بصیرهمت
آتش بس در غزه
غزه :
زندانی با سقف باز ، با طول چهل و یک کیلومتر و عرض ده کیلومتر، بین ساحل مدیترانه ، اسراییل و مصر
در این نسل کشی پانزده ماهه گرچه اسراییل به اهداف بنیادی اش که محو کامل حماس و رهایی کامل گروگان ها از طریق نظامی بود، نرسید و در مقابل ضربه ای شدید بر اعتبار دولت کنونی اسراییل و رهبران ملکی و نظامی آن وارد شد و رهبر آن ، نتانیاهو ، و وزیر دفاعش ، چون جنایتکاران جنگی دانسته شد ندو تحت پیگرد قرار گرفتند و با حملات راکتی خزب آلاه و ایران بر قلب اسراییل ،سیستم دفاع آهنین اسراییل بی اعتبار گردید .
مگر واقعیت اینست که:
گرچه حماس هنوز قابل به جنگیدن و باز سازی تنه فرسوده خویش است و کاملا نابود نشده و هنوز هم توانمندی نگه داری گروگانهارا درتونل‌های افسانوی خویش دارد ، اما از لحاظ نظامی کاملا ضربه شدیدی دیده و رهبران کلیدی اش چون یحیی سنوار و اسماعیل هنیه را از دست داده است و در کوتاه مدت توان رهبری اش بر نوار غزه ضعیف بنظر می‌رسد .
اسراییل بر حزبالاه لبنان ضربات شدیدی وارد نمود و توانمندی نظامی انرا با هدف قرار دادن ذخایر نظامی حزبالاه تضعیف نمود و با سقوط رژیم بشار اسد ، بر سرمایه گزاری چندین ساله ایران صدمه محکمی وارد گردید و راه اکمالاتی حزبالا از طریق سوریه مسدود شد و ضربه ای شدیدی بر اعتبار سیاسی و نظامی ایران وارد شد و اسراییل همه زیرساخت های نظامی سوریه را نابود نمود ،در نتیجه می‌توان گفت که توپ هنوز هم در میدان بازی ، نزد اسراییل است .
بازنده اصلی در این نبرد وحشتناک مردم غزه اند که
نه تنها همین اکنون غزه ، فرا تر از محیط “غیر قابل سکونت “است بلکه برای نسل های آینده نیزمحل مناسبی برای سکونت نخواد بود. غزه در این جنگ بیش از چهل و شش هزار انسانش را از دست داد و بیش از صد هزار دیگر زخمی گردیدند .
اگر بر ارقام توجه کنیم:
۶۰ فیصد ساختمانهای دولتی و خصوصی از بین رفته اند، ۹۰در صد مدارس و دانشگاه ها ، ۷۰ در صد تاسیسات صحی و درمانی نابود شده اند و نود درصد جاده هاو سرک ها به تپه های خاکی تبدیل شده اند .
در ماه دسامبر گذشته سازمان پزشکان بدون مرز ، گزارشی تحت عنوان “غزه : زندگی در تله مرگ”را منتشر نمود که قابل مطالعه و غور است ، این گزارش وضعیت وحشتناک و درد اور زیر ساخت های صحی و درمانی غزه را به رخ جهان مدرن کنونی میکشاند که می‌توان انرا در یک کلمه بنام نهاد های ، محو شده ، خلاصه نمود.
از اکتوبر ۲۰۲۳تا سپتامبر ۲۰۲۴،بر پنجصدو دوازده مرکز صحی و نهاد های درمانی در غزه حمله صورت کرفته که به تعداد پنجصد کارمند صحی را از بین برده است . هم اکنون در حدود نیم ملیون نفر در این زندان بدون سقف، غزه ، از اختلالات گوناگون جسمی و روانی رنج می برند . الی دسامبر ۲۰۲۴، دفتر رسانه های دولتی غزه گزارش داد که در حدود ۲۳ ملیون تن زباله ناشی از ریختن هفتاد پنجهزار تن مواد منفجر ه، علاوه بر سایر تخریب ها ، در غزه انبار شده که این فضله های کشنده تاثیر منفی و جبران ناپذیری در محیط زیست داشته و باعث انواع امراض و غیر عادی سازی زندگی مردم گردید ه است .
قبل از جنگ اکتوبر ۲۰۲۳، گزارشی در سال ۲۰۱۵ ، منتشر گردید که در این گزارش آمده بود:
بحران غزه تشدید شده و جنگ ، جنگ های قبلی، صد ها کارخانه ، هزاران خانه را ویران و ده هزار تن را آواره نموده است .
با این حال ، تا سال ۲۰۲۰، براساس معیار تعیین شده توسط سازمان ملل ، غزه روز تا روز “غیر قابل سکونت” می شد . مگر توجهی برای این مردم صورت نگرفت و جمعیت غزه بیشتر رشد نمود و بدلیل نفوذ قابل گسترش اسراییل ، ساحه زندگی برای مردم روز تا روز تنگ‌تر گردید و غزه چون “بزرگ‌ترین زندان روی باز جهان “ بدون توجه جامعه جهانی باقی ماند ، بحران انسانیی ، در طول یک بحران سیاسی طولانی مدت ، با ادامه محاصره اسراییل از زمین و هوا ادامه یافت ، جنگ های مکرر و خشونت های دوامدار روز تاروز شدید تر میگردید و بالاخره در هفتم اکتوبر ۲۰۲۳ با حمله حماس بر اسراییل به نقطه انفجار خویش رسید .
اگر جهان کوچکترین توجهی در سال های ۲۰۱۵ و ۲۰۲۰،به غزه می نمود و فریاد مردمی که در عقب دیوار ها ، سیم های خاردار و حصار های برق گرفتار شده بودند ، شنیده می‌شد ، یقینااز فاجعه ، جنگ و نسل کشی که اخیرا صورت گرفت جلوگیری میگردید .
مگر حالا غزه نه تنها فرا تر از سرزمین “غیر قابل سکونت برای نسل کنونی است“، بلکه “ برای نسل های آینده نیز غیر قابل سکونت” خواهد بود.
در حدود چهل ملیون تن تپه های خاک و بازماند ه های ساختمانها و ادارات تخریب شده و بازمانده های بمباردمانهای هوایی ، چهره شهر را به شهر ارواح تبدیل نموده است ، سیستم های آبیاری و صحی فروریخته است ، زباله ها مدت پانزده ماه است که همچنان چون تپه هابرجامانده اند و هیچ جای انتقال نشده اند، بیماری های گوناگون گسترش یافته است و تقریبا همه بیمارستان ها در بمباران وحشتناک و متواتر بخاک یکسان شده یا کاملا سوخته و یا با بالدوزر تخریب شده اند. بسیاری از بیماران بدون مراجعه به داکتر و مرکز صحی در بستر جان داده اند ومیدهند .
پایان
بالا
بازگشت