ا برها ی خشو نت با لا ی ز حمت کشا ن
د ر همه جا یک سا ن ستم میبا را ند
خوشه چين
خشو نت ، هیچ ز با ن را به ر سمیت نمی شنا سد، خو د ش زبا ن خو د را دا ر د ، به هیچ د ین و مذ هب وا بستگی ندا رد، ا ز خو د ا ید یه و ا عتقا د خو د را دا رد ، خلا ف همه موا زین و مقررا ت ا یما نی ، و جدا نی و ا نسا نی عمل مینما ید، خو د ستم و ا ستبد ا د ، بر بنیا د فلسفه ا نا ر شیزم ا ستوا ر بو د ه و بیرحما نه عمل مینما ید، نژا د، سفید ، سیا ه، زر د و سرخ را ، با حقو ق مسا و ی مو ر د ا ستثما ر و شکنجه قرا ر مید هد ، ا گر د ر شما ل و یا د ر جنو ب و شر ق و یا غر ب با شند، ز نا ن و مر دا ن را به حیث بر د گا ن و کنیزا ن معا صرا ستخدا م مینما یند ( به نما یش گذ ا شتن ، قسمت ها ی بر جسته و محر ما نه ز نا نه ، و ر کلا م ها و پو ستر ها وفر و ش آ زا د تن فر و شی ز نا نه د ر ر و شنی چرا غ ها سر خ ) .
فقط د ر جستجو ی محل و مرا حل تطبیق خو د ش ا ست ، همینکه گفته بو د یم ، نو ل گو شت خو ر چنگ ا ست ، و د هن پلنگ خو ن پر، بیجا نگفته بود یم، ا گر نو ل چنگ ها ،ا ز د یگر پر ند گا ن ا ستفا د ه نکنند ، به حیا ت خو د ا د ا مه دا د ه نمیتوا نند، ا گر پلنگ و نظیر پلنگ ها ، ا ز گو شت گا و و سا یر حیوا نا ت نخو رند ، طبعی ا ست که میمیر ند و نسل گو شت خورا ن کا ملا ا ز بین میر و د ، بنآ خصلت و طبعیت گو شت خورا ن همین ا ست که حمله کنند ، پا ره کنند و بد رند ، اما رو با ها و شغا لا ن را لا ز م ا ست که بقا یا ی د رند ه خو ها ی قو ی هیکل را بخو ر ند و لا ش خو را ن و کر گسا ن را خدا گو شت ها ی گنده و فر سو ده نصیب میگر دا ند .
هیچ نقطه ا فغا نستا ن نیست که ز حمت کشا ن و بینوا یا ن ، د رهمه د وره ها ی سلطنت ها ی ا ستبدا د ی، جمهو ریت ز ما ن دا ود خا ن، حا کمیت سیا سی حزب د یمو کرا تیک خلق ، مر حله ا ول و د و م وحا کمیت ها ی را ست ا فرا طی ، ستم ند یده با شند و شکنجه نشده با شند، و کشته نشده با شند، آ زا دی خوا ها ن وآ گا ها ن سیا سی و مدا فعا ن آ نها ا زجا نب حکا م ستمگر به دا رآ و یخته و سر به نیست نشده با شند.
هر ده و قر یه را گذ ر ی ا ست ، هر گذ ری را شهر ی ا ست هر شهر ی را با زا ری ا ست و هر با زا ر ی را گشت و گذا ر ی ا ست .
ا ین مرد م ا ند که ا زا طرا ف وقر یجا ت به طرف شهر ها و با زا رها می آ یند،ا ینها همه چشم دا رند ، گو ش دا ر ند ، و زبا ن دا ر ند، چشم د ید خو د را به هم ز با ن خود قصه میکنند، حر فها ی را که شنید ند، پا دا ر ند ا ز یک محل به محل د یگر ا نتقا ل مید هند یعنی که چیز ی پت پنها ن با قی نمیما ند .
ستم گرا ن به همرا ی ز حمت کشا ن د ر یک کا سه نا ن نمیخو رند، ز حمت کشا ن را سیا ل و شر یک خو د نمیگیر ند، ا ز غر یبا ن و ز حمت کشا ن دختر نمیگیر ند، برا ی غر با و مسا کین د ختر نمید هند .
ستمگر شما ل با ستمگر جنو ب سیا لی و شر یکی مینما ید همینطور ستمگر شر ق وغر ب ، پیو ند د وستی وخو یشا و ند ی میبند ند، بر ا ی آ نها بعد و فا صله، ا ز بک بو د ن ، تا جک بو د ن ، تر کمن بو د ن وپشتون بود ن و نورستا نی بو د ن و غیره مشکل نیست فقط همسا ن بو د ن ا ز لحا ظ ز ند گی ، همقشروهمطبقه بود ن شرط ا سا سی ز ند گی آ نها را تشکیل مید هد .
و لی حا لا تی پیش آ مده ا ست که جنگ ها ی منطقو ی و سمتی را به ا شا ره و حا میا ن بین ا لمللی خو د د ر دا ده ا ند ( د ر عمق همه ما جرا ها منا فع ا ستعما ر گر نهفته ا ست) ولی شخصیت ها ی با نفو ذ د ر منطقه فقط به منظو ر منا فع منطقو ی و محیطی خو یش، ستم گر ا ن محلی ، رو ی مسا یل ملی، قو می، زبا نی ، مذ هبی تکیه مینما یند ، ا ز زحمت کشا ن محل سر با ز گیری مینما یند و به محلا ت د یگرد ست به حمله میز نند ، ا ین همه لشکر کشیها طی یکی د و قر ن ا خیر بیا ن گر همین مطلب ا ست که د ستگا ه ها ی حا کمه یکی پی د یگر با ا ستفا د ه ا ز تجا ر ب گذ شتگا ن خو د شا ن ،ا نقطا با ت مختلف را سا ز ما ن دا د ند ، به محلا ت د یگرحمله کرد ند ، د ست به کشتا ر مرد ما ن بید فا ع ز د ند ما ل و دا ر ا ییها ی مر د م را برد ند ، یکمر تبه نه بلکه چند ین با ر، د شمنی را بین ا قو ا م و قبا یل سا ز ما ن دا د ند، ا گرا نگلیسها بخا طرا نتقا م گیری شکست خو د، نا د ر خا ن را حما یه نمیکر د ند . ا گر نا د ر خا ن سر ا ن قبا یل منا طق سر حد ی را ر شو ت نمیدا د وهمین سر ا ن قبا یل ا ز بینوا یا ن و ز حمت کشا ن محل سر با ز گیر ی نمیکر د ند و بطر ف شما لی حمله نمی کرد ند ، به ما ل و دا ر ا یی ها ی مر د م د ست بر د نمی ز د ند، و دا ستا ن ز مین سو خته را ، ثبت تا ر یخ نمیکرد ند، ا ین خا طرا ت تلخ و ننگین هرگزد ر ذ هن و د ما غ مر د م حک نمیگر د ید .
ا خیرآ طا لبا ن و ا لقا عده صفحه تا ر یخ ا فغا نستا ن را سیا نمیکر د ند و ا ین ا نقلا بیون وا قعی خوا هند بو د که وا قعیا ت تا ر یخی را د ر ین صفحه سیا ه به ر نگ سر خ بنو یسند.
وا گرا نکلیسها عین رویه را با رها د ر کشو ر ما تکر ا ر نمیکر د ند، شهرها و با زا رها ی چها ریکا ر وا ستا لف را حریق نمیسا ختند ، خا نه و کا شا نه میرمسجد ی خا ن کوهستا نی را به آ تش نمیکشید ند و بعد ها ذ ر یعه نو شا ند ن زهر ا ورا به قتل نمی رسا ند ند .
مشکل بود که ا ز سیا ستها ی تفر قه بیا ندا زوحکومت کن ا نگلیسها و وا بستگا ن دا خلی آ نها کسی آ گا هی پیدا مینمو د .
د رین ر و زها ی بها ر ی ، گو یا ا ینکه همه عقد ه ها ی سر کو فته قر ن ها، به ما نند تخم ها ی گل، د ر زیرخا ک فرو فته بو د ند ، به یک با ر گی به ما نند سبزه جا ت ا ز زیر خا ک سر زد ند سبز کر د ند ر شد کر د ند و نمو کر د ند و شگفتند ، ا ین گل ها ی سرخ ، همه د رین ر و ز ها ر وی صفحا ت ا نتر نتی به نما یش گذا شته شده ا ند، بعضی حسا سیتها د ر مقا بل ا ین رنگ سرخ ، تبا رزکر ده ا ست ، د ر مقا بل ا ین حسا سیت عکس ا لعمل د فا عی به شد ت غیر قا بل پیش بینی ا ز جا نب د ست ا ند ر کا را ن سیا ست گذا را ن د ر قضا یا ی ملی و بین ا لمللی د ید ه میشو د که مصبب ا صلی ا ین همه عمل و عکس ا لعمل ها هما نا ، طرح پیشنها د ی تغیر نا م ا فغا نستا ن به خرا سا ن کبیر و آ ریا نا ی با ستا ن ، خرا سا ن کبیر و ا فغا نستا ن پرآ شوب ، چشما ن بینند گا ن را وگو شها ی شنوند گا ن را به خود جلب نمو ده ا ست ، ا ین عکس ا لعملها تحت عنوا ن ا فغا نستا ن یا خرا سا ن و تحت عنو ا ن مو جو د یت ا فغا نستا ن د ر گر و و حد ت ملی آ ن ا ست ا ین همه عمل و عکس ا لعمل ها به جر و بحث ها ی دا غ سیا سی د ر سطح ملی وبین ا لمللی مبد ل گشته ا ست، من فکرمیکنم که ا ین شیوه کا ربد نیست ا گر ا ینگو نه جر و بحث ها برا ی ر و شن سا ختن ا ذ ها ن عا مه بو ده با شد و به فر هنگ پذ یرش ا ید یه ها و نظرا ت مبد ل گر د د ، خیلی عا قلا نه ا ست.
عکس ا لعمل ها د رمقا بل طرح ها و پیشنها د ها با ید که تحقیر آ میز نبوده با شد، میگو یند که تحقیرنکو پد رضعیف مرا که تحقیرمیکنم پد ر تو ا مند تو را ، و یا ا ینکه برا ی خو ش نگه دا شتن تنی چند ، د ستا ن خو د را د ر نقش کفه ها ی ترا ز و، ا و زا ن را سبک و گرا نگ نشا ن بد هی ( خو ب و ظا یف ، پیش خو ا نا ن و ر و ضه خوا ن ها را د ر همه ا د وا ر تا ر یخی د یده ا یم و شنید ه ا یم ، با ید مدا حی نما یند و ر مضا نی جمع کنند و ا لبدا بخو ا نند، تملق کنند،تکیه گاه مطمین سلا طین مسبد شوند، سلا طین را سا یه خدا معر فی نما یند ، خطبه به نا م شا ن بخوا نند، و بعد تکفیر ش کنند ، د ر قر آ ن مهر کنند و حکم ا عدا مش را صا د ر نما یند) .
ا صو لآ طر ا حا ن همچو مسا یل بز رگ به یکشبه د ر صحنه دا خل نمیشو ند وبعد ا ز تحقیق چند ین سا ل، و جمع بند ی فا کت ها ، بر بنیا د ر وا ن شنا سی جا معه و منا سبا ت ا جتما عی و سنت ها ی پذ یر فته، خو د را آ ما ده میگر دا نند ، به پا سخ دا د ن با را ن ا زسوا لا ت هر محقق و هر دا نشمند ا ز مبا نی تیو ری خو د، د ر سطح ا کا د میک به حضو ر صا حب نظر ا ن د فا ع نما ید .
ا گر د فا ع کر د، گو یا که خیر جا معه و آ را مش د ر طرح پیشنها د ی محتر م پو هنمل بصیر کا مجو نهفته ا ست د ر آ تیه ، ا زین طرح بخا طر رها یی نجا ت ملیت ها ی با هم برا د ر کشو ر ا ستقبا ل شا یا ن صو ر ت میگیر د و ا گر نتو ا نست که د فا ع نما ید ا و را را هش مرد م را را هش .
آ مد یم ، به عنو ا ن آ ر یا نا ی با ستا ن ، خرا سا ن کبیروا فغا نستا ن پر آ شو ب .
هر کسی را که د ندا نش د ر د میکند ا لهه میگو ید ، پا یش د ر سنگ خو ر د ا لهه میگو ید ، کسی قد رعا فیت را میدا ند که به مصیبت گر فتا ر شو د ، آ قا ی بغلا نی فر یا د کشیده ا ست هر صدا را با ید که علتش را جستجو کر د و به آ ن پا سخ دا د و ا گر بد و ن پا سخ به مخا لفت ا قدا م میگر د د ، طبعی ا ست که حقیقت د ر د رو ن مخا لفتها و جو د دا ر د ا گر صد فیصد نیست حد ا قل یک چیز ی و جو د دار د که فر یا د با لا میگر د د .
ما با ید ا عتقا د پیدا نما ییم که همه گند م ها ، ریگ و خا ک دا ر ند،بر نج ها سنگ دا ر ند ، ما با ید که با حو صله مند ی ر یگها را بچینیم تا د ندا نها ی ما نشکنند و معد ه ها ی ما را ز یا د ه ا زین د ر د آ زا ر ند هد، ما با ید به د نبا ل عو ا ملی بگرد یم که ز مینه سا ز همین د یا لو گ ها ا ند بو د ند وخو ا هند بو د ، زما نی ما ا ز شر ا ین همه نا بسا ما نی نجا ت پیدا مینما ییم که عوا مل را وعا ملین را د قیق شنا سا یی نما ییم .
و لی تا جا ییکه ا ز زبا ن محتر م بصیر کا مجو شنید م و خو ا ستم که هد ف ا صلی شا ن را جو یا شو م و ا و برا یم گفت، طر ح پیش نها د ی تغیر نا م ا فغا نستا ن به خرا سا ن کبیر، سا خته و پر دا خته ذ هن خو د م ا ست و د ر ین با ره کتا بی نو شته ا م د ر 351 صفحه ، تشو یش هموطنا ن عزیز خو د را کا ملا د ر ک مینما یم .
و حا ضر هستم د ر مقا بل با را ن سو ا لا ت هموطنا ن عزیزخو د در یک محفل بز رگ جو ا ب بد هم و ا ز طرح خو د با جرت و شها مت ا نسا نی د فا ع نما یم، من نیا مد ه ا م که شتر د زد ی نما یم .
تغیر نا م یک کشو ر به ا را ده فر د نیست بلکه ا را ده و آ را ی عا مه ا ست که به چنین طر ح ها ی پیشنها د ی جو ا ب مثبت مید هند و یا جو ا ب منفی ، و قا عد تآ چنین طرحها به حیث ا هدا ف ا سترا تیژ یکی، جا یگا ه خو یش د ر آ تیه مییا بند، بگذا ر که همه کس تشو یش دا شته با شند و تشو یش ها را با ید که ر فع کر د .
سا ییرین را عقیده بر ا ن ا ست ، بگذا ر چیز ها یکه د رد ل ها پنها ن ا ست ، گفته شو ند و همه د رد د لها ا ز د ست مظا لم ، بیر و ن کشید ه شو ند،با لا خره منطق ز ما ن ا جا زه د ا د که د رد د ل ها گفته شو ند مرد م ا ظها رعقیده نما یند، ا گر ا ظها ر عقیده گنا ه ا ست ، پس خیر خو د گنا ه چی ا ست ؟ با ید که گناه تعریف گر د د، ا ین ها همه دا د و فر یا د ا ند ، دا د و فر یا د را نبا ید جرم تلقی کرد،ا ین مجرمین ا ند که تو ا ن شنید ن دا د و فریا د ها را ندا ر ند .
بو د ا میگفت که ذ ریعه یک شمع میتو ا ن هزا را ن شمع د یگر را روشن نمو د و لی ا ز شمع ا و لی چیزی کا سته نمیشو د ا ما د یده شده ا ست که همه شمع ها د رروغن خو د میسو ز ند .
بیا یید که سر خو د بیا ییم همه ما در رو غن خو د بسو زیم ا گر بتوا نیم به همه صد ا ها و فر یا د ها جوا ب مثبت بد هیم و ا گر نتو ا نستیم خو د با ید که صدا بکشیم که د یگرا ن به دا د ما بر سند.
مگر بیر ق ما سرخ ا ست . چرا سر خ ا ست ؟ بخا طریکه ا بر ها ی خشو نت با لا ی ز حمت کشا ن د ر همه جا یک سا ن ستم میبا را ند.
و لی ا ین بیر ق را سه ر نگ میسا ز یم ، یک پا ر چه به ر نگ سفید و یک پا ر چه به رنگ سیا ه ، بیر ق کو چک خو د را سه رنگ و بزر گ میسا ز یم ، و مر د م بدا نند که ، سر خ جا مگا ن ، سیا ه جا مگا ن و سفید جا مگا ن، عیا را ن نا مدا ر و وطن پر ستا ن وا قعی بو د ند .
بیر ق ما سرخ ا ست، سرخ نگه میدا ریمش، بیرق زحمت کشا ن ا ست ، بیر ق کا رگرا ن ا ست ، بیر ق حقیقت گوها و ریا لست ها ا ست، بیر ق بینوا یا ن ا ست ، عنو ا ن بیر ق ذ ریعه قلم نو شته شد ه ا ست ، ا ین قلم ا ز دا نشمندا ن ا ست ، به قلم ا ر زش مید هیم ، جا ی دا نشمندا ن و ا قعی و خبر گا ن را د ر صد ر محفوظ نگه میدا ریم .
مر د م نا ن میخوا هند ، مر د م مر یض ا ند، به دا کتر نیا ز دا ر ند، بی سو ا د ما نده ا ند به مکتب نیا ز دا ر ند .
گا وها ی نا ر و به زیر قلبه را ه نمیروند، ز مینها ی و تری دا ر د که خشک شو ند، کشت پسینه ثمرخو ب ندا ده ا ست. ا ین گا وها ی نا ر و را به قصا بی با ید که بر د.
چشما ن ما فا صله ها ی د ور را میبیند، گوش ها ی ما ا زفا صله ها ی د و ر، آ وا ز قد م ها ی کا ر وا ن ها ی آ یند ها را میشنو د ، ز با ن ما بر ا ی تر جما نی ، تپش قلب ها به گر د ش می ا فتد ، و گو ش ها ی ما آ و ا ز ا حسا س محبت د و ستی و ا نسا نیت را میشنو ند، مغزها ی ما بر ا ی تحقیق و تد قیق و سنجش ها ی ز ما ن د ر مکا ن کا ر مینما یند و امر مید هند که د ر ا نجا م ا عما شر یفا نه د ستا ن کثیف و چتل را را هی نیست .
وا قعیت ا ین ا ست که کا ر نا مه ها ی تا ر یخی آ ر یا نا ی با ستا ن( خرا سا ن + ا فغا نستا ن) با همه فرا ز و نشیبش ا ز ذ هن تا ر یخ فر ا مو ش نمیشو د وا ین ا نسا ن ها ی با د ر ک و با ا حسا س ا ند که ا ین وا قعیا ت را برا ی آ گا هی جا معه میر سا نند هیچ ظا لم ومستبدی نتو ا نسته ا ست که حو ا د ث تلخ تا ر یخی را ، سا ده نشا ن بد هند و خود را فا تح و د ژ شکست نا پذ یر زما نه معر فی نما ید، ا گر میتو ا نست ، چنگیز، تیمور لنگ ، هلا کو ی جها ن سو ز، سکند رمقد و نی هتلر، ستا لین و ، و ظا لما ن چپ و را ست کشو ر ما د رطی 250 سا ل ا خیر، برگه پیر و زی را بد ست می آ و ر د ند و لی هر کدا م بنا بر حکم تا ر یخ بی شرما نه را ه عد م و محکو میت خو د را با د ستا ن خو د ا مضا کر د ند .
سر پو ش گذا شتن به و ا قعیا ت تا ر یخی ا فغا نستا ن و نا برا بری ها ی ا جتما عی قومی ، مذ هبی ، مظلو ما ن و بینوا یا ن را خوا هی یا نا خوا هی ، به شو ر ش ها ی و ا قعی ، علیه ظا لما ن و ستم گرا ن وا میدا ر د.
ا ین شعله ها ی بر خو ا سته ا ز ا جتما عا ت، تظا هرا ت سر کو ب شد ه د ر د ور ه ها ی مختلف، ا ز جا ی د یگری د ر زما ن د یگر ی سر با لا مینما یند، و د رجهت حل نا برا بر ی ها ی ا جتما عی ا قدا م جسو را نه مینما ید .
با زی با کلما ت به ضیا ع و قت می ا فزا ید و آ د م ها را د رجا ها ی د یگری سقو ط مید هد، عمده ا ین ا ست که ما کشو رآ را م مستقل غیر و ا بسته کا ردا ریم زیر هرنا م که با شد ، ما را سیب بکا ر ا ست ا گر ا ز بید هم با شد .
وبا ید که هد ف را به کر سی نشا ند ، د و شنید ن ها و تحقیر شد ن ها ما نع ا دا مه مبا رزه نمیشو ند .
بگذا ر کسا نیکه د یروز زیرعنوا ن د فا ع ا ز حق کا رگر و د هقا ن شعا ر میدا د ند که ا تحا د شوروی بزرگ ا ین د ژ شکست نا پذ یرد ر پشت سر ما ا ست ، مخا لفین خو د را سر برید ند، ا مرو ز شعا ر بدهند که ا یا لا ت متحده ا مر یکا ی قد ر ت مند نا جی و طن ما ا ست .
و لی ما شعا ر مید هیم که به هر د ین و آ یینیکه هستیم، عبا د ت به خدا و خد مت به خلق خدا و جیبه ا نسا نی وا خلا قی و ا یما نی ما ا ست.
" عبا د ت به جز خد مت خلق نیست"
" به تسبیح وسجا د ه ود لق نیست"
بالا
بازگشت