نو ل گو شت خو ر چنگ ا ست و پلنگ خو ن مینو شد
خوشه چين
و طن ا ی سر زمین زیبا ی من، برا یم هیچ کس بی تو محبو ب نیست، و هیچ هم وطنی نمیتوا ند، بی تو خو شبخت شو د ، تو د ر میا ن کو هستا ن ها مو قعیت دا ر ی ، در یا ها و رو د خا نه ها ی خر و شا نت، دره ها و وا دی ها ی سر سبزت ، د ر ختا ن و سبزه ها ی پیچا نت ، سینه ها را ا زعشق تو لب ریز میکند ، تو هرکسی را به طبعیت با شو ق و گر م ، به ا دا مه حیا ت وا دا ر میسا زی ، آ ب ها ی غلتا ن آ بشا ر گو نه ا ت ، د ل ها را مسحو ر لطف و د ل ا نگیزیت تو میگردا ند . طنین خو ش وزیر و بم ها ی پر ند گا ن خو ش ا لحا نت، صدا ی شر شر بر گا ن د ر ختا نت، نسیم پا ک بها ری و لذ ت آ بها ی چشمه سا را نت، میو ه ها ی گو نا گو ن و غذا ها ی متنو ع گسترد ه روی د ستر خوا نت ، قوه گشش و تیز هو شی جوا نا نت، چو ب با زی،، نیزه با زی، ا تن ملی، و گدی پرا ن با زی فرزندا ن عیا را ن خرا سا نت، نه تنها تپش قلب ها ی ما را سریع تر میگردا ند، بلکه خا طره ها ی د و را ن ، خو شی و صفا و صمیمیت ، د و ستی برا د ری و رفا قت بین مر د ما ن ما را ، یک با ر د یگر زنده میسا ز د .
ا ین ها همه بیا ن آ ن همه زیبا یی ا ت ، بهترین ا فتخا ربهجت ا فزا وغرو رآ فرین، برا ی نو با و ه گا ن و طن ما که ا ز بد حا د ثه ا ز ما م وطن دو ر میبا شند، برا ی فرزندا نت که ا زین نعمت برخو ردا ر بو د ه ا ند ا ست .
عزیزا ن من ! یا را ن همو طن و هم میهنا ن گرا می ! ا کنو ن که ما ا ز د یا روکا شا نه خو د دو ر ما نده ا یم ، آ یا با ر ی ا ز خو د سوا ل کرد ه ا ید که چرا وچطو را زین نعمت بی بهره گر د یده ا یم ؟ و یا چرا مرد ما ن کشو رها ی میز با ن ما د ر صلح و صفا ز ند گی میکنند وما همه دا ر و ندا رما ن را با د ستا ن خو د ا ز بین برد یم؟ و یا ا ین ذ هنیت برا ی تا ن خلق گر دیده که ا گر خو د ما برا ی حر ف ز د ن چیزی ندا ر یم، ا ز آ نا ن بپر سیم که چطو ر آ نها د ر صلح و صفا بسر برده و د ر عمرا ن کشو ر شا ن مشتر کآ عمل نمو د ه ا ند، تا ما ا زآ نها بیا مو زیم ، زیرا ما به چشم و سر میبینیم که آ نها ا ز همه ا مکا نا ت زند گی برخو دا رهستند . چیزیکه د ر و جو د ما ا فغا نها معمو ل نیست . ما با ید به تما م ا ین چرا ها پا سخ دا شته با شیم .
ا کنو ن د یگرهمه د رک کرده ا ند که چطو ر د شمنا ن سعا د ت و آ را مش ما یکد یگر را به جا ن هم ا ندا ختند . جها نیا ن نیز ملتفت شده ا ند که ما ا فغا نها قر با نی با زیها ی بزرگ گردیده ا یم . ا ز همن رو ا ست که د ر هیچ کجا ی د نیا ا حسا س آ را مش نمی کنیم بلی همو طن گر ا می ! شرا یط کنو نی پس ا زجنگ تبا ه کن سه دهه ا خیرکه همه هست و بو د جا معه ما را بلعید ، ا ز همه ما هو شیا ر ی ، بیدا ر ی و ا زخو د گذ ری می طلبد، گذ شته ها را با ید به حا فظه تا ر یخ سپر د وا کنو ن با گشو د ن صفحه جد ید د ر سا ختا ر آ یند ه ا فغا نستا ن سهم فعا ل و و طنپرستا نه خو یش را ا دا سا ز یم .
و طندا را ن محترم، نخبگا ن ا فغا ن، سیا ست مدا را ن ا رجمند، روشنفکرا ن قلم بد ست سخن ورا ن ا و بلبلا ن هزا ر د ا ستا ن، ا ستا ذا ن و معلما ن قا بل قد ر! بی منا سبت نخوا هد بو د که ا گر بگو ییم ، همو طنا ن ما ا ز ین حا لا ت تآ سف ا نگیز و بی تفا و تی ها نجا ت یا بند و ا گر شو د ا ز تآ ثیرا ت منا سبا ت قو می، منطقو ی، لسا نی و مذ هبی نجا ت دا د ه شو ند و به دو ر یک محو ر وا حد که هد ف غا یی آ ن خد مت به ا نسا ن ز حمت کش و بی د فا ع ا فغا نستا ن میبا شد، جمع شو ند.
به عقیده من کفا یت میکند که فهمیده شو د ، ا ین همه ر نج و عذا ب، نا شی ا ز فقر، عقب ما ند گی، جنگ ها ی فر ما یشی و فر سا یشی، برا د ر کشی، بی و طنی ا ست .
بیا یید که یکبا ر د یگربا د ید ا نتقا د ی به گذ شته ببینیم ،؛ جها ت مثبت آ نرا ا نکشا ف بد هیم وجها ت منفی را محک تجربه قرا ردا ده و برا ی آ یند گا ن خو د پند و نصیحت نما ییم و بفهما نیم که بزرگا ن گفته بو د ند به سیم لچ د ست نزنید که خطر جا نی دا رد
ا گر هشت گا نه ها و هفت گا نه ها و نه گا نه ها د رمجموع همه گا نه ها بدا نند که چطو ر ا ز آ نها گا نه سا خته شده ا ست و چرا گا نه ها را بو جو د آ و ر د ند؟ و بعد د ر مقا بل هم قرا ر گر فتند ، نتیجه ا ین همه مقا بله ها که هنو ز پا یا نش معلو م نیست به نفع کی تما م میشو د و لی خسا ره جبرا ن نا پذ یر سری و ما لی نصیب ما ا فغا ن ها گر د یده ا ست .
رو شن فکرا ن وطن ! شما که گل ها ی سر سبد میبا شید جا معه ا ز و جو د شما مقبو ل و معطر گر د یده ، پس دا نسته میشو د، د ر صو رتیکه گل ها بخشکند عا قبت چه خوا هد شد؟ نه زیبا یی و جو د دا رد و نه خو شبو یی ، شما که چرا غ علم معرفت جا معه هستید، مر د م را متو جه خو ب بد رو ز گا ر میسا زید، وا ی ا زا ن رو زی که چرا غ ها همه گل شو ند و جا معه د ریک تا ر یکی محض قرا ر گیرد ، عا قبت کا ر چه خوا هد شد ؟ .
ا ز همین رو تو قعا ت و تقا ضا ها ا ز شما زیا د ا ست، نبا ید د را ین جا و آ نجا آ را م بنشینید و ا ز د و ر حوا د ث سیا سی جا معه را تحت نظا رت قرا ر د هید.
بر خیزید که زما ن به نفع تر قی خوا ها ن کشو ر د ر گرد ش آ مده ا ست ، د ر بیدا ر ی آ گا ه سا زی مر د م سهم فعا ل بگیر ید ، با هم کنا ر بیا یید ، د ر ا نتظا ر رو زی نبا شید که ا ز کدا م طر ف د ستا ن مر مو زی بر شا نه ها ی شما نوا زش کندو شما را ضما نت لو ژ یستیکی مینما ید، ا ین ضما نت ها همه د ا ستا ن ( ......... را د ید ه بو دی مگر کد و را نه د ید ه بود ی) ز ند ه میسا ز د ، بعضی ها ر فتند که خو د را سیرا ب نما یند مگر بد و ن کد و ر فته بو د ند و یا سفید ی کفن را د یده بو د ند مگر ا ز تا ریکی قبر خبر ندا شتند .
با خبر با شید که نو ل گو شت خو رچنگ ا ست و پلنگ خو ن مینو شد ، د شمن گو شت خوا را ست خو ن مینو شد ، همیشه متر صد ا ست ا گر خو ن ننو شد میمیر د و ا گر گو شت نخو ر د میمیر د.
ا ین آ د م ها ی گو شت خو ر و خو ن خو ر شکا ر چیا ن خو ب میبا شند آ نها برا ی به دا م ا ندا ختن طعمه خو د بهترین آ وا ز خا ن ها را به دا م میگیر ند ، آ نها را تر بیه میسا ز ند بهترین غذا ها را برا یشا ن آ ما د ه میگر دا نند و د ر قفس خوب نگه میدا رند ، ا ین آ وا ز خو ا ن ها به وقت و زما نش به خوا نش می آ یند و پر ند ه ها ی همجنسش ا ز شنید ن آ وا ز هم نو ع خو د ش فر یب میخو ر د گو یا که د رینجا دا نه ا ست آ ز آ سما ن پا یین می آ یند به دا م د شمن میچسپد و د شمن ا ز گلو نش خو ن میگیر د.
د شمنا ن آ زا د ی و د شمنا ن علم و معر فت ، تر قی و تحو ل و پیشر فت ، هر آ نچه را که د ر توا ن دا شتند د ر حصه ما د ریغ نکر د ند و نمیکنند و ما صا حب کشو رمخرو به شد یم، کتله بزر گ ا ز همو طنا ن آ وا ر شد ند ، بی جا گردید ند و بی و طن شد ند .
و ضعیت شکل گر فته بیا ن مید ا ر د که ا و ل ما با ید همه ا ین پیچید گی ها را بدا نیم و بعد د ر ا ثر سعی و تلا ش جمعی و طن پر ستا ن د لسو ز و مهر با ن خو د به ا ین پیچید گی ها غا لب شو یم با ذ کر ا ین مطلب که ( همه عو ا مل و عنا صر ا ین پیچید گی ها را ا گر ا ز را ست ا ست و یا ا گر چپ بر ملا سا خت و بی ر حما نه ا نگشت ا نتقا د را بطر ف شا ن نشا نی گر فت ) بد و ن شک آ گا ها ن و مفسرین میتو ا نند با ا بعا د و سیع تو ضیحا ت ا را یه بدا ر ند ، د رین را ه ا گر متفقا نه و متحدا نه عمل نکنیم ، مو فق میبا یم حر یفا ن نقش ا سا سی را د ر ا یجا د ا ختلا ف بین خا نوا د ه جنبش پیشر و و متر قی ا یفا نمو د ه ، چنا نچه عده ا زپیشگا ما ن طرا زا و ل جنبش مترقی که د یروز ذ ریعه دا س به پا ی دهقا ن ز د ند و ذ ریعه چکش به فرق کا رگر، کنو ن چهل تا ربه سرکر ده ا ند و تسبیح به د ست گر فته ا ند، ا زا دا ی شعا را نترنا سیونا لیزم خجا لت میکشند ومیروند که تنا ب نا سیونا لیستی و محل پر ستی ، سمت پر ستی را برگرد ن گره بز نند.
غا فل ا زا نکه که با ر ا صلی و سنگینی مسو لیتها را حرکت زما ن بد وش شر یف تر ین پیشگا ما ن سیا سی و پیش قرا ولا ن آ زا د ی خو ا ها ن قرا ر مید هد.
پیش ر و ی ا نجا م و ظا یف ا نسا نی ، مو ا نع و جو د دا رد که با ید آ نرا بر طر ف نمو د ، ا ین مو ا نع عبا رت ا ند ا ز، همه شعا ر ها ی بر تر ی طلبی ، قو می ، مذ هبی ، لسا نی، سمتی و غیره ، د ر را س ا ین همه، ا مرا ض ، یک عده شکست خو رده ها، سیا ه کا را ن تا ریخ ، ا فرا د بد نا م قرا ر گر فته ا ست ، تا ا گر بتو ا نند یک چند فردا یی ، برا ی گر یز ا ز محا سبه مر د م و قت کما یی نما یند.
این تعریف بسیط و سا ده ریا ضی را فرا مو ش نکر ده ا یم که بیا ن میکر د ( آ سا ن طریق عملیه جمع را ضر ب میگو یند) ا گر ما تو ا نستیم ا فا د ه این جمله را عملی نما ییم مشکلی و جو د ندا ر د .
برا ی ا ینکه نا و قت نشو د ، با ید مرز ها را ا ز همین ا کنو ن ر و شن سا خت و صفها ی ا نقلا بیو ن و طن پر ستا ن را ا ز نو ا یجا د کر د و خا نوا ده جنبش متر قی را ا ز لو ث کثا فت کا را ن سیا سی که یک با ر نه د و با رنه ، بلکه چند ین با ر خا نوا ده جنبش مترقی را به بیرا هه برد ند پا ک نمو د وا فشا سا خت و به حیث خا ینین به ا رما نها ی ا نسا نی آ نها را به پیشگا ه ملت معر فی نمود .
بالا
بازگشت