ناديه فضل

سپيده ي رويا

تمام آيينه ها لطـــــــــــــف ديده گان ترا
شکوه صبح شگفتــــــــــن در آستان ترا
به چشم آبيي دريا ستاره ميـــــــــــــبارد
غزل غزل گل و گل بـــوسه ي لبان ترا
به فصل قحطيي پروانه هاي عاشق رود
ترا سروده ام و شعــــــــــــر بازوان ترا
زخط فاصله چيــــدم شبي قصيده ي مهر
ز شاخه شاخه ي مه عـــطر دلستان ترا
کجا بودي ؟ در آن لحـــظه هاي بارانيم
در آن سکوت غم انگيز در زمســـتانيم
که پاره هاي تنم زخـــــم زخم آتش بود
و ناگزيري تلخي ، ســــــکوت ويرانيم
به نام کاج ،کهسار ، به نام پنـجره ها !
به آفتاب که يـخ برد از چــــــــراغانيم
که زخمهاي به تکرار درد و انــدوه ام
به آسمان رسد شــــــکوه ي پــريشانيم
کجا بودي که پيوند ميـــــزدم هــرروز
جوانه هاي گل ســـــــــــرخ آشيان ترا
ز برگ برگ سپيدار و سبزه ميــچيدم
سپيده روشني يي ناز گلـــــــستان ترا

چــــــکـــامــه ی گـــــل ســــــــــــوری

سرود سرخ شقایق ، سخـــــاوت سخنت
عطـــــــوفت مه و دریا نگاه شب شکنت
طنین زمزمه ی رود بار سوسن و مریم
قصیده ی سحر است در غبــار پیرهنت

* * * * * *

غــــــــریبه ی زشبی بی بهار و تنهایش
ستــــاره چـــیــده ز دریاچه ی غزلهایش
خلــــوص سبز صدایت زپنجه های شفق
ســـپیـــده ریخــــت به پاییز زرد گلهایش
درون کـــوچه شعر عاشقانه رنگ گرفت
شبیه پنـــــجره ، مثل چـــمـــن سخنهایش
عبــــــــور ناز خیالت شراره شد به تنش
و قطره قطره چکید از انار لبـــــــــهایش
به نام برگ و گل و آسمـان و صبح چمن
که اسم کوچک تست روشنــان رگهــایش
طــــــــلایه دار سپیــدار ! شمیم گلزاران
چکامـــه ی گل ســوری و شر شر باران
صفــــای باور و رویای یاسمـــین و بهار
هوای فصل شگــــــــوفایی ی چمنزاران
غریبه دامنش از اتنـــــــظار لبریز است
دو دیده اش به رهت چلچراغ سالاران !
کز آسمایی ، از اســـتالف و شب وطنت
بهشت گردد و ریزد زچشــمه ی سخنت

انارستـــــــــــــان سبز جلوه ی چشمان پروینم
مصور منظر بی انتها رویــــــــــــــای رنگینم
یقیــــــــن و باور از سمت غزل گلواژه میبارد
رسول شـــادمـــانی همــــــصدای قلب غمگینم
جلیل عرش و پردیس و حضور شعر و آهنگم
از آنــــــــــروزیکه دیدم دلستان خواب شیرینم
نسیم آشنـــــایی مـــیوزد از شیشه و بــــــاران
صـــدای مهــــربانش آیــــه های دیـــن و آیینم
برای لحـظه ی بوییدنش ، بوسیدنش یک شمع
و یک سجاده از عشق از دل و از دیده میچینم
رگــــانـــم جـــــاری حس شمیم انتظار اوست
یگــــــــــــــــــانه کبریا را در بر آیینه میبیینم