خوشه چين
عیا را ن
به طو ر مقد مه خد مت د و ستا ن ویا را ن روزها ی د شوا ر زند گی و سنگر ها ی وا حد نبر د و مقا و مت وجا د ه ا عتلا ی پیشرفت و تر قی و پیا ده نمو د ن ا ر ما ن ها ی شریف و ا نسا نی بعر ض میر سا نم ا ینکه!
د رین روزها تعدا د ا ز رفقا ی مهر با ن و د لسوز ما ا ز ما می پر سند که د یرو ز، بنا م نهضت میهنی مقا له ها مینو شتی و عملآ فعا ل بو د ی، ا ز ز ما نیکه نهضت میهنی ، به نهضت فرا گیر، تغیر نا م یا فت ، زیرعنو ا ن عیا ر ا ن تو را می یا بیم چرا؟ آ د م با ید که د ر مقا بل چرا ها سکو ت نکند و با ید پا سخ چرا ها ر ا بد هد ، د رین را بطه د رآ یند ه ها ی نزد یک( زیرعنو ا ن یا ربد به روزبد) مجمو ع فعا لیت ها ی خو یش را د ر طی هشت نه سا ل که ا نجا م دا د ه ا م ، د رین را ستا نقش چه کسا نی بر جسته بو ده و مثبت و چه کسا نی، و چه کسا نی به ما نند قطا ع و ا لطریقا ن جریا نا ت سیا سی ، د ر عقب همه فعا لیت قرا ر دا ر ند و ما نع ر شد و ا نکشا ف ، ا تحا د نیروها ی چپ گر د یده ا ند، نا م گرفته معر فی خوا هم نمو د.
پشت کوه ها قر یه ا ست، د ر هر قریه ا نسا ن و جو د دا رد، ا ینها صا د ق و را ست کا را ند، د ر میا ن بر گ ها د ر ختا ن و جو د دار د، میو ه مید هند، د رمیا ن کهکشا ن ها ، ستا ره ها مو جو د ا ست، همه تا بع خو ر شید ا ند، نور ا فگنی میکنند، ا ز پشت کو ه ها، ا ز لا ی بر گها ، چشما ن سحرخیزا ن آ فتا ب ، همه گا ن را به فعا لیت د عو ت مید هد، و ا ر ثا ن حقیقی ا ین نو را فگنی ها ، شا عرا ن ، هنر مندا ن، و قلم بد ستا ن کشو را ند.
هد ف ا صلی ا م ا ز عنو ا ن فو ق ا ین ا ست که یک با ر د یگر را جع مفهو م عیا ر نظر یا ت شخصی خو د را بیا ن بدا ر م تا ا گر بتوا نم به قنا عت، عده و طن دا را ن ما که هنو ز به مفهو م و ا قعی عیا ر د ر شر ا یط جد ید پی نبرده ا ند و ا زا ن تعبیر د یگر ی گر فته ا ند گو یا که هر چا قو کش ، دزد و رهزن و ا و با ش ، ویرا ن گر و خرا ب کا ر، عیا ر میبا شد. نخیر آ نطور نیست. با آ نکه قلم بد ستا ن توا نا ی کشور، اکا د میسین ها و تا ریخ نو یسا ن کشور ما، د ر با ره عیا را ن و صفا ت نیک عیا را ن و خلا قیت و ا یجا د گری ها ی عیا را ن ، پا ی مردی آ نها در دورا ن مقا و مت ها د ر مقا بل ا جا نب و مها جمین ، مطا لب زیا دی گفته ا ند و نو شته ا ند، به خو د کمتر تکلیف مید هند که ا ز آ ثا ر و نو شته ها ی نا ب آ نها ، ا ستفاده نما یند و به تکلیف حا صل شده ا ز ذهن خود خا تمه دهند، بنآ نا گذ یرا م بسیا ری سوا لا ت که ا ز جا نب د وستان به آ د رس من می آ ید ، درین با ره یک کمی نظریا ت شخصی خو درا بنگا رم.
خد مت دو ستا ن به عر ض میر سا نم ا ینکه.
1-عیا ر به معنی ا سا س مبا رزه و مقا و مت ا ست د ر مقا بل هر گو نه مظا لم و بیعدا لتیها.
2-عیا ر ی را به معنی هو شیا ری، آ گا هی ، خرد مند ی،بیا ن مید ا رند. شخص عیا ر را صبور، برده با ر، با حو صله ، نا مو س پر ست، با و جدا ن، متقی، پر هیز گا ر، صا د ق، را ستکار، کم گو و حرف شنو، سپو ر ت مین، کا ریگر، ز حمت کش، مو قع شنا س و ا نسا ن شنا س و ا نسا ن دو ست و غریب پرور، مهما ن د و ست و مهما ن نوا ز معر فی کرده ا ند.
3- عیا را ن ا مروز، بنیا د جا معه ا نسا نی و ا نکشا ف یا فته را با تما م نو رم ها ی اخلا قی و ا نسا نی آ ن، اسا س خا نوا ده ها را معرفی مینما یند ومیگو یند با ید که به تر بیت نسل نو شتا فت ،نسل نو را، ا ز ا مرا ض سا ر ی ا ی که همین ا کنون دا من گیرجا معه ما ا ست و فا جعه آ فر ینی مینما ید نجا ت داد.
عیا را ن به همه خانوا ده های ا فغا نها پیشنها د مینما ید که ا طفا ل خودرا که آ ینده سا زا ن جا معه ا ند، طو ری تر بیه نما یید که بد ا نند، شر ا یط د شوا ر و پیچیده ز ند گی د ر ا نتظا رآ نها ا ست، بر ق آ سا و سیل آ سا می آ ید،آ نها را با خو د می پچیا ند، میگیرد و می بر د، وآ نها برا ی بقا وا دا مه حیا ت ا ین آ گا هی را پیدا نما یند و بدا نند بی خرد ی ا ست. که ا حمق ها را بو جو د می آ و رد معنی دیگر ا حمق را غو ل میگو یند، یعنی که جسیم و د بل ا ست ا ما مغز ندا رد و بی شعور ا ست ، ما نند ، ا یکس ، و ا ی ، زید ، ووووووووو.... ا ما ا غلب ا و قا ت د ر پیشا پیش حر کت ها ی ا جتما عی و سیا سی قرا ر دا ده میشو ند، ا ین کو ته فکری و بی خردی ا ست که هم و طنا ن ما آ له د ست بیگا نگا ن شده ا ند، ا ین بیگا نگا ن با ا لو سیله د روطن ما فا جعه آ فرینی کرده ا ند.
شبی د رخا نه یکی ا زهمو طنا ن ما سرزد م ، هموطن د رگذشته سیا سی وا جتماعی خود، ا ز موقف خو بی برخو ردا ر بود، فرزندا نش همه به سن قا نو نی ر سیده بو د ند، در جریا ن قصه ها و جر یا ن جر و بحث ها، پد ر فا میل رو به فرزندا ن خو د کرده و گفت که شما با ید ا فتخا ر نما یید که ما نند من یک پد ر دا ر ید، د ر طو ل حیا ت کا ری خو یش کا ری را ا نجا م ندا ده ا م که با عث شر مند گی شما و ا قع گر دد. در جو ا ب پد ر، فر زندا ن گفتند ، خو د ت هم با ید که با لا ی ما ا فتخا ر نما یی، ما به نصیحت ها ی توگو ش دا د یم و ا ز پند و ا ند رز تو د ر ز ند گی ا جتما عی خو یش کا ر گر فته ، ا ز مو قف و منزلت توبه هیچ و جه سوء ا ستفا ده نکرد یم و ا ز تو آ مو ختیم که ا نسا ن با شیم و به ا نسا نیت عشق بو ر زیم و ا نسا ن را د و ست دا شته با شیم وخوا ستیم ز مینه سا ز آ ن با شیم که با عث ا فتخا ر خا نوا ده همشهر ی و همو طن وا قع گر دیم ، و ا ین را ه را به خود ا ختیا ر نمو ده ا یم، و ا ین را د ا نسته ا یم که ر یشه د ر سنت های پذ یر فته شده جا معه خو د دا ر یم و لی آ مو زش ا ز شرا یط زند گی معا صر و بکا رگیری جها ت مثبت آ ن حق مسلم نسل به پا خا سته ا ز شرا یط د شو ا ر جنگ ها ی خا نما ن سوز ا ست. بنآ شما به فر زندا ن نیکو سیر تا ن ا فتخا ر نما یید و میگو یند که همین ا کنو ن ما مصرو ف آ موزش تعلیم وتر بیه د ررشته ها ی مختلف علوم در سطح عا لی ترین قرا رداریم فردا ها با دا شتن ا سنا د معتبرعلمی ما متعلق به کشورخود میگرد یم و با عث ا فتخا ر فر د فر د همو طن خو د، پس ا گر ا ین گو نه ا فتخا را ت متقا بل، د رتما م خا نوا ده ها ی ما روا ج پید ا نما ید، چه نو ع آ یند ه خو ا هد بو د، ا ین سو ا لی ا ست که بعضآ سیا ست با زا ن کشو ر ما، که هنو ز د ر ما جرا جو یی ها مصرو ف ا ند، تا سا ز ش ها، جو ا ب بد هند.
4- عیا ری پیشه ا ی ا ست که بعضی ا وقا ت درقا لب سیا ست نمیگنجد، زیرا که د رسیا ست ا ز جا نب ا نسا نها ی غیر مسوُ ل و سا ز ما نهای ویرا ن گر، با ند گرو پ ها ی ما فیا یی، ما فیا ی موا د مخد ره و طا لب سا ز و ملا سا ز، ما فیا ی بزرگ نفتی، ا عما ل ضد بشری و ا نسا نی عملی میگر دد، د روغ، ا غوا، فریب کا ری د سیسه، توطیه، شیطنت، ریا ، خیا نت وغیره خلا ف نو رم ها ی ا خلا قی وجود دارد.
پیشه عیا ری، را ه طو لا نی د ر پیش دا رد، شب گر د ا ند، خیمه و خرگا ه لذ ت و ما هیت زند گی آ نها را تعین مینما ید، را ه عریض ا ست و عمیق ، عیا را ن بیا ن میدا ر ند، ز ما نیکه گند م خو ا بید، نبا یدآ نرا د رو کرد، زیرا که حا صلش پو چ ا ست.
مید ا ن ا ست برا ی ا ثبا ت تجربه، د روا زه ا ست برا ی ورود با وجدان ترین آ گاه ترین با ا خلا ق ترین وهو شیا رترین با نا مو س ترین و صا د ق تر ین ا فرا د و ا شخا ص جا معه و آ مد ن آ نها را ا زطریق ا ین درو ا زه خیر مقد م میگو یند.
سلک عیا ری د نیا ی آ را م د ا رد، عیا را ن ا مروز میخوا هند که د ر مسیر مبا رزه خو د، ا ز د ست برد ن به سلا ح و تجا وز و تعرض، پرهیز نما یند، قلم و کا غذ و کتا ب را محک رفتن به سو ی ا نسا نیت قرا ر د هند. د ر د ریا ی خر د و ا ند یشه گا ند ی فقید خو د را شتشو نما یند، به ما نند آ ب ها ی صا ف جریا ن همیشگی خو درا ا دا مه مید هد، سا ز ند گی و با لند گی یکی ا ز خصلت ها ی همیشگی آ ن ا ست و میخوا هد که د ر مسیرحرکت خود خو شبختی ها را به با ر آ و رد، برا د ری و ر فا قت را پیو ند مید هد، به تکثر عیا را ن ا ز طریق تر بیت سا لم علا قه میگیر ند، ا هلیت و کفا یت ا نسا نی را به مفهوم و ا قعی کلمه که د ر نها د ا نسا ن ها موجود ا ست، به تحرک با ز میدا رند، د ستا ن پا ک و پا ها ی چا لا ک، چشما ن حقیقت بین و زبا ن با ا برا ز لطف ا د ب، به نشا نه قد مه ها ی آ غا زین به حقا نیت عیا ر ی صحه میگذا رد، با د ر نظر دا شت ا ین صفا ت عا لی ، گفته میتو ا نیم که مقا م و منزلت معنو ی ا ین گو نه ا فرا د، جا یگا ه خا صی د ا رد و با ید به آ ن ا ر زش قا یل شد.
هو ما نیزم و ا نسا نگر ا یی یکی ا ز خصوصیا ت آ نها میبا شد، جزء کر کتروا خلا ق عا لی آ نها میبا شد. برا ی پنا ه گزینا ن د ر موا قع خطر، حما یه گر خوب ا ند، گذ شت ومدا را را یکی ا ز پیروزی ها ی بزرگ برا ی حل معضلا ت ا جتما عی می پندا ر ند.
5- عیا ر: شعا را ست برا ی ا تحا د وهمبستگی مرد م بخا طر بیرون رفت ا زبحرا نها و بهترین جو ا ب ا ست بر ا ی (چه با ید کر د؟)
6- عیا ر: شعا را ست و شعر بیا ن و ا قعیت ها و حقیقت ها ی درو ن ما یه ا نسا نی ا ست ، پس شعر یک حقیقت ا ست.
7- عیا ر: فصل بها ر ا ست، با آ نکه غریب و نا توا ن ا ست. د ما غ تا زه دارد، جوا ن مر د ا ست، سبزه و چمن مقد مش را خیر مقد م میگو یند، سا زند گی و با لند گی عشق و رزی وا یجا د محبت خصو صیا ت آ نرا تشکیل مید هد، همه مو جو دا ت حیه را ا ز غا ر ها و سو را خ ها ، ا ز زیرخا ک ها که ا ز شکنچه و ظلم ز مستا ن پنا ه بر د ه بو د ند کشا ن کشا ن بیرو ن می آ و رد، پر ند ه ها ی مها جرکه به سمت جنو ب و منا طق گر م فرا ر کرده بو د ند، برا ی شا ن پیا م ا ر سا ل میدا ر د که بیا یید که د شت و دا من و د رختا ن ، بها ر نورا خو ش آ مدید میگو یند، و میگو یند بیا یید که به ز ند گی نو ین سر ا ز نو سر سا ما ن د هید. بد ین منا سبت ا ست که بلبل پرو ا نه با هم د ر رقا بت می ا فتند، و بلبل بخا طر عمر کم گل به فغا ن می آ ید و پرو ا نه ها ا زفرا ق معشوقه خو د، خو د ر ا د ر شمع میسو زا نند.
با لآ خره ! مو ج خر و شا ن عیا را ن به ما نند قطر ا ت با را ن ها ی بها ر ی ، ا ز میا ن ا بر ها ی تیره و تا ر، لا لا ن و سر گر دا ن، بر زمین ها ی خشک و سو زا ن، میبا رد، به ا مر خدا و ند ، طبعیت مرده را تو لد دو با ره مید هد.
د ر جر یا ن نو شته کر دن بو د م که چشمم به صفحه ( پژ وهش نگا ه خو رد) چا ر لی چا پلین خند ید وصدا میز ند، و میگو ید که زیا د قلمک نزن ا ز ین که را ه عیا را ن را د رپیش گرفته ا ی ، من هم ا زین را ه خو شم می آ ید، برا ی شما تحفه تهیه د ید ه ا م تحت عنو ا ن ( من ا ز رهبر بو د ن نفر ت دا رم) که علا قه مندا ن را به خو ا نش مقا له تا ن جذ ب مینما ید و کیفیت عیا ری را زیبا تر معر فی میدا ر د.
من ا ز رهبر بود ن نفرت دارم
سخن را نی چا ر لی چا پلین
د رپا یا ن فیلم« دیکتا تور»
من متأ سفم ا ما نمیخوا هم ا مپرا طور شو م ، کا رمن نیست. من نمیخوا هم به کسی د ستور د هم یا جا یی را فتح کنم، من د و ست دا ر م به همه کمک نما یم، ا گر ا مکا نی با شد، یهو د ی، بی د ین، سیا ه و سفید. ما همه میخوا هیم به همدیگر کمک کنیم: نو ع بشر چنین ا ست، ما همه میخوا هیم د ر شا دی یکد یگر ز ند گی نما ییم؛ نه د ر رنج و بد بختی یک د یگر. ما نمیخوا هیم ا ز یکدیگر متغیر با شیم و هم دیگر را تحقیر کنیم. درین د نیا ، ا تا قی برا ی همه یا فت میشو د و زمین نیک غنی ا ست . میتوا ند برا ی همه غذا فرا هم کند.شیوه ز ند گی میتوا ند آ زا د و زیبا با شد. اما ما را ه را گم کرده ا یم. حرص و آ ز رو ح بشر را مسمو م، د نیا را پر ا ز تنفر، ما را د ر بد بختی و خو ن غو طه و ر کرده ا ست. دا نش ما را بد گما ن کرده ا ست، سنگین د ل و نا مهربا ن گشته ا یم . خیلی فکر میکنیم و ا حسا س خو درا ا ز د ست دا ده ا یم، سر و کا ر ما به ما شین گره خورده ا ست ، ا حتیا ج ا نسا نیت شده ا یم، هو ش فکر خو درا ا ز دست دا ده ا یم ، به لطف و مهربا نی ضرو رت پیدا کرده ا یم، ز ند گی را ه خشو نت را د ر پیش گرفته ا ست ، همه چیز را ا ز د ست دا ده ا یم، هوا پیما ، را د یو و تلویزیون ا نتر نیت ، بشر یت را با هم نزد یک سا خته ا ست، طبعیت ا صلی ا ین ا خترا عا ت برا ی خیر و فلا ح بشر یت فر یا د میکشد، برا ی برا د ری جها نی و برا ی یگا نگی همه ما فریا د میکشد، حتی همین ا کنو ن صدا ی ما به گو ش ملیو ن ها نفر د ر جها ن میر سد، ملیو ن ها مر د ، ملیو ن ها زن و کو د ک نا ا مید قر با نی سیستمی که با عث میشو د، که بشر شکنجه گر شو د و شکنجه کند . مر د م بی گنا ه را به ز ندا ن ها ببر د و به دا ر و به د هن تو پ ببند ند، به کسا نیکه صدا ی من را میشنو ند ، میگو یم " نا ا مید نشو ید" ر نجی که همین ا کنو ن د ر میا ن ما ا ست، گذ رحرص آ د می ا ست، تلخی بشر یت ا ست که را پیشر فت ا نسا ن ، ا و را میتر سا ند، نفر ت آ د می میگذ رد و د یکتا تو ر ها میمیر ند؛ و قد ر تی که ا ز مر د م میگیر ند به مر د م با ز خوا هد گشت و تا ز ما نی که ا نسا ن ها میمیر ند، آ زا د ی نا بو د نخوا هد شد. سر با زا ن خو د را به د ست د د منشا ن نسپا ر ید، ا نسا ن ها ی که شما را تحقیر ، د ر بند میکشا نند، کسا نیکه زند گی شما را کنترو ل می کنند و به شما میگو یند که چکا ر کنید، چه بنو شید، چگو نه بیا ند یشید و چگو نه ا حسا س کنید؛ کسا نیکه شما را ، جیره بند ی مینما ید، ر ژ یم غذا یی مید هند، با شما ما نند گا و ر فتا ر مینما یند و ا ز شما به ما نند گلوله تو پ ا ستفا ده میکنند. خو د را بد ست ا نسا نها ی غیر طبعی نسپا رید، مردا ن ما شینی، با ذ هن ما شینی و قلب ما شینی! شما گا و نیستید! شما ا نسا نید! شما عشق به ا نسا ن د رقلب خود دا ر ید. شما نفر ت نمی ورزید؛ تنها کسا نیکه به ز ند گی و ا نسا نیت عشق نمیو ر زند ، متنفرند ، بی عشق و غیر طبیعی . سر با زا ن بر ا ی بر د گی مبا ر زه نکنید ! برا ی آ زا دی بجنگید! د ر فصل هفد هم سنت لو ک نو شته شد ه " قلمرو خدا و ند د ر میا ن ا نسا نها ا ست" نه یک ا نسا ن و نه گروهی ا ز ا نسا نها، د ر شما، شما مر د می که قد ر ت دا رید؛ قد ر تی که ما شین بسا ز د؛ قد ر تی که شا د ی پد ید آ و رد. شما مرد می هستید که زند گی را آ زا د و زیبا کنید تا ا ین زند گی را پر ا ز حا د ثه کنید. پس بنا م د مو کرا سی، ا جا زه د هید آ ن قد ر ت را ا ستفا ده کنیم ! متحد شویم. یگا نه! برا ی یک د نیا ی جد ید، مبا رزه کنیم ، د نیا ی آ را سته ا ی که به همه ا نسا نها ا جا زه مید هد کا ر کنند که به شما آ یند ه ا منیت و دوره سا لمندی مید هد. با وعده ا ین چیزها، د ژ خیما ن به قد رت میر سند، و لی آ نها د روغ گفته ا ند و با زهم د رو غ میگو یند، آ نها به و عده خو د عمل نمی کنند؛ و هر گز نمی کنند؛ و هر گز نمی کنند، د یکتا تو ر ها خو د را آ زا د میکنند ، و لی مر د م را بر ده میکنند. ا کنو ن، مبا رزه میکنیم برا ی ر سید ن به آ ن وعده ها ! مبا رزه میکنیم برا ی آ زا د کر دن د نیا، برا ی ا زبین برد ن موا نع، برا ی دور کردن حرص وآ ز، نفرت و نا شکیبا یی . مبا ر زه میکنیم برا ی جها ن منطقی، جها نیکه علم و پیشرفت به شا د ی ا نسا ن می ا نجا مد. سربا ز ا ن به نا م دمو کرا سی متحد شو یم!!
ها نا ، صد ا ی مرا می شنو ی؟ هر جا که هستی نگا ه کن ها نا: ا بر ها د ر حر کت می آ یند؛ خو ر شید مید ر خشد. ما ا ز تا ر یکی به ر و شنا یی میر ویم. ما به جها ن نو وا رد میشو یم. د نیا ی مهر با ن تر، جا ی که ا نسا ن ها بر روی نفر ت خو د، حر ص خود، د د منشی خو د قرا ر میگیر ند. نگا ه کن ها نا: به رو ح ا نسا ن با ل داد ه شده ا ست و با لآ خره ا و پرو ا ز را آ غا ز میکند. به سو ی ر نگین کما ن پر وا ز میکند. به سو ی نو ر ا مید، به سو ی آ یند ه ، آ یند با شکو ه متعلق به تو ست، به من و همه ما . نگا ه کن ها نا، نگا ه کن.
8- عیا ر: خصلت طلسم شکنی دا رد و میگو یند که با ید طلسم را شکستا ند ،طلسم خود خواهی را با ید شکست، و با ید ا ز ریشه، محو و نا بو د ش کرد، چنا ن نا بود ش کرد، که نسل ها ی فردا ی ما ، به معنی و مفهو م خو د خو ا هی پی نبرند وا صلآ ندا نند که خو د خوا هی یعنی چه.
زیرا که خود خوا ها ن ، همیشه د رپا لیسی ها ی سیا سی خو د به شکست موا جه شده ا ند ، بر ا ی پو شش شکست خو د، آ گا ها ن منتقد و شخصیت ها ی رو شن بین کشو ر را، به شکلی ا زا شکا ل برا یش د سیسه سا خته ا ند ، د ر دا م، فر یب و ا غوا گیر ش کرد ند و بد نا مش سا ختند وا زصحنه بیرونش کرد ند ونیست ونا بود ش کرد ند.
خود خوا ها ن، د رآ غا ز را ه سا زش را با یکی ا زکشورها ی با قد رت، د رپیش میگیرند، حما یه بی چو ن وچرا ی آ ن کشو را ا زلحا ظ ا مکا نا ت لوژستیکی د ر یا فت مینما ید ، با د ستا ن آ زا د ، برا ی تطبیق ا هدا ف ا قتصا دی کشور، صا حب صلا حیت،کشوریکه، آ قای خو د خوا ه و مغرور، به آ ن کشور به مزدوری تعهد سپرده ا ست، بلی تعهد سپرده ا ست برا ی بیگا نگا ن، تا که با دار زحمت کشا ن شود، و بعد شروع بکا ر مینما ید ، برا ی قلع و قم حریفا ن دا خلی خو د.
خود خوا ها ن، ز ما نیکه د ر رأ س صلا حیت ها قرا ر گر فته ا ند، گا م ها را آ نقد ر، سریع و بلند بر میدا ر ند و به طرف آ سما ن ها به به پر و ا ز می آ یند ، گو یا که زمین و آ سما ن منت دار با شد ، که فضا و کا ینا ت را خرا ب وبرهم و د رهم نمی سا زم ، غا فل ا زا نکه برقهر و غضب خدا گرفتا ر می آ ید ، ا ز آ سما ن ها به سوی زمین، سقو ط مینما ید وزمین ا و را هم نمی پذ یرد، زیر فشا روجا ذ به قرا رمیگیرد، تکه تکه ، زره زره میشود( ا زخا طر یک شوم، میسوزد، شهرروم).
ا صطلا ح عیا ر همیشه ا همیت خو د و معنی حقیقی خو درا د ر زند گی ا جتماعی پیدا کرده میتوا ند، عیا را ن جو هر حقیقی خو د را بر بنیا د ا عما ل خرد مندا نه و عا قلا نه ا نجا م مید هند و ثا بت مینما یند که به ا مر ا نسا ن دو ستی و خد مت به ا بنا ی و طن و د فا ع ا ز مو قف مظلو ما ن، وفا دا را ند، خد مت گا ر خلق ا ند ، د لیلی و جو د ندا ر د که نگو ییم ، عنا صر درو ن ما یه آ نها با عث میگر دد، که آ گا هی ، خرد ورزی، ا ز سرو سیما ی شا ن فورا ن مینما ید، عیا را ن مدا ح نمیبا شند، کا سه لیسا ن را هو شدار مید هد با خبر با شید که بعضی کا سه ها سور ا خ شده ا ست و تیغ پیدا نموده ا ست. زبا ن را میبرد ، مدح را د ر مو رد خود نمی پذ یرند، عیا را ن د شمن آ ن عده کسا نی ا ند که ، هرنو ع تعصبا ت را د ر کشورما را ه ا ندا زی مینما یند.
و ا قعیت دار د که گفته شو د خو ا ست ها و نیا ز ها ی عیا را ن، د ر یک نقطه تا ریخ تو قف نمیکند، و محصور نیست، د ر خط و سیر زما نه ها ، مطا بق به خوا ستها و نیا زها ا بعا د د یگری را با خود میگیر ند، گفته ما وتو سنگ ( حرکت با لا ی دو پا ) را ا ز نظر دو رنمی ا ندا زند، د رین جا معنی حر کت با لای د و پا آ د م را ا ز موضع گیری ها ی یک جا نبه پرهیز میدا رد، زیرا که بسیا ری حقا یق د ر جا نب دیگر و جود دارد، شیوه و حر کت عیا ری آ د م را به( خود آ گا هی) و بعد ( خو د رها یی) تشویق مینما ید ، ا نسا ن تا که ا ز زندا ن، هیولا ها و مزخرفا ت و مو هو ما ت رها یی نیا بد، نمیتوا ند که د یگرا ن را به راه نیک هدا یت نما ید.
ا گر ما بخوا هیم یا نخوا هیم ، ا نتخا بی را که ز ما ن بر سر شا نه ما گذا شته ا ست، عیا را ن آ نرا صبورا نه د لسوزا نه و جوا نمردا نه ، د نبا ل مینما یند.
وطن د ا رمیگو ید که
کا ر نیکو خصلت عیا را ن ا ست
و چنین میسرا ید
نمیر سد با ر کج، تا منزل ا ر ما ن ا ی د و ست
نه سا لک کجرو رسد به قصر کنعا ن ا ی دو ست
هرکی ا ز خود گذرد، کردن فلک با ا وا ست
چشم طما ع نبرد زی خزا ین، فرا وان ا ی دو ست
گر داد، خوا هی زی ا نو شیرو ا ن عا د ل مجو
سر حسین به ، ا ز یزید سلطا ن ا ی دو ست
مه پوش جا مه حریر، زی ا هریمن بد ذا ت
کر با س بپوش د ر و صلت ا نسا ن ا ی دوست
ا ز پروا نه، سو ختن آ موز و ا ز لیث عیا ری
را ه مرو، یا ر مبا د، با نا مردا ن ای دو ست
چو جا م( جا م غور) با ش سربه فلک ای( و طندا ر)
سا ز( ندا) ی( حید ری) را( طو فا ن) ا ی دو ست
، نو ت: گند می که دا را ی سا قه با ریک و ضعیف با شد، و دا نه ها ی فرا وا ن
ا ز کمر میشکند، یعنی هر سا ز ما ن سیا سی که، رهبر فرا و ا ن ونا تو ا ن و صفو ف تو ا نا دا شته با شد، ا ز کمر میده میشو د ، زیرا که ا ین گو نه ر هبر ا ن پا یگا ه تو ده ا ی ندا ر ند( بد ین معنی که ر ا بر شد ن آ سا ن ا ست. ا ما ر هبر شد ن مشکل).
بالا
بازگشت