جناب نسیم اسـیر
غزلی نغز ازنسیم اسیر
به یاد وطن!
وطن! ای نام تو عشرت فــــــــــزای خاطر تنگم
تویی نامم، تویی ننگم، تویی بویم، تویی رنـگم
تراچون گوهر نایاب از کـــــــــف داده ام؛ اکنون
چه بی بویم، چه بیرنگم، چه بینامم، چه بیـننگم
تویی معشوق بی مانند، بی تو نیـــــــست آرامم
تویی معبود بیهمتا که رفتی مفت از چنــــــــگم
به دامانت همه شوقم همه مســــتی همه ذوقم
به هجرانت سیه روزم، بد آموزم، بد آهنـــگم
گهی سازم، گهی سوزم، گهی شامم، گهــی روزم
گهی شیرین، گهی شورم، گهی صلحم، گهی جنگم
سرور از من چه میجویی که بی تو کمتر از خاکم
نشاط ازمن چه میخواهی که من افسرده چونسنگم
چنان سررشتهً هستی ز هجرت رفته از دسـتم
که گه نشگفته مسرورم، گهی بیهوده دلتنــــگم
مرا دیوانه میخوانند "اسیر" امــــروز همبزمان
که گه با خویش میخندم، گهی با خویش میجنگم
بالا
بازگشت