هدايت حبيب

تجليل از مراسم نوروز، درآريانای کبير، خراسان ديروز و افغانستان امروز!

هم ميهنان گران ارج؛ همزبانان وفرهنگ دوستان حوزه تمدنی مان؛ نوروزتان مبارک!

تجلیل از روز اول سال خورشيدی، بعنوال نوروز باستان و بویژه انتخاب این موقعِ زمان؛ یعنی، اول بهار دلالت به فرهنگ پربار و تاريخی مردمان سر زمین آریانای کهن می نماید.

قدامت تاريخی آئين نوروزی به ۳۰۰۰ سال گفته شده و در اسناد تاریخی آمده که در بلخ باستان بزرگترین جشن های نوروز برگزار می شده است و حتی خاستگاه نوروز، همين شهربلخ، به مثابه ی " ام البلاد" بوده است!

نوروز در ميهن ما و ساير کشورهای حوزه ی مشترک تمدنی مان، نماد آغاز زندگی نوين انسان و طبیعت هست. از جمله ی آیین های این کشور در راستای بزرگداشت نوروز، برافراشتن پرچم حضرت علی (ع) در مزار شریف و هم چنان درکارته سخی کنار دانشگاه کابل؛ بلند کردن توغ مندوی کابل و انجام مراسم ميله ی دهقان در کابل از طرف وزارت زراعت بوده، که از منظر آنها، اين مراسم هیچ منافاتی با دين اسلام و با فرهنگ آریایی بودن نوروز ندارد.

بابرافراشته شدن این پرچم، جشن های نوروزی در افغانستان شروع می شوند. البته برجسته ترین آیین نوروزی مردم افغانستان همین پرچم و برگزاری ميله ی دهقان با ويژه گی های آن بوده است. ولی در کنار آن، جشن هایی مثل چهارشنبه اول سال، جشن ميله ی ارغوان در گل غندی چهاريکار ولايت پروان، بزکشی و سیزده به در هم در شهرهای مختلف برگزار می شود.

در برخی ولایت ها و روستا ها مردم هر دهکده (قريه) در مساجد سفره ی دسته جمعی را هموار کرده پس از صرف غذای با همی برای سال پيش رو دعای خير وبرکت، رفاه وخوشبختی وفراوانی حاصلات، امنيت و بهروزی را بجا می آورند.

درهمين روز دهقانان به غرس نهال های مثمر و غير مثمر و شخم زدن زمين آغاز کرده، جوانان به انواع مسابقات سپورتی، بعنوان خوشی سال پيش رو و آغاز بهار با هم ديگر مسابقه نموده و دست و پنجه نرم می کنند.

تا جايی که بخاطر دارم، اين مراسم در دوران زمامداری حکومت های پيشين الی سقوط دولت جمهوری دموکراتيک افغانستان، با شکوه ويژه برگزار می شد.

اما شوربختانه پس ازآن بین سال های ۱۹۹۱ تا ۲۰۰۱، دوران حاکميت خونتای مجاهدين به علت تشديد جنگ های خونين، ميان تنظيم های جهادی ساخت پاکستان وايران؛ حاکم شدن فضای وحشت و بربريت؛ گليم امنيت و آرامش برچيده شد؛ نواحی شهر کابل وولايات کشور بين تنظيم های هفت گانه پشاوری و هشت گانه تهرانی تقسيم گرديد؛ جای مراسم خوشی نوروز و ميله دهقان را؛ جنگ و خونريزی؛ وحشت و بربريت؛ قتل و کشتار انفرادی و دسته جمعی؛ دفن نمودن جوانان و مراسم عزاداری و فاتحه خوانی در مساجد و تکيه خانه ها گرفت.

با گسيل گروه شرارت پيشه ی ديگری تحت عنوان "طالبان" تحت قومانده ی کرنيل امام افسر "آی. اس. آی" پاکستان به ميهن مان، بجای مجاهدين رنگ باخته ی شان درسال ۱۹۹۶؛ از يک طرف شعله های جنگ خاموش نشد و ازجانب ديگر برگزاری اين روز تاريخی در سرزمين ما از طرف طالبان بی فرهنگ و وحشی صفت، مطابق دستور باداران پاکستانی شان؛ حرام و تقليد کفر و الحاد خوانده شد و ممنوع اعلان گرديد.

از آن جايی که اين جامه سپيدان سيه دل از نسل بومی اين سرزمين نبوده، ازتاريخ، فرهنگ و تمدن کهن آريانای کبير و خراسان سرزمين خورشيد، روشنی نور و معرفت انسانی، بدور بوده، در آغوش پرمهر و عطوفت اين خطه ی باستانی تولد و تربيت نيافته؛ ازخارج اين حوزه تمدنی برخاسته، در مدارس ديوبندی های پاکستان و تربيت گاههای نظامی "آی. اس. آی" آموزش قتل و کشتار مردم؛ ويرانی شهرها و آثار تمدن کهن و بربادی تاريخ و فرهنگ باستانی اين سرزمين را، درس خوانده و تطبيق دساتير و هدايات باداران خود را متعهد شده اند؛ از آن رو نه تنها با جشن باستانی نوروز خصومت ورزيده؛ بلکه تعطیلات نوروز و روز عاشورا را هم از تقویم ۱۴۰۲ حذف کردند.

به گزارش شهرآرانیوز؛ تقویم سال ۱۴۰۲ در افغانستان منتشر شد. وزارت اطلاعات و فرهنگ طالبان تقویم سال جدید را درحالی منتشر کرده که تغییراتی فرهنگ ستيزانه نيز را ایجاد کرده است.

قرار اطلاعات واصله؛ اين مزدوران اجنبی روزهایی بزرگداشت ولادت پیامبر اسلام (ص)، روز عاشورا (دهم محرم) را که در زمان حکمروايی تمام زمامداران پيشين کشور تعطیل بود؛ نيز غير مجاز گفته واز سالنامه حذف کردند.

اميدوارم که در سال ۱۴۰۲ با تأمين اتحاد و همبستگی رزمی درميان تمام شهروندان فرهنگ دوست ميهن مان، بساط فرمان روايی و ادامه جنايات اين ددمنشان برچيده شده به حيات ننگين آنان نقطه پايان گذاشته شود؛ امنيت و احساس حفظ اين آئين، نوروز امسال بهتر از سالهای گذشته در سراسر افغانستان چهره بگشايد و از گزند روزگار درامان بماند.

شهروندان سرزمين خورشيد؛ هر روزتان نوروز، نوروزتان بهروز!