متن بيانيه ثريا پرليکا رئيس اتحاديه سرتاسری زنان افغانستان درسازمان ملل
نيويارک
ميخواهم به نمايندگی از اتحاديه سرتاسری زنان افغانستان توضيحات مختصری را دربارهً وضع زنان در افغانستان تقديم نمايم.
1 ـ قبل از همه ، امتنان و خورسندی خود را اظهار می نمايم که برای اينجانب امکان آن فراهم گرديد که دراين گردهمآيی مهم ملل متحد در نيويارک اشتراک نمايم.
2 ـ اين امر تنها زمانی ميسر گرديد که رژيم منفور وقرون وسطايی طالبان به کمک جامعه بين المللی سرنگون گرديد. ما سالها منتظر چنين لحظه يی بوديم.
3 ـ درافغانستان نوين چه زيبا و خوش آيند بود وقتی ديدم که در پهلوی مردان در صف رأی دهندگان انتخابات اخير ايستاده بودم. ما در زير استبداد طالبان حتی فکر چنين چيزی را نمی کرديم.
4 ـ بهمين جهت بود که ما زنان افغان از پروسه بن که منتج به ايجاد حکومت موقت و انتقالی درکشور ما گرديد کاملا پشتيبانی نموديم.
5 ـ حکومت جديد افغانستان دست بيک سلسله اقدامات زد که هدف آن بوجود آمدن تغييرات مثبت و اساسی در کشور ما بود. اين اقدامات يقينا شرايط زندگی و کار زنان افغان را بهتر خواهد ساخت که بيشتر از نصف نفوس افغانستان را تشکيل ميدهند. عمده ترين اقدامات مذکور را می توان قرار ذيل خلاصه نمود:
ـ اعمار مجدد و نوسازی کشور
ـ جلب کمک های اقتصادی و مالی جامعه بين المللی و سازمان های غيرحکومتی.
ـ اتخاذ سياست خارجی متوازن که باعث آن گرديد تا کشورم مجددا به جامعه بين المللی بپيوندد.
ـ داير شدن لويه جرگه های عنعنوی که در آن اکثريت نمايندگان برای اولين بار درتاريخ کشورما انتخاب گرديدند.
ـ تصويب قانون اساسی جديد افغانستان که حقوق مساوی را برای زنان تضمين ميکند و انفاذ قانون تشکيل احزاب سياسی.
ـ آزادی بيان و آزادی مطبوعات و فعاليت های ژورناليستی از اقدامات مهم بود.
ـ علاوه بر ستيشن های راديو و تلويزيون دولتی ، ما اکنون نشرات و چينل های خصوصی و مستقل راديو و تلويزيون نيز داريم.
ـ همچنان انجام اقداماتی در جريان است که در مبارزه برضد تروريزم ، جنگ سالاری و توليد و انتقال مواد مخدر اهميت حياتی دارد.
باوجود انکشافات مثبتی که به کمک جامعه بين المللی امکان پذير گرديد هنوز راه طولانی در پيش داريم. همچنان نارسايی هايی وجود دارد که بايد در رفع آنها سعی بعمل آيد. ما در اتحاديه سرتاسری زنان افغانستان معتقديم که مهمترين و عاجل ترين وظايفی که بايد انجام يابد قرار ذيل است:
1 ـ مردم ما ، بخصوص زنان ، تا کنون خود را در سرتاسر کشور مصئون احساس نمی کنند. بمنظور توسعهً امنيت ، لازم است که قوای ايساف فراتر از کابل و حداقل در مراکز ولايات توسعه داده شود.
2 ـ قدرت جنگسالاران در بعضی از مناطق هنوز به قوت خويش باقی است. آنها هنوز هم با مردم از ميله تفنگ حرف ميزنند. بنابران لازم است که پروسهً خلع سلاح مليشا های آنان هرچه بيشتر تسريع گردد ، بخصوص با در نظرداشت آينکه انتخابات پارلمانی را دراينده نزديک در قبال خود داريم.
3 ـ فقدان حقوق وآزادی های دموکراتيک مردم ، بخصوص زنان هنوز هم وسيعا ادامه دارد ، بخصوص در مناطقی که در آن جنگسالاران و بقايای طالبان هنوزمسلط اند.
4 ـ ثبات و آرامش در کشور ما تا حدود زيادی به مبارزه موفقانه برضد دو دشمن عمده : تروريزم و مواد مخدر ارتباط دارد ، ما اميدواريم که حکومت ، به کمک ملل متحد و جامعه بين المللی ، پلان همه جانبه را دراين رابطه روی دست خواهد گرفت.
5 ـ نواقص زيادی در استفاده موثر از کمک های بين المللی بخاطر تجديد ساختمان وجود دارد ، اين امر از يکسو نتيجه بی کفايتی ادارات مربوط حکومتی و از سوی ديگر محصول چگونگی فعاليت سازمانهای غير دولتی ( انجو) ها می باشد.
6 ـ فساد اداری ، که تقريبا در تمام ادارات دولتی و موسسات قضايی سايه افگنده است ، تاثير منفی بر همکاری مردم با حکومت وارد مينمايد. ما اميدواريم که حکومت توجه لازم به اين مساله مبذول خواهند داشت.
ـ تنظيم وضع پول افغانی يکی از موفق ترين اقدامات دولت جديد بود اما برای تقويه ثبات افغانی لازم است که سرمايه گذاری ها درآن قسمت از اقتصاد ملی افزايش يابد که باعث افزايش حاصلات ناخالص ملی و عايدات سرانه می گردد تا پشتوانه لازم برای پول افغانی بوجود آيد. همچنان بايد راهی برای پايان بخشيدن به وضع نامطلوب تبادل اسعار در بازار ازاد و سرازير شدن ازادانه مليون ها روپيه پاکستانی جستجو گردد.
دراينجا می خواهم بالای حقوق و آزادی های فردی زنان تاکيد نمايم. قبل از همه زنان ما امنيت و مصئونيت ندارند ، امنيت نه تنها به معنای فردی بلکه به مفهوم فاميلی . اين امنيت نه تنها توسط جنگسالاران بلکه در بعضی موارد توسط برخی ادارات و مجريان حکومتی نيز زيرپا می شود..
مازنان افغان از ستم دوگانه رنج ميبريم. از يکطرف نابراری عمومی که هم مردها و هم زنان را فراگرفته است و از سوی ديگر ظلم و ستم ناشی از ذهنيت مسلط پدرشاهی در جامعه که در آن مردها هم از لحاظ جسمی و هم از لحاظ اقتصادی در موقعيت حاکم قرار دارند. به همين جهت است که در کشور من اعتراض زنان برضد ستم و نابرابری روز بروز شدت ميگيرد ، دور کردن چادری ( برقع ) ، کارکردن بيرون از خانه ، تعليم و تربيه ، سفر به خارج کشور ، تقاضای حاکميت قانون و حتی نفس کشيدن در فضای ازاد برای زنان غير اخلاقی و غير قابل قبول دانسته می شد . برعکس خاموشی ، تسليم پذيری ، خدمتگذاری ، وسيله خوشگذرانی مردها و زندانی بودن و گروگان بودن در فاميل ها يک چيز اخلاقی و خوب بشمار ميرود.
به عقيده من ، کليد موفقيت زنان در تعليم و تربيه ، آگاهی آنان از آزادی های خدا داد نهفته است بنابردلايلی که به همگان معلوم است ما نميتوانيم زنان را از خانه بيرون بکشيم و آنان را به تعليم و تربيه و سواد آموزی سوق دهيم تا بتوانيم وظيفه تاريخی خود را انجام دهيم.
وظيفه ديگری که اهميت آن خيلی زياد ميباشد ، متحد ساختن زنان است. ما ميدانيم که برای ما زنان مشکل و حتی ناممکن است تا بتوانيم بطور انفرادی از حقوق خود دفاع نماييم. بنابران بسيار مهم است که زنان هرچه بيشتر را دريک سازمان واحد متشکل نماييم تا بتوانيم نقش زنان در جامعه را مطابق به قانون اساسی کشور ارتقا بخشيم . ولی برای رسيدن به اين هدف ، ما امکانات و منابع بسيار محدود در اختيار داريم. ازينرو من از تمام سازمانهای حقوق بشر ، ملل متحد و طرفداران حقوق زنان در سراسر جهان ، بخصوص ايالات متحده امريکا دعوت می نمايم که حسن نيت و کمک های مادی و معنوی خود را به زنان افغان که محروم ترين بخش جامعه ما را تشکيل ميدهد مبذول دارند.
من به نمايندگی از اتحاديه سرتاسری زنان افغانستان با اطمينان ميگويم که ما هيچگونه کوشش خود را بخاطر اشتراک فعال درنوسازی افغانستان نوين و انجام وظايف و مسئوليت خود در برابر مادر وطن دريغ نخواهيم کرد.
از توجه تان تشکر
ثريا پرليکا
بالا
بازگشت