بحران اعتماد
شمال را بر افروخته است
( تبصره )
امروز شنبه دوازدهم آگست 2006 میلادی، روز برگزاری مجلس نوبتی پارلمان افغانستان بود. همانگونه که پارلمان در هر نوبت از آغاز کار هفته یی خود دچار مشکلات تفاهمی میگردد، امروز بار دیگر موجی از گفتگوها و سرو صدا ها به منظور برخورد نا عادلانه دولت در این مجلس، فضای کار مجلس نمایندگان مردم را تحت الشعاع قرار داد.
تعدادی قابل ملاحظه یی از وکلای مردم شمال در پارلمان جلسه را برسم اعتراض ترک نمودند. این گروه بزرگی از وکلای مجلس هستند، که نسبت به سیاست زیاده خواهی جناح قومی دولت؛ در امر تقرر و گزینش غیر عالدلانه کادرها و فعالان حکومت کارت سرخ بالا میکنند و از یک بحران ریشه دار در حاکمیت دولتی علامت میرسانند.
آقای رحمان اوغلی منشی منتخب پارلمان که خود از روشنفکران آگاه و کار دان جامعه است، با لحن آرام و اشارات کوتاه؛ پیش آمد های و حوادث ناشی از بحران اعتماد در دولت را در پازلمان که جز آجندای کار مجلس امروز بود، اشارتاً بیان نمود.
در بخش پایانی کار مجلس برخی از وکلای مردم شمال، باتوجه به پوشیدگی وپیچیدگی اوضاع سیاسی در حوزه جنوب اعتراضاتی داشتند. آنها خواستار بیان روشن مواضع دولت در قبال قضایای سیاسی، نا امنی و بی تفاوتی دولت نسبت به شرایط کنونی در برابر طالبان و ملیشه های وابسته به پاکستان شدند.
شکی نیست که اعتراضات وکلای شمال در پارلمان چیزی فراتر از ادعای منشی مجلس بوده است. یک منبع آگاه در افغانستان چندی پیش نسبت به این مساله ابراز نگرانی کرده بود. البته این پیش آمد، یک امر عادی نیست، در ساختار حاکمیت، دلمشغولیهای دولت بسومی تقویت قومی و تمامیت خواهی میرود.
عدم توازن ( غیر عادلانه بودن ) در سهمدهی اعضای قومی دولت و طوایف گوناگون مردمی در ساختار حاکمیت از یکطرف، و از سوی دیگر بی توجهی و فقدان برنامه های معیین در امر باز سازی و آبادانی افغانستان، موجب میشود، که وکلا ونمایندگان مردم در پارلمان وکادر های نمایندگان اقوام در دولت سیاست یکجانبه و بیتوازن قومی آقای کرزی را بروشنی بشناسند و آنرا بباد انتقاد بگیرند.
گروه وکلای اعتراضی در مجلس امروز که با مجلس عجالتاً بایکات نموده اند، طی یک اعلامیه خواستار مسایلی شده اند، که اگر دولت و مجلس به اجرای آنها نپر دازند، به مجلس بر نمیگردند. منشی پارلمان از خواستها و متن اعلامیه چیز بیشتری نگفت، اما معلوم است که کارد به استخوان رسیده است و فضای سیاسی کشور بسرعت بسوی یک بحران عمیق سیاسی - اجتماعی در حرکت است.
بزرگترین مشکل در عدم توازن قدرت سیاسی، تنها دادن اهرمهای قدرت در حاکمیت بدست جناح قومی پشتون در افغانستان نیست، اصل جنجال از آن ناشی میشود که ، رییس جمهور وتیم سیاسی همکارانش در گروه دیسانت شدگان از دستگاه های خارجی، به منافع ملی، مصالح مردم، نقش تفاهم ملی، مشارکت قومی، سهمگیری مردم در دولت، مردمی شدن نظام، بحران زدایی، برنامه کردن برای رفاه عمومی، حل اختلافات قومی - مذهبی و سیاسی و همچنان باز سازی هیچ اهمیت قایل نیست. بلی دولتی که از مردم حساب نمی برد مسلماً به مردم نیز حساب نمی دهد.
در یک نگاه حسابگیرانه، میتوان بروشنی در یافت که، دولت آقای کرزی از ناتوان ترین دولتهای صد سال اخیر در افغانستان است. این دولت نه بر مردم تکیه دارد، نه بر سیاست ملی استوار است، نه برای حل مشکلات مردم می اندیشد، نه بدوستان ودشمنان افغانستان می پردازد، نه علیه مواد مخدر مبارزه میکند، نه با تروریسم درگیر است، نه بحال مردم و وضعیت کشور دل میسوزد، نه برای اقتصاد درهم ریخته و فرو پاشیده کشور اندیشه میکند و نه در غم و اندوه جامعه اندوهگین میشود.
بلی این دولت کارش از مردم خلاص و در دست آقای بوش است. این دولت یکجا با همه اعضای وابسته به گرین کارتها میباشد و هیچ نسبتی به افغانستان ندارند. این دولت خود از پرسونل های توسعه ی کشت، تولید و قاچاق مواد مخدر به همه اطراف عالم است، نه نیروی مبارزه با آن. این دولت خود همان پدیده تروریستی خلق الساعه در بازی جهانی ابر قدرتهاست یعنی ابزار بازی جهان امپر یالیسم است. این دولت جناح دوم همان تروریستهای دور وبر پاکستان و افغانستان است. این دولت مال طالبان و خود همان طالبان است.
این دولت سر گردان بحران آفرینی است نه بحران شویی و بحران زدایی، این دولت نا بسامانی می آفریند نه آرامش و آسودگی مردمی، این دولت از نو کر ترین افراد فاقد اعتبار ملی تشکیل گردیده است. این دولت متشکل از دو نوع و دو تیپ نوکران حلقه در گوش شرکتها و قدرتهای اقتصادی جهان است: یکی نوکران آگاه از منابع قدرت ووابسته به ( غرب )؛ دیگری نوکران نوکر غرب!
برخی از اعضای دولت با شناخت ماهیت این دولت، از بهبود اوضاع و انکشاف ثبات وامنیت عمومی کاملاً دلسرد و نا امید شده اند. وکلای پارلمان هم می بینند که این دولت بجز تکرار چهره های بد نام وناکام در پی ترمیم ویا کاری ساختن این حکومت نیست. بهر صورتی که میشود، ماهیت دولت را قومی بسازند، در سیاست قومی هم همان کار هاشم خان را عمومی بگردانند. و به عوامفریبی و نیرنگهای کهنه مبادرت کنند.
بلی برای همین بازیها بود، که مجاهدین را در برابر دولت نجیب الله تقویت کردند، و حتی ملل متحد را در برابر پیشنهاد دات حکومت افغانستان به بن بست رساندند. برای نزدیکتر شدن به اهداف غیر شریفانه و ضد منافع ملی ما حکومت مجاهدین را به مسخره کشیدند. بیش از آنکه برای بحران آن دوران یاری کنند، بحران را تقویت نمودند.
موجودیت چریک غول و همه فنی مانند احمد شاه مسعود، رهبران مورد احترامی چون علی مزاری و ژنرال عبدالرشید دوستم در مرکز وشمال، اما مو جودیت امیر اسماعیل خان و تعداد دیگری در سراسر افغانستان، ولو که دولت زنده و پاینده یی از مجاهدین بوجود نیامد؛ اما اینها بودند که مانع برنامه های تروریستهای بر نامه دار و قاچاق بران مورد حمایت بسیار می شدند.
بلی شاد روان علی مزاری را در جنگهای بین الگروپی در مانده کردند و منطق تفاهم پذیری در متعارضین قدرت سیاسی کابل ( مسعود، مزاری، دوستم ) را بوسیله حکمتیار دزدیدند. با صدور گروه قومی طالبان و حمایت مستقیم پاکستان، عربستان و غربستان ( آمریکا ) این گروه را درسقوط و سرنگونی دولت نا بکار و پر اختلاف جهادی مشغول، چورت زدنهایی نمودند، که اصل منظور ارباب قدرت را ندانند.
طالبان هم همان اشتباه مجاهدین را تکرار کردند، یعنی غافل شدند، که خود نبوده اند که به قدرت رسیدند, بلکه آن دیگرها ( شرکتها و قدرتها ) بودند که آنها را مانند ابزار استفاده کردند و بعداً دور انداختند. سرکشی طالبان از برنامه های غرب و اطاعت از پاکستان مو جب شد که خداوند غرب روزگار آنها را گلی بسازد. بلی بدین صورت بود که نوبت به خود شرکتها رسید .
این دولت نیز مصرفی و نا پایدار است، اما فکر میشود که دولت بماند، ولی مهره ها هر بار که اشتباهی را مرتکب شوند، دور انداخته میشوند. فعلاً نه احمد شاه مسعودی است که مانور کند و دمار از روزگار این نوکران بدر آرد، نه علی مزاری است که با محبوبیت خویش هم در بین هزاره ها وهم در میان تاجکها وازبکها، نقش مهمی را اداکند و مانع بازیگران شود. آن دو انسان بزرگ راهمین نوکران دست دوم که قبلاً اشاره کردم در تحت برنامه های چندین ساله سر انجام کشتند.
اکنون دوتن دیگر با قی مانده اند. این دو نیز در جایگاه خویش از مهمترین شخصیتهای نافذ و محبوب در میان مردم خودشان هستند. ژنرال عبدالرشید دوستم، که از هیچ واندک آغاز کرد و در مدت کوتاهی بجایی رسید که دکتر نجیب الله را در فن خود او چت نمود. ژنرال دوستم یک نظامی بسیار هوشیار و با سنجش است. او مورد احترام بسیار است هم در بین ترک تباران وهم در میان افسران و کارکنان سابق دولت. البته در میان غیر پشتونها از او بعنوان قهرمان چند مرتبه ای یاد میکنند.
نقش ژنرال دوستم در تحولات افغانستان چیزی کمتر از نقش فرمانده احمد شاه مسعود نبوده ونیست. تفاوت آنها این بود که مسعود ار سکوی جهاد و مقاومت پرش مینمود، اما عبدالرشید دوستم از مقاومت و موضع مشارکت در قدرت. احمد شاه مسعود بسادگی قدرت را از خانواده پشتونها به تاجکها منتقل نکرد، این ژنرال دوستم بود که در فرصتهای حساس اورا حمایت و قدرت را تحت فشار جدی قرار داد.
اگر سلیقه های قومی و اختلافات اعتقادی را درنظر نگیریم، مشکل است نه پذیریم که ژنرال دوستم مانند احمد شاه مسعود قهرمان افغانستان بود واست! امروز نیز همین تحولات پارلمان و عکس العمل نمایندگان در مجلس و بایکات وکلای شمال تابع موضیعگیری ژنرال مذکور است. او با وجودیکه، در دستگاه حاکمیت بعنوان رییس قوای مسلح و مشاور ارشد رییس جمهور در امور نظامی است، اما میداند که تحولات دوسال اخیر بوی دشمنی بخشی از رهبران دولت علیه اورا میرسانند. او در برابر اقدامات کرزی و دسیسه های یاران او مروت نشان میدهد، اما باید مطمیین باشد که هرلحظه امکان توطیه علیه او وجود دارد.
عبدالرشید دوستم نه تنها یک نظامی و رهبر جنبش ملی اسلامی در افغانستان است، بلکه اگر خوانندگان با ساختار جغرافیای افغانستان آشنا باشند، بخوبی میدانند، که او از اهرمهای مهم قدرت مردمی در شمال افغانستان برخوردار است. دولت کنونی با او همان کاری را میکند که شهید نجیب الله کرد. همه بیاد داریم که کوشش های شهید احمد شاه مسعود، برای حذف او از قدرت مردمی، کمترین اثری نداشت، بلکه اورا در بین اقوام ترک تبار وحتی بسیاری از مردمان دیگر تقویت وتحکیم نمود. اینکه مسعود شهید چقدر دراین برنامه دچار اشتباه و خطا بود معلوم است. همان خطایی که در برابر شهید بابه مزاری نیز مرتکب شد! اشتباهی که در اثر آن ، دوستان طبیعی و همرزمان واقعی خودرا که هرکدام بسادگی خود قومی بودند، برای وسوسه های شیطانی سیاف و رضای خاطر برادران اخوانی منحطش از دست داد و بدست خود خودرا پر نمود.
دولت امروز همان وظایفی را دارد که طالبان و حکمتیار داشتند، وظیفه ی ترور ژنرال عبدالرشید دوستم، امیر اسماعیل خان، مارشال فهیم خان و اگر خدا بخواهد، استاد ربانی و دا ملا سیاف و چند تن دیگر...!
بیک روایت دیگر امروز در مجلس سرمایه گذاران که به ابتکار اطاقهای تجارت خارجی برگزار شده بود، مساله انتخابات مسولان در این اتاق مورد بحث بود چون آقای آذرخش حافظی رییس بدخشانی تبار این اتاق طرح بسیار نا برابر و قومی یی به نفع پشتونها را پیش کشیده بود، مجلس دچار بحران شد و او نیز مجبور شد از پیشنهاد خود معذرت خواهی نماید.
با احترام
غلام سخی دوست
کابل
بالا
بازگشت