی

څومره چی د نورو او پردو په هیله وخت تیرکړو

هومره به زیانمن شو ٬ داتدبیرلارسیخوای نشی

خپل په مټ تکیه٬ رښتیا٬ شر یکه اراده د قوم

بل تدبیر او هیڅ بدیل ٬ بری تضمینوای نشی

ملک به مو ښیرازه شی او خلک به هوسا اوخوښ

داسی به ځواکمن شو٬هیڅ دښنه به موګواښی نشی

دا هیلی به پلی خامخاشی ٬خو پدغه   شرط

یوچی زده کړه وکړو٬چی بی زده کړه څه کیدای نشی

بل چی سره یو شو٬ او خواږه شو ٬تنی وروڼه شو

بیا  مو نو بریاوی ٬  پرمختګ تمامیدای   نشی

 

ليلی جان يکی ديگر از شاعران جوان اين شهر دوپارچه شعر از دو شاعر شهير کشور راحله يار و ناديه فضل را  دکلمه کرد که مورد توجه حضار قرار گرفت :

راحله يار

بـاد می رقـصـد و رقـصـیده شـرر می آرد

بــوی دل بـوی تــن وبـوی جـگــر می آرد

دود سـرکـرده واز مــرگ سـخـن مـیـرانـد

دل بـــارانـــی ام از کـــوره بـــدر مـی آرد

تــف بــه ایـن شـیـوه آلــودهٍ دامـان هــوا

لانـه مــرغ گـرفـتـار بــه ســـر مـــی آرد

وای بــرجـان کـبـوتـرکه تن غرقه به خون

خــبــرسـوخــتـنٍ مـرغٍ ســحــر مـی آرد

کـاروان بـشـری از پـی نـابـودی خـویـش

چــقــدر تـنـد وچـه پـیـوستـه خـطـرمی آرد

تـو چـه اسـتاده به چشم تـرمن زل زده ای؟

نـــفــس بـاد نـگـر! آتــش وپـــر مـی آرد

هـیـچ کـس نـیست که بـنـدد ره سرقافله را ؟

کـاروانی کـه فــقــط داس وتـبــر می آرد

 

 

ناديه فضل

 

خـــــــــــدا کجـاســت که یک آســـمان ستـاره ببارد
زســــمـــــــــــت روشن سبــــز ســــحر دوباره ببارد
برای مــــــــادر عاشـــق ، به کودکان ، به غریبــان
به جـای آتــش و باروت گــــــــل بـــــــهـاره بـــبارد
جبین و گیـــسوی مشـــرق لهیب شیون و دود است
مگـــر که حکـــم خــدا بود کــــاین شــــراره ببارد ؟
وسیــــع قــــــامـــــــــت گـــلـــباغ ها و دامن ( قانا )
غـــریــو و ناله ی دلهــــای پاره پاره بــــــبـــــــارد
کجــــــــــاست قلب مســـلمان ؟ شکــوه نام دلیــران
که از تــــــلاوت ایمـــــــــــــــــان آشـــــکاره ببـارد
به کــــــــــــاروان حــقارت ، به عاصیـان شـــقاوت
از استــــقامـت ، از آزادی بــــــــــار بــــــاره ببارد
خدا کجــــــــاســـت که یک لحظه عاجـــزانه بگریم
برای قلب غـــریبـــــــــــان شهــــر ( قانه ) بگریم
تمام جاری ای اســـــطوره ی بلـــــــنــــــــد نجابت
بــــــــرای نام فلســــطینی عاشـــــقانه بگــــــــریم
لــــــــبـــــــان خستــــه ی لبنان را به بوسه بنازم
و شـــــــــــــقه شـــقه ی دستاش را شبانه بگریم
بسیـــــط خاطره هایم ! فرار ، رنـــــــج و اسارت
شبیـــه قــــــامت غمهــــاش را زنــــــــانه بگریم
بنام مظهــــــر ایثــــــــــار و قله های شهـــــامت
نماز و ســــــجده گــــــــزارم وبیـــــکرانه بگریم
خدا کجــــــــاست که یک لحظه عاجــزانه بگریم
برای قلب غـــریـــــــبان شـــــــهــــر قانه بگریم

 

ثريا پکتيانی ، نطاق سابقه دار راديو تلويزيون کشور يک پارچه شعر سرودهً خودش را و يک پارچه شعر سليمان لايق را به خوانش گرفت.

 

خالق بقايی پاميرزاد در اخير جلسه محفل فرهنگی شب را ارزيابی کرده و پارچه شعرش را قرائت کرد :

 

زبان نياکان

 

فارسی گـــــــوهر زبان من است                            جوش عشـــــق زآشيان من است

تو دری خوانيــــــش و يا فارسی                            هرچه خـوانی دُر زکان من است

چون سپيدار پهنـــــــــه ی هستی                            به بلندای آسمــــــــــــان من است

رايت از کـــــــلام اجــــــــــدادم                             مظهــــــــر مهر مادران من است

عالـــــــــــم آراست پارسی دری                             نخل از روضه ی جنان من است

تاج دربار کوکب کــــــــــوهسار                            افتـــــــــــخار ز بوستان من است

چلــــــــــــچراغ بدست اهل ادب                            از خراسان باستـــــــــان من است

پيک از رمز آفرينــــــــــــش ما                             به همه ملل جهــــــــــان من است

فارسی نيست جسم و جان منست                            عقل من روح مــــــن روان منست

 

دراينجا قسمت دوم برنامهً شب شعر و موسيقی که حدود چهار ساعت را در برگرفت به پايان رسيد و حضار به  تفريح و صرف غذا پرداختند. قابل ذکر است که تهيه غذا و شيرنی باب را  ليلی رستورانت که از طرف يکی از هموطنان ما تازه بفعاليت آغاز کرده است، بعهده داشت.

قسمت سوم اين محفل را آهنگ های شاد امان الله هنرمند مشهور شهر مالمو تشکيل ميداد. اين محفل عرفانی و بی ريا که در نوع خوداولين ابتکاردرين  شهر بود در اوج احساسات و شور و هيجان بيسابقه مردم ساعاتی پس از نيمه های شب به پايان رسيد.

آريايی

 

---

بالا
 
بازگشت