امریکا (پیاده ای شطرنج پاکستان)
نویسنده: بهمن دانشدوست
جوانان افغانستان اینبار کمر را با رسن نا گسستنی صداقت، فداکاری و بشردوستی بسته اند و عزم سفر بر آورده نمودن اهداف خود را نه در خیال بلکه در عمل دارند. و آنهمه خرافاتی که از اثر تبعیض براندازی های قومی و زبانی و ... توسط کشور های در ظاهر پاک ولی ناپاک تحمیل میشد جای نخواهد داشت که باز هم به یقین بپیوندد. چرا که کشتی طوفان زده افغانستان به همت افکار جوان این سرزمین و کمک نیرو های نجات جامعه ای جهانی به ساحل رسیده است.
ولی جالب اینکه هنوز هم چهره امریکا را تعجب آور میبینم!
افغانستان دیگر نمیخواهد چهره ها را در آب های ایستاده و یا از آیینه ای تاریک دیگران ببیند و شناسایی نماید. "چون مرد بیایید و مردانه آشکار شوید". اگر عقلمندانه، انساندوستان و غیر بشرفریبانه فکر شود اینهمه سیاست بازی ها (پُس پُسک) چیزی دیگری نخواهد بود بجز ضعف، ناجوانمردی و جهالت.
تا جائیکه وقایع روز در افغانستان به زبان عام و گویا حرف میزند، هویدا میگرداند که امریکائیان پیاده های شطرنجی اند که نا خود آگاه خود را در تخته ای بازی پاکستانی ها شاه و وزیر تلقین میکنند.
اگر چنین نیست پس امریکا جواب بدهد:
گذشته ها را صلوات، از دیروز و امروز صحبت میکنیم، آیا گروه های مختلف طالبان چون عرب و پاکستانی و افغانستانی بَدَل و ... از کدام ماشین چوجه کشی بدنیا آمدند و پرورش یافتند؟ از شکم پاکستان یا از جایی دیگری؟
در زمان حاکمیت طالبان در افغانستان، به صحنه آمدن اسامه بن لادن و شبکه های القاعده و ماشین های تولید تروریزم و مواد مخدر از کدام طریق تغذیه میشدند، از طریق پاکستان یا از جایی دیگری؟
حملات یازده هم سپتمبر را اسامه بن لادن و شبکه های القاعده طراحی نموده بودند یا کسی دیگری؟ اگر اسامه و شبکه های القاعده طراحی نموده بودند، در آنزمان اوشان با طالبان رابطه ای داشتند یا خیر؟ و اگر داشتند، پس طالبان توسط کی ها حمایت میشدند؟ و به همین طور دستگیر شدن سه تن به اتهام طرح از بین بردن آقای زلمی خلیلزاد در افغانستان پاکستانی ها اند یا کسانی دیگر؟
و به همینطور جریان روزمرۀ کشته شدن و مجروح شدن ده ها تن افغان و نیرو های ائتلاف در زد و خورد با طالبان در نقاط مختلف افغانستان از طریق کدام شور اندازان صورت میگیرد؟ پاکستان یا جای دیگر؟ خلاصه با ذکر خرافات گرایی های پاکستان اشک قلم را میتوان خشکانید.
بهر حال، همانطوریکه ابر ها همیشه موقتی و گذرا بوده و هیچگاهی آفتاب را پوشانیده نمی تواند، نیرنگ پردازی های کشور های همسایه نیز گذرا بوده و به روشنایی افغانستان تأثیری نخواهد داشت. ولی امریکا باید بداند که با دست دادن با پاکستان در قبال افغانستان هیچگاهی در تخته ای بازی نه شاه و نه وزیر، بلکه پیاده خواهند ماند.
پس بهتر است تا امریکا چهره ای تعجب آورش را در قبال افغانستان عوض نموده و از بزم به ساز پاکستان پرهیز نماید.
بالا
بازگشت