مهرالدین مشید
آغاز یک توطیه ی جنایت بار و کوچ اجباری پنجشیریان
امروز روستای دشتک پنجشیر و فردا هم دشتک های ولایت های دیگر
طالبان با اعلام روستای دشتک ولسوالی عنابه ی ولایت پنجشیر بحیث منطقه ی نظامی در واقع دست یازی به یک توطیه ی بزرگ تر از جنایت بشری است که از سوی طالبان بر مردم پنجشیر تحمیل شده است. پیش از این طالبان به بهانه های گوناگون بر باشنده گان پنجشیر ظلم و ستم روا داشته، صد ها جوان پنجشیری را زندانی، ده ها خانه را غضب و به پایگاه های گروه های تروریستی مانند القاعده بدل کرده اند. تصمیم اخیر طالبان بیانگر این است که ستمروایی ها و انتقام جویی های طالبان بر مردم پنجشیر نه تنها پایان یافتنی نیست که هر روز شدت بیشتر پیدا میکند. این به معنای آن نیست که باشنده گان سایر ولایت ها از جنایت و ستم طالبان محفوظ اند؛ بلکه همگان در آتش آموزش ستیزی و تعصب قومی و زبانی طالبان می سوزند و ستم آنان را با گوشت و پوست احساس می کنند؛ اما رویکرد های طالبان در پنجشیر بیانگر این واقعيت تلخ است که هر گونه سکوت در برابر جنایت های طالبان به بهانه های گوناگون توجيه ناپذیر است و فردا دامنگیر آنان می شود.
در هفته ی گذشته رسانه ها گزارش دادند که طالبان روستای دشتک ولسوالی عنابه این ولایت را به‌عنوان «منطقه نظامی» اعلام کرده است. بربنیاد اطلاعاتی که به رسانه ها رسیده است، طالبان به ساکنان این روستا دستور داده خانه‌های خود را تخلیه کنند. همین اکنون طالبان اداره تربیه معلم سابق را به یک مدرسه جهادی تبدیل کرده است و همچنین به ورزشگاه، کتابخانه و چند اداره دیگر در این منطقه ضرب‌الاجل تعیین کرده است که تا پایان امسال ساختمان‌ها را تخلیه کنند. به گفته منابع، کتابخانه این منطقه نیز به یک مرکز نظامی تبدیل شده است و چندین خانواده از منطقه تاواخ که در این ناحیه زندگی می‌کردند، مجبور به ترک خانه‌های خود شده‌اند. همچنین طالبان به صاحبان دکان‌ها و رستورانت‌های موجود در این منطقه دستور داده‌اند که مکان‌های خود را تخلیه کنند. چندین منبع تأیید کرده‌اند که طالبان برنامه دارند مسیر اصلی ولایت پنجشیر را که از این منطقه عبور میکند، مسدود کرده و یک مسیر جایگزین در امتداد دریای پنجشیر برای رفت‌وآمد باز کنند.
این تصمیم طالبان محدود به روستای دشتک نبوده و این تصمیم آغاز یک پروژه ی کلان بیجا سازی و کوج اجباری است که فردا در روستا های دیگر پنجشیر به بهانه های گوناگون عملی خواهد شد. زیرا پنجشیر از لحاظ جغرافیایی یک دره ی طولانی کوهستانی است که بیشتر مردم در دامنه های کوه ها منتهی به دریا و سرک زنده گی می‌کنند. در صورتیکه آنان وادار به ترک خانه های شان شوند، چاره ای جز بیرون شدن و آواره شدن راه ی دیگری در پیش ندارند. بنابراین این عمل طالبان برنامه ی از پیش تعیین شده برای کوچ اجباری شهروندان پنجشیر و تبدیل کردن این ولایت به پایگاه های تروریستان و در واقعیت یک جنایت بشری است. بعید نیست که طالبان در گام نخست به تدریج و بهانه های مختلف دو طرف سرک در مسیر رود پنجشیر را منطقه ی نظامی اعلان کنند. طالبان و شرکای استخباراتی آنان با توجه به موقعیت استراتیژیک پنجشیر و قرار داشتن آن بر سر راه ی وصل تاجکستان و چین به کابل در تلاش اند تا به هرگونه نگرانی های شان نسبت به این دره درامان باشد. زیرا دره ی پنجشیر به مثابه ی سنگر دفاعی جنوب هندوکش در برهه ای از تاریخ دارای اهمیت بوده است. چنانکه بسیاری مهاجمان تاریخ چه از شمال به جنوب و چه از جنوب و شرق به شمال دره ی پنجشیر را عبور کرده اند. طالبان در حالی روستای دشتک را منطقه ی نظامی اعلان کرده اند که گزارش های جهانی حاکی از تشدید پایگاه سازی طالبان در پنجشیر را دارد. از قبل گزارش هایی به نشر رسیده بود که القاعده مصروف پایگاه سازی در پنجشیر است. این گروه فراخوان داده تا اعضای آن وارد افغانستان شوند. موقعیت مهم و جیوپولیتیک و جیواستراتیژیک پنجشیر بحیث دژ جنوبی هندوکش از یک سو و از سویی هم شوریده گی و شجاعت و تسلیم ناپذیری پنجشیریان سبب شده تا مردم این ولایت مخل و خار چشم گروه های تروریستی در راس آن طالبان قرار بگیرند.
این عمل طالبان محدود به پنجشیر نمانده و فردا در همچو تخلیه در شمال هندوکش آغاز خواهد شد و کوچ دادن مردم از سالنگ ها و اندراب ها تا آنسوی هندوکش ادامه خواهد یافت. واقعیت این است که طالبان یک گروه ی تروریستی است و بحیث یک پروژه ی کلان استخباراتی و پیش برد آن افغانستان برای شان سپرده شده است. از سرازیر شدن پول های هنگفت زیر نام کمک های بشر دوستانه، آن هم به یک گروه ی تروریستی که بیش از ۲۲ گروه تروریستی شناخته شده ی جهان به رهبر آن بیعت کرده، چه معنا می تواند داشته باشد، جز اینکه یک ماموریت استخباراتی و تبدیل کردن افغانستان به مفرزه ی گروه های تروریستی سراسر جهان است. رخداد ها در جهان هر روز از پشت حوادث پرده بر می دارد که گروه ی طالبان تحت رهبری کود ملاهبت الله ماموریت های منطقه ای و فرامنطقه ای را به پیش می برند. اعزام جنگجو ها از افغانستان در رکاب تحریر شام در سوریه، به این حقیقت مهر تایید نهاد که طالبان نه تنها هیزم مقابله با برتری جویی های چین و بلند پروازی های تسلیحاتی روسیه نیست؛ بلکه این گروه در حال تبدیل شدن به ژاندارم قدرت های غربی اند.
در این تردیدی نیست که طالبان یک گروه ی تروریستی است و به هیچ اصولی باورمند نیستند و از هر ارزشی استفاده ی ابزاری می نمایند، نه تنها اسلام و اعتقادات خود را در معرض معامله قرار داده اند؛ بلکه تمامیت ارضی افغانستان و سرنوشت مردم آن را نیز در میز معامله گذاشته اند؛ تخلیه ی افغانستان از افراد آگاه و چیز فهم و ادامه ی فشار ها و وضع محدودیت های دست و پا گیر بر مردم افغانستان و بویژه به زنان این کشور و اکنون هم کوچ اجباری زیر نام اعلام منطقه ی نظامی همه و همه بخشی از برنامه های از پیش تعیین شده است که تا تبدیل شدن کامل افغانستان به مفرزه ی گروه های تروریستی ادامه دارد. شاید اعلام نظامی روستای دشتک و بعد هم گسترش آن در منطقه های دیگر پایان این بازی نباشد؛ بلکه برنامه های دیگری در دست اجرا است که هنوز آفتابی نشده اند. اینکه طالبان از پنجشیر جنگ و خشونت و کوچ اجباری را آغاز کرده اند، دلیلش آشکار است و همانا موجودیت مقاومت در این ولایت است که طالبان را نگران ساخته است. طالبان به شدت نگران اند که مقاومت هنوز در پنجشیر جوانه می زند و مقاومت گران از رخداد های جهانی بهره می جویند. از این رو طالبان نخست از همه به پنجشیر تمرکز کرده اند و این به معنای آن نیست که طالبان به ولایت های دیگر نمی پردازند؛ بلکه این برنامه ی آنان راهبردی است و به ولایت های دیگر نیز سرایت می کند.
در این تردیدی نیست که طالبان با مردم پنجشیر دشمنی شخصی و کینه ی قبیله ای دارند و با تاسف این دشمنی را رنگ دینی داده اند. چنانکه رهبران بی سواد طالب به مردم پنجشیر بنی قریضه خطاب کردند. واقعیت این است که طالبان از پنجشیر و مردم آن هراس دارند و شکست و پیروزی شان را در این دره تلقی می کنند. از همین رو است که همین اکنون بیشترین نیرو های طالبان در پنجشیر جابجا شده اند و همین حالا نه تنها بسیاری از باشند گان پنجشیر وادار به ترک خانه های شان شده و یا از ترس طالبان از این ولایت بیرون شده اند. باشند گان سایر ولایت ها نباید این رویکرد طالبان نسبت به مردم پنجشیر را منحصر به پنجشیریان تلقی کنند. طالبان دشمنان سوگند خورده ی مردم افغانستان است و فرمان های استخباراتی و ضد انسانی ملاهبت الله بدون استثنا حتا هم تباران شان را هم هدف قرار داده است. مردم افغانستان نباید فریب طالبان را بخورند. این گروه بدستور شبکه های استخباراتی در ظاهر هر قوم و هر گروه را جدا جدا هدف قرار می دهند تا از بسیج همگانی مردم بر ضد شان پیشگیری کنند. هرچند تا کنون توانسته اند تا با دامن زدن به اختلاف های قومی و زبانی شماری هم تباران شان را با این تاکتیک ها به فریب کشانده اند؛ اما زود است که آنان متوجه شوند و در کنار مردم افغانستان در مخالفت با طالبان قرار بگیرند؛ زیرا طالبان بخاطر نابودی افغانستان و مردم آن توظیف شده اند و به اسلام چه که حتا به ارزش های قبیله ای خود هم پای بند نیستند. رویکرد های انسان ستیزی و آموزش دشمنی و تجاوز های گروهی افراد طالبان بر زنان زندانی گویای این حقیقت است که طالبان دشمن اسلام و دشمن افغانستان و مردم آن اند.
از آنچه گفته آمد، طالبان برای بسر رساندن یک پروژه ی خطرناک استخباراتی در افغانستان به قدرت رسانده شده اند که افغانستان و مردم آن در نخستین قدم های این قربانی در نظر گرفته شده اند. طالبان از روز های نخستین به قدرت رسیدن شان تا کنون قدم های زیادی در این راستا گذاشته اند. رهبر طالبان تا کنون بیش از پنجاه فرمان برضد زنان صادر کرده و آخرین فرمان ملاهبت الله مسدود شدن دروازه های انیستیتیوت های طبی بر روی دختران است. این در حالی است که فقر و بیکاری در افغانستان بیداد میکند؛ بیش از پنج میلیون افغانستان را ترک کرده و باقیمانده هم در فکر فرار از این کشور اند. اعلام روستای دشتک پنجشیر به عنوان متطقه ی نظامی از آخرین تصمیم های رهبران طالبان است که دیر یا زود، منطقه های دیگری در سایر ولایت ها بحیث منطقه ی نظامی اعلان و کوچ های اجباری بر مردم افغانستان تحمیل خواهد شد. هدف اصلی طالبان تخلیه ی افغانستان از وجود شهر وندان آن است که هر روز به بهانه های گوناگون عملی می شود تا افغانستان از وجود شهروندان آن خالی و به پایکاه ی گروه های تروریستی تبدیل شود تا آتش جنگ های نیابتی جدید در منطقه مشتعل گردد و افغانستان به مرکز صدور گروه های تروریستی به کشور های منطقه و حتا جهان بدل شود. یاهو
بالا
بازگشت