عبدالوکیل کوچی
بهار امید
کاش بینم همجا فصل بهاران باشد
نور خورشید بهر روزنه یکسان تابد
درچمن نغمه ی مرغان نسیم سحری
در دمن عطر گل لاله ی خندان باشد
در پی بارش باران و مسیر قطرات
آب رود خانه دگر باره به جریان آید
کوشش کار گر ودهقان بکار و تولید
رقص مرغان چمن هیهی چوپان باشد
دا نش آموز به دانشکده آسوده روان
هرقدم رو بسوی دانش وعرفان با شد
کا ش بینم که بهار آمد پا ییز برفت
نقطه ی آخری سرمای زمستان باشد
لیک آن نیست بهارکه فقط روی زمین
رنگ گردد همجا سبزه نمایان باشد
چه بهاریکه بیک بام دوصد گونه هوا
زین تمایز ، همان به که زمستان باشد
چه بهارانیکه یک خانه ی تاریخی ما
به دو تا نامهای افغان و خرآسان باشد
چه بهاریکه ؟ زافراط نفاق نیرنگ
آدم از آدم و همخانه گریزان باشد
کله ها منجمد دیده فرو لب خاموش
تا که بیدار شوند قرن به پا یان آید
بسته ی کنج قفس راچه بود فیض بهار
نو بهار آنچه که آزادی انسا ن باشد
نوبهارآنست که گرما وفروغش همجا
ملهم از ارزش انسا نی وانسان باشد
پس بیا یید که در پر تو نور سحری
وحد ت ما راه رهیا ب بهاران باشد
عبدالوکیل کوچی
بالا
بازگشت