فرهنگيان و قلمبدستان شهرگوتنبرگ سويدن از پنجمين سالگرد سايت آريايی ، ا ين مشعل راه آزادی طی محفل شانداری تجليل بعمل آوردند
برای پنج ساله گی آ ريايی
کمباور
کابلی
در سالهای
دشوار اخير، سالهای سترون، در روزگاران غربت وعسرت، کدام نشريه با شکيبايی
وشکوه خيره کننده ، همچو ن نخلی بلند و سايه گستر ، بر پای ايستاد واز گوهر
جاودانه آزادی بيان ، پاسداری کرد، انديشه های رنگارنگ فرزندان افغاستان را
کنار هم نهاد، وهر دوشنبه ، نرگسی نوشکفته به بيننده اش اهدا کرد ؟ همه خواهند
گفت : آريايی .
پس آريايی را چون مردمک ديده گرامی ميداريم. بر مدير با تدبير آريايی
درود ميفرستيم . منظومه زير پيشکش اين صفحه تابناک.
چراغ
آ ريايی شعله ور باد
سلامی
خـــــــوش چو بوی آشنايی
به نام بی ريای آريـــــــــــــايــــــی
به گــــــــــــــرداننده ء با اعتبارش
عزيز جــــــــــــرات والاتبــــــارش
به رهپويان با فـــــــرهنگ اين باغ
هـــــــــــواداران نام وننگ اين باغ
ســــلام شيــــــــــــر مردان نيستان
به هفتــــــــــــه نامه ميهن پرستان
به رنگارنگی انديشــــــــــه ها يش
به صــــــبر سينـــــــه درد آشنايش
چو ايــــــــن آيينه کابل زمين است
به انگشت وطن ، يکتا نگين است
دعــــــــــــای خير ملت هم عنانش
مبادا تيــــــــــرگی در آسمـــــانش
چــــــــراغ آريايی ، شعله ور با د
به اقبالش شب غربت ، سحر باد!
***********************
***********************
به مناسبت پنجمین سا لگرد آریایی
آ ر یا یی
آ ر یا یی
خد مت میکند
صا د قا نه
بی آ لا یشا نه
خد مت میکند
آ ریا یی
همت میکند
ا ز سر شب
تا به پگا هی
خد مت
میکند
آ ریا یی
خد مت
میکند
آ ریا یی
به همت همکا را ن قلمی
خو د
پیا م ها ی خو بی را
را هی میکند
آ ریا یی(پنج) سا له شده ا ست
حتمآ
آ ریا یی
خد مت
میکند
بر ا ی زند ه سا ختن
عزت ، شر ف و معنو یت
آ ر یا نا ی کبیر
خیر خو ا هی
میکند
و پهره دا ری میکند
میکند
به ما نند عسکر و سپا هی
میکند
گردا ننده
آ ریا یی
زا ده ا ستا لف ا ست
با عمل خشو نت
مخا لف ا ست
ا و
آ قا ی جراء ت عزیز ا ست
خد متش
بدو ن تو قع ومد عی
و بی چیز ا ست
میگو یند
که
د را وج قد رت
پیش کسی سر به سجد ه نبرده ا ست
ا ز کیسه سر کا ر نخو رده ا ست
با د و ا نگشت پنها ن نمیشو د
روشنا یی آ فتا ب
بیا ن همه چیز ا ست
صبح که ا ز خو ا ب میخزی
پیا م تا زه و خبر خو ش
ا ز نا م جراء ت
عز یز ا ست
گفته میشو د
که
ا عما ل خو ب و بد
د ست ا ند ر کا را ن
بین ا یلگ و چغل د رحا لت
بیز ا ست
سیا دا نه ، جو در، زا نو گک
به سمت پا یین د ر حا لت
ریزا ست
ا ر زش گند م، با لا میرود و د ر
خیز ا ست
آ فتا ب آ ر یا یی
ا زمیا ن فضا ی آ بی
به ر نگ طلا یی
ا ز فرا زکوه ها
ا ز آ نطرف ا و قیا نو س ها
می برآ ید
شعله فرو زا نی
میکند
در پشت د رو ا زه ها
ا زلا ی سو را خ د یوا رها
ا ز را ه تنگ و تا ریک
سیم ها و کیبل ها
پیا م می آ و رد
و میگو ید که
تا ریکی
شب را
دو ا ند م
رو شنی رو زرا د ر سرا سر جها ن
خو ا با ند م
و شعله را تا با ند م
لو لک و حشت را
به عقب را ند م
نور را به صحنه آ و رد م
کهنه را
تر سا ند م و لرزا ند م
بر خیزید که
کتا ب خا نه جها ن را
برا ی تا ن با ز، آ ند م
زمینه ها ی
فعل و ا نفعا ل را
آ غا ز ا ند م
بلبلا ن را
به شا خ ها ی بلند برده
نغمه و سرو د
برا ی تا ن سا زا ند م
و گفتم
بخو ا نید، و بدا نید
که
تو ا نمند ی
د ر دا نا یی ا ست
" "هرکه د ا نا بو د "تو ا نا بو د"
"زدا نش د لی پیربرنا بود"
ا ین گفته را
همه پذ یر فته ا ند
د ا نش آ د م را
بر نا میکند
همه کس ا ز دا نا
تمنا میکند
ا زو جو د د ا نا میکند
ا حسا س بو ی گل و نعنا میکند
تبلیغ میکنند و تر و یج
به خو شحا لی و شا د ما نی
کسی د هل میز ند
د یگرا ن
پف به بو ق وکرنا میکند
ا ین کا ر را
طفل ، پیرو جوا نا
میکند
و میگو یند که
ا و مر د م
ا و مر د م
ا و مر د م
نسل بر خا سته ا ز شرا یط
جنگ و و حشت
بیا ن میدا ر ند
بیا ن میدا ر ند
که
هیج تو ا نمند ی ند یده ا یم
که د ست حا جت به سو ی آ سما ن بلند نما ید
همه دروغ گفته ا ند
به تو ده ها ی
پرنبوغ گفته ا ند
ا ین نیا ز مندا ن ا ند که
د ست حا جت به سو ی ا یزد متعا ل بلند مینما یند
همه کس دروغ نگفته ا ست
تنها و تنها نو کرا ن ا جنبی
ا ین
خر ها ی زیر با ر
گا و ها ی زیر یوغ گفته ا ند
جو ا ل ، جو ا ل
خریطه ، خر یطه
به ما نند
خریطه دوغ گفته ا ند
نسل بر خا سته ا ز
شر ا یط جنگ
بیا ن مید ا ر د
که
ما نسل ا ز شهزا ده ها نمی با شیم، ا ز مر د ما ن عا د ی جا معه خو د هستیم، نسل ا زعیا را ن ونسل ا زکا وه آ هنگروآرش کما نگیر میبا شیم، نسل ا ز مر د ما ن عا د ی جا مع میبا شیم، د رد ل ما یا د وطن خا نه کرده ا ست، د رد ا ستخوا ن سوزدا ریم.
بعد ا زین
ما
جریا ن سا لم فکری، ذو ق سلیم و طبع لطیف ا د با و شعرا و نو یسند گا ن را و ضعیت و مو قعیت مشتر ک رو حی و روا نی سیا ست گذا را ن وسیا ست مدا را ن را، با یک حرکت آ را م، شتا بنده وزیر زمینی، طوری تنظیم مینما یم، که ذوق وا صول نویسند گی، گفتا ری، د را جرا ی پیش بردفعا لیت ها ی ا جتما عی و خد مت به نوع بشرممد ثمر وا قع گرد د،وهکذا با زی ها ی ، لفظی و فضل فرو شی ها را، و خوش خوا نیها را، وتمرینا ت سخن و ری ها را، ا زیک عده دو پله ا ی ها و د و رو یه ها را، که صرف بخا طر فریب تو ده ها نغمه سرا یی میکنند، حرف ها ی نیکو میز نند وا عما ل ز شت و نا روا ا نجا م مید هند، ا ین ها را شنا سا یی وا فشامینما ییم،هنر نما یی وهنر پیشگی، بعضی ا زسیا ست با زا ن د غل با زا ن را، که ز مینه ها ی د شمنی را بین خلق ها ی کشو رما آ ما ده میگردا نند،ا فشا نما ییم وبگوییم که ا ین گونه مرد ما ن و ا شخا ص، برا ی پیش برد ا مورزند گا نی یومیه خود ، سهم شا ن را ا ز ریختا ند ن خو ن ملت بد ست آ و رده ا ند و می خو ا هند که بیا و رند،چهره شا ن را معر فی وآ نها را تحت ضربا ت و تآ ثیرنوشته ها ی نا ب وقلم پردا زی خبرگا ن د لسوزومهربان، ونخبگان بینظیرکه بخاطرا نسانهای،عاجزونا توان واعتلای کشورعزیزا ند یشیده ا ند ومی ا ند یشند،قراربگیرند تا که نونهالا ن جامعه را ا زآ مو زش ویا د گیری ا لفا ظ رکیک وبی معنی، به سوی آ موزش ا لفا ظ وا دا ی ا د بیا ت معنی دا ر رهنما یی نما یند.
به پیش کسو تا ن و کهن سا لا ن ، جنبش آ زا د ی بخش ملی ، وتحو ل طلب، پیش روا ن، خا نوا ده جنبش چپ، بیا ن مید ا ریم ، گا هی ا و قا ت طو فا ن ها، آ مده ا ند و می آ یند ، د ر مسیر حر کت خو د ، د رخت ها را ، سا ختما ن ها را ، آ د م ها ر ا با خو د می بر ند ، مگر با قی ما نده ها بعد ا ز فروکش طو فا ن، به ما تم جا ودا نی نمیشینند، ولبا س سیا ه را برا ی همیش به تن نمی کنند، میرو ند برا ی چاره سا زی وحفا ظت خودی خو د، ا ز پی آ مد طوفا ن ها ی بعد ی، برا ی شا ن میگوییم که شما ا زلحا ظ جسمی نا توا ن شد ه ا ید ، مگر ا ز لحا ظ ذ خیره تجربه و آ مو زش ا ز ا شتبا ها ت، تو ا ن مند میبا شید، شما برا ی ما جو ا نا ن ، بگو یید و بفر ما یید که ما عمل نما ییم، درا تحاد ها و وحد تها، ا صطلا ح ا تفا ق را فرا مو ش نمی کنیم، ا ول جا ده ا تفا ق را پشت سر میگذا ر یم، نخست ا ز لحا ظ ، شر ا یط عینی و ذ هنی، متفق میشو یم که آ یا ا تحا د کنیم یا نه و بعد پا ی ا تحا د را برا ی و حد ت کا مل د ر میا ن میکشیم ، برا ی رفتن به سوی و حد ت، ما د یگ مس نیستیم که مو ا د خا م را د ر میا ن د یگ جو شا ن بسوزا نیم که ا ز ا ستفا ده بیرو ن شو د، و بمجرد آ مد ن هو ا ی سر د، زو د سر د شو یم. بلکه ما د یگ ا لگی میبا شیم ، د یر گر م می آ ییم و برا ی مد ت زیا د حرا ر ت را نگه مید ا ر یم .
ما مر د ما ن عملیم
ا گرکریم و کو ریم و کلیم
خیسته ا ز چپ بغلیم
پهلو ی را ست را
د شمن
د شمن
د زد و د غلیم
هرزه چینیم
خو یشا وه گر غمی و کبلیم
گل ها را
خا ریم
بیگا نگا ن را
د رد ست و پا یش
می خلیم
ما فر زندا ن
تو ده ها
ظا هرآ
ا ز د ست و پا
چرک و چتلیم
و لی
نها د آ
خیلی پا ک و جل و بلیم
فکر نکنید
که
نا چیز و ا ر جلیم
د رزمین ا فتا د ه
سنگریزه و جغلیم
و
خس و با خلیم
آ گا هیم و با خبر
دا نه ، د ا نه
یکه ، یکه
خو شه ، خو شه
د رد ست «خو شه چین»
برا ی آ گا ها ن ا مو ر
و نخبگا ن
د سته گلیم
برا ی ا نجا م رسا لت
بسته د ر ریسما ن
گند ی د بلیم
د لیم، د لیم و د لیم
د ر ا خیر
همه با هم
یک د لیم
مید ا نید ، که مگس ها د ر همه جا ، رو ی کثا فا ت، مینشینند
با عث ا نوا ع مر ض می گر د ند.
زنبو رها ی عسل ، با لا ی گل ها مینشینند، متحدا نه، به دو رملکه خو د،عسل تو لید مینما یند.
ا زینکه حرف به آ د ر س
ز نبورعسل و مگس ا ست
ا گرکسی سیا ل ا ست
سیا ل را
یک حر ف بس ا ست.
مگر ما همه د رمجموع، چه ا گر
کر یم وکو ریم کلیم
به ا تفا ق هم
همه
ز نبو رعسلیم
با حتر ا م
عبد ا لشکو ر خو شه چین
ها لند
آ د ر س ا یمل
AS_ khoshachin@hotmail.com
قسمت اول ****************** قسمت سوم