جلالتمآب
کرزی يک گوش را در کرده ، يکی را ديوار!
جلال
دشتيانی
در همه دولت
های معاصر که بر بنياد قانون اساسی ، قدرت بر رييس جمهور ، متمرکز است ، يک
دفتر مطبوعاتی غالبا درسطح رياست ، وجود دارد ، که همه وقت ، نشريات گونه گون
داخلی وخارجی را ورق می زند ، نکات برجسته وانتقادات را يادداشت ميکند ، يا به
عبارت ديگر ، اهم ايراد هارا (کتنگ) ميکند، و بدون فوت وقت آنرا در دسترس رييس
جمهور ، قرار ميدهد . اين دفتر مهم تا جايی که من دريافتم حتا تا دوره رياست
کوتاه آقای مجددی ، به فعاليت خويش ، در تشکيل رياست جمهوری افغانستان ، ادامه
می داد ه است، ازان پس ، نميدانم چه بر سر اين نهاد آمده باشد؟
بهر حال شايد اين اداره الان نيز موجوديت داشته باشد ، اما کارروايی آن
،محسوس و متبارز نباشد. من کمتر شنيده ام دفتر مطبوعاتی رييس جمهور ، به گونه
مستفيم يا غير مستقيم به نظرات و انتقادات مطبوعات برون مرزی کشور ، بخصوص در
باره مبرم ترين مسايل ملی جواب داده باشد؟
شايد دفتر مطبوعاتی رييس جمهور می پندارد ، همه اين ايرادات و انتقادات
، جنبه تفننی يا شهرت طلبانه دارد !
بهر صورت اگر باری به اين موج انتقاد وپرسش ، پاسخی ارائه نشود ، بيم
آن ميرود که خواست های قلمی مسالمت آميز امروزی ، روزی وروزگاری ، از شکل
مسالمت جويانه و فرهنگی ، خارج شود و به حوزه عقده های متراکم « زير زمينی»
منتقل گردد!
هيچ آدمی در جهان سوم قول داده نميتواند که در همه حال ، فقط ذرايع
ووسايل مسالمت جويانه ودموکراتيک را در نظر داشته باشد و خشم خورا دايم ، مهار
کند و از آبروی خود بگذرد ، مثلا طالبان را سرزنش کند ، در حاليکه ، حاکميتی
به مراتب ، زور گوتر از طلبه کرام ، رويکار باشد و هرگز کسی حاضر نباشد به هيچ
گونه پرسش او، پاسخی ارائه کند!
از سوی ديگر اگر سياست امروز، عدم پاسخگويی، اعتباری داشت ، چرا رژيم
های قبل از دولت کرزی صاحب به ورطه سقوط افتادند و نام بدی برای ابد، کمايی
کردند؟
اگر رييس جمهور محترم ، در پناه محافظين امريکايی اش ، خودرا در برابر
هر گونه حادثه ای « بيمه شده » می داند ، و نيازمند نمی انگارد تا به صفحات
تاريخ معاصر کشور ، نظری افگند، احتمالا اشتباه ميکند . يک گوش را در ويکی را
ديوار کردن از لوازم وملحقات ، فاسدترين و مستبد ترين رژيمها ست، اين کاری نه
در شان دولت ماست. سپر محافظت يک رييس جمهور منتخب ، بايستی ، اتکا بر ملت و
التفات به افکار عامه باشد . تا دير نشده بايد با نهاد های که ترازوی افکار
عامه راد ر دست دارند،خاصتا، فرهنگيان مستقل ودموکرات، چه در داخل و چه در خارج
، آشتی کرد ،
بايد به نشرات توجه کرد . بايد به نظرات وايراد اتی که در نشريات ،
بخصوص هفته نامه پرخواننده آريايی ، منعکس ميشود ، بسرعت ، پاسخ گفت؛ورنه راه
سقوط بسرعت طی خواهد شد !