سنجر غفاری
زنان افغانستان فورمول دیپلوماسی
بین المللی با طالبان
ایا مقامات ارشد امریکا وهمین جامعه جهانی نبودند که با طالبان شان به توافق رسیدند و سرنوشت بانوان افغانستان راتحویل این پروژه و دیپلوماسی اغواگرانه ای خویش کردند؟
بدون شک رفتن بسوی دیالوگ و تفاهم با طالبان ، همانند هجوم نظامی بالای طالبان در اکتوبر ۲۰۰۱ پروژه ای خاص استخباراتی بود تا درمنطقه با رقبای استراتیژیک شان دنبال نمایند؟
واقعیت دشوار همین است که در هجوم نظامی بالای طالبان شعار نوین شان (آزادی زنان و اطفال ) از چنگال هیولای تروریزم بین المللی ( القاعده و طالبان )تآمین دموکراسی ، آزادی بیان و حقوق بشری ، استقرار نظام قانون و مردم سالاری که جایگاه ویژه ای زنان و دختران درآن طبق نورم های حقوق بین المللی و آعلامیه جهانی حقوق بشر در ساختارنظام ملی دموکراتیک در افغانستان شامل تمثیل اراده ملی و تضمین حقوق و آزادی زنان رکن اساسی نظام در افغانستان باشد ؟
پرتاب حامدکرزی و گروپ خاص استخباراتی ازقبل آماده شده برای اغوای عام مردم افغانستان از واشنگتن دریک پروازخاص وارد کابل گردیدند و دفترخاص تحت عنوان ریاست حقوق بشر به سرپرستی بانو سیما ثمر ( بی ثمر ) با مشاورین و کارمندان خاص و فلتر شده را دیدیم که یک گام مثبت در این جهت برنداشتند، وزارت امورزنان نمایشی در جنب کابینه ای دولت ، بعدآ زمینه سازی های خاص برای شامل نمودن یکتعداداز بانوان بشکل سمبولیک در پارلمان و مجلس سنای کشور که همه همچون گدی گک های مقبول و بلبلان قفس ملی برای بانوان تنها سرود آزادی و همنوایی با مردان را زمزمه مینمودند، اما در جلسات تصمیم گیری پارلمان همه تحت تآثیر جنگ سالاران و قوماندانان جهاد فروش و مهره های پرتاب شده ای منابع و منافع خاص تنظیم های شبکه یی قرار داشتند و از ترس صدای شان به جزاز بانو بلقیس شیر زن پارلمان دیگران همه معاش و امتیاز ، موترزرهی و بادیگارد های چند بعدی ، بازاریابی های اقتصادی داشتند و هریک به سمت و گروپ و تبارخاص خویش عضو پارلمان و مدافع حقوق زنان تنها به نام و نمایش برای دستگاه دیپلوماسی بین المللی بودند وبس ، فراموش نکنیم که محترمه بانو انارکلی نیز درجمع زنان رنجدیده و دردمند صادقانه تلاش و کارپاکیزه داشت ، اما بیچاره و تنها بود و یک مهره ای نمایشی درمیان یک کتله ای سیاه همچون خاص سفید می درخشید ، اما دیگران همه نمایشی بودند و اسیر اهداف خاص و بدون صلاحیت ، این بازی و پروژه ای اتحاد مشترک کشورهای ضد تروریزم بین المللی با امریکا بودند که در افغانستان برای نجات و آزادی زنان تعهد داشتند و هجوم نظامی ، حضور بل قوه ای سیاسی ، دیپلوماتیک ، اقتصادی و استخباراتی ، این قدرتمندان مکتب دموکراسی ، حقوق بشر و آزادی زنان و اطفال نبودند که خانه های امن در افغانستان را بنیاد گذاشتند و انحراف در خانواده ها و کانون زندگی خانوادگی را تکثیر و تشویق و انتشار دادند، بزرگترین خدمت وزارت امورزنان ، اداره دفاع ازحقوق بشر ، دها سازمان مختلف تحت عنوان فعالین حقوق مدنی و اجتماعی ، زنان و دختران جوان این تشکیلات اغواگرایانه در بیست سال حضور اتحاد مشترک امریکا و متحدین درافغانستان چیست ؟
تاریخ در حافظه ای خویش دارد که از اداره ارگ ریاست جمهوری گرفته تا دفاتر خاص وزارتخانه های دولت ، ادارات مختلف اینجوهای وابسته به کسورهای مختلف خارجی ، قوت های امنیتی ، پولیس ، اردو ، به جذ از اداره استخبارات یا امنیت ملی ، درشعبات اداری پارلمان ، اداره امور، سازمان های اجتماعی مختلف ، پوهنتون های شخصی ، مراکز صحی و تعلیماتی بازنان و دختران چگونه برخورد و آزادی داده شده بود و می گردید؟
این تحریر از آرشیف واقعیت های تاریخ ناگواری و تحمیل اغواگری های عینی زندگی اجتماعی در زمامداری نظام مصلحتی( هشت رخ و نو گرد ) نشعت گرفته شده است ، این بود تحفه ای دموکراسی و تآ مین حقوق و آزادی های زنان ، از ترویج فحشا و صد ها بدبختی های دیگری ایکه دامنگیر خانواده ها گردیده است خود همه می دانید ، اینکه چگونه تحمیل مصائب افزونی حیات خانواده ها بر لشکر ملیونی یتیمان و بیوه زنان گردیدو زنان یتیم دارو بیوه ها را بودند قدرتمندان ایکه برای طمع و توقوعات نامشروع شان مورد استفاده ، فشار و تهدید قرار داده بودند می شود کتمان نمود؟
انچه عمده و قابل درک و درد است اینکه کتله ای بزرگ بانوان ایکه در پارلمان ، مجلس سنا ، ادارات بزرگ همچون اداره دفاع از حقوق بشر، حقوق بانوان ، بخش های دیپلوماتیک ، ادارات بلند، بخصوص وزارت زنان قرار داشتند درابتدآ آغاز مزاکرات بین طالبان و امریکا لازم بود تا دراتحاد وهمبستگی مشترک تصمیم و شرایط اخذ تضمین همه حقوق و آزادی های شان را با همکاری بانوی نخست که همه کاره ای نظام همچون (خانم پنوچت رهبر چلی) بود ، خاله بی بی گل همچنان می توانست برای فردای سرنوشت زنان و تضمین حقوق وآزادی های شان از جامعه جهانی و ایالات متحده امریکا ضمانت بین المللی و تعهد برای زنان و بانوان آفغانستان را می گرفتند تا اینکه امروز طالبان و دیپلوماسی جهانی دنبال نمودن استراتیژی بعدی شان را،شعار دفاع و آزادی از حقوق زنان افغانستان بعداز روی کار آمدن امارت و اضمحلال جمهوریت خودشان ، نشخوار نمی کردند و زنان افغانستان را بازیچه و عنوان اغواگری های شان امروز وسیله قرارنمی دادند؟
واقعیت این است اینکه : هر آنچه امروز تحمیل دختران و بانوان در افغانستان شده و می گردد، ادامه ای سناریوی مشترک اتحاد امریکا ، طالبان برای پیش برد بازی استراتیژیک منابع و منافع خاص میان رقبای منطقوی و بین المللی شان بوده واست .
بدون شک نهضت زن در افغانستان گروگان بازی استراتیژیک دستگاه اطلاعاتی ، دیپلوماسی ، میان طالبان و امریکا با چراغ داری سازمان ملل متحد قرار گرفته واین بازی مرموز ادامه دارد.
لازم است تا همه بانوان افغان در سراسر جهان برای نجات از این اغواگری بانوان در داخل کشور متحدانه فورمول پیوند همگانی خویش را باطرح نجات و تضمین همه حقوق و آزادی های فردی و ملی و بین المللی بانوان رادرمطابقت به اعلامیه جهانی حقوق بشر و پیوند به تعهدات همه کشورهای جهان بخصوص در روشنی موادات قطعنامه ای ۲۵۱۳ شورای امنیت که همه حقوق بانوان درج آن میباشد مراجعه حقوقی صورت بگیرد و تضمین برگشت به اصل تعهدات شان را جلب نمایند .
سنجر غفاری
اگست ۲۰۲۳ المان
بالا
بازگشت