بعضی مراکز همکار پروژه افغانستان زدایی در داخل کشور فعالیت دارند
نوشته: ساطور
ایجاد اتحادیه مشترک ژورنالیستان افغانستان و پاکستان به چه معنی است؟
"ارمغان " جدیدی که درحاشیه تصامیم بسیار جدی برای حل مسایل فی مابین افغانستان و پاکستان که از چندین دهه بدینسو روی هم تراکم کرده و تا کنون حد اقل یک گرهی هم از این مشکلات باز نشده باقی مانده، بلکه به آن افزوده شده،میباشدکه طی سفر محمدعلی درانی وزیر اطلاعات پاکستان که به دعوت وزیر اطلاعات وفرهنگ افغانستان به بهانه نشرات غیر واقعبینانه مطبوعات پاکستان در قبال پیشرفتهای افغانستان، به کرسی مینیشیند.
طوریکه تجارب گذشته نشان میدهد، محافل وابسته پاکستانی که تحت حمایت همه جانبه حکومت آنکشوروبه دیکته بعضی مراکزی از آنطرف اقیانوسها در قبال افغانستان عمل مینمایند، پیوسته حرکت تعرضی داشته و به شیوه عمل می نماید که اصلاًً درک آن در حیطه افکار پراگنده مردم افغانستان طور شاید وباید زمینه گنجایش را نداشته است. آنطوریکه با گشتاندن ورق حاکمیت طالبان این عمال پاکستانی در افغانستان، عمال وابسته دیگر مرتبط به ستون پنجم استخبارات پاکستان را که از مدتها قبل چنانکه گفته شد، به همکاری مراکز وانستیتوت های بسیار مشهور جهانی در افغانستان به اشکال بسیار مخفیانه و تحت القاب و نامهای فریبنده و اغواکننده آن هسته گذاری گردیده است به یک ترتیبی نه به یک ترتیب دیگر رسمیت داده شده و بالاخره عنان مطبوعات را نیزدر اختیار خویش در میاورند. چیزی که تجارب کاری آنها در زمینه بیشتر برای شان موفقیت آمیزبوده است.
آژانسهای خبری، مراکزتحقیقات منطقوی نامنهاد و چه و چه...که پدیده های حلق الساعه بعد از به میان آمدن حکومت موقت در افغانستان طرح ریزی و پایه گذاری گردیده بود، همه و همه برای تحت سیطره و تسلط در آوردن افکار عامه مردم و منحرف ساختن آنها از خط اصلی فکر و اندیشه خودی میباشد که بالاخره به کرسی پیروزی تکیه میخورد.
ایجاد آنی اتحادیه مشترک ژورنالیستان و قرار دادن فرد مورد نظری در راس آن که سابقه چندان مشهودی البته در داخل کشور نداشته، چه مشکلی را میتواند در جلوگیری از سرازیر شدن سیل آسای آن دهشت افگنانی که همین اکنون از طرف استخبارات چاکستان به افغانستان فرستاده میشوندرا حل خواهد کرد مگر اینکه یک قدم دیگری برای کتمان کاری آن حقایقی باشد که طی تقریبآ سه دهه پیوسته آنرا رد کرده است.
سوالی پیش میاید که آیا آنعده آژانس های که به بسیار ساده گی ضمن تامین تماسهای تیلفونی در هماهنگ ساختن خط نشراتی در قبال فعالیت های طالبان در افغانستان کار مینمایند و این یک حقیقت انکار نا پذیر میباشد، تا کنون چه مشکل ویا مانعی را از فرا راه مردم و حاکمیت در افغانستان برداشته اند جز اینکه نقش سپرده شده خود را در قبال حفظ تعادل نیرو های مخالف در کشور بازی کرده باشند.
از جانب دیگر در حالیکه وزیر اطلاعات پاکستان بخاطر عدم نشرات واقعیبینانه مطبوعات پاکستان به افغانستان فرا خوانده میشود، بر عکس طرح مدعو جامه عمل می پوشد تا به اجنداو یا طرح دعوتگر.
طوریکه به ملاحظه میرسد، حرکات هماهنگی که بوی از قبل تدوین شده از آن به مشام میرسد،به ساده گی در اینجا تحقق میپذیرد و به صورت سیستماتیک ریاستی برای آن ایجاد شده وبار دیگر از جمله همان افرادی که ظاهراً تحت نام آزاد در افغانستان فعالیت مینمایند، در راس آن تعیین میگردد تا در تبانی با مراکز مماثلی که تحت القاب و نامهای چون مراکزتحقیقاتی، و آژانسهای خبر رسانی و یا اتحادیه های مشترک ژورنالیستی خیمه سیاه سیطره شان را در نهایت روی فضای آزاد فکری ملت جنگ زده افغانستان نه دیگر آزاد نیز بکوبند، چنانچه میکوبندهم.
به همگان هویدا است که پاکستان از زمان ایجادش به این طرف یک ستراتیژی مدونی را در قبال افغانستان رویدست داشته و در عرصه های مختلف اعم از نظامی، اقتصادی و فرهنگی صدمات فراوانی را بر پیکر جامعه افغانی وارد آورده است.
تربیه افراد مخرب ، اعزام جاسوسان در عرصه های مختلف و ازجمله ارسال فعالان ستون پنجم که تا کنون به علتهای نا معلومی از افشاگری آنها خوداری گردیده و از فعالیت آنها جلو گیری نمی شود. چه این شیوه عمل به زعم ارزیابی های عده ای از صاحبنظران به مشوره آنعده نهادهای مرموزی که گفته میشود پاکستان از جمله دستگاه استخبارات آن(آی ،اس، آی) در ارتباط تنگاتنگ و در حلقه اسارت آن قرار، بطور همآهنگ و پلانیزه شده درین کشور تحقق میپذیرد. هرچند پروژه طالب سازی از ابتداتاامروز برای مردم افغانستان به تمام معنی قابل در ک میباشد.
بناً از عدم رسیده گی به مشکل افغانستان در شرایطی که تعداد زیادی از کشورهای جهان در اینجا حضور یافته اند، واضح میگرددکه در میان خود این کشورها حلقاتی وجود دارد که در هر دو سمت دهل میکوبندو در تعهداتشان نسبت به همدیگر و با مردم افغانستان صادق نمیباشند.
وبه این ترتیب است که مردم افغانستان در چهار راه حیرت و تاسف باقی مانده اند.
بالا
بازگشت