این هم غزلی جدید
عاشقانه درباد
چنان پر کرده ای از خــــون من دست ودل دامن
که معصوم اند حتی پیـــــــش تو سیاف وبن لادن
غزل های مرا مثــــــــــــــل شمالی می زنی آتش
وفرمان می دهی تا بشـــــــــــــکند وزن مرا آهن
تلاوت می کنم هر شب دوچشـــــــــمان تورا بانو
صبا هنگام می شـــــــــــــــویم میان گیسوانت تن
وتا لب می گشــــــــــــــــــایی پاسخ لبخندهایم را
دو موشــــــــک می کند پسخانه ذهن مرا روشن
* * *
کمونیست قشنگ من!مســـــــــــاوات تو یعنی این
خوشی های جهان سهـــــــم تو ورنج وبلا از من
مرا از سقف آویزان نمـــــــــــــا درخاد چشمانت
پل چرخی گیســــــــــوی تو لبریز است از شیون
مجاهد جان، بیا از کوتل تکـــــــــــــــبیر پایین تر
که افتاده میان صحن چشــــــــــــمانت سر بی تن
مجاهد جان، به فرمان تو دیشـــــــب آتش آوردند
وبا نام خدا کشتــــــــــــند دراین قریه ، مرد وزن
مجاهد جان! فـــــــــــدای ناز چشمان تو عزرائیل
که از یک قریه جا مانده است تنها کفش وپیراهن
چه ملا می وزد از سمـــــــــت پاکستان گیسـویت
هزاران دار برپار کـرده ای از بهــــر یک گردن
ببین ملا عمر جان ! رســــــــــم ملایی کجـا بوده
که اول کــشتن وآنگاه هم ســـــــــــوزاندن وبردن
کمونیست قشـــنگم! طالب زیبا! مجــــــــاهد جان!
زبانم گشته در اوصــــــــــاف زیبــای شمـا الکن
بیا تا زنده ام لبخـــــــــــند هایت را بزن شــــانه
اگر مردم بروی گورمن شمــــعی بـکـــن روشن
بالا
بازگشت