سليمان راوش

 

 

 

بت ایمان

درمان مـن ، درمان مـن، آرام بــخــــــــــش جان مــن

بی تو ندارم راحـتی ، شـهـــــــــد لــبـت حـیـوان مـــن

آسـایـش کـــون و مکان یک لحـــــــظه با تو بودنسـت

بیتو بهشت است یک کویر ، ای تو همــــــه بستان من

در مـسجد و در خانــــــــقا ، در دیــر و در آتـش سـرا

ذکر تو جاریـــــــست بـر لـبــم ، نام تو است قرآن من

شبها چه اندوهگین بود ، تاریک و بی تمکــــــیـن بود

گر تو نـــتابی در بـرم ، ای پــیـــــکــر رخــشان مـن

آذر اگر بــت ها شـکــــــست ، من بـت آذر می شکنم

گر بشــکـــند یاد تو کس ، ای تو بـــــــت ایــمان من

گر باد و سرما می شکند ، دشـــــت گل و باغ درخت

ســـرو بلــنــد عــشق تــو ، سبـــز است در پـیمان من

راوش میان بحر و بر ، مرغ است و ماهی بی حضر

تو با مــنی گـفــتا که او ، خوش زی تو در دامان من

 

 

المان  7/10 / 2005


بالا
 
بازگشت