خوشه چين
عیا رمعا صر
د رباب عیا را ن ، وصفا ت عیا ری ، محققین ، تا ریخ شناسا ن، و نویسند گا ن چیره د ست سرزمین ومیرا ث با ستا نی ما،ا ین گهواره نوا بغ، فیلسوفا ن، دا نشمندا ن هنر د و ستا ن، ا د با وشعرا، فرزا نه ها، را د مردا ن، پهلوا نا ن زما ن، قهرما نا ن د فا ع ا زننگ وناموس و طن، گذ رگاه تمد ن ها چون میرعلا محمد غبا رو پو ها ند عبد ا لحی حبیبی کتا ب ها نو شته ا ند، را جع به ضرورت بمیا ن آ مد ن جنب و جو ش عیا را ن، د ربسترزما نه ها و قرن ها ودفا ع قا طع آ نها ا ز سر زمین مر بو طه خو یش ا زحملا ت پیو سته کشو رکشا یا ن و متجا و زین ود فا ع برحق ا زمظلوما ن ا زچنگ حا کما ن ظا لم وقت گفته ا ند و برا ی معلو ما ت و آ مو ز ش ما نو شته ا ند .
دا ستا ن ها و قصه ها ی د لنشین ا ستا د محترم ( ا کر م عثما ن) و مقا لا ت تا زه و بکر، د ا کترغلا م حید ر ( یقین) د ر سا یت ها ی آ ر یا یی و مشعل و دیگر سا یت ها ی مر بو ط به ا فغا نها به نشر ر سیده ا ست آ نها بر ا ی شنا سا یی د رگذ شته ها ی تا ر یخ کشو رکمک مینما ید.
ا ز نو شته ها ود ا ستا نها ی هنرد وستا ن وفرهنگیا ن د ر با ره عیا را ن و سلک عیا ری چنین نتیجه گیر ی میگرد د.
هرزما نیکه، سا یه عقب گرا یی، تحجر، و حشت ود هشت، خود فروشی، وطن فروشی، د ین فرو شی ا یما ن فروشی، توطيه ود سیسه، د ست به د ست هم دا ده ا ند، به همکاری وهم یاری ، و تیکه دا را ن جنت وحور فروشا ن بهشت، بحرا ن سیا سی و ا قتصا د ی گر یبا ن گیرمرد م شده ا ست، و مرد م و ا کثر یت تو ده ها ی بی د فا ع با مرگ و زند گی د ست وپنجه نرم کرده ا ند.
را د مر دا ن( عیا را ن) ا ین خطه با ستا نی، د ر مقا بل شکنجه ها، و تهد ید ها و لت کو ب ها ا ز جا نب حکا م آ نو قت هر نو ع مقا و مت را پذ یر فته ا ند ولی هیچ گا هی نخوا سته ا ند که و ضعیت نا ر مل جا معه را بطرف ا نا ر شیز م ، بکشا نند، چطو ریکه ا حزا ب سیا سی معا صر د ر قضا یا ی جا ر ی و گذ شته ا فغا نستا ن، ا ز خو د کا ر نا مه ها بجا گذ ا شته ا ند.
خو د سر ی ها و د یوا نگی ها ی ، محمد دا ود خا ن، د رد و مرحله بر ا ی بی ثبا تی ا و ضا ع کمک کر د، و د ست مدا خله گر ا ن بیر و نی را ( زیر عنوا ن سیا ست ا ز لو له تفنگ بیرو ن میشو د، مین گذا ر ی ها ، د ر جا ها ی مزدهم، ترو ر شخصیت ها ی د و لتی و سیا سی) و غیره سیا ست ها ی د فا ع ا ز سیا ست سو یتیز م و ضد سو یتیز م، تعر ض و سیع و همه جا نبه را ا ز جا نب غر ب و د ر پیشا پیش آ ن بنیا د گرا یی ا سلا می آ ما د گر دا نید، جا ن هزا را ن افغا ن بی خبر ا ز د نیا را گر فت .
به صر ا حت لهجه با ید ا علا ن نمو د که هیج تر ند سیا سی نمیتوا ند بگو ید، دا من آ نها ا ز لکه ها ی خو ن مر د م مظلو م ا فغا نستا ن پا ک ا ست.
1- دا و د خا ن به هیج و جه حق ندا شت که علیه ز ند گی نسبتا نا ر مل مر د م ا فغا نستا ن د ر زما ن ( شاه سا بق ) د ست به کو د تا بز ند.
2- دا و د خا ن به هیج و جه حق ندا شت که بعد ا ز مر ا سم تکفین میر ا کبر خیبر د ست به کو د تا بز ند و ر هبر ی حزب د مو کرا تیک خلق ا فغا نستا ن را به ز ندا ن با ندا ز د و بعد د ر صدد د ستگیر ی کا د ر ها ی بعد ی د ست به ا قدا م شو د.
تعر ض و حمله به هیج و جه مشر و عیت خو درا پیدا کر ده نمیتوا ند
و لی د فا ع مشروع به مو قع، ا ز خو د ، ا ز نا مو س ،ا ز کشو ر با گر د ن بلند ، سند برا ت خو د را بد ست آ و رده میتو ا ند.
مشرو ط بر آ نکه خو د، د رآ تیه د ست به جنا یت نز ند .
آ تیه و آ ینده ا ز خو د دا د گا ه و قا ضی کا ر دا ر د.
عیا را ن د ر هر د وره تا ر یخی ، کا رد را تا به گو شت پذ یر فته ا ند و لی ا ستخوا ن بری را به خو د مجا ل ندا ده ا ند، و لی د ر مسا یل سر نو شت کشو ر، علی ا لعجا له د ست به کا ر شده ا ند، قیا م ها ی تو ده ا ی و مرد می را سا زما ن دهی کرده ا ند، د ر هردو ره تا ریخی ا ز هیبت آ نهاخا ینین به ا رما نها ی ا نسا نی پا به فرارنها ده ا ست.
بجا ا ست ا گر دربا ب صفا ت وخصو صیا ت عیا ر معا صرکه بنا برا قتضا ی زما ن جد یدآ پا به عرصه وجو د گذا شته ا ست و دا رد که به نیروی خو د جوش و توا نا ی کشو ری مبد ل گرد د. چرا ؟ و به منظو رچی؟
ا گرد رمعرکه نبا شد چیز کی
کس به زبا ن نیا و رد گپکی
مجرم گنهکا ر فرا ری
پشت کند
پنها ن شو د
راه رود
شب و رو ز
خپخپکی
خمخمکی
دم گیرد
نفس تا زه کند
تا ا گر با رد یگر
نقش با زی کند
یک کمکی
نه خیر!
کی بما نند
عیا را ن نمک پر ست
و نا مو س پر ست
ا ین
حر ا م زا د ه گکی
را
قد ر نا شنا سکی
را
بی پا س نمکی
را
که
نا ز کنند و نخره کنند
ا طر ا ف چر ا غ
شمع
بیت
بخوا ند
شمشمکی
را
با ید که
فا تحه
خو د را
خو د بخوا نند
جمع کنند
جو ر کنند
ر و زسو م
ا ز خو د
گلیمکی
چلیمکی
نه تو ب با ند
بر ا یشا ن
نه تفنگ
نه غو لکی
نه مو ز یک
با ند
نه ترمپت
نه د هل و
د مبکی
طیر و تیو ب
ا فتیده با شد
هر طرف
تیت و پر کی
پنجر و خا ر پنچر
نیا بند
پینه و پینه گر
نه سر ش
و نه
پمپکی
بخا طر ا ز بین برد ن نا بسا ما نیهای نا شی ا زجنگها ی تحمیلی و فر سا یشی، بیرق پیروزی برحق مظلو ما ن را علیه ظا لما ن بر تا رک کو ه ها ی گو شه گو شه سر به فلک کشو رما و قلب تا ر یخ نصب نما ید.
ا گر ما د را ن د یروزما د رپهلوی گهوا ره ها نشستند گهوا ره جنبا ند ند، للو گفتند ، و رلی گفتند، بوعلی سینا ها را پرورش دا د ند، مولا نا هارا ، امیر علی شیر نوا یی ها را، را بعه هارا، خسرو ها را ، خیا م ها را، جا می ها را ، سنا یی ها را ، خو شحا ل ها را ، ر حمن ها را، سید جما ل ا لد ین ها را، ا بو مسلم ها را سمک ها را ، یعقو ب ا لیث صفا ر ی ها را، کا و ه ها را، ر ستم ها را ، سهرا ب ها را، میر مسجد ی ها را، غلا م نبی ها را ، د هزا د ها را ، میر محمد عثما ن ها را ، ملا مشک عا لم ها را و زیرا کبرخا ن ها را، میر و یس ها را ، ملا لی ها را ، خا د م د ین ر سوا لله را، ر زمنده ها را ، مجید ها را، هزا ر ا ن را د مرد د یگر یی که ا ز قید قلم ما نده ا ند، شیردا د ند وتر بیه وطن پرستا نه نمو د ند.
مگر ما د را ن،
ا مر و ز و ما د را ن فر دا ها ی ما، را ه ما د ر کلا ن ها ی خو د را تعقیب و با ا لها م ا ز شیوه تر بیت آ نها ، د رتر بیت نا بغه ها و قهر ما نا ن و فیلسو فا ن ، د ا نشمندا ن، قلم بد ستان ا دبا وشعرای پا ک د ل و خیر ا ند یش، عیا را ن نا موس پرست آ ینده کشور ما د رمیشو ند. بلی ما درمیشوند، با ا ین تفاوت که درگذ شته ها ی د و ر تا ر یخی، کمتر تو جه به د خترا ن عیا رصو رت میگرفته ا ست، مگرا مر و زه ر و ز، روزی ا ست که د خترا ن عصر ما خو شنا م تر و نیک نا مترا زمردا ن د رعر صه مبا رزا ت ا جتما عی و سیا سی می د رخشند و با ید بد رخشند.
ا گرچنین نبا شد، به عنوا ن د فا ع ا زحق زن د را صل آ نچه که د رکتاب ها و قوا نین بوجود آ مده ا ست فقط کا غذ بیجا ند ا ست که چنین حر ف مقد س را به پیشا نی گشا ده خو د پذیرفته ا ست و لی د ر میدا ن عمل هما ن ( ا یا زخا ص ا ست وهما ن رمبه ودا س)
پد ر ی به فر زند خو د چنین میگو ید
جا ن پد ر
تو ما د ردا ری
شب تا به سحر
د ر بر تو ا ست
تورا بزرگ
میسا ز د
ریشه د ر
قلبش بد وا ن
خا کسترتوا ست
ا ز کو زه ها
بتو شیرمید هد
سفید چو ن منیر مید هد
به ا مید که شو ی
کبیر می د هد
چو ن که تو نسل
ا فغا نی
مید ا نی یا نمید ا نی؟
ا ز ریشه با شر ف
و با و جد ا نی
تو را للو للو میگو ید
تو را جا ن ککو میگو ید
تو را جا ن ببو میگو ید
میگو ید که
نکن گر یه نکن
ماد رت د رپهلو یت ا ست
ما نده سر به رو یت ا ست
به ا ستت شکر میکند
به نبو د ت
به خدا عذ رمیکند
که
تو کلا ن شو ی
رهروا ن شوی
قلم بد ست
کتا ب خوا ن
شو ی
سخن گو و
نکته دا ن شو ی
ا فتخا ر هر
ا فغا ن شو ی
کشتی گیرو پهلو ا ن
مر د مید ا ن شو ی
حر ف خو شه چین ا ست
که
میگو ید
نه ا ینکه تنها
شیک پو ش بی و قا ر
مشهو رجها ن شو ی
ا گر د ختری
گو یند تو را د خت آ ریا، بشنو را بعه ا زعصرکهن بو د وآ زا د ه د ل، آ زا د ی و آ زا د گی را فدا ی جو ا نی خو د سا خت، بجو ا نی بخفت، مگر تو ا ز عصر نو ینی، د ررا ه ا و تا تو ا نی بکو ش، چرا غ آ ن آ زا ده منش را د ر هر خا نه و کا شا نه ببر ذ ریعه آ ن شمع ، شمعها ی د یگر را روشن نما تا د ر پرتوآ ن شمع ا فرو خته، را بعه نا مرا د که جا م شها د ت نو شید ، تا ر یک ا ند یشا ن تا ریخ را به خنجر علم معر فت ز د و نا م جا ودا نگی خو درا به رنگ سرخ آ تشین د ر ورق قر ن ها نو شت و را ه آ زا د ا ند یشی را با خو ن خو د به شما نشا ن دا د، و گفته بو د که شما ا ی د خترا ن آ زا ده د ل عصر نو و عیا ر د خترا ن عصرما یکروبیو شیمی و ما یکر و بیو لوژی وما یکرو ا لکترو تخنیک و عصر کمپیو تر، با یدکه معنی آ زا د ی وآ زا د گی را بدا نید وبه مفهوم و ا قعی آ ن پی ببرید به خفت جوا نی قبل ا ز وقت تن د رند هید و گهوا ره فرهنگ عیا را ن را بجنبا نید ا گر را بعه د ا نشمند بو د و دا نشمند شد بدا ن که دا نشمند ترو آ گا ه ترا زرا بعه ما د را وبوده، که ا ورا پرورش دا ده بود.
همینطورملا لی عیا رد ختر زما نه بود ود رمید ا ن جنگ برا ی ا نگلیس ها آ مو ختا ند ه بو د، که ا فغا نستا ن سر زمین عیا را ن ا ست ، هرعیا رد ختر ی وعیا رمردی با هم متحدا نه د نیا ی جد ید ا ز عیا را ن را میسا ز ند، بدا ن که د ر مید ا ن نبرد مر گ و زند گی بعضآ بو تل ها ی عسل به مو ا د زهری مبد ل میگر د ند ومو ا د ز هر ی به بو تل ها عسل .
ا گر پسری!
گو یند
تو را فرزند ا فغا ن
نسل پیشینیا ن
ا ز حو زه خرا سا ن
مر دا ن سخت پیما ن
مو لا نا را
آ ن زما ن
هم
ما د ری بو د
که چو ن
مو لا نا ا و را
پسری شد
بعد ا ز گهوا ره
عجا یب خلق بشری شد
نه تنها برا ی ما د ر
و پد ر
بهر خلق ا فغا ن
د ر تما م جها ن
ا فتخا ر
تا ج سر ی شد
ببین نقش ما د را ن قر ن ها ر ا که ، نا بغه ها می آ فر ینند و نا بغه تر بیت مینما یند، ز ما نیکه ما د را ن گهوا ر ه جنبا ند ند دنیا جنبید، عیا ر د ختر ا ن ا مرو ز با ا لها م ا ز ما د را نیکه گهوا ره جنبا نی کرد ند، د ر عصر کنو نی و با ا مکا نا ت وا ستفا ده ا ز شرا یط بهتر وا نکشا ف یا فته معا صر، نسل جد ید ا ز کمپیو تر، با ید گهوا ره ها ی جد ید را بجنبا نند تا د نیا ی بجنبد، مو لا نا ها را به گهوا ره بجنبا نند تا آ نها د نیا ی بهتر ی را برا ی آ یند گا ن بجبا نند، ا گرا بو مسلم خرا سا نی، به حیث عیا ر مر د ز ما نه قد بر ا فرا شت ما د ر ا بو مسلم عیا ر تر ا زا وبو د که ا و را د ر گهوا ره خوا با ند و جنبا ند وتر بیتش نمو د و برا یش میگفت که ا گر را ه گذ شتگا ن و قهر ما نا ن را د نبا ل نکنی شیر سفید م را پیلت نمی کنم.
عمربه دا ما ن ما د ر
پر ور ش یا فت
و
بگر فت ا ز پد ر نا م خیا می
بسی دا نا بو د و کا ر فهمی
نهفته بو د، د را و را زها نا گفته
به ما نند
غنچه
میخند ید
بسا ن گل
میشگفت
عطر ا فشا ن
را ز خو د
بیا ن میکر د
ر ا ستی
ا ینک
ببین
یکی به د ربا رخد ا ر فته به سجد ه
د یگرا ستا ده تا ا ز ا و گیر د پیا می
خدا را صد قه که بنده ا و ییم
نشا ید، نشا ید، نشا ید
که
ز سجده گر گیر م پیا می
ا ز شیخا ن فا سد، ا ز صو فیا ن فا سق، ا ز مفتیا ن، کا ذ ب، ا ز خا نقا یی ها ی گمرا ه، ا ز ملا ها ی ظا لم بی عمل، ا ز طا لبا ن بی علم و تا ر یک ا ند یش
گر یز کنید
و
پر هیز کنید
حقیت را
ا ز چغل و ا یلک
آ ر د بیز کنید
ما د را ن ا مرو ز ما، با ید بدا نند که جنگ ها ی و حشت قر ن ها هزا را ن ( خیا م ) ما را گر فت و برد ، د یگر خیا می نما ند که
پیچید گی ها ی مجهو ل را ا ز محا سبه بیرو ن می آ و ر د ند و ما خیا م ها ی خو درا بی جا و بی و قت ا ز د ست نمیدا د یم.
ما د را ن ا مر و ز، خیا م ها ی فردا را به د نیا می آ و رند
ا ورا به گهوا ره عشق و محبت ، میخوا با نند و می جنبا نند
تا ا و خو د بزر گ شو د که خو د گهوا ره عشق به ا نسا ن و ا نسا نیت را بجنبا ند و مغلقیت ها و پیچید گی ها ی آ یند ه ها را ذ ریعه معا د لا ت یک مجهوله ودو مجهوله و سه مجهوله ا ز لمت و مشتق و ا نتیگرا ل معین و غیر معین و تیو ری کو ا نتم چه میپر سی، حتی تیوری ها ی جد ید ر یا ضی معا صرا ز محا سبه بیر و ن آ و رد.
ا گر رستم پهلوان زما نه بو د ولی ما د ر رستم پهلوا ن تر ا ز ا و بو د، ا حتیا ط کر د ا ز جا بی جا خیز نزد، خطرمرگ را پذ یر فت تا ر ستم به د نیا آ و رد، ا ز هما ن آ غا ز ز ند گی به ا و د ر س شها مت و مردا نگی میدا د وبرا یش می فهما ند که مر دا ن ز ما نه یک روز به د نیا می آ یند و یک روز ا زد نیا میر و ند و لی نا م جا و د ا نگی با خو د میبرند.
ما د را ن عیا ر مردا ن به فر زندا ن خو د میگفتند و توصیه میکر د ند.
زما نیکه به د نبا ل مردی ر فتی ، د یگر هیچ گا هی سلا م نا مردی را علیک نمی گیر ی .
به ا ین خا طرا ست که عیا رمر دا ن و عیا ر د خترا ن نا ن، نا مر دا ن را نمی خو رند، نا مر دا ن طعنه نا ن د ر لب د ستر خوا ن دا رند( خصلت سر ما یه دا را ست).
مر دا ن د ر مقا بل ا نجا م خد مت ا نسا نی ، تو قع پا دا ش را دا شته نمی با شند.
خیلی کم حر ف میز نند و زیا د میشنو ند و همیشه متکی به با زو ی خو د میبا شند.
ا ز ا نسا ن ها ی لا فوک و د روغ گو، د سیسه با ز، شیطا ن منا فق ، دا غو لی ا نسا ن ها ی هرزه و لهو با لی و غیره بد شا ن می آ ید، عیا را ن کمتر وعده مید هند اگر وعده دا د ند، د ر وفا و ا نجا م عمل تا سر حد مر گ آ ما د گی میگیر ند.
عیا را ن شا یق تو صیف و تمجید د رحق خو د نمیبا شند که کسی یا مرجعی ا لقا ب قهر ما نی ها ی مجا زی به ا و بد هند بلکه برعکس میخوا هند که قهرما ن ها را خو د به و جود بیا و رند، قهر ما ن و طن پر ستی، قهر ما ن میدا ن د فا ع ا ز میهن، قهر ما ن علم ، فلسفه، سیا ست ، هنر، قهر ما نا ن ،ا حیا و ا یجا د لطف وا د ب و معا شر ت ها ی ا جتما عی، ا صل ر عا یت ا ز سنن پسند یده گذ شتگا ن ما، د ر بین خا نوا ده ها را .
عیا را ن به پو ل و رشو ت به هیچ و جه تطمع نمیشو ند گر سنگی را تا سر حد مرگ می پذ یرند، به حقا رت تن درنمی دهند نمیخوا هند که حقیر با شند.
عیا را ن گر گ صفتا ن لا غرا ند ا م ا ند ، آ زا ده منش ، کوه گر د د شت و صحرا ه ا ند، کو ه و د شت و صحرا ی کشو ر خو د را جو لا نگا ه شب و رو ز خو د محا سبه کر ده ا ند، نمیخوا هند که سگا ن چا ق و فر به ، ا جیر شده ا جنبیها با شند
و به ا ستیژ بیگا نه ها بخوا بند و ا زا ن سکو ی بلند، هزا را ن همنو ع خو درا تحقیر و عد ه ا ی را به خد مت گذا ر ی د یگر ا ن د عو ت بد هد .
با ا لا خره آ ن شب ها ی تا ر یک و ظلمت قرنها وموهای سیاه و لبا س ها ی سیا ه، دو ره پا یا نی ا ش را اعلا ن میدا رد، و به رو شنا یی خورشید سو گند یا د مینما ید که د یگر ما سیا ه بختا ن را د رحریم شهرخو رشید را هی وجا هی نیست، مردا ن شهر خو ر شید، سفید جا مگا ن چو ن یقو ب ا بن لیث صفا ر، سمک عیا رو یا را نش و با ز ما ند گا نش.
ا ین ا یجا د گرا ن مکتب عیا ری ، د رین مکتب، چنا ن عزت ا خلا ق ، شر ف و نا مو س،ا نسا ن دو ستی آ فر ید ند و معنو یت خلق کر د ند که ضعیف تر ین آ د م هم ا گر به آ د رس آ ن عیا ر گفته شو د میبا لد و ا فتخا ر مینما ید، عیا را ن چنا ن ا بتکا ر و خلا قیت خو بی را بر ا ی آ د م ها معر فی کر ده ا ند که پا یا نش را سر ا غی نیست .
ا ستفا ده ا ز موا د غذا یی، بد و ن نمک بی مزه ا ست، هر گا ه مقدا ر ا ز نمک را علا و نما یی ، آ ن غذا مزه دا ر میشو د، هر گا ه ما لک خا نه که برا ی تو غذا ی می آ و رد، به ا ثبا ت میر سا ند که به مو قف ا نسا ن با ید ا ختر ا م گذا شت و به ا نسا ن شفقت و لطف ا نجا م دا د ، ا ز همین خا طر نمک را فور مو ل ا ر تبا ط ا نسا نی بین ا فرا د و خا نو ا ده ها معر فی کر ده بو د ند و تا کنون د ر افغا نستا ن جا یگا ه خا ص خو درا دا ر د.
مر د عیا ر معا صر میگو ید که
مر د عیا ر میگو ید که ، هر د زد ، رهزن ، ا و با ش چا قو کش را،بی خصلت ، چا پلو س متملق ، خو د فر و ش، بی ا یما ن، تر سو و جبو ن، د و د ل و فر صت طلب، خا ین به ملت، د رو غ گو ، ا نسا نها ی ضیعف ا لا خلا ق را و کسا نی که د ر گذشته خطا ها ی سیا سی ا نجا م دا ده با شند، د رحوزه وقلمروعیا ر ا ن را هی نیست، عیا را ن معا صر، دا ر د که به ما نند زنبورها ی عسل، خو درا جمع و جو رنما یند، همه به د وریک فیکورکه خو د ا نتخا ب مینما یند نه فیگو ر امریکا یی نه فیگو ر رو سی ، نه فیگو را نگلیسی ا زین قبیل فیگور ها ی د یگر، با لا ی گلها مینشینند( ا ز تو ده ها یا د میگیر ند و با تو ده ها یک جا سیر ا رتقا یی را میپیما یند) وا زگل ها تغذ یه مینما یند عسل میسا زند که مر یضا ن را شفا بخش با شد، کنترو لرها ی زنبو رها ی عسل خیلی وفا دا ر به قو ا نین د ا خلی مر بو ط به زند گی ا جتما عی خو د میبا شند، زنبو ر ها ی عسل هیچ گا هی مو ا د ا جنبی را که ا ز نو ع گل نبا شد، با خو د در کند و نمی آ و رند، ا گرا حیا نآ کدا م یکی ا ز ز نبو رها ی عسل خلا ف پرو تو کو ل و یا قرا ر دا د ا جتما عی خو د شا ن د ست به خیا نت بزند، بعد ا ز تحقیق و بر رسی کنترو لرها ا گر ا و موا د ا جنبی را با خو د آ و رده بو د فو رآ ا ز جا نب جا نب ز نبو ر ها ی که به حیث کنتر و لر د ر د هن کند و نا ظرا ند کشته میشو ند، خدا کند که ا ین عمل زنبو ر عسل بد د و لت مدا را ن کنو نی ا مریکا نیا ید و ر نه همه خا نه و کند و ها ی ها ی ز نبو رها ی عسل را به عنوا ن نا قض حقو ق ز نبو رعسل تو سط گا و ز نبو ر ها ی ز هر ی و قا نغو ذ کها بمبا ر د مینما ید.
عیا را ن معا صر
ا نسا ن نمو نه ا عم ز ن و مر د ، پیر و جوا ن با ا خلا ق ، با و جدا ن، پا کیزه د ل، مهر با ن ، با عا طفه و مهر با ن برا ی ضعفا و نا توا نا ن، هو شیا ر،آ گا ه با خبر، با ا ستعدا د، سپورت مین، و طن پر ست ، با حو صله ، ا نسا ن مد بر و کا رآ گا ه و کا را زمو ده ،ا نسا ن بد ون تعصب ا نسا ن جها ن و طنی، منتقد،ا نظبا ط پذ یر، را ز دا ر، ا نسا ن با و فا به فا میل وخا نوا ده خود و همشهر ی خو د ، د و ست و رفیق خو د، و ا نسا ن متکی به با زو ی خو د بو ده با شد، ا گر ز ن با شد و یا مر د، ا گر پیر با شد و یا جو ا ن مشروط برا ینکه بر سنن پر ا فتخا ر آ با یی خو د ا خلا ص مند و پا بند با شند.
عیا را ن معا صر
را ه نهضت ها ، جنبش ها ی آ گا هی و بیدا ری د هقا نا ن ، کا ر گرا ن( عیا ر ی) را که د ر سا لها ی دو ر و نزد یک گذ شته، رو ا ج یا فته بو د ، و نجا ت د هند ه و ضعیتها ی نا به سا ما ن آ ن دو را ن بو ده و تکیه گا ه مطمین ، ا قشا ر محکو م بو د ند، د نبا ل، آ ن بخش، ا ز فعا لیت ها ر ا که ا مرو ز، زما ن به آ ن نیا ز ندا ر د ، ا زا ن صر ف نظر نمو ده ، روی مسا یل مربوط به ا حترا م گذ ا شتن به معیا ر ها و ا ر زش ها ی خا نوا ده گی و تطبیق و ا نکشا ف آ ن د ر شرا یط معا صر و ا مر شنا خت نیا ز مند ی ها ی حقو ق فرد ی و ا جتما عی، ملی و بین ا لمللی را مد نظر میگیرد و آ نرا گستر ش و تو سعه میبخشد.
د فا ع منطقی و قا نو نی را د ر ا مر و طن پر ستی حق مشر و ع خو د میدا نند، ا ز هر گو نه تبلیغ و تر و یج ، مسا یل زبا نی، قو می ، مذ هبی، و غیره مسا یلیکه ا ختلا فا ت ملی را سبب میگر د د پر هیز مینما ید، علیه شخصیت ها ی شکست خو رده و حلقا ت و گر و پ ها یکه ز یر ا ین شعا رها با ند ها ی تبه کا ر دیگر ی را بو جو دآ و رده ا ند و می آ و رند، مبا رزه بی ا ما ن مینما ید.
ا ز تبلیغ و تر و یج سیا ست ها ی که فضا ی سا لم سیا سی را به طرف آ شوب وج بو قت و زما نش ا فشا وعلیه آ ن به طور قطع مبا رزه بی ا ما ن مینما ید.
سمت دهی وجهت یا بی نسل نو( اعم ا زد خترو پسر ) و تر بیت سا لم وتشویق آ نها به حیث ا نسا نهای آ زا د ا ند یش ، با حیا ، با و جدا ن، آ گا ه و با خر د، با ا ستا ند ر د ها ی بین ا لمللی، به ا ین منظورکه
( آ گا هی و دا نا یی توا نمند ی ا ست)
یکی ا ز ا و لو یت ها ی را ه عیا ر معا صر ا ین ا ست، که بستر پذ یر ش ا نکشا فا ت و پیشر فت ، آ یند ه سیا سی ، ا قتصا د ی و ا جتما عی ا فغا نستا ن را آ ما د ه بگر دا ندو معتقد بر ین خوا هد بو د که ، پته پا یه سعو د به سو ی تر قی و پیشر فت، تسخیر فضا و بحر و بر، و نجا ت مر د م بلا کشیده ا فغا نستا ن هما نا دا نا یی و آ گا هی ا ست که به آ ن تو ا ن مند ی میبخشد.
با ید به ا ر ج گذ ا شت و د ر جهت ر شد و ا نکشا ف ا ن تو که جد ی نمو د.
بالا
بازگشت