امیرخا ن (جوینده ) فــــــــرزند محمد حسین دریک خانـــواده زارع درسا ل 1369 هجـــــــری شمسی در دره اور ولسوالی خوست ولایت بغلان چشم به جها ن هستی گشوده مراحــــل ابتدای دروس مکتب را درولسوالی خوست لیسه محمدافضل شهید ودوره متوسطه وثانوی را درلیــــسه های خواجه عبدالله انصا ری واستا دخلیل الله خلیلی به اتمام رسانیده جهــــــــت ادامـــــه تحصیلات عالی امتحان کانکوررا سپری نموده که تا حا ل نتیجه امتحا ن اعلان نشده وی دریکی ازادارات دولتی بخش نظا می اشتغا ل وظیــــــفه دارد نامبرده ازسا ل 1387 نظــربه ذوق وعــــــــلایق که به شعروادبیات پیدا کردهمیش دراوقات بیکاری با مطالعه شعرازسروده های شاعـران بزرگ کشوروقت خویش راسپری مینمود درهمین ایام آهسته آهسته خودبه سرودن اشعار آغا زنمودهــــم اکنون شصد پارچه شعــربه سبک ها ی مختلف سروده است موصوف ازنبود استادراهنمای دراین عـــرصه شا کی است که بدون استاداشعارش رانخواهدتوانست به پختگی برسا ند.
نمونه ازاشعاروی
مادر
داســـــــــــتان زند ه گیم درج دفـــــــترمی کنم
قصـــــــهء ازمهـــــــربانــی های مادر می کنم
ســـایه ای مهــــرش نبوده برســـرما سالها
موبه موتعــــــب ورنجــش ماند برمن یاد ها
هســــــــتم اکنون زســـــایه ای مهـرش به دور
ازوجــــود درد و فــــراقــــــش نـدارم من صبور
من ندانـــم از چـــــــــه درمان کــــــنم دل فگار
مایوسم ازدرد هجـــــرانـــــــش دایم بی شـــمار
هـــــــــــرکه مـادران را نــــــــــزد خــــویــــــــش
مادران اند رهـنــــــــــمای فـــــــرزند خــویــــــش
گــــــوش کن برگفــــــــت مادر ای جــــــــــوان
خــــــدمتـــــــــــش کن آنچــه داری درتـــــــوان
قلـــــــــــب مادر رامــــــــــیازار ای پــــــــــــــــسر
زانـــــکه هســــــــت مادر زهـــــــــمه معتـــــــــــبر
همـــــــــسرخویـــــــش بهــــــرازمـادرمجـــوی
رنــــــــج ها وبی خــــوابی هایــــــش بــــــپوی
ازســــــرشـــام تاســــحرخــــــــواب ندارد چــــشم او
روزنیـــــــــزدر فکرنان وتاغــــــــروب درتک وپــــو
پــــس هـمه این کاهـــــــلی وغفلـــــــــت چرا
درد فـــــــراقـــــــش بکـــــــن دردل نـــــــگاه
آرزو دارم ازخــــــــــــــــداوند مــــــــــــــــــــــــــــنان
باشـد جایش خلد برین ویاد هایـــــــش جاویــــــــــدان
17/11/87 شهرکابل
معلم
کمال افـــــــــــــتخار هســــــــــــــــــتی معلم
جهان راســــــــازگارهســـــــــــــــــــتی معلم
گــــــــــشودی دربــــسوی علم وعــــــرفان
زاهـــــــــــــل ابـــــــتکار هســـــــــــتی معلم
مــبارز جـــــــــهان جـــــــــهل وظلــــــــــمت
بـــسا مشـــــــــکل دچـــــارهســــــــــتی معلم
زافـــــــــــکارت جـــــــهان باشــد فــــروزان
تو راهی اســــــــــــتوار هســـــــــــــتی معلم
مــــــــــرام ومقـــــصد ت تعـــــــلم فــــــــرزند
همیـــشه دسـتــــــــــــیارهســــــــــــــــتی معلم
مـــــــقام ومنــــــــزلــــــت عالی وعلی اســت
تودایـــم رســــــــــــتگار هســـــــــــــــتی معلم
تـــــــــــــــراپـــــایـــــــــــــــــنده با دا ای معــلم
توصــــــــــاحــــــــــب وقـــارهســـــــــــتی معلم
زجوینده شـــــــــــــــــــنوادای حــــــــرمـــــت
مـــــــــرا تو کامـــــــگار هســـــــــــــــتی معلم
8حمل 1389شهرکابل
ماه رحمت
ماه روزه ماه رحمــــــــــــت و دوعا ســـــــــت
ماه پرفیــــــــــــــض ونعـــــمات خدا ســــــــــت
درب فـــــــــــــــــردوس با ورودش باز شــــــد
با کـــــــــــــــــلام حــــــــــق سخن آغا زشـــــــد
روزه گــــــیرد مومـــــنان والصــــــلوه اداء کنید
فـــــرض حـــــــق اســــت دین خویش برجا کنید
بــــــــــــوی مشـــــــــــک آید زدهــــــن روزه دار
روزه خـــــــوران بی وقــــــار وشـــــــرمــــــــسار
توبه کنید تـــــــــوبه کنان ماه بخشش وعـــطا ست
توبه کنید عا صـــــــــــیان ماه دفــــــع هـــرگناهست
ازضــــــیا یـــــــش سیــــــنه را پرنــــــــــورکنـــــید
جهــــــــــــــــل وتاروبی خـــــــــــــردی دورکنـــــید
یک شــب قـــــــــــــدرش ثــــــواب چنــــــد چـــــند
جهـــــــــــــــد کـــن زان فیـــــــض او شـــوبهـــرمند
بنهـــــــــــید گــــــــــــــردن به فــــــــــــــــــــرمان خدا
زانــــــــــکه با شــــــــــــید امـــــــــــــــــــتان مصطفی
مـــاه حــــــــرمـــــــــت مـــــــــــــاه نــــزول قـــــــرآن
مـــــــــاه پـــــــــــــــیدای نــــــــبی آخــــــــرزمـــــــــان
حـــــــــراســـــــــــت کن الهـــــــــــی مومنـــــــــــین را
زدرگاهــــــــــــــــــت بــــــــــران توجا هیـلــــــــــــین را
25/7/89 شهرکابل
حراست
یا الهـــــی درد ورنج مومینین دوا نما
دست یهودان زســرمومینین کوتا ه نما
ریشه ای دهشت زملک افـــــــغان برکن
سا یه ای رحمت برای مردمش عطا نما
توی توانگرزهـــمه بی مثا ل وبی نظیر
نورایمان دردل هــــــرمومنت برجا نما
ازشــقاوت گسستیم نیروی درما نیست
ملت افـــــــــغان ازاین مصیبت رها نما
گرچه گنهکاریم ولیک اسلام راهی ماست
نسلی منکـــــــرین زروی جهان تباه نما
سالها دیدند تعب ومصیبت های بیکران
چادری محــــــرم به سرنا موسش رها
انــتحاروبمــــــب وراکــــــیت دل خراش
مجروهانش را شفاء وعاملش سزاه نما
آن گمراهانیکه ازدرگهت محــــــــروم اند
مومینین رازســـــایه ای بد شان نگاه نما
جوینده خواهـــــد همیشه حــــــــراست زتو
معونــــــت خویـــــش به کل مسلم دنیا نما
31حمل 88
شهرکابل
والــــــــــدین
گل باغ هــــــــرچمن اســـــــت والــــــــــــدین
شمع وضــــیأی هـــــروطـن اسـت والــــــدین
دســــــــــت گـــــــــیرودمساز هـــــــــرنفـــس
طــــعم خـــــوش هـــردهـــن اســـت والـــــدین
همـــــــــنوا وهمصدای هرلحـــــــظه هاســـــت
مشعل رخشان درانجمن اســــــت والــــــــــدین
با وجودش حـــــــــریم دررحمــــــــت خالق رب
رها ســــــاز گــــره هـــررســن اســــت والـــدین
شـــاد مانی وســــرفـــــرازی های هســــــــــتی
نا بود ســـــــاز ورنج شـــکن اســــــت والـــدین
عـــمرابدی دهــــــــد یارب بـــــــــرای والـــــدین
مشک آهــــــــــوی خـــــــــتن اســت والـــــــدین
جای گاهــــــــش نـــــــــزد مولا معتـــــــــــــــــبر
مــــــــــیوه ای ناب دهن اســـت والــــــــــــــــدین
جوینده دایم ســــــــــایه ای مهــــــرش بجــــــوی
زرنا یا ب این دمـــــــن اســـــت والـــــــــــــــــدین
8/4/88
شهرکابل
پــــــــند
دربساط نشـــــسته بودی تـندی درگفـــتار مکن
گوش با سخن نموده سفــــله ای اختــیار مکن
با ش تا جا نب خویــــش سخنـــش پا یان دهد
نوبت سخــن برایــــــت همچـــو دل وجا ن دهد
خود بکــوش حفـــــــظ وقارخویــــش ودیگران
مردی مدبــــــیرباشی اندرمیا ن جمـــــــله گا ن
برده باری را یار وخلـــــــــیل خویــــــش بـــــبر
حـــــرف فضولی چوآرد فسوســــــی درجــــــگر
با ضـــــلا لان مه داشـــــــته با ش هیچ قــــــرین
توا ضیح اختیار نموده زوالی رادرخویــــش مبین
عهــــــد وجـــــهد کــــن درپــــــــــی عــــلم ونما ز
ره روی راه حق باش که چوگـــــردی سرفــــــراز
نمیدانی
نمیدانی عزیزم من به عشقت مبتلاگشتم
فراقـــــــــت کرده بیمارم ودردبی دواگشتم
نیای یاربه پرســـــــا نم چوبینی حال حیرانم
زعشقت ای صنم زدوست ویارانم جداگشتم
بیانزدم شوی واقــــــــف زعشق جاویدان من
که من دربحرعشقت کشتی بی دست وپاگشتم
کشم یاردا یما دربســـــترغم دادی تنهای
ندانی نازنین من چشم به راه توچراگشتم
چسانم خسته وحیران نگارا ازغم هجرت
نگارابا غم ودردت همیـــــشه آشنا گشتم
بیا یک لحظه ی جانا زحال محزونم دل جو
ندانی مه لقا من کشته ی عشق شما گشتم
به جسمم آتش سوزان بکن یارچاره ی هجران
زرنج وفرقتت دلبرچوخاکی درهــــــــــوا گشتم
(جوینده) میکشد خاری ندارد چاره ی کاری
که دادم چاره ام زدســت پی توبی وفا گشتم
امیرخا ن (جوینده) شهرکابل 11/5/89
چند رباعی
امیرخان جوینده
زبسکه بخت معکوسم زمن تا ب وتوانم برد
ســــــیاهی روزگار آمــد زمن آرام جانـم برد
بودیم درخلوتی بایار باهم درصحــبت ودیدار
ســــــیاهی شام تار آنگه زمن دیدار یارم برد
نگاهی آشنا
نگاهی آشــنایی دوست بودچون راحــت وایمن
بوسه زروی معـــشوق بود چون شربت بردهن
چومجنون عاشــــــق لیلا دودل ولـــــیک تـــنها
کنارآشـــــــنا بــودن بودچــــون دولــــــــت بامن
ناخوش
غلامی حلـــــقه برگـــــوشم فـــــتاده باری بردوشم
زهجــــرش زارومدهـــوشم دل رنجـــیده ناخـــوشم
منم افـــسرده ومحـــــــزون ندیدم لذتی گــــــــردون
میان اخگرســـــــــــوزان چودیگ هـربارمی جوشم
دولت برجا
خــــرد راگرشــــوی دارا تراســت چــون منــزل والا
بود چــــــون عــــــــزت د نیا زمــــرد عاقـــــل ودانا
نگــــیری عملی درکارهمیــــــشه بـــرده ای روزگار
نیابی ســــــــعادت دنــــــــیا نبــــــــینی دولـــت برجا
پنجشنبه 4/6 /1389
چگونه
چگونه کابل ویـــــــــران آباد وزیـــــبا شود
چگونه مردمانـــــــــش زرنج در رفاه شود
خواب غفلــــت اختـــــیار نــــموده دولتـــش
چگونه شخص عادل واهل کار هــــویدا شود
دســـــت ملت گــــیرد وریــــشه ای فساد کند
چگونه جاده هایش زلـــوش وگند صفا شود
جمـــــله گی غــــرقــــیم درانتــــــــــخاب پار
چگونه ملت حقــــــیرزاین مصیبت رها شود
بلد ینگ های دالری وپیهردارهای بی شما
چگونه خیمه نشینان مالک خانه ها شود
کرسی های مقامش فــــــروش دالر هاست
چگونه پول میتواند با خـــــــــردهمتا شود
با آب میشود جاده هایـــــش ته نشــــــــین
چگونه باد وغـــــــــبارش ازدیارتبا ه شود
دونرها وکــــمک های رنگ رنگ آید همی
چگونه دست مان زاین طلـــــــب کوتاه شود
با وجـــــــود کمــــک های بـــــــــــــــیکران
چگونه نوربرقـــــــش نصیب فــــــــقرا شود
دست فــــــــروشـــا نیکه درپی رزق حـــــلال
چگونه فارغ ازاین جـــــــــــزیه ای بلا شود
جوینده دیگـــــــرمــــــــــــگوزاین درد ورنج
چگونه این دردمان نــــــــزد خــــدا دوا شود
20/11/87
شهرکابل
رنج وفراق
امیرخان جوینده
نازنین رنجـــــورم ودرد مرا درمان کجاست
مردم ازرنج وفـــــراق دلــــبرجانا ن کجاست
دیده ام با وخــــــون وقــلــب من زاروزبــــون
تکه تکه مثــل کاهــم وا لـــــب خـندان کجا ست
درد عشقــت ساخـــــت مارا خارراهی دوســـتان
تک وتــــــنها ام نگارا همـــدم وهم جان کجاست
نی عـــــزیــــــــزدستگــــــیر ونی صــنم گلـــبد ن
همچــوبلــــــبل زارنا لــم لالـــه وریحــان کجا ست
نیست مارا کس همآغوش گشته ام ازکل فراموش
روز روشـــــن شـــــــام تاروگل رخ تا بان کجاست
سیـــــــــنه ای نابــم بدیده داغ های ازجــــــــــــفای
تشنه ای عشق سوی صحرا چشمهءدامان کجاست
آرزو گـــــــم کــرده ام من تاکه بیـــــنم روی دوست
درپی دلــــــــــبر روانم عشــــــــق وآرمان کجا ست
جوینده تا کی بگــــــردی در پی هجــــــــران دوست
رفــــــته ای در دام عشــق عهد وپـــــیمان کجا ست
شهرکابل ۱۳۸۹/۱/۸
فراق
جان من جان را برای توفدا کردم چه شد
راحت دل را زعشقـــت دربلا کردم چه شد
چون خیالم روز وشب دارد هوای عشق تو
قلب خویش را ازبرایت داغ ها کردم چه شد
انتـــــــظاروناقـــــــــرارم در وصا ل حسن تو
دیده ام را من به راهـــت بار ها کردم چه شد
خارچشم دوســــــــــتان ازبهرعشـــــق تو منم
شام یلدا را به عشــق توصـــــــبا کردم چه شد
زارومحــزونم نموده اســـــت دردهجـــران تویار
رازدل من برایـــــــــت آشـــــــــنا کـــردم چه شد
ســــــــوختم اندر فـــــــراقـت نازنین ســـویم بیا
بهـــــرعشــــق توگریــــبان پاره ها کردم چه شد
تومگــــــــیرنام ازمحــبت بعــــــد ازاین اندر زبان
درد عشـــــــقم رابرایــــــــت برمـــــلا کردم چه شد
جوینده دل را به عشـــــــق بی وفا کـــــــردی فگار
نازنین عمـــــــــرم زعشــــــق توتـــــبا کردم چه شد
شهرکابل 31/1/89
مونس هجران
ترا من راحت هجران خواهم
تســــــلای دل حـــیران خواهم
برای شــادی ونــشاط وسعادت
ترا من دلـــــــــــبرجانان خواهم
برای طــــــــرب وزیـبای حیا تم
ترا گلد سته ای بوســــتان خواهم
برای روشــــــــــنایی شــــام تارم
ترا همچــــون مــــه تابان خواهم
برای فـــــارغ ازتک زنــــده گانی
ترا من همــد م وهـــم جان خواهم
ترا با جمــــله گی مهــــر ومحــبت
ترا چون توتــیای چشــــمان خواهم
ترا بهــــترزهســـــتی های گـــردون
ترا با عـــــــالمـــــــی آرمـا ن خواهم
توکه هــــــرنفسم وابســـته ای توست
ترا با نا لــــــــــه وافــــــــــغان خواهم
توی برجوینده مونـــــس هجــــــــــران
ترا با درد خویــــــــش درمــــان خواهم
شهر کابل 31/3/89
حلا ل
امیرخا ن جوینده
ندا نستم وجـــود ت از چه پــــیدا ست
دوچشما نت عـزیـزم مست وشهلا ست
زآن رخسا ر که نوردارد تــــــــرا ووش
ضیأ یــــش روشــنی شب های یلدا ست
دو ابـــــــرویت صنم همچو حــلال است
تبــــــسم در لبــــــا نــت یا رگـــوارا ست
سپــــــــید دنــــــدان گوهــــــر با ردا ری
نگا هی چشم نــــرگســـــــــت دل آراست
به عا لـم ســــــــــــرو قا متــــــت ند ید م
پریشا ن گیـــــــسوانت دل فـــــریـــبا ست
زمهـــــرت نا زنین شـــا د م توگــــــردا ن
که بس رنـــــج وغمم از ســــربه با لاست
نـــــــــگه باری به ســــــــوی عا شقت کن
مــیا ن دیده ام عشقت هــــــــویــــــــداست
زعا شــــــــــــق یک نگاهـــــــت دل رباید
گرومجنون همیـــــــش درعشـــق لیلا ست
به عشقت مــــــــــه لقا جوینده رنجـــــــور
همیشه در فــــــراقــــــت تک وتــــنها ست
سه شنبه 20 میزان 89 کابل
بسا رنج
بـــــــــیا ای مـــــه لقا جا نا نهء من
بــــــــیا ای دلـــــــربا در خا نهء من
به قلب من شـــده کا شـــــــا نهء غم
بــــیا با شـــــــا دی ها در لا نهء من
خمیــــده قا متم بس ازغـم هجــــــــــر
بــــــــیا ای نا زنــــــین در دانـهء من
رمیده خوا ب را حــت از دو چشما ن
بــــــــــیا تو ایـــمن شـــــــــبا نهء من
بـــــسا رنـــــــج وغمی دارم زفــرقــت
تســــــــــلی ده دل دیـــــــــــــوانهء من
مرا عشقت نمود بی حا ل ومد هـــوش
ربــــــــــوده عا دتی فـــــــــرزانهء من
جـــدا خــــواهــد مــرا دو ستا ن ظا لم
زتو ای دلـــــــــبر یکـــــــــــــد انهء من
چنین با ری گــــــرا ن کی میــتوان برد
نما نده طا قــــــــــتی درشـــــــا نهء من
جوینده نا زنــــیـن پیچیــــــــــــده در غم
ربودند طا قــــــــــتی صـــــــــبرانهء من
22میزان 89 شهرکا بل
امیرخان جوینده تابکی
جا دهء تنهای عشق را تابکی گیر م به پیش
در قفایت د لــــــــبرُبا زار ومحـــزونم همیش
جا دهء تـــــنهائ عشقت نا زنین حا لم ربود
آتش هجران به قـلب خسته ام جا نا فـــــزود
تک درختی چون به با غ عشق توخشکیده ام
تشـــنهء وصــــــل توام بی آب ونا ن افتیده ام
قلهء عشـــــــــق توجا نا زهــرهء جا نم ببرد
چون شــــــرارغم بـــــیا مد حا ل خندانم ببرد
دوســـــــتا ن ازمن رمید چشم گــریا نم ندید
بد زما ن آمد نگارم مهــــــــــرتو ازمن برید
زســـــــرشب تا سحرچشم بـی خوا بم زتوست
دلـــــــبرا بهــــــــرفـراق رنج وعتا بم زتوست
روزمن جا نا نــــــیگرچون شـــــــــــا م تا ر
گشــــــــته فـــــــنا ه شـــــمع رخشا نم نگا ر
بلـــــــبل شــوریده نا لان من به بوستا ن غمم
در فـــــــراق حسن دل جویت همیـش درما تمم
بی تو دلـــــــبرزنده گیــــــــم بی بـــــــها ست
زان بــــــــــهای زنده گیــــــم وجود شما ست
تا بکی در غم ورنج عشــــــق توبا شم فـــــرو
تا بکی در فـــــــراق عشـــــــــق تو با شم بگو
راهی نا هنجا رعشــــق نا زنین پرما جرأست
با طعنه های بیکران هـــردو عاشق مبتلاست
دوســـتا ن بهــــــرجدأی هردو کوشـــند تا توان
بعد جــــــــــدأی ازدیـــــــگرزنده گی آید چسا ن
نام عشـــــق را یا الهی توزاین گیــــــتی بران
گربنأ کردی تو یا رب دل داده را برهم رسا ن
گرگناهیـــــــست یا الهـی تومــــــرا معــذور دار
جلب عشـق خود نموده ازعشق یا ری دور دار
شب سه شنبه 4/7/89
بالا
بازگشت