شفیقه اصغر نعمت
شاعران از جمله سر ما یه های معنوی و فر هنگی هر کشور بشمار میروندو ما نند سا یر قلم بد ستان با ایجاد گری مصدر خد مات شا یا نی در جا معه میگر ند . در حوادث نا گوار ؛ گوارا مینگار ند و در شرا یط اختناق با درک نبض ا جتما عی جا معه و با ا ستفاده از استعارات و کنا یات ؛ مطا لب و مضا مین شانرا در قا لب اشعار ؛ ز یرکانه میگنجا نند . از دل سو خته عا شق دودی را به د ماغ معشوق ر سا نده و آه مظلوم را به قصر ظا لم کشانده و ر سا لت خود را در برابر خا لق و مخلوق منصفا نه به انجام میر سا ند . فراق و دوری ؛ عشق و محبت ؛ بزرگترین سرما یه نگارشی برای شا عر است که محرک ا حساسات و مو جد الهام وی میگردد. شا عران امروزی ما؛ نی های در نیستان وطن هستند که با باد های تند حوادث به صدا می آ یند ؛ از جمله این پیام آ وران یکی هم محترمه شفیقه اصغر نعمت است که در دیار مهاجرت در آ لمان بسر میبرد. وی در سال 1326 خور شیدی در شهر کا بل در یک فا میل روشنفکر دیده به جهان گشوده و تعلیمات ابتدایی را در مکتب ستاره و تعلیمات ثا نوی را در لیسه عا لی ملا لی بپا یان رسا نیده است و برای ادا مه تحصیل شا مل فا کو لته تعلیم و تر بیه در دانشگاه کا بل گردیده که در سال 1349 با فرا غت موفقانه از فا کو لته بحیث استاد در اکا دمی تر بیه معلم ایفای و ظیفه میکرد. از سال 1350 الی 1357 بحیث سرمعلمه مکتب تا جورسلطانه ، محبوبه سلطانه و آ مر یت آن لیسه ، سرمعلمه مکتب ملا لی، معاون تدریسی لیسه را بعه بلخی وظایف مقدس اموزگاری را برای اولاد وطن انجام داده است. و سالهاست که با قر یحه خداداد به سرایش اشعار می پردازدو اشعارش در جراید و نشر یات خارج از کشور اقبال چاپ را داشته و دو مجموعه آ ماده نشر دارد بنام های گل مر یم و الهه عشق مسمی است. وی بیشتر غزلسرا است که نمو نه ها ی از اشعارش را به خوا نش شما قرار مید هیم
مرغ مها جر
ای ما لک د لم ؛ ز د لم پا کشــــــــــیده ای
آ یا گهــــــی تو شر بت هجران چشیده ای
ای مر غــــــک مها جر از آشــــــیان جدا
بهر چه از فضای گلســـــــــتان پر یده ای
بار سفر فســـــــــــرده تن نا زکت ؛ از آن
چون اشک تا ز چشم به دا مان رسیده ای
تا آ خر ین ر مق بودم عشـــــــــق تو بدل
لیکن تو همـــچو سا یه ز پیشـم رمیده ای
بهر خدا مکن ز فرا قـــــــت حـز ین مرا
گـر از و فا و مهر تو حر فی شنـــیده ای
تا ز نده ایـم در قفـــــــس سینه جای تست
هر چــند بیو فا ز د لم پا کشیــــــــــده ای
آ لمان
**** ****** ****
نا له دل
یارب به لطف خو یش گـــــنا هان ما ببــــــخش
هم هـــــستی و سلا مت طفـــــلان ما ببــــــخش
در کنج غر بت است مرا عـــــــــز لت و مکان
باری به لطــــــــــف؛ لحظه خوش ان ما ببخش
عمر عز یز رفـــــت جـوا نی و هــــــر چه بود
عمـــــر دگـر تو بهر جـــــوا نان ما ببـــــــخش
خون گشت دل ز درد بـدن لیـــــک غـا فل است
ا حسـاس و رحم دل تو به جا نان ما ببـــــــخش
گشتــــــــــــــــــم غز لسرای گلــــستان دوستی
شور و نوا به مرغ غـــــــــــزلخوان ما ببـخش
با صد هزار درد و محن ؛ باز دل خـوش است
بهر شفیــــــــــق گو شه ر ضـــوان ما ببــخش
آ لمان
**** ****** ********
تر نم ترانه ها
بوی بهار میر ســــــــــد از در و بام و خا نه ها
ر فتـــــه پر نده گان همه از سر شاخ و لا نه ها
سیر چمن نمــــــــــیکند سر و ســــمن نمای من
هســــــــــت دلش به دیگری میکند او بها نه ها
مر غک خوشنوای من گو شه نشین چرا شدی؟
نیــــــست مگر ترا همــــی ترنــــم و ترا نه ها
و عــــــده وصل میکنــــــی لیـک و فا نمیکنی
کردی مگر به دیگری ؛پهــــن تو دام ودانه ها
نیست ترا بسر ولی هیــــچ ز عشق و دو ستی
در دل من ز عشق تو هست بســــی نشا نه ها
آ لمان
**** ***** * * ******
تند خو
بیا که با تو مرا گفتــــــــگوی بسـیار است
ا گر چه در بر تـــو ماهــروی بسیار است
ز چشم خو یــش کنم مست باده نیست بکار
و گر نه با ده غــم در سبـــوی بسیار است
مرا ســت درد و طبـــــیبم نداد داروی نغز
به نو شدار لبــش آرزوی بســـــــیار است
بکوی غر بت و آ وارهــگی غـــر یبم من
غـر یب کـــــوی ترا آ بروی بســیار است
ز دوری تو شـده نا له بر لبــــــم خا موش
درون ســینه مرا های و هوی بسیار است
خدا یکیست؛محبــت یکی و یار یکیـــست
ترا ( شفیق) یکــی تند خــوی بسیار است
آ لمان
**** *****
دو ستی
دوســــت میگفتی ندا نســــــتی کمـــــال دوستی
دوستـــــان را دوســــــتی با ید کمـــــال دوستی
د شمن جا نی نکرد این سان جفــــــا ای بلهوس
ز آ نچه تو کردی بیاران در قــــــــــبال دوستی
دوستی حرف مقدس است؛ هم شـــــرط وفاست
صـــرف سیم و زر نبا شد ؛ خط و خال دوستی
یار با ید تا کنـــــد جـــــــان بازی و ایثــــار دل
تا بگیـــــــــــــرد بهر هم از مجال دوســـــــتی
گر شفیق بینی ز یاران الفت اندر مکر و رنگ
دشمن صـــــــــــــادق ترا بهتر ز چال دوستی
آ لمان