آغاز پروژه جديد تظاهرات سرکاری در کابل!
احمد شاه بوريا باف
در افغانستان برای آنهمه
قتل وغارت وتبهکاری که بدست مجاهدان کرام ، صورت پذيرفت ، کدام سند ، کدام تمسک
و کدام گواهی بالاتر وبهتر از چشمديد مردم و روايات باز ماندگان است ؟ کدام سند
، گوياتر از گور های دسته جمعی است ؟ ،از بيوه های به خانه نشسته است، از دست
وپای بريده است ، از شکم های دريده است، از کودکان گمشده است ، از منازل ويران
است ، ودست آخر از دريای مواج انسان های ديوانه وروان پريش است ؟ ،که هم حافظه
تاريخی و هم حافظه بيولوژيک شانرا ازدست داده اند !
خوب ، اگر قرار باشد ، مجاهدان کرام ، روی فجايع گذشته شان سرپوش
بگذارند ، چند گاهی به مسخ وفسخ حقيقت روی آورند ، يعنی بوسيله مشتی از جيره
خواران مسلح شان ، يا گروهی از لومپن ها ومعتادان بی اختيار، دست به نمايشات
خيابانی بزنند ، امری دشوار نخواهد بود ، چنانکه در رژيم های اسلامی ايران
وپاکستان نيز گاه از همين « شيوه مرضيه» استفاده ميشود!
البته تظاهرات خيابانی سرکاری در دراز مدت ، چنگی به دل نخواهد زد و
کسی را گمراه نخواهد کرد ، اما جلالتمآب کرزی بايد بدانند که اين جهل وجنون به
حساب ايشان واريز خواهد شد . ايشان نبايد بيش ازين ( شريک دزد ورفيق قافله )
باقی بمانند . به سختی ميتوان باور کرد که اين خيمه شب بازی ها ، بدون مشورت با
ايشان يا ادارات زير نظر ايشان ، عملی ميشود!
خاصتا اين که کرزی صاحب ، بار ها در سابق از سران جهادی وقوماندان های
جهادی بی پروا وبدون چون وچرا، ابراز حمايت وجابداری کرده ست. سياست های
دوپهلوی جلالتمآب کرزی ، به جايی رسيده که اکنون ، کشور با آينده ای مبهم و
سرنوشتی نا خوا سته ، روبروست !
ايشان همه ابتکار عمل را بدست « خارجی » داده اند ، عنصر داخلی را
تقريبا ، فرا موش فرموده اند . مردم ميگويند فقط افتتاح يک نهاد يا شفاخانه ،
کار رييس جمهور نيست . مردم ميخواهند بدانند، چه وقت ، اساسات دموکراسی و حقوق
فردی ، در کشور ، نهادينه خواهد شد؟
چه وقت مردم عادی ، سر سفره شان ، نان وپنير خواهند داشت؟
چه وقت کودکان ، از کار اجباری طاقت فرسا ، معاف خواهند شد؟
چه وقت ، در پناه قانون، شهر وندان ، شب را آسوده به خواب خواهند رفت؟
چه وقت مزارع خشخاش ، به کشتزار گندم وشاليزار برنج ، مبدل خواهد شد؟
کدام وقت «حق زندگی» افغان ها از سوی برخی همسايه گان طماع ، به رسميت
، شناخته خواهد شد ؟
آيا رييس جمهور محترم پلانی رويدست دارند که در ماه های آينده ، وطن از
بن بست های پيهم ، رهايی يابد واميدواری ، جای ياس کنونی را بگيرد؟
بالا
بازگشت