خوشه چين
چو ب جنگی
لغما نی را پر سید ند، ا ز کجا هستی گفت که آ د م ا ز کجا میبا شد.
یعنی که لغما نی ها ی ما هوشیا را ند و با خبر، د رهمه ا مورا ت زند گی، طور گا م میگذا رند که د رآ ن کا رحریف و یا د شمن را را هی نبا شد، ا ز یک طرف و ا زطرف د یگر، د رحد ود سه قر ن ، میشو د که ا فغا نستا ن کشو رعزیزما ،آ زا ر ما شین ا ستخبا را تی ، ا نگلستا ن را د یده ا ست و هنو زهم ، مسوء لیت ا ین با ر سنگین را فر زند ما د ر زا د ش، د و لت پا کستا ن، که ا زبطن کشور پهنا ورهند، د رسا ل 1947 د ید ه به د نیا گشود، بد وش گرفته ا ست.
کمترکسی را سرا غ د ا ریم غیرا زیکی د و نفر معلوم ا لحا ل ( سیا ست مدا را ن) که ا زین مرد م مر د میکه ، مر د مش ا زجا نب حا کما ن و قت ، به محلا ت دیگر کو چا نیده شد ند،خلا ف منا فع علی کشور، د ست بعمل بزنند.
ا ز جمله میخوا هم که با لا ی شخصیت ها ی بزرگ آ ن و لا یت، د و ی آ ن سیا سی و یکی آ ن هنری، تما س بگیریم وبه قد ر دا نی ا ز شا ن یا د آ و ری نما ییم.
1- محمد سا لم خا ن مسعود ی یکی ا ز با سا بقه دار تر ین ، معلم ، ا ستا ذ، تحصیل کر ده ما فو ق ما ستر ی د ررشته تعلیم و تر بیه، او چنا ن فضا ی را ، د ر آ مو ز ش پر و ر ش ا یجا د میکر د که شا گردا ن معلمین، آ نچه را که ما د ر کتا ب ها خوا نده بو د یم
ا نسا ن طرا ز نو ین، ا ستا ذ به شا گر د خو د صدا میکر د که معلم صا حب و شا گر د عین رو یه با لمثل را به مقا بل ا ستا ذ خو د ا نجا م مید ا د، ا صلآ کلمه نا کا می د ر دا ر ا لمعلمین روا ج ندا شت ، شگد ا ن دا ر ل معلمین د ر ا ن و قت یا فته بو د ند که که آ کو زه ا ی خو در ا با ید که به د ر ک تبد یل نما یند نه ا ینکه کا میا ب شو ند.
شا گرد ا نش، همه و طن پر ست و طن دو ست ا نسا ن د و ست ، رفیق و شفیق به همه میبو د ند، با آ نکه شا گر دا نش شا مل صنف دوا زده بو دند و لی ا ز نگا ه فهم و د رک معا د ل به سو یه با لا تر ا ز فا کو لته ها ی آ ن و قت بو د ند.
یکی چند نفر ا ز شا گر دا نش را مشت نمو نه خر وا ر معر فی مینما یم.
1- د ا کتر ا حد معر ف به ا حد ریا ضی
2- با به صا حب طو فا ن
3- د ا کتر( میر عبد ا لکریم بها)
4- محمد یا سین ( صا د قی )
5- خلیل ا له( کو هستا نی)
6- آ د ینه ( سنگین)
7- عزیز محمد ( ا ما ج)
8- د ا کتر سید نا صر ا لد ین
9- د ا کتر سید محرم غیا ثی
10- محمد د ا و د ( پنجشیری)
11- محمد نظیر قبلآ و زیر ا حصا یه
ا زین قما ش د ا کترا ن و ا نجنیرا ن فرا و ا ن که همه ا فتخا ر کشو ر ا ند همه د ست پر ور ده جنا ب محتر م مسعود ی صا حب و ا ستا ذا ن آ نو قت ا ند.
بر حق همه شا گر دا نش ا و را به حیث ، پد ر معنو ی خو د می پذ یرند ، من خو د م یکی ا ز ا خلا ص مند ترین ا و شا ن میبا شم و طر ف ا حترا م جد ی من قرا ر دا رد.
2- عبد ا لظهو ر(رزمجو) زما نیکه من د ر پو لیتخنیک معلم لیلیه بو د م ا و محصل سا ل د و م پو لیتخنیک کا بل بود، محصل جوا ن ، صحت مند ، ا ستعدا د ا زسروسیما یش فورا ن میکرد، با حیا و با نزا کت بو د، د رآ ن زما ن من طفل ندا شتم، نا م پد رش عبد ا لشکورا ست، من هم عبد ا لشکو رنا م دا ر م، خیا ل کرد م ا گر زما نی خدا لا یق د ید که من صا حب طفل شو م، نا مش را عبد ا لظهور میما نم، به فضل مر حمت خدا که همین طورشد، عبد ا ظهور من هم کمتر ا ز ا و نیست.
ا ز د ید رو سها بعد ا ز ، مر حو م ببر ک کا ر مل، فیگو ریکه بتو ا ند، جا نشین ا و شو د ، عبد ا لظهور( ر زم جو) بو د، کتا ب تو فا ن درا فغا نستا ن ا ثر(( ا لکسا ند رلیا خو فسکی )) ا ز ش خو ا هش کرد ه بو د ند، و لیکن او با هما ن درا یتی که دا شت و عوا قب بعد ی مسله را کا ملآ پیش بین بو د، آ ما ده به پذ یر ش نگر د ید.
3- ا حمد ظا هر شخصیت هنر ی، رو ح و روا نش شا د با د، ا و فر ز ند دا کتر محمد ظا هر صد ر ا عظم و قت و ر ییس شو را ملی زما ن، ظا هر شا ه بو د، ا ز لحا ظ زند گی ،د مر بو ط به طبقه فو قا نی جا معه بو د، ا و با هما ن ا ستعدا د و قر یحه که دا شت خلا ف آ رزو ها ی فا میل وخا نوا ده ا ش را هی د نیا ی هنر شد ، یگا نه خد متی که ا و کر د ، د نیا ی مو سیقی را ا ز محیط کو چک و ا ز چنگ قشر محرو م جا معه گر فت و گفت که ا ین مسلک نه ا ینکه تنها به خانوا ده محدو د متعلق نیست، بلکه با ید ا ین هنر را جزء ا ز فر هنگ عا لی جا معه معر فی نمو د و چنا نچه که کر د.
رو زی ا ز رو زها د ر رو زگا را ن قد یم، منا زعه پیش شد بین شیطا ن و لغما نی،ا ین گفت و شنید، د ر بین یک خا نه بو د، لغما نی گفت که ا و شیطا ن به منطق سر تعظیم فرو د نمی آ و ری بخا طری که تو ملعو ن شده میبا شی ، بیا که د یگر جنگ نما ییم د رهنر چو ب جنگی مسا بقه میکنیم شیطا ن گفت که چطو ر، د و دا نه چو ب د ر گو شه خا نه ا فتیده بو د، چو ب درا ز را به شیطا ن دا د ، و چو ب کو تا ه را ، به خو د گر فت ، چو ب جنگی آ غا ز گر د ید، شیطا ن که حو ا له میکر د ، چو ب به دیوا ر خا نه میخو ر د و لغما نی وا ر میکر د، به فر ق شیطا ن لعین میخو رد، شیطا ن نپذ یر فت ، گفت که میر و یم د ر بیر و ن به جنگ آ غا ز مینما ییم، بیرو ن آ مد ند، اینبا ر لغما نی چو ب کو تا ه را به شیطا ن دا د، و چو ب د را ز را به خو د گر فت، چو ب جنگی آ غا ز شد لغما نی ا ز فا صله دو ر حو ا له میکر د د ر فر ق شیطا ن لعین میخو ر د و شیطا ن هرقد رکو شش کرد کا را ز کا رانجا م دا ده نتوا نست، شیطا ن چوب را به زمین ما ند، شکست خودرا اعلا ن کرد.
نه ا ینکه سیا ست مدا ر ا ن هو شیا ر و آ گا ه د ر لغما ن دا ریم ، د ها قین لغما ن هم سزا ی شیطا ن لعین را دا ده ا ند، د رزما نها ی قد یم شیطا ن د رلغما ن دعوای ا رضی د ا شت، چنا نچه که ا مروز، د ولت پا کستا ن ا دعا ی تما میت خواهی د را فغا نستا ن دا رد، د هقا ن لغما نی دا نست که ، شیطا ن زور دا رد، نمیشود، با زو ر د ر مقا بل شیطا ن ، جنگید، با ید چا ره ا ی سنجید، گفته شیطا ن را قبول کر د که زمین ا ز تو ا ست، بیا د ر زمینت کا ر کن، شیطا ن گفت که من د ر زمین کا ر کرده نمیتو ا نم به ا جا ره مید هم، د هقا ن قبول کرد، گفت که چه رقم ا جا ره مید هی، گفت که د رز مین چیز ی کشت کن که بعد ا زر سید ن حا صل، سر حا صل را من با خو ببرم و ر یشه حا صل را به تو مید هم ، د هقا ن قبو ل کر د ، تد بیر سنجید، لبلبو کشت کرد. و قت حا صل آ مد، تما م حا صل به د هقا ن با قی ما ند، گیاه و علف به شیطا ن، شیطا ن گیا ه و علف را هم با خو د نبر د، گیا ه و علف را د هقا ن به گا و و گو سفند خو د دا د.
این با رشیطا ن گفت که، چیزی کشت کن ریشه آ نرا من ببرم ، سرآ نرا توببر،دهقا ن د رین د فعه گند م کشت ، وقتی که گند م رسید، شیطا ن آ مد، به د نبا ل حا صل، دهقان، خو شه ها ی گند م را سر گند م نا مید ه میشو ند همه را د رو کرد و برد.
به شیطا ن تنها کا ه و علف با قی ما ند، شیطا ن، فهمید که سخت با زی خو ر دم ، حیو ا نا ت د هقا ن هم بی نصیب نما ند ند.
با رسوم شیطا ن و ظیفه دا د ا ین با ر شی کشت کن که سر و ریشه ا ش ا ز من با شد، قسمت و سطش ا ز تو با شد.
د هقا ن میگو ید که ، شر ط مید ا ن سه دفعه ا ست د رین د فعه سو م هم تو را چک به زمین میز نم، ا ین با ر، به زمین جوا ری کشت مینما ید و قت حا صل تما م روچک ویا لو تک ها ی جوا ر ی را جمع مینما ید، برا ی شیطا ن لعین ، تنها علف با قی میما ند و شیطا ن حا ضر میگر د د و بگو ید که زمین ما ل کسی ا ست که با لا ی آ ن کا ر مینما ید و کشو ر سر زمین کسا نی میبا شد که در آ نجا تو لد یا فته ا ند و بزر گ میشو ند و د ر قسمت آ با د ی آ ن عشق می و رز ند ، بدا به حا ل کسا نی که به سر نو شت کشو ر شا ن معا مله میکنند، با لا خره ا ین مر د م صا حب و طن خو د میگرد ند.
شما د رگذ شته ها د رفلم ها ی هند ی، شمشیرجنگی را بین بد ما ش فلم و بچه فلم د یده با شید که بخا طر د ختر فلم ، میجنگند و شمشیر جنگی میکنند، د ر جر یا ن جنگ شمشیر یکی بد ست د یگری می ا فتد ، تا ا ینکه، بچه فلم مو فق میشو د.
قضا ی جا ر ی کشو ر ما، به گو نه فلم هند ی میما ند ، د رینجا د ختر فلم ، عبا رت ا ز سرزمین زیبا ی ما میبا شد، بد ما ش فلم ، ا یا لا ت متحده ا مر یکا ، بچه فلم رو سیه
شمشیر طر فین کی ها ا ند.
1- روشن فکرا ن وا بسته به رو سیه و قت شمشیر رو سها
2- مجا هد ین و ا بسته به ا مر یکا ، شمشیر ا مر یکا
ا ین جنگ ها ی ل فظی ا ز سا لها ی قبل در کشو ر ما رو ی منا فع بین ا لقا ره ا ی جر یا ن دا شت ، تا ا ینکه، زما ن هرو د و طر ف منا زعه را د ر یک نبر د تما م عیا ر، در کشو رما مصروف سا خت،با ا ینکه ا ین شمشیر ها ( طرفین) سا خت کا وه آ هنگرا ند ، ا ین شمشیر ها د ر جر یا ن جنگ رد و بد ل میشو ند، ا گر د یروزآ ن شمشیر بد ست رو س ها بو د و ا ین شمشیر بد ست ا مر یکا ییها ، مگرا مروز آ ن شمشیر بد ست ا مر یکا یی ها ا فتیده ا ست و ا ین شمشیر بد ست ر و س ها ، رو سها د ر فر جا م د ر نقش بچه فلم دختر را با خو د خوا هند برد.
سو ا ل عمده ا ین ا ست که هر د ختر متعلق به یک خا نوا ده و یک قو م ا ست، ا ین منتها ی نا مر دی خو ا هد بو د، که ا ز نا مو س خو د، خو د ما د فا ع ننما ییم.
عیا را ن ا ین مر دا ن نا مو س پر ست ، به هیچ بد ما شی و بچه فلمی نخوا هند ا جا زه دا د که د ر حریم نا مو س کشو رما کسی با چشم طمعه نگا ه کند، و طن دا را ن محتر م فر زندا ن عیا را ن آ ریا نا ی با ستا ن و خرا سا ن کبیر و ا فغا نستا ن ا مرو زی ، ما و شما د را تحا د و وفا ق ملی ، میتوا نیم کشورخو د را ا زین نا بسا ما نیها نجا ت د هیم.
به ا مید آ ن رو زی که صا حب کشو رخو د شویم
بالا
بازگشت