رمضانعلی شفیعی
افغانی بی پناه
عنوانی همه انسانهای روی کره ای زمین!
عده ای ازفرزندان آدم، زاده انسان امروز مانند بقیه انسانها دارای احساس وعواطف انسانی (بطورحتم شدیدتر ازدیگران) بانیازهای انسانی مثل نیازبه غذا،پوشاک ،مسکن وغیره بخاطر بدی حادثه روزگاروبرای فقط زنده ماندن خودوخانواده اش وبدون هیچگونه چشم داشت کمک ازجانب هم نوعان وهم کیشان خودبه جای دیگرسرزمین خداوند(ابران،پاکستان،کشورهای عربی،اروپایی وآمریکایی و...)پناه برده اند وبه امید اینکه لقمه نانی برای خانواده اش تهیه نماید،سنگین ترین ومشکل ترین کارهارا انجام می دهند وکمترین حقوق راتوقع دارند، ولی متاسفانه دولت جمهوری اسلامی ایران حتی به همین اندازه هم راضی نیست بخش نامه شده است که هیچ افغانی بدون مجوزکار،حق کارندارند .ازآن طرف دربخش نامه دیگری(التبه محفوظ درنزددولت)به هیچ افغانی مجوزکارداده نشود.کاردرکارخانه سنگ بری ممنوع،رسندگی ممنوع ،بنایی ممنوع ،دست فروشی ممنوع ،مغازه داشتندممنوع(حتی دراستان اصفهان رفتن به سبزه میدان که سابقامحل کاری عده ای ازمهاجرین بودنیزممنوع شده است)کار،درخانه ممنوع،قالی بافی برای زنان ممنوع.ازآن طرف مسخره آمیزترین مساله این که مسولین ذیربط ایران باکمال بی شرمی ووقاحت می گویند هیچ مشکلی برای کسانی که برگه شناسایی دارنددرایران وجودندارد.
دراین اواخرمامورین وزارت کارایران دراستان اصفهان باتمام حرمت شکنی بدون اذن خانواده ها داخل خانه ها می شوندوهرپایه چرخ خیاطی که درخانه های مهاجرافغانی باشدمبلغ نهصدهزار(900000) تومان جریمه ومالک خانه رامجبورمی سازدتامستاجرش جریمه راپرداخت نماید.
ازهمه انسان هابایدپرسید آیاازاین چنین اوضاعی خبرندارند؟یااینکه چون به جان آنان چنین گرفتاری وجودنداردبه آنان چه؟پس بنی آدم اعضای یکدیگرندچه؟درایران مهاجرین درشرایط سختی به سرمی برند.آیابایدپناهندگان افغانی مقیم ایران ازبادهوازنده بماند؟
بسیاری ازخانواده های مهاجراکنون درایران بی سرپرست شده اند.سرپرست آنان توسط نیروی انتظامی بازداشت وردمرزشده اندواکنون کودکان معصوم آنان چشم انتظاریاری ومساعدت مجامع بین المللی هستند.
دراستان اصفهان بازداشتگاه وجود داردکه ازجانب مقامات استانی بنام اردوگاه مراقبتی خوانده می شود.اینجانب مدتی درآنجابرای کسانی بازداشت می شدند شبهانمازجماعت را اقامه می نمودم ولی بدلیل شرایط بدمکان موردنظروزجرکه مهاجرین درآنجا،درمدتی بازداشت تازمان ردمرزشدن داشتنددچارعذاب وجدان شدم وهیچ اعتراضی هم فاییده ای نداشت تنهاچیزی که برای مقامات استانی خوشایندبوداین بودکه بگویم وضعیت اردوگاه خیلی عالی است غذای کافی، مکان مناسب رفتارخوب وجوددارد.ولی واقعیت امرغیراین بودساکنان این مکان ازهیچ گونه امکانات برخوردارنیستند.دریک سالن که هیچگونه نوری نداردوحداکثرمساحت آن شاید40مترمربع باشددرحدود روزانه دربعضی مواقع 300الی 800نفردراین مکان درحالی هیچگونه هواکشی وجونداردنگهداری می شود.حق افتاب خوردن فضای ازاد،هواخوری درروزحداقل یک ساعت و...ندارند.اکثرانان ازسرکاربازداشت می شوندلباسهای خاکی وسرووضع گل آلودوخاک آلوداگرباچنین وضعی هرمدتی که دراین مکان بماندحق حمام ونظافت راندارند.هرکس وارداین سالن شودبوی تعفن ودستشوی(توالت)یک لحضه حتی تنفس رامشکل می کندچه رسدبه اینکه مدت ساعات هادراین مکان بماند.توالت رفع حاجت درگوشه همین سالن قراردارد.زیرسالن همیشه خیس است چون هرکس داخل توالت می روندباکفش خیس واردسال می شود.اسم این مکان راسالن گفتم چنین خیال نشودکه یک سالن تازه ساخت مجهزبه امکانات می باشد.یک اتاق قدیمی که سابقاکاروان سرابوده وهیچ نوری ازبیرون ندارد.
بعدازتاریخ6/8/85تاکنون5/9/85وضعیت دراین مکان بسیاراسفبارترگردیده است پشت درب ورودی این مکان 24ساعت حتی شبهادراین هوای سردکودک زن پیرمردوپیرزن جمع هستند تاشایدیک لحضه پدر،شوهرو...خودراببینندواجتماع زنان ومردان پشت درب ورودی بازداشتگاه بحدی زیاداست که تاجاده کشانده می شود.بخاطرازدحام جمعیت پیرمردی که برای ملاقات آمده بودزیرکامیون له شدوهیچ صدا وفریادی ازهیچ کسی شنیده نشد.واقعادراستان اصفهان فضای وحشت نسبت به مهاجرین حاکم است.
کودکان که برای ملاقات می آیندآنان راازپدران شان باقنداق تفنگ ولگدازهم جدامی سازد.پس سازمان حقوق بشرکجاست؟آیااین سازمان فقط ازحقوق کسانی که برای شان منافع سیاسی دارندوبادفاع ازآنان بلوای سیاسی برپامی شود،بوجودآمده است؟شایدنویشتن وگفتن این مطالب هیچ سودی نداشته باشدولی حداقل وجدان خودم بعنوان یک عضوی ازجامعه مهاجرافغانی مقیم ایران راحت می شود.
بایکی ازدوستان طلبه مقیم قم دراین ارتباط فشاربالای مهاجرین شب گذشته صحبتی داشتم وازایشان سوال کردم که علمای افغانی مقیم حوزه علمیه قم چراهیچگونه دادخواهی نسبت به وضعیت پیش امده انجام نمی دهد؟ایشان گفت:علماشهریه شان ماه به ماه حتی بدون یک روزتاخیرپرداخت می گرددومشکل اقامت هم ندارند.مشکل مسکن هم نداردچون حوزه هزینه مسکن رابراساس تورم روزپرداخت می کند،چراسربی دردشان راگرفتارنمایند.واقعیت امرهم همین است هرکس به جای وبه مقامی رسیده اندبقیه هموطنان خودرافراموش کرده اند.
بایدباصراحت گفت اگرجلواین فشارگرفته نشودمهاجرین افغانی مقیم ایران بایک فاجعه انسانی روبروهستند.اینجانب بعنوان یک مهاجرودرلباس مقدس روحانیت وباشغل مقدس معلمی(آنهم برای محرومترین انسانهای روی کره زمین یعنی مهاجرین افغانی مقیم ایران بدون مدرک) ازسازمانهای مدافع حقوق بشردرخواست دارم که ازبازداشتگاه واردوگاه های مهاجرین افغانی مقیم ایران سربزنندورسیدگی عاجل به وضعیت اسفبارمهاجرین نماید.
رمضانعلی شفیعی
مدیرمسئول نشریه اتحادیه فرهنگیان مهاجرین افغانستانی مقیم اصفهان
بالا
بازگشت