سلیمان کبیر نوری
رحلت ژورنالیست بزرگ نبی پاکطین تسلیت باد!
با درد و دریغ پیامی حاصل نمودیم که جناب نبی پاکطین یک تن از نخبگان طراز اول ژورنالیزم کشور؛ روز چهارشنبه ۷ سنبله ۱۴۰۳ خورشیدی برابر با ۲۸ آگست ۲۰۲۴ میلادی، در اثر بیماری ایکه عاید حال شان شده بود، به عمر هفتاد سالگی بدرود حیات گفتند.
این جانب به نمایندگی از دوستان و رفقا و عزیزان؛ این سفر بی برگشت آن روان شاد را به محترمان دکتور نبیل پاکطین، دکتور بکتاش پاکطین؛ انجنیر منیژه پاکطین؛ پامیر پاکطین؛ سایر اعضای فامیل محترم شان، خانواده همکاران ایشان در رادیو تلویزیون کشور و گستره مطبوعات و رسانه ها و راهیان راه مکتب ژورنالیزم افغانستان و کافه هموطنان تسلیت عرض میداریم.
فقدان روانشاد نبی پاکطین چنانکه در زندگینامه مختصر ولی سخت جذاب و الهامبخش ایشان می نگریم ضایغه بزرگ و جبران ناپذیر است. آرزومندم اهالی فکر و قلم و روشنگری افغانستان به ویژه جوانان و جوانتران ایشان؛ این مجموعه الگو و آموزنده در فرهنگ و اخلاق و کمال مسلکی را با دقت و حرمت بائیسته دریابند و منبع و مأخد و سرمشق جانانه قرار دهند که چنین خواهد شد و چنین بادا!
متن زندگی نامه جاودانیاد نبی پاکطین:
محترم نبی پاکطین فرزند غلام حیدر خان در سال ۱۳۳۲ خورشیدی در شهر کابل چشم به جهان گشود. تحصیلات دوره ثانوی را در لیسه غازی شهر کابل در سال ۱۳۵۰ و تحصیلات عالی را در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه کابل در رشته حقوق عامه و دیپلوماسی در سال ۱۳۵۴ تکمیل نمود. در سال ۱۳۵۶ به صفت متخصص و نطاق از طرف وزارت اطلاعات و فرهنگ با لزوم دید شهید داوود خان رییس جمهور اسبق افغانستان به رادیو مسکو اعزام گردید که این سفر به درازای هفت سال انجامید . در آنجا بر علاوه نطاقی به زبان های پشتو و فارسی دری؛ در پوهنتون دولتی مسکو تحصیلات عالی خود را در رشته حقوق بین الدول به پایان رسانید.
موصوف در رادیوی تلویزیون افغانستان بین سالهای ۱۳۵۴ و ۱۳۷۱ خورشیدی به صفت گوینده درجه اول هفت بار جایزه اول نطاقی کشور را بدست آورده است. وی از جمله محدود نطاقان بود که توانایی خواندن زنده برنامه های خبری را به دو زبان پشتو و فارسی داشت.
وی بین سالهای ۱۳۶۵ الی سال ۱۳۷۱ سمت ریاست عمومی رادیو و تلویزیون ولایات افغانستان را بر عهده داشت و از جمله موسس پایگاه های رادیو و تلویزیون ولایات افغانستان بشمار می رود که در بحرانی ترین شرایط جنگی در آن پایگاه های ولایتی سفر می کرد و در طول اوضاع بحرانی در آنجا به سر می برد. در خلال این مدت ایشان منحیث مفسر سیاسی رادیو تلویزیون افغانستان نیز کار می کرد و تنها در مهم ترین اخبار کشور همچون در پخش زنده اخبار اولین پرواز فضانوردان افغانستان از ایستگاه فضایی بایکانور اتحاد شوروی وقت؛ به زبان های رسمی کشور گوینده گی می کرد.
در سال ۱۳۷۳ بعد از منع کار توسط حکومت مجاهدین به جرم گوینده گی آزادانه – که گویا نباید یک نطاق متعهد با رعایت اخلاق ژورنالیزم اخبار تجاوز٬ جنگ ٬ خون ٬ آتش و غارت و فساد را بخواند و همچنان به جرم نوشتن تاریخ جنایات جنگی تنظیم ها در کابل که به شکل گاهشماری (کرونولوژی) به دست نشر رسیده بود به مجازات محکوم و راهی زندان ریاست هفت امنیت شد و بعد برای مدت یک سال در زندان صدارت محبوس گردید. برعلاوه تمام نوشته ها و حقوق نویسندگی ایشان منع و آثارشان جمعآوری و توقیف شدند.
شاد روان پاکطین بعد از رهایی از زندان سیاسی در سال ۱۳۷۵ خورشیدی بخاطر مصونیت نسبی و ادامه تحصیلات فرزندانش کابل را ترک و به شهر مزار شریف کوچیدند.
پاکطین بعد از دوره توقیف کاری و تغییر حکومت ها؛ برای پنج سال در انستیتوت گزارشدهی جنگ و صلح یا IWPR در رشته ژورنالیزم بین المللی به صفت استاد ایفای خدمت کرد . همچنان در مقام استاد ژورنالیزم در مرکز و ولایات و دانشگاه های مختلف کشور برنامه های آموزشی و تخصصی ژورنالیزم بین المللی را برگزار و اکثر استادان ژورنالیزم و خبرنگاران جوان را با اصول جدید ژورنالیزم یا (نیوژورنالیزم) تدریس نمود.
او به صفت اولین رییس رادیوکلید و نیز اولین رییس تلویزیون شمشاد توانسته است در رشته ژورنالیزم کارمندان آنها را نیز آموزش تخصصی دهد.
وی در جریان دوره های کاری خود خالق و نویسنده بسیاری از برنامه های مختلفه مشهور و محبوب کشور مثل برنامه های انتقادی و تحلیلی سیاسی رادیو صدای وطن (د وطن غژ) ٬ میرزا قلم ٬ ماما چوچه ٬ آزمونگاه ذهن٬ انسانسر شما ٬ رادیویی ننداری و برنامه های تلویزیونی متعدد بوده که در آرشیف رادیو و تلویزیون افغانستان بنام اش حک شده است.
وی در رادیو تلویزیون ملی کشور در بخش های مختلف به صفت گوینده ٬ پرودیوسر٬ دایرکتر٬ مفسر سیاسی ٬ رییس و مسول بخش های مختلفه هنری ٬ فرهنگی ٬ ادبی و سیاسی کار کرده است.
وی بین سالهای ۲۰۱۰ الی ۲۰۱۳ منحیث ريیس عمومی آژانس اطلاعاتی باختر و رییس عمومی نشرات وزارت اطلاعات و فرهنگ و بین سال های ۲۰۱۳ الی ۲۰۱۶ منحیث دیپلومات در سمت اتشه فرهنگی وزارت اطلاعات و فرهنگ در سفارت افغانستان مقیم دهلی جدید کشور هندوستان ایفای وظیفه نموده است و در همین سمت بازنشسته شده است.
سفر وی به دنیای ژورنالیزم؛ ناشی از استعداد مادرزادی یا خدا دادی وی بوده است طوریکه او و دو تن رفقای هم دوره متوسطه مکتب حین عبور از مقابل پایگاه رادیوی ملی کشور در عصر شاه با یک لوحه امتحانات رقابتی نطاقی برخورد می کنند و این سه تن درین برنامه ثبت نام کرده و در بین صد ها تن داوطلب او و یکی دیگر از این رفقا در امتحان نطاقی بدون اطلاع خانواده های شان کامیاب می شوند.
از همینجا وی منحیث نطاق نوجوان شروع به کار می کند و همچنان به دروس مکتب و بعداْ دانشگاه ادامه داده و زمان فراغت از دانشگاه میخواهد که در وزارت خارجه ایفای وظیفه نماید ولی وقت مراجعه به ریاست قوای بشری افغانستان برایش اطلاع داده می شود که P2 اش توسط رییس پایگاه وقت به ریاست رادیو افغانستان مطالبه شده است شاید هم به این دلیل که وی تنها برای آینده ژورنالیزم افغانستان بدنیا آمده بود.
وی با تخلص نبی احمدزی شروع به فعالیت می کند و بزرگترین رژه ها و رسم و گذشت های شاهی را گردانندگی می کند و منحیث یکی از نطاقان نوجوان توسط شخص شاه بار ها تقدیر می شود.
وی در عصر شهید داوود خان بنابر فرمان وی که تخلص های قومی و منطقوی باید حذف شوند ٬ تخلص خود را از احمدزی به پاکطین مبدل می سازد. بعداْ این تخلص؛ متعلق به زوج مشهور نطاق (نبی پاکطین و فریده پاکطین) شده و با این تخلص در عرصه ژورنالیزم و فرهنگ کشور ایفای وظیفه به یاد ماندنی می نمایند.
در اخیر در برهه بازنشستگی؛ شاد روان پاکطین به تالیف چندین اثر علمی تحلیلی در بخش های تاریخی ٬ فرهنگی و خبرنگاری کشور مصروف شدند که به زودی به دست نشر سپرده خواهند شد.
روانش شاد و یاد عزیزش جاودان باد!
بالا
بازگشت