خوشه چين
سفید ی خو شبختی ا ست
شیرما د رسفید ا ست، ا زین خا طر ا ست که برا ی بشر یت ، حیا ت بخشیده ا ست، پس چرا گفته نشو د ، بهشت را با ید ا زآ رزو ها وا مید ها ی ما د رکه برا ی فرزا ند ا نش ا زخدا طلب مینما ید، جستجونمو د.
همه ما د را ن ، یگا نه آ رزوی شا ن برا ی کود کا ن وا ولا د ها یشا ن ا ین ا ست که میگو یند ، ا ی خدا ی مهر با ن ا ین ما ل توا ست که بمن دا د ی و من را مکلف گردا نید ی که ا زوی مرا قبت نما یم و پرو ش د هم و من ا ز تو آ رزو مینما یم ، که به وی اعما ل خوب وخوی عا د ت خو ب نصیب گردا نی که ما یه سرا فرا زی ما، د رهر د و جها ن گرد د.
تا جکها روا ج دا رند،هرگا ه کسی سفرد رپیش رودا شته با شد برا یش میگو یند که بخیربروی را هت سفید را هت بی خطر با شد.
پخته سفید ا ست، ا زا ن تکه با ب میبا فند و ا نسا ن ها ا زا ن لبا س تیا ر مینما یند.
ا کثرآ گلها ی میو ه دا ر،ا ز قبیل سیب، زردا لو وشفتا لوو غیره سفید ر نگ میبا شند، ا ین گلها ی سفید میو ه ها ی شیرین و خو شمزه تو لید مینما یند.
به ا ستثنا ی گل ا نا ر، هیچ گلی را، ا ز میو ه با ب من ند یده ا م که ر نگ سرخ دا شته با شد، د ر ختا نی که گل سرخ دا شته با شند، میو ه خو ب تو لید نمی کنند.
کفا یت مینما ید که مفهو م ا ین بیت را خوب بدا نیم
"د لا به با غ بر و مشر ب ا زا نا رآ مو ز"
"که موج خون برد ل وخنده بردها ن دا رد"
قلبیکه د ردا خل قفس سینه ا نسا نیکه مغز سرد د ا ر ند و د ستا ن پا ک، د ر حو ض خو ن میتپد و گر م ا ست،لبا ن را به ما نند گلها ی شگفته با ز و دندا ن ها ی سفید را به ما نند ، مهره ها ی ر و شن و حقیت، به گو نه محبت ، د و ستی و عشق به ا نسا ن را بیا ن میدار د
منا قشا ت و جر و بحث ها ی آ تشین، وا حسا سا تی، رو ی مسا یلیکه با ید نقا دا نه د رجهت ا صلا ح آ ن گا م ها ی عملی بردا شته شو د، زمینه سا ز، ا نشعا بات، جدا ییها، وفا صله گیریها، ا یجا د د شمنی برخوردها، و تصا د ما ت فزیکی میگرد د، ا ین گو نه مثا ل ها که به طو ر نمو نه ا زا ن نا مبر ده شد، تعقیب آ ن نه ا ینکه معضلا ت را حل نمیگردا ند، بلکه عو ا قب خطر نا کتری را برا ی نسل ها بجا میگذا رد.
دلیل ا ین وقا یع را د رمجموع ضعف مد یریت د ررید رشیپی و به طورا خص،عد م آ گا هی آ نا ن ا زتیوری عمومی پیشروعصروتیوری عمو می ا نطبا قی مطا بق به بسترنیا زمند ی ها ی جا معه میشما ریم .
رهبرها زا ده میشوند ، رهبرها را منطق زما ن مطا بق به نیا زمند ی خود ش، خود ا یجا د مینماید.
اگر قرن بیست ، پیش آ هنگا ن خود را د ر عر صه مختلف، سیا ست هنر، علم فلسفه، ا قتصا د و تکنا لوژی یا فت وا ین پیش آ هنگا ن توا نستند که بشر یت را، سمت و سو د هند و ا ز کره ز مین به جها ن کیها نی آ شنا سا ز ند.
ولی قر ن بیست و یک میگو ید که پیش آ هنگا ن گذ شته و ظا یف بس گر ا ن بها ی را ا نجا م دا د ند و لیکن د رین عصر، پیش آ هنگا نی را نیا ز ا ست که قرن بیست و یک را برا ی ا ستفا ده ا ز جها ن کیها نی کمک نما ید، و د ر قر ن بیست و یک ، بشر یت محکوم و تحت ستم را ا ز چنگ سیا ست ها ی نیو گلو با لیز م نجا ت د هد.
ا ما منا قشا ت ، خو ن سردا نه( سفید) ، و جر و بحث ها ی آ را م پیرا مو ن ا نبو ه مسا یل ، آ د م ها را وا دا ربه آ ن میسا زد که، رو ی مطا لب قا بل گفت و شنو د با د ید گا ها ی نقا دا نه ، به جرو بحث ها ا دا مه د هند ، به ا شتبا ها ت گذ شته ،علا مت گذا شته شود، د رجهت بهبودی آ ن، گا مها ی عملی بردا رند.
ا ین گو نه آ د مها را، آ د م ها ی با سوا د د رسیا ست میگو یند، آ د م ها ی با سوا د د رسیا ست،مجموع وقا یع وحوا د ث را خو د نمیخوا هد که به بر سی بگیر د، بلکه ا ز نتیجه تجزیه و تحلیل ، جا معه شنا سا ن، ا قتصا د دا نا ن، روا ن شنا سا ن، تا ریخ نو یسا ن، د ید گا ها و نظر یا ت خو د را برا ی بیرو ن رفت ا ز بحرا ن ها،ا گر مستقل ا ست د ید گا ه خو د را تو ضح مید هد وا گر به حزبی تعلق دا رد اهدا ف حزب مربوط خود را بیا ن میدا رد.
به یک ا صطلا ح د یگر سر میخو ر یم .
1- کر د ن
2- شد ن
ا کثر ی مر د م علا قه مند ا ند که بکنند و لی نمیدا نند که میگو یند ما میکنیم، زما نیکه دا نستند، حرف چیز د یگر ی ا ست، ا ز گفته خو د پشیما ن میشو ند و به شد ن علا قه میگیر ند و میگو یند که ما میشو یم.
عده میگو یند که ما کا ر دا کتری را ا نجا م مید هیم و لی ندا نسته ا ند که ا و ل با ید دا کتر شو ند ، تا که دا کتری کنند.
ضر ب ا لثل پشتو ا ست که میگو یند( تر کا نی د بیزوکا رند ی) شا د ی هم خو ا سته بود که نجا ری کند ا و نفهمیده بود که نجا ر نشده ا ست و ا گر میدا نست خو د را مسخره نمیسا خت.
د رکشو رما همه کس خوا ست که سیا ست کند، ا زهما ن آ غا زبعضآ
حلقا ت سیا سی ا صلآ به با ند گرو پ ها مبد ل گشته بو د ند، تا به گرو پ سیا سی، ا فرا د سیا سی شا ید به شما را نگشت یکی سه چها ر پنج بو ده و لی آ نها نتو ا نستند که د ر زما نش مد یر یت خو ب ا نجا م دهند و ا گریگا ن تا ا یکه خوا سته گا م ها ی عملی بردا ر د، سر به نیست شده ا ست.
کنو ن ا یجا ب مینما ید که همه به سیا سی شد ن علا قه پیدا نما یند ، تا که د رسیا ست کر د ن ا شتبا ه صورت نگیرد، ا حزا ب را و یا حلقا ت سیا سی را با ید که ا زبا ند یتیز م نجا ت داد، و جو د همچو حلقا ت چه با ند ها ی را ست تبه کا ر وچه با ند ها ی چپ تبه کا ر با عث و یرا نی و تبا هی کشورما گرد ید.
ببینیم ا رو پا سیا سی شده ا ست، د را رو پا ا حزا ب فرا و ا ن و جود دا ر د، هرحزب سیا سی د نیا ی خو د را دا ر د، د ر بین ا حزا ب ا ختلا فا ت و جو د دا ر د، مگر یکد یگر خو د را، د ا و د شنا م نمید هند، همه به ر قا بت بر خوا سته ا ند، رقا بت مشروع، رقا بت مشروع د ر آ با د ی و عمرا ن کشو ر، همه طرف ها میگو یند که ا ین نوع فعا لیت ها ی مثمر را ا نجا م مید هیم، ومیخوا هند که نتا یج کا ر ها ی خو یش را به مر د م خو د ثا بت کنند، همه ا حزا ب میر و ند ا را د ه سیا سی خو د را ، ا ز مجرای قا نو نی ، د ر میدا ن ا نتخا با ت، آ را ی مر د م را با خود میگیر ند، و ا ز نحوه عمل یکد یگرد ر دا خل پا را لا ما ن، به منا فع کشو ر سر سختا نه ا نتقا د مینما یند و ا گر برا ی ا نتقا د جوا ب سا لم ندا شت ، دا و طلبا نه ا ستعفا ی خو د را پیش میکنند.
بعضآ ا نقلا با ت سرخ آ غا زش وحشتنا ک وا نجا مش بی ثمرمی ا فتد، و لی کو د تا ها ی سفید و ا نقلا با ت سفید به ما نند د ر ختا ن که گل سفید دا رند،ثمر خو ب مید هند، د را نقلا با ت سفید، نقش تعلیم و تربیه برا ی آ مو ز ش سیا سی ، ا جتما عی و ا قتصا د ی، و تکیه بر بنیا د علم و معر فت جا یگا ه خا ص خو د را پیدا کر ده میتوا ند .
سیا هی، بد بختی ا ست، همه ا عما ل ضد ا نسا نی، و ا عما ل بد ا خلا قی و نا روا د ر تا ریکی محض، دورا زا نظا رعا مه صو ر ت میگیرد.
ببینیم یک دا نشمند، سفید ی سحررا ، نوید خوشبختی و بیدا ری، و آ گا هی خلق ها و ملت ها بیا ن میدا رد، ا ین ر و شنی سحر ا ست که مخلو ق خدا ، ا ز هند و گر فته تا به نسا را و یهو د و مسلما ن و سا یر ا د یا ن به عبا د ت گا ها میر و ند، وهکذا رو شنی فردا را ا نگیزه تحرک همه موجو دا ت روی زمین تعریف کرده ا ند ، که ا ین ا نگیزه حر کت برا همیت طبعیت روشنی می ا ندا زد.
ولی شا شجا ع خا ین و نوکرا نگلیس، پرده ا زبد ا خلا قی خو د برمیدا رد ، سفید ی سحر را تو هین و ا ین بیت را سرمید هد.
" روی سحر شو د سیا ه" " یا ر به ا ین بها نه ر فت"
" یا رسبز ینه خا نه ر فت" " یا ر به ا ین بها نه ر فت"
سفید ی سحر، مر د م را به سو ی کا ر، کشت وز رع ، و با فت ر هنما یی مینما ید ، مر د م را به سو ی، مکتب و مد رسه ، آ مو ز ش و تعلیم و تر بیه ر هنما یی میکند.
سفید ی برف د ر بلند ترین قلعه کوه، بیا ن گر، فرا وا نی آ ب ا ست، جو ی ها ، جو یچه ها و جو ی با رها را و د ریا ها را و ا زا جتما ع د ریا ها ا بحا ر را بیا ن میدا ر د.
آ ب ز ند گی ا ست ، بد و ن آ ب زند گی نا ممکن ا ست، ر سید ن به قله با لا ی کوه یک کمی مشکل ا ست ، ببینیم ا ز ینکه سفید ی طبعیتآ مقا م با لا دا ر د، همیشه بالا نشین و د ر مو قف با لا قرا ر دا شته میبا شد ، رسید ن به ا رتفا ع کوه ، ا نرژ ی و توا ن میخوا هد که، تا ا ین پستی و بلند ی ، چین د رچین ر ا ، به سو ی سفید ی بر ف طی نما یید
ز ما نی که سفید ی بر ف را به ا ر تفا ع قله کو ه میبینیم و د ر با ره ا ش تبصره مینما ییم .
بیا یید که د ر با ره( سفید ی سر) صحبت نما ییم هما ن طو ریکه سفید ی برف د ر نقا ط مر تفع کو ها قرا ر دا رد، ا ز جر یا نا ت آ ب و آ ب خیزیها ی به مو قع ، وا دیها و د ره ها ر ا به وجود آ ورده ا ست سفید ی سرهم به ما نند سفید ی بر ف د ررفیع ترین ا رتفا ع بد ن قرا ر دا رد، ا ز منا بع د وچشمه سا ر، د ر طو ل زما نه ها ، ا زد ل سو زو عکس ا لعمل د ر مقا بل حوا د ث نا هنجا ر، آ ب ها و سیلا ب ها را جا ر ی نگه دا شته ا ست که ا ین جا ری بو د ن آ ب ها و سیلا ب ها د ره ها و وا د ی ها را د رسیما ی هر ا نسا ن سا ل مند تو لید نمود ه ا ست .
بلی سفید ی سر، به ما نند آ فتا ب روشن با ا رزش ا ست، به ما نند مهتا ب ، شبها ی تا ر یک را به شب ها ی عا شقا نه مبد ل میسا زد، سفید ی سر ، به ما نند چرا غی ا ست که ا نسا ن ها را ، به شنا خت آ نچه که ا نسا ن ا ز شنا خت آ ن ، د رزما نه ها عا جزبود، به شناخت آ ن کمک کر د، ا نسا نها را ، د ر تسخیر فضا و بحر و بر و شنا خت نظا م کیها نی ونظا م ما یکروا لکتروتخنیک ، کمک کر د.
سفید ی سر، به معنی حا صل تجربه ا ست، حا صل پشت سر ما ند ن هزا را ن ا شتبا ها ت و غلطی ها د ر ا نجا م ا عما ل یومیه د رمحیط ز ند گی ا جتما عی، ا قتصا د ، سیا ست و تجا رب کا رها ی علمی، یعنی سفید ی سر ، سیر سیا حت ا ز طریق ملیو نها تا ریکیهای تار ها ی مو ها ی سیا ه سر ا ست که ا نسا ن را ا زین تا ریکیها د رمد ت چهل ا لی پنجا سا ل به ر فیع ترین قلعه بد ن ر سا نیده ا ست.
رسید ن به ا ین مقا م با ا رزش ، حا صل فروش د وره ها ی طفو لیت و جو ا نی ا ست و با ید به ا ین مقا م ا رز ش قا یل بو د.
خو شا به حا ل آ نعده شخصیت ها ییکه ا زین دو ره ها شها د ت نا مه ها ی خو بی بد ست آ ورده با شند و ا زحوا د ث ، ا ند و خته ها وآ مو خته ها را برا ی نسل ها ی بعد ی را ها ی سفید را خط ا ندا زی نما یند بد ا به حا ل کسیکه ا ز فرو ش عمر جو ا نی خو یش هیچ حا صلی نگر فته ا ند، مو ی سفید بی تجر به و بی خبرو نیا مو خته ا ز تجا ر ب ، چسپیده به آ ن همه د یوا رها ی، شو ره زده و فرسوده ، ریخته و غلطیده را به ما نند، د رختا ن بی ثمر با ید که معر فی نمود.
مو سفیدا ن با تجربه ، و آ گا ه ا زحوا د ث، همه ا ند و خته ها ی تجر بو ی و آ موزشی را ، منحیث ا لجموع برا ی نسل ها ی آ یند ه وآ یند ه سا زا ن کشو ر ، به حیث مبا د ی آ موزش تعلیم و تر بیه ، و طن پر ستی ، ا نسا ن د وستی تقد یم مینما ید وا ز ا قرا ربه مجموع ا شتبا ها ت د رمبا ر زه و خطا ها ی جبرا ن نا پذ یر سیا سی چشم پو شی نمی نما یند وهمه را ا زعوا قب نا گو ا ریکه همین ا کنو ن گر دا نند گا ن سیا ست ها ی گذشته و مو جو د به آ ن سر د چا را ند بیا ن میدا ر ند و به ا حزا ب و سا زما ن ها ی سیا سی و طن پرست و وطن د و ست تو صیه و گو ش زد مینما یند که به ما نند گذ شته، ا ز یک تعدا د، جو ا نا ن ا و با ش، د زد ورهزن و قا تل و سر کر ده ها ی کو چه و پس کو چه، با ند گروپ ها، چها رتکه لمبربد ل، چها ر تنگه قرضد ا ر، عا ق پد روما د ر، زیردا رگریختگی وا صلا ح نا پذ یرد وری جویند وحلقا ت سا ز ما نها ی سیا سی را ا ز وجود آ نها پا ک و سچه نگاه دا رند.
چ آ یند ه ها ننگ تا ر یخ خوا هد بو د که ا ز ا نسا ن ها ی بی بند وبا رقا تل ، جا نی، آ د م کش، قهرما ن تیا رنمو د.
ا زا ن ها گو سا له کا پرک تیا ر کر د و ا ز ما ده گا و شیر د و شید و یا ا زا ن کا لبد و ملی تیا ر نمو د و د ر نو رها یا آ ب ها ی ا ستا د ه برا ی به د ا م ا ندا ختن شکا ر ا ستفا د ه نمو د .ی
بالا
بازگشت