میرزایی
میهنم
به آزادی جــــویی نکوکار تو
نکـــردند رحمی به آن یار تو
چگـــــونه فرومایه گان تاختند
به مرز خراســــان و تخار تو
همه ریشــه ی داد خواهی ترا
بریدن زاهل ســــــخن بار تو
همه دانـــــــش وراه دانایی را
زد ودند از پیـــــــکرو دار تو
همـــــــه گوشه های نشان ترا
نها دند نا م نــــــــــبود کار تو
که گرتا شـودبا من و ما جدید
کهـن تاریخ و راز وگفتار تو!
به ملت فریب خورده ام
ملت افغانســـــــــتان از خواب بیمعنا بخیز
بند جا دو گشـــــــــــته ی آزادهء دنیا بخیز
خودشناس وریشه ی ارزندهء خود بازیاب
با تـــــــوانایی دانـــــایی زسرتا پا بخـــــیز
اهریمن یارانرا مشــــــــنو مکـن باور دیگر
با شــــــــــــعاع بینش پندار خود حالا بخیز
سرنوشت خــــود رقم زن تابکی درانتظار؟
بر ستمـــکاران بایست وشیر زورافزابخیز
میهـــــــنت را آنچنان از بند مزدوران غیر
کن رها،چون کا وه ومسعودومسلیمهابخیز
زنده گردان بار دیگراهل دانشـــخواهی را
دادخـــواهی دادگر آییــــــــــــنه فردا بخیز
درسرای خویش جدوجــــــهد را آغـازکن
ای تبار ریشه برخاک خراســــان جابخـیز
تابکی باوربه اهریمن شعــــــــاران کذاب
راستگویان،راستـــــــکاران باوردلهابخیز
داروفرهنـــــگ ونداریهای خودرابازیاب
ملت تدبیرگردانایی با معــــــــنا بخیز !!!
ویژه گیهای میهنم،پیش ازسالهای سا ل:
ای وطن ای آریایی دیر مان
ای خراســـان کبیر مهربا ن
از کجا امد بلای دیو ودد
اهل نادان وتهــیدار خرد
کرد نابود،دانش ودانایی را
کند بیـــخ مایهء فردایی را..
نام خورشید تو شدافغان وزار
پرتوی دیگر نتابید سوی دار
سبزوارت قا لب دیـــگرگرفت
هیرمندت صورت بیسرگرفت
گشت فرهنگـتو پامال شران
سرنگون کورشد آن پیکران
دادو فریاد خردمنـــدان تو.....
شیوه های پاک هموندان تو
بازگرداندترا خــــــورشید وار
زنده سازد سبزوارت رادوبار
(((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((
ای وطن آتش زهوشنگ تو بود
دادو یکســــانی سرآهنگ توبود
دانش ودانای همــــرنگ تو بود
پورسینا حکـــمت ورنگ توبود
نیست دریا د ت مگر فردوسی شیرین کلام؟
رودکی وخســرو سعدی وحافظ چیست نام؟
از ابیوردی وبیـــــــــــــدل وسـنا یی تا خیام
مولوی و جا می و بلخــی و مخفی را سلام
راستی ودادخــــواهی شیوه کار توبود
نیک اندیشی ونیکو کاری گفتارتوبود
مذهب پاکیزه گان دین نکو یار تو بود
پاک بینی، پاکبازی راه دشوار تو بود
میهــن آزاد ه گان، آزاده گانی داشتی
پاک اندیشان دانشــــور چنانی داشتی
دانش ودانشوران بیـــــکرانی داشتی
خسرو وفردوسی نام آورانی داشتی
شیــــــــــــوه پیورزی درتو کاشتندوبافتند
اهـــــــرمن کاران ترااز بیخ وبن انداختند
هرچه دانشورکه بود مال دیگران ساختند
نام نيکوی ترا ازتاریــــــخ دل کاستـــــند
--------------------------------------------------------------
ای وطن جمشید پردادو نشانی داشتی
از تبار آریا پیـــــــش دادیانی داشتی.....
در سـرای کاینات نام ونشانی داشتی
افتخـــارمرد وزن با م جهانی داشتی
اهل فرهنـــگ وخرد رامادر نیکو بدی
مهر را زایشگرو با عاشقان همسوبدی
با تمدن آشنا خورشــید روشن جو بدی
فارغ از اهرمنان بیــــــسرو بیرو بدی
از کجا آمد ذلالت پیکرت را خارساخـــــت
آسمانت راتهی از دانـــــــش وازبار ساخت
ریشه ی دیرینه ات را درجهان بیتارساخت
مهروهمدرمانیت را با جـــهالت یار ساخت
ای وطن پندارنیک ورازو اسرارت چه شد؟
شیوه های پاک بین نســــل پرکارت چه شد ؟
آتش ومهر وهــــوای پاک تخارت چه شد ؟
سغد و بلخ وبام دنیـــای بها دارت چه شد ؟
از هرات ومشهد و غرجت چه باقی مانده است؟
از بخاراو سمرقند ت دهاتی مانده است.....،
توس و سیستان و خراسان را صفا ت مانده است
گند هار وهیرمند ت را حیاطی مانده است......،
شش هزارسال پیش با دنیا تجارت داشتی
راه ابریشم و توریست وجــسارت داشتی
آریا نسل نجیــــب و شور وراحت داشتی
سند وآمو وزمین مـــــــــهر عادت داشتی
ای وطن جمــــشید داداندیش فزند تو بود
کوروش وسامان عادل درجهان پندتوبود
تخت جمــشید وبخارا، بلخ هموند تو بود
راستی،پاکیزه گی آیین وپیـــــــوند توبود
ای وطن آیین مهرت افتخار بشراست
مهرورزیدن ترا افزار کار دیگراست
از اناهیتا ترا میـــترای پرداد گر است
پیکر تــندیسه های بامینت بی سراست !!!
ای وطن بی مهر وبی باور زدامانت مباش
بی خبر از لاژوردو لعل جانانت مبــــــاش
فصل بازآیی رسد ناومیــــــد پیمانت مباش
وصل اصلت میرسد مایوس ایمانت مباش
به شرط که ما خود را بشناسیم وریشه های گذشته را جستجو بداریم وبه عظمت این دیار که روز حیثیت مادر گیتی را داشته است، پی ببریم، بدون شک به آنچیزیکه در بالا اشاره شده است خواهیم رسید.تاخرد را بکارگر بندیم.....!!!!
گوهر خرد
به خورشید آتش وش وهربان
درود است مسعود را صد زبان
به فرزندآن آب وخاک نکو
به مســــــعودو فر کیـا نش بگو !
تو بودی که بر اهرمن تاختی
چوشــیران،ددان را بر انداخــــتی
تنت رابه رنج و وطن خواستی
به آزاده گـان یارو همــــــــراستی
نبرد حقت باطلانرا شکست
خردمنــــــدیت بهدینا نرا خجست
هلا! یارهمدردو باهوش وهنگ
نبـــــــود تو بیدادی آرد به چنگ
جها دوخرد ورزی کار توبود
نکوئی وبینـــــــــش شعار تو بود
تو بودی که با طینت پاک خویش
مقاوم شدی در رهی دادو کیــش
نگشتی به دونان تسلیم وزار
شکســــــتی د ژ اهرمن را هزار
ددان وغلامان بی آبرو....
نیــــــــــــــــــابند راه به کویی نکو......
قد ت کوه نیکو وراهت خرد
چگونه جهــــــــــــالت ازاین بگزرد
خراسانرا مفتخر ساختی
بدان را برون از بر انداختــــــــــــی
به گیتی وافغانستان نام تو
بـــــــماند ابد نقــــــــش وپیـــمان تو
تو چون رستم داستان منی
گــــوارای پــــــــیوند جـــــــان منی
جهان در نبود تو. ما تموراست
ترور وجهالـــــــــت برآن سروراست
یادش گرامی وراهش شکوفاگردوران ما وجامعه پراز رنج افغانستان باد !
********************
قسم نا مه
به اند یشــــة پاک پاکان قسم به کردار نیــــکوی یاران قسم
به یزدان پرستان یزدان قسم به گفتار نیکو ی انسان قسم
نیارم سر تسلیمی من فرو
به نزد خسان سیه گشته رو
به مردان مــردآورانت قسم به آن هرچه است پهلوانت قسم
به پاکان پر مهر وجانت قسم به شیران وپاگیزه گانت قسم
نگردم به اهریمنان یار من
هرآنکس دروغگوست بیزارمن
به دین بهی جها نــت قسم به مهرابه و مهره گانت قسم
به یشتاسپ بلخ گرانت قسم به آن تاریخ کهنه گانت قسم
نگردم جدا از ره و رنگ تو
بیارم سپاسی به فرهنگ تو
به زردشت وآشوو اشا قسم به عقل وخرد مندی ما قسم
به جستار وخیزو تمنا قسم به ژرفای کیش توانا قسم
فروغت به جا آورم راستی
گریزم ز پیمندی و کاستی
چه شد یارو دارو ندارم چه شد؟
ندیدم دراین شـــهر خود یابی ای ندیدم نـــــگاه جهـــــان تابــــی ای
نه برخیست دیگرزعشــق وزساز نه بربط زن وچنـــــگ پاکوب وناز
نیامد سما رقـــــــص جا ن آفرین نتابید شمـــــــس دیگر بر زمین
کجارفت رومی وبلــــــخی کجا ؟ پیام آور مــــــــــــهرو عرف خدا
محبت برون شد ز اندیشـــــه ها قســـــــــــاوت رواج ستم پیشه ها
جدا شد ز دریا گـــــران قطره ای نبــــــارید بر ما شــــــدیم خسته ای
همه یکسرازخویش بــــیگانه ایم گرفتـــــــــــــــار بی نانی و خانه ایم
هزارســـال واندی گذشت روزگار بریده شـــــــــــــــدیم از تباران و یار
چنین شد که ما بیغم از هـم شدیم جدا ســـــــاز وبی میل و همدم شدیم
نکردیم اندیشــــــــــه فرهنـگ را فر نیــــــک بین،کیـــــش و آهنگ را
نه جستیم یک داســــتان ز خـود سمنگان و توس وحکیمش چه شد؟
به شهنامه گر داشـــــتیم اعتنــا! نبـــــودیم امــــــروز ما بی خـــــدا !
ز دانای ودانش نیــــــک جــو... تن و خصـــــــــلت آدمی شد نکو....
چنان داشتیم وچنــین زیسته ایم چرا ظلم را دیده بیــــــن شیسته ایم ؟
در ما به فرهنگ خود کی زدیم؟ نیستان را دیده کــــــــــــی نی زدیم ؟
جدا ساختندو بریدن چــنان...... نگیریم پیوند دیــــــــــــگر بر آن.....
تبار نیکدادو اندیشمندان اصیل:
بیایید شاهنــــــــامه خوانی کنیم به آییــــــــــــــن پاکیزه بانی کنیم
ادب،راستی وسخــــــــندانی را زشاهنـــــــــــــــامه یابیم درثانیرا
همه پنداندرزپرازگوهــــــراست برآنجامســـاوی زن وشوهراست
تراداد آمـــــــــوز و بینش دهد سراپا حقـــــــــــوق گزینش دهد
نه بینـــــی زجبرو ستم ریشه ی همـــــــــــه بی بدو دادگر پیشه ی
شهان خـــــوش اندیش دانا پذیر به ملـــــــــک کیا ن یار برناو پیر
ضـــــــحاکان را مار برکنده سر فریـــدون آبتیــــــــــــن زتخم گهر
اگر پرسی ازنعــــــــرة کاوه ای نجـــــــــــات آور طفل در ناوه ای
همه ملک ایـــــــران را یاد داد به کشور درفـــــــش پراز داد،داد
فریدون بســــــــرکرد تاج کیان شدآگاه از کشـــــــــور ومهر گان
مساوات وزیـــــــبای بالا گرفت بدی رخت ونیـــکی سرو پا گرفت
هزاران سال ماچنـــــین داشتیم فریدون پردادو دیـــــــــــن داشتیم
هنربس به گیتـــــی بما یار بود به میهن نه کس خواب ،بیداربود
زفرهنگ ودانای اندیــــــشه بر به گفتـــــــــــــاروکردار نیکو گهر
ترایارویاورنبـــــــــــاشد چنا ن بجزراســـــــتی،مهرو پاکی بدان !
درودوهزاران درودبرحــــــکیم به سامانیـــــــهای خراسان صمیم
بزایدبر توس ایران زمـــــــــین یکی پاک تن پیـــــــــــر دانشورین
پدرشد مراین پیــــردانای توس بیاراست فرهنـــــگ باتبل وکوس
تن مرده را زنده با کیـــــشکرد دل دشمـــــــــــنانرا پراز ریشکرد
حمیل سخنرا درانــــــباری کرد در پارسی،دریرابه لب جاریکـــرد
اگر میدرای به شـــــاهنامه ای همـــــی یابی خودرا درآن نامه ای
خوداندیشـیراسخت کوشاشوی اگر گنـــــگ وناخوانی گویا شوی
ایرانراگهرفیــــــض افزون داد دری گـــــویی راواژه بیچون داد
به ایران وتوران ندیــده کسی چو شاهنــامه زوران شنیده بسی
شهی جم ترا زنــــده یاد آورد به پاکان خســــــــــــرو نژاد آورد
کیان وفرایـــــزدیت چه شد ؟ جهان پهلوان شاد زیــــت چه شد؟
سمنگان ورخش نمــــادین تو به کابل زمـــــــــــین بخش آیین تو
اشآ ونکوکاری را پیـــشه کن بکــــــــــــارو به آبادی اندیشه کن
چوشاهان پیشین پاکیزه باش
به میهن چراغ درو دیده باش
تاکه پاکستان،دیورند باقی است
قسمت افغانســـــــــــتان بیدادی است
هرجدایی وجداســــــــــــــازی وفـرق
ریشــــــــه گیرداز رگ دیوبند غـرق
تفریقه باشد شعــــــــــاروپیشــه اش
کارشیـــــــــــــطانی بود اندیشـه اش
نام او باشد خــلاف خصــــــــــــلتش
اهـــــــریمن کی می پسندت عزتش؟
این چنین همــسایه برما ســایه کـرد
رنگ بی فرهنــگی را سرمایـه کـرد
خـــــــــود نـدارد تاریـخ وبنمـایه ای
مـیـکــــندنابــــودمــــاراپایـــــــه ای
ریشـــــــــه برکندازدرخـت وقـبر ما
تاشــــــــــویم بیچاره و نـزدش گـدا
لیک برمااست شناسیم خــــــویشرا
دشــــــمـــن بی مایه وبی کیــــشرا
ازپــــــــــدر با اهریمن جنگیده ایم
رنـــــج بیحد مازشیـــطان دیده ایم
درس ما ازتاریــــــخ وپیکارماست
زیربار جهــــــــــل رفتن عارماست
داده ایم برگیتی اســــــــــــرار بهی
نیــــکی ومهــــروفـــــرو آزاده گی
مشــــت بی فرهنگ ویرانگر رسید
هــــرکجاآبادی بود آتـــــــش کشید
سوخــــــــت دارودفتـــــرو دیوانرا
کــــــــردنابـــــود پیــــــکر انسانرا
زین سبب بیگانه برخویــش وتنیم
بی مـــــــــــــروت بردیارو میهنیم
هرچه پاکســــتان بخواهد آن شود
آنکه شد این ملک بیــسامان شود
کرد تولیـــــــــد طالب اندر جان ما
کنـــــد بیـــــخ بتـــــه ودرمــان ما
بامیـــــــــان را پیکر بودا چه شد؟
ســـــــرورانرا سرور دانا چه شد؟
این مصیــــــــبتها زپاکستان رسید
جور بیـــــــحد ملت از نادان کشید
بازیابیـــــم ورنه نابـــــودیـــــم ما
نیــــــکیــــرا تار بدی پودیــــم ما؟؟؟؟
********************************************
بيگی جان ميرزايی
اهدابه روان پاک شهید راه آزادی وآزاده گی
بدخشی نکو!
ای شــــکوة زتدة انـــــــدیشـه ها برگرفتـی راه خود از ریشــــــــــه ها
میهنـــتراخوب درخـــــودیافــتی راستــــــــــــــــیراپیشــة خود ســاختی
دادخـــواهی مایة کـــــار توبــود عشـــــــــــــــــــق مـردم روح بیدار تو
بردرخشیدنام نیـــکویت بدخــش چون زمین رستـــــــمت گـردید رخش
اهـــرمن این نام راازمابــــــرید چونکه رستم خواب رخشـش رادوزید
رفتی وآنگـــه ترابشــــــــناختند حیف وسوزی ازدل وجان داخــــــــتند
ازتوبگرفتـــندو دشنـــامت زدن بدگمـــــــــــانیها به هربامـــــــت زدن
اهرمن کارش همین باشـــدمدام نیست اهرمنــــــــــــــگرانرا نیـک نام
درخراســـان نام تو پایــــنده باد هرخــــــــــراســانی ترا جوینــــــده باد
کوه پامیر لعل ولاژوردسجـــده خاک پای راستـــــــــــــــــین فـرزند فر
طاهران هردم بکـــــوشیدند بار او زفوشنج وبدخشــــــــــــــان کرد کار
فیض لعل کمرنگ پیـــــدای تو لاژورد،درگریه بیــــــــــــــــــــــنای تو
دادی از خود راستی اندیشه ی جزنکوکاری نداشتــــــــــــــی پیشـه ی
اهرمن درخشـم آمد بیشـــــــتر کـردنابود از زبـــــــــونی مهــــــــرور
وحشت اهرمــن ازدانای است برجهالت تکیه کردن شــــــــــاهی است
زین سبب نابودی پندارش بود زشت کاری راه وگفـــــــــــــتارش بود
اوستیزنده گری هنـجارهاست دشمن راه اشآ و یاریهـــــــــــــــــاست
انتظارازاهرمن بیــدادی است کارکــــــــــــــرد اهرمن بر بادی است
اینضحاکان وتباران ضـحاک دشــــــمن نام اصـــــیل مـــرزو خاک
هرچه کردن کارشان ویرانی بود
کشتن وبیــــــــدادی ونادانی بود
بالا
بازگشت