خوشه چين
د نیا ی بهترا نتخا ب ما ا ست
د و ستی برا یم ز نگ ز د و گفت که مقا له تا ن را مطا لعه کرد م خو شم آ مد ، گفتم که چطور ، گفت مقا له تو آ هنگ دا رد ، گفتم که مقا له من نی نیست که آ هنگ تو لید نما ید .
و بگو ید که
" بشنو ا ز نی چو ن حکا یت میکند"
"ا ز جدا یی ها شکا یت میکند"
ا گر نی نیست به را ه طرا ح نی میل دا رد که برود خدا مید ا ند که ا ین را ه را به پا یا ن بر سا ند .
ببین من که میگو یم آ هنگ دا رد، قبو ل کن که آ هنگ دارد، به را ه ر فتگا ن بی خبر صدا میز ند که غلط کردی پس بگرد ، جد و لی که خا نه پری کردی، کم رنگ ا ست، را ست میگو یی، ا سد پیا ز گل نر گس را تر بیه کر د ه نتوا نست ، غا ل مغا ل و صدا یش بر آ مد ، حو صله تنگ دارد، و قتی که خوا ستی بیا موزی ، چپرا ستی مکتب کو بید ن به ز نگ دا رد، به کوچه ( کا وه ) گذ رکن، چکش و سندا ن ، تنگ تنگ دا رد، د ر با غ با غبا ن و مزرعه د هقا ن سربزن، گل ها ی قشنگ ورنگا ر نگ دا رد، ر و شن فکرا ن ما د و ر یک میز نشسته قصه هفت ا و رنگ دا ر د و هو ش دا رمید هد که؛ کشورما ، عیا را ن بید ا ر، نا مو س پر ستا ن و نمک پر ستا ن وجوا نا ن بید ا ر و زرنگ دا رد ، د ر مقا بل چه دار د ؟ نفهمید ی ؟ کسیکه د ر روز چهلتار ملنگی به سر و د ر شب خصلت پلنگ دارد .
و ذ یلآ آ هنگ تو لید میکند که میگو ید
د نیا ی بهتر ا نتخا ب ما ا ست
ا ما برا ی رسید ن به د نیا ی بهتر، را ه بهترو وسا یل بهترهد ف ما را تعین میدا رد که میبا ید آ نرا با صبرو حو صله مند ی فرا خ ، شکیبا یی و ا زخو د گذ ری، تدا رک د ید و د ریا فت نمود.
د نیا ی صلح برا د ری ز یست با همی ، عطوفت، مهربا نی ، رفا قت شفقت، د لجو یی ، ا نسا ن د و ستی ، ز ند گی کر د ن د ر یک جا معه آ با د، مر فه ، متر قی ، پیشر فته، ا نکشا ف یا فته، د مو کرا تیک ، با تما م معیا رها ی حقو قی وا نسا نی آ ن یگا نه آ رزوی آ د م ها ی با ا حسا س و خیر ا ند یش بو د ه و میبا شد که د را نتخا ب آ ن د ست با لا د ا ر یم.
د ر گذ شته برا ی ر سید ن به ا ین هد ف، را ه کا ر گر ، را ه د هقا ن، ر ا ه ز حمت کشا ن و را ه خلقها را نشا نی و کا پی کر ده ا ز جا ها ی د یگر ی برا ی ما ر وا ن کر ده بو د ند که ا ین را ه ها با آ نکه مو ر د نظر و هد ف ا صلی ما میبا شند، و لی همه ا ش، با ا صطلا حا ت، آ هنگ وا د بیا ت، فرهنگ وا خلا ق بیگا نه د ر سر زمین ما وا رد گرد ید که فهم و هضم آ ن د رشرا یط کا ملآعقب ما نده ا جتما عی ، خیلی ها مشکل بود و شر ا یط تطبیقی آ ن مشکلترا زا ن ......... پشت سر همه مشکلا ت مشکلا ت ها ی د یگری برا ی ا یجا د مشکلا ت نو کمک کننده و حما یه گر ا فتید .
د رشرا یط د شوا ر کشور هیچ ا یزم برا ی د رما ن د رد ها ی جا معه کشو رما کا رگرنیا فتید ، همه ا یزم ها به هیزم مبد ل گشتند، تر وخشک ، پا ک و چتل به یک سا ن د ر بین ا ین هیزم ها ی صا د را تی د ر گر فتند و سو ختند .
ز یر عنو ا ن ا یز م
ببینیم قطا رآ هن، به ما نند مو تربه روی جا ده خا کی و یا ا سفا لت د رحر کت نمی ا فتد ، تنها با لا ی پلتفورم و خط آ هنی که سا خته شد ه ا ست، د ر حر کت می آ ید ، متخصصین مو تو ر سا زی ا ین را هم مد نظر گر فته ا ند که آ را به قطا ر آ هن و پلتفورم و خط آ هن ا ز یک نو ع فلز با شند و مقا و مت آ نها یک سا ن و مسا و ی تا یکد یگر را نه سا یا نند.
بسترپذ یرش تحولا ت وا نکشا فا ت جا معه ما هنو ز، د رجنین بود که شعله ها ی ا نقلا با ت فرهنگی ود رخشش ا نقلا ب بلشویکی ود کتا تو ری پرو لتا ر یا ا ز عقب کو ها ی سر بفلک و آ نطرف د ریا ی آ مو، به جا نب ما تا با نده شد ، با ا لها م ا ز ین تغیرا ت و تحو لا ت جها نی جنبش خو د ا نگیخته و خو د جو ش را به آ ن وا د ا شت تا تما یلا ت بین ا لمللی خو یش را به نحو ا ز ا نحا نشا ن بد هند.
بعد ا زین هرا یزم تبرگشت د سته ا ش را ا ز د رخت ما گر فت و برا ی ر یشه کن کرد ن ما آ غا زید ند.
بر خلا ف جریا نا ت حرکت پیشرونده پیش قرا و لا ن دا خلی آ نرا د رجا معه سنتی و مذهبی ، شیشه بد ست د رمیدا ن کشید ند وبه نما یش گذا شتند، وعکس ا لعمل ا ر با ب قد رت و پا یه ها ی حما یتی ( جنت فروشا ن) وکشور ها ی غر بی را د ریک صف وا حد علیه خود به ا صطلا ح ا ین موج عظیم پیشرونده را متحد گردا نید،.
به تیوری ها ی پیش رونده با ید ا رزش قا یل بود ، ولی شرا یط تطبیقی آ ن با ا همیت ترا ست.
د ر مز رعه که با را ن میبا ر د نبا ید آ نرا آ بیا ری کر د ا گر ضر و رت ا فتید با ید فهمید ه شو د که هرکرد و تورک، ظر فیت پذ یرش آ بیا ر ی خو د را دا ر د ، ا گر آ برا ا ضا فه تر جر یا ن دا د ی خا ک را با خو د میبرد وا گر قبل ا ز وقت آ بیا ری کردی کشت( زرد آ و) میشودوا گرنا وقت ا قدا م کردی کشت میسوزد.
بد بختا نه که سلسله مرا تب فو ق هر کدا مش با ا لنوبه د رجا معه ما بلا ها و فا جعه ها آ فرید.
پشیا نی ما د رد ر ود یوا رخو رد، پا ها ی ما به سنگها ی سنگ زا ر خورد، یکی را ما ر خو رد ، د یگر ی را ا ژ د ها ر خو ر د ا ما ما بیچا ر گکا ن را بقه ها ی پا ی ا و گا ر خو ر د، ا ز خو ا ب ها ی طو لا نی ز مستا ن بیدا ر شد یم ، پا چه و آ ستین بر زد یم د ست بکا ر شد یم ، آ گا ه و هو شیا ر شد یم ، را ه روا ن سلک عیا رشد یم ، ثا بت و قد م دا رشد یم ، بر ا ی آ ینده گا ن پا سخ گو ی روزگا رشد یم .
چرا که د ولتها ی متجا وز وا شغا لگر، با رها به نما یند گا ن خو د، ر شو ت ها دا ده ا ند و آ نها را برا ی سر کوب حریفا ن خود تا سرحد فا جعه ملت ومرد م ا فغا نستا ن آ زا دی ها ی فرا و ا ن دا ده ا ند.
ا ما نا گذ یریم که به ا صل خود برگرد یم ، خود را به ریشه خود پیوند د هیم ورنه هویت ما کا ملآ ا ز بین میرود .
قطره با را ن میگو ید که بو د و با ش ا صلی ما ا بحا را ست، هو یت ما ریشه د ربحردا رد ، یگا ن یگا ن وقت که آ فتا ب به حکم پرورد گار عا لم ، ما را به بخا ر تبد یل مینما ید و به فضا پرتا ب میکند بعد ا زا ن به رحمت خدا مبد ل میگرد یم د وبا ره خود را ا زکلوله ها ی ا برها ی یا غی و سر کش و جنگجو وویرا ن گر جدا نمو د ه حلق و گلو ی نبا تا ت و حیو ا نا ت را تا زه مینما ییم و به آ نها حیا ت ببخشیم و بعدا ز ختم و ظیفه ا زطریق را ها ی پیچیده و تنگ وتا ریک روی زمین وعمیق ز مین د رحرکت میا فتیم چشمه ها ، کا ریزها ، رو د خا نه ها و د ریا ها را سا خته ود و با ره خو د را ا زین طریق به ا بحا رمرسا نیم .
هستند روشن فکرا ن ، قلم بد ستا ن ، و طن د و ستا ن و وطن پرستان ، هنر د وستا ن ، عیا را ن و آ گا ها ن ا مو رکه د ر سرزمین پهنا و ر آ ریا نا ی بزرگ تو لد یا فته ا ند ، و طن دو ستی و نا مو س پر و ری را و مهما ن نوا ز ی را و خر د دو ستی را ، عا طفه ، شفقت ومهرو رزی را د ر مقا بل ضعیفا ن و نا توا نا ن، کله شخی و زو ر گو یی را د ر مقا بل ا ربا ب قد ر ت ا ز نیا کا ن خو یش به ا ر ث آ و رده ا ند و به آ ن ا رج عظیم بی پا یا ن مید هند .
میگو یند که فضا و ز مین ا تو مو سفیر کشو رما ا فغا نستا ن به همه کسا نی که د ر ا فغا نستا ن تو لد یا فته ا ند و بزرگ شده ا ند به آ نها تعلق دا رد و آ نها مکلفیت دا رند که ا ز ما د ر و طن خو د و ا ز کشو ر آ با یی خو د د فا ع ونگهبا نی نما یند ، د رحا کمیت سیا سی وا دا ره کشو ر خو د، ا صل شا یستگی و لیا قت و کفا یت و د را یت و بصیر ت لا ز م سیا سی را د ر وجو دهمه ا قوا م و قبا یل ساکن کشو ر، جستجو و با لا ی بهترین ها وخوبترین ها محا سبه صورت بگیرد
و بر ا صل خو د محو ری و بر تر ی جو یی ها که هنوزد رکشورما فا جعه می آ فریند خا تمه دا ده شو د.
تو جه، توجه، تو جه هرخود محورومن برتر بد ون شک د ر یکی ا ز شبکه ها ی ا ستخبا را تی کشورها متجا وزثبت گرد یده ویا خود را د رآ ینده ثبت مینما ید، آ نها د یروز ا ین طر ف بسیا ر گپ ها دا شتند، مگر ا مرو ز آ نطرف تو به نا مه ا مضا کرده ا ند، ا گر پیش سر ما یه دا ر تو به و ا ستغفا ر نگو یی، به همرا یت گپ نمی ز نند .
ر هرو ا ن عیا را ن ا مروزمیگویند که ما به گذ شتگا ن خود ا فتخا ر مینما ییم و میبا لیم که د ررا ه حفا ظت میهن ، جا ن دا د ند ، قر با نی دا د ند ا ز ما ل و متا ع خو د تیر شد ند.
نفرت و تنفرعمیق خو یش را به آ نعده کسا نی که د رگذ شته وحا ل روی سرنوشت کشورملیونی ا فغا نها معا ملا ت خا ینا نه ا نجا م دا ده ا ند ومید هند و د رکشمش ها ی ذ ا ت ا لبینی و خا نوا د گی خو د وطن ما را به ما تم سرا ی جها ن مبد ل کرد ند ا برا ز میدا ریم ، ا گر پا ی آ زرد گی بعضی ها د ر میا ن می آ ید با کی نیست ولی آ نچه عمده ا ست، مرد م وجا معه مو قف گرا نبها دا رد ا ین ها به مرد م خود خیا نت کرده ا ند وحتی فا جعه آ فرید ند ، بخا طریک کیک جعفری را د ر دا د ند.
گفته با را ن را که گفته ا ست به ا صل خود برمیگرد یم وا زریشه خو د خو د را سیرآ ب میسا زیم، ا فغا نستا ن سر ز مین عیا را ن ا ست، عیا را ن ا مروزد ر سرا سر جها ن به ما نند دا نه ها ی با را ن د ر درو ن ا برها ی سر گردا ن و یا حلقا ت جنگی و یا جنگ ا فروزا ن بین ا لمللی د ر گیر ما ند ه ا ند ، آ ما ده ا ند که خو د را ا زین حلقا ت برها نند، ا ز را ها ی د شو ا ر و تنگنا ها ی رو ز گا را ن ، قد م به قد م ، خا نه به خا نه ، کو چه به کو چه ، د ه به ده ، قر یه به قر یه ، شهر به شهر و لا یت به و لا یت، کشو ر به کشو ر ، قا ره به قا ره ا ز ا ند و خته ها ی علمی خو د به حما یه و کمک ، هنرمندا ن و قلم بد ستا ن ، شعرا و نو یسند گا ن و حقو ق دا نا ن و ا نجنیرا ن و طبیبا ن و سا یر و طن دو ستا ن شر یف به آ ن عده همو طنا ن ما که نیا زمندا ند و تشنه تا علت ها وعو ا ملی که کشو رما چرا ؟ فا جعه ها را تیکه دا ری کر ده ا ست بدا نند، با ز گو کنند و خو د شا ن د ر مسیر جریا نا ت و حر کا ت خو یش، چشمه سا رها، کا ر یز ها رود خا نه ها و د ر یا ها ی جو شا ن خرو شا ن جنبش عیا را ن را بو جو د بیا و رند، تا با شد درین جنب وجوش وخروشا ن جنبش را ه عیا را ن جو ا ن، به همت وا لا ی تا ریخ دا نا ن ، ا د با و شعرا و نو یسند گا ن ، علا قه مندا ن مولا نا ی روم ، و بید ل، عمر خیا م ، سعد ی و حا فظ ، مرزاغا لب ، ا قبا ل لا هو ری ، ر حمن با با ،خو شحا ل خا ن ختک ، ملنگ جا ن ا ین شاعر تو ده ها ی مشر ق ز مین و غیره ...........
فرهنگ ها ی خو د ی جا ی فر هنگ ها ی صا درا تی را که هنو ز بستر جا معه ما آ ما ده به پذ یر ش آ ن نیست بگیرد.
هنو ز تو ن آ وا ز کا ر ها ی و لسی که د ر ا یا م پا ک کا ری جو ی ها ، و پو شش با م ها ، و بیل دا ری با غ ها و غیره کا رها ی د سته جمعی که به یک آ وا ز سر میدا د ند، یکی شعا ر میدا د و میگفت هر کی بند ه خدا ا ست، د یگرا ن ا و را به طورد سته جمعی همرا هی میکرد ند و میگفتند که یا چها ر یا ر........ یا چها ریا ر..............د ر ذهن و د ما غ جا معه ما جا د ا رد و فرا مو ش نگر د یده ا ست .
به ا ین همه شعا رها ی خشک آ تشین هو را ..هو را .......هو را ......... و شعا رها ی بعد ا ز و قت....... وقبل ا ز وقت د یگر....... و غیره که نه نا ن برا ی مر د م دا د و نه خا نه .... و نه د ین برا ی مر د م دا د و نه مذ هب ......... د ربا لا تذ کر دا د ه بو د م، د رمز رعه که با را ن میبا رد، نبا ید آ نرا آ بیا ر ی کرد، د ر جا معه که 99عشا ریه 9% مرد م آ ن مسلما ن بو د ه با شد ترو یج ا سلا م سیا سی آ ن هم د رخد مت جها ن سرما یه جفای بیش د رحق مر د م مسلما ن ا فغا ن بو ده نمیتوا ند با شد ،ا گربه آ د م سیربه زورنا ن د هی ا ستفرا ح میکند ...و...... د یگر ش را خو د تا ن قضا و ت کنید .
با فر هنگ ها ی منفی صا د ر شده خدا حا فظی شو د و به فرهنگ ها ی پذ یر فته شد ه خود مان که بیا نگرجوهرا نسا نیت وا حترا م به مقام وا لا ی ا نسا ن ا ست، ا ر ج عظیم قا یل شد .
ا رما ن گرا ها را که ا زهمه بهتر ترا نسا ن ا زجمله ا نسا ن زحمت کش طر ف تو جه آ نها قرا ر دا ر د، ا عتقا د را سخ دا رند که بر گشت نه بلکه رسوخ و ا نکشا ف و فرهنگ وا خلا ق عا لی عیا را ن، د ر شرا یط معا صر، تر کیب و مخلو ط آ ن با د ست آ و رد ها ی علم و تخنیک د ر یک حلقه و سیع سیا سی که ما را ه عیا را ن جوا ن یا د ش میکنیم و هرا فغان به آ ن ا فتخا ردا رد، به بحرا ن مو جو د کشو ر خا تمه مید هد ، مر بو ط و منو ط میشو د به ا ینکه قرا رگا ه سیا سی که مطمع نظر ما ا ست و ا سا س نا مه مو قت آ ن عنقریب ا علا ن خوا هد گر د ید ا زنخبگا ن و آ گا ها ن که د ر طی مد ت جنگ ها ی طو لا نی و فر سا یشی و تحمیلی ا سنا د جر می به مر د م خو د ندا ده با شند و خو د را به حیث عیا رتثبیت کر ده با شد فر قی نمیکند که به هرد ین و مذهب بو ده با شد مر بو ط هر جر یا ن سیا سی که با شد،ا ز هر د ره و وا د ی و د شت و صحرا ی کشو ر با شد ، ز ن با شد ویا مر د با شد، خو درا تکمیل مینما ید.
بعد ا زا ن ا ین قرا رگا ه سیا سی خوا هد بود که د را ولین نشست خود گر و پ ها ی کا ری را بر ا ی ا یجا د و پا یه گذا ری جبهه متحد ملی و
بر نا مه وا سا س نا مه جبهه متحد ملی مو ظف نما یند.
تا با شد د ر پر تو کا روفعا لیت د وا م دا رود لسوزا نه آ نها، ا فغا نستا ن و جا معه جها نی ا ز بم بست کنو نی نجا ت یا بد.
بالا
بازگشت