صمد كارمند
صمد كارمند
آیا می توان به نشست سوم قطر امید وار بود؟
ملل متحد تصمیم دارد عنقریب برای بار سوم نشستی را در قطر پیرامون وضعیت موجود افغانستان داشته باشد.
قرار معلوم در این نشست آموزش دختران،حکومت همه‌شمول و تعیین نماینده ویژه سازمان ملل برای افغانستان از مسایل مورد بحث است.
آیا نشست سوم قطر به توقعات مردم افغانستان پاسخ مثبت خواهد داد و می توان امید وار بود؟
ملل متحد بار دگر از طالبان دعوت نموده اند تا در این نشست شرکت نمایند اما تا اکنون روشن نیست که این گروه به درخواست ملل متحد پاسخ مثبت می دهد و یا اینکه باز هم تاکید بالای آنچه می خواهند دارند.
طالبان باز هم خواستار به رسمیت شناختن این گروه اند،خود را نماینده بر حق مردم دانسته می گویند که از آدرس مردم افغانستان صرف طالبان حق شرکت و نظر را دارند،کرسی ملل متحد به نماینده آنان واگذار شود و در نهایت تعیین نماینده خاص ملل متحد برای افغانستان را قبول ندارند.
آنان با طرح چنین شرایط یک بار دیگر نشان می دهند که هیچ علاقه‌ای به دست کشیدن از سیاست تک قومی،تک‌روی و انحصارطلبی و تغییر دیدگاه در برخورد با مسایل حاد سیاسی و امنیتی افغانستان ندارند بلکه می خواهند بگویند که افغانستان در امنیت کامل قرار دارد و مردم هم راضی!؟
از دید دگر طالبان با این پیام خود می خواهند به جهان بگویند که اگر قرار است تعاملی با آنان صورت گیرد،این جهان است که باید به طالبان امتیاز داده و بدون پیش شرطی رژیم طالبان را به‌رسمیت بشناسد نه اینکه طالبان دست از خود محوری،زیاده‌خواهی و لجاجت کشیده و به خواست‌های مردم افغانستان و جهان تن دهند.
آنان به این باور اند که دختران و زنان در زیر پرچم شرعیت اسلامی به حقوق و آزادی خویش رسیده اند،حقوق بشر رعایت می گردد،دگر از گروه های تروریستی و کشت مواد مخدر خبری نیست وووو.
و بد‌تر ار همه که گروه طالبان تمام این موارد را حق داخلی خویش دانسته و اما انتظار دارند تا جهان آنها را برسمیت شناخته و تعامل رسمی داشته باشند در حالیکه افغانستان یکی از بنیانگذاران سازمان ملل متحد بوده و مکلفیت دارد تا منشور آن سارمان بین‌المللی را رعایت و پابند به اعلامیه های سازمان ملل متحد باشد و از طرف دگر جهان حق دارد تا مطابق منافع مردم افغانستان در حمایت از انسان های آن باشند و بگویند که حقوق و آزادی های واقعی مردم افغانستان داده شود.
اما حقیقت چیست؟
قریب سه سال است که زنان و دختران افغانستان از حق آموزش،کار و زنده‌گی آزاد انسانی محروم شده اند،گروه های تروریستی به شمول طالبان پاکستانی و داعش در جغرافیه افغانستان حضور فیزیکی دارند و گاگاهی هم به اعمال تروریستی می پردازند،نتنها اعلامیه های حقوق بشر مورد حمایت قرار نگرفته بلکه عملأ حقوق بشر در آن سرزمین رعایت نمی گردد،دروازه احزاب سیاسی مسدود و فعالیت آنان غیر قانوی اعلان شد،فرار و ترک وطن به آرزوی هر شهروند تبدیل شده و بیکاری مشکل اساسی جوانان را در کنار آینده تاریک شان تشکیل می دهد.
حقیقت این است که نباید به اعمال آنان تعجب داشته باشیم زیرا همه می‌دانند که آنها به حدی در تقدس ایدیولوژیک و توهم کامل غرق اند که هیچ فرد و یا گروهی نمی‌توانند آنها را وادار به درک خطاهای سیاسی و استراتژیک شان کنند.
طالبان به خوبی درک کرده اند که متاسفانه در قریب سه سال اخیر هیچ نیروی نظامی و سیاسی نتوانسته بدیلی در مقابل شان باشد و این درست همان امتیازی است که آنان در معاملات سیاسی به نفع خویش از جهان انتظار دارند
از طرف دگر ملل متحد به خوبی می داند که اشتباهات گذشته شان زمینه تغییر سیاسی در افغانستان شد و اگر امروز طالبان به هیچ صدای مردم افغانستان و جهان پاسخ مثبت نمی دهند بر می گردد به کم کاری های ملل متحد که متاسفانه نتوانست مردم افغانستان را همکار و مددگار باشند.
ملل متحد باید بداند که مردم افغانستان خاطرات تلخ از ملل متحد و نماینده گان آنها دارند و توقع می رود که ملل متحد به خواست های مردم افغانستان پاسخ روشن داشته و بیست سال جمهوریت و طالبان را مقصر وضعیت موجود بدانند،اعتراف کنند که در افغانستان سیاست ناکام را پیش برده اند.
در حالیکه جهان بطرف دو قطبی و چند قطبی شدن روان است کمتر می توان به حل بحران سیاسی افغانستان و حتا تفاهم قدرت های بزرگ و همسایه گان افغانستان باورمند بود زیرا نیم قرن جنگ افغانستان نشان داد که همه (شرق و غرب)در پی منافع سیاسی،اقتصادی و امنیتی خویش اند،برای هیچ قدرتی منافع انسان های افغانستان مطرح نبوده و هیچ گاهی نخواسته اند تا صادقانه در کنار مردم افغانستان بخاطر پایان بحران سیاسی افغانستان ایستاده باشند و کمک نمایند.
نتیجه گیری؛
به فکر من چه طالبان در این نشست شرکت نمایند و یا نه به صراحت می خواهم بگویم که نشست سوم قطر هیچ پیامد و دست آورد برای مردم افغانستان و پایان بحران سیاسی و اقتصادی افغانستان نخواهد داشت،ممکن برخی کشور ها به شمول سرمنشی و یا معاون سرمنشی سازمان ملل متحد شرکت نمایند اما مشکلات موجود افغانستان در جای خود باقی خواهد ماند.
این نشست در حد یک گفتمان با تشریفات خاص دایر و مردم افغانستان هم در عمق بحران به زنده گی خویش ادامه خواهند داد!
بر ما است تا هوشیار و بیدار شویم،با اتحاد و همدلی بیشتر برویم بسوی بدیلی که منجر به تغییر سیاسی در افغانستان شود تا دگر قربانی سیاست های غلط و دو پهلوی از خود و بیگانه گان نشویم!
صمد کارمند