سليمان راوش
درمان مـن ، درمان مـن، آرام بــخــــــــــش جان مــن
بی تو ندارم راحـتی ، شـهـــــــــد لــبـت حـیـوان مـــن
آسـایـش کـــون و مکان یک لحـــــــظه با تو بودنسـت
بیتو بهشت است یک کویر ، ای تو همــــــه بستان من
در مـسجد و در خانــــــــقا ، در دیــر و در آتـش سـرا
ذکر تو جاریـــــــست بـر لـبــم ، نام تو است قرآن من
شبها چه اندوهگین بود ، تاریک و بی تمکــــــیـن بود
گر تو نـــتابی در بـرم ، ای پــیـــــکــر رخــشان مـن
آذر اگر بــت ها شـکــــــست ، من بـت آذر می شکنم
گر بشــکـــند یاد تو کس ، ای تو بـــــــت ایــمان من
گر باد و سرما می شکند ، دشـــــت گل و باغ درخت
ســـرو بلــنــد عــشق تــو ، سبـــز است در پـیمان من
راوش میان بحر و بر ، مرغ است و ماهی بی حضر
تو با مــنی گـفــتا که او ، خوش زی تو در دامان من
المان 7/10 / 2005