ديوان لحظه هايم
تشويش تيره ام شد زندان لحــــــــــظه هايم
تنـــــــهايی را چه گويم دربان لحظه هايم
اورنگ همــــــــــدلی ها در سينه هاشکسته
ترديد کـــــرده لنگر بر جان لحــــــظه هايم
از خاطــــــرات ناب ديـــــــــدار همنفس ها
پر ميشود همـــــــــــــيشه ديوان لحظه هايم
از ژاژ های انبوه می ترســـــــــم و گريزم
باشـــــــــــــد پناه خلـوت شايان لحظه هايم
اين زندگی چو ابری است با زمزم تصاوير
هر قطره اش چه باشـــد باران لحظه هايم
بالا
بازگشت