**************************************************

     یک شبی دزد بسی با نام و ننگ!

  رفت تاچیزی فرا آرد به چنگ

   جُست خپ خپ صندوق وانبان زر

    از قضا درپاش بر شد نیشتر 

   داد وفریاد وفغان دزد خاست!

   کزچه بیدادی مرا میخی بپاست

  رفت لنگان پیش درگاه ی امیر:

 کای امیر مومنان دستم بگیر !

 من برای کاری رفتم درسرا

باقی اش اینکونه باشد ماجرا

میخ را درپای دزدت کوفتند

ای امیرا آبرویت روفتند !

پس امیرش گفت: ای خوش همنشین

  فاصبرو... برخوان وسیلت را ببین!

  با همین میخ و دوصد میخ دگر

 میخکوبش میکنم تا فرق سر!

داد فرمان- مالک خانه رسید

 پس سلامی کرد وبر زانو خمید

پادشا گفتش که ای بیکاره مرد!

میخ تو چون پای دزدم پاره کرد؟

گفت: شاها هیچ تقصیرم نبود

چون که این گل میخ آهنگر فزود.

داد فرمان آن امیر جیره خوار

زود شو دیوانه آهنکر بیار!

آمد آهنگر زمین را بوسه داد

گفت: آنروز- میخ شاگردم نهاد!

داد فرمان زود شاگرد آورید

دار بربندید وآن با لا برید

دار را بستند بربالای چوب

بخت شاگرد از قضا بسیار خوب

گفت: گرچه میخ من کردم تیار

لیک آنرا کوفت درآن جاه- نجار!

قد شاگردک بسی کوتا ز- دار

باز شاه در ماند از انجام کار!

چون چنین حالی بدید شاه فرید !

گفت: آن قامت بلندک را برید!

مردک سیل بین را تا پای دار

کش کشان بردند دزدان غدار!

 گفت: آن بیچاره مردک- ای امیر

 لحظه فرصت بده عذرم پذیر !

 این منم- کاکای این دزد شریف !

که بپایش زخم ها زد این حریف !

شاه بخشش خواست گفتش : یا ابا...

 خشمی ام چون خسته اند شیر مرا

پس کسی را بر زنید بر این فراز

تا که دست حکم من باشد دراز!

القصه کاکای آن دزد طرار

حلقه را انداخت برپای نجار !

آن نجارک برفراز دار مفت

زنده باد و مرده باد بسیار گفت !

           **

 نعره ها گفتند خلق بیخبر

زنده بادا این امیر داد گر!

لایق شاهی وبابایی تویی

پاسخ هرگنده بلوایی تویی!

چاریاری باشی هاها چاریار!

گر نه یی بانگ ابوالفضلی ببار !

این حکایت نیست تاریخ است.جان!

رو تو دوران سه تا بیادر بخوان

عبد رحمان- خان و مهمند و عمر...

هرکدامش پشت روی یکدیگر

            ***

مردمی را که چنان رهبر بود

سالها شرمنده یی نر خر بود

 *****************************************

تا چومیمون درپی رهبرزدیم                                                                                             

 بهر مرگ یکدگر سنگر زدیم 

شعله یی ، خلقی ، اخوان وچه ها ...

صد گرو گشتیم یکدیگر زدیم

 با( اللهُ اکبر) و، با ( هووورا)-

تو مجاهد کُشتی ما عسکر زدیم

   گه بنام عدل وانصاف و خدا

فتنه ها در کوچه ومنبر زدیم

پشم کاشتیم بررخی پاک وصفا

هرکه ریشش نی،چون کافر زدیم

از برای چند پاره استحوان

گور اجدادان خود را جر زدیم.

 با ما نبودB-52چونکه

از غریبی چند استنگر زدیم.!

    گه بنام خانه و نان ولباس

بر کلاه مستمندان پر زدیم

   پرچمی ساختیم ازباد وسراب

برفراز کشت بذریگر زدیم

هرچه از پیران ما برجای بود

احمقی خواندیم وچسپ خر زدیم

کاری جغرافیه پایان نامده

حمله بر تاریخ و اسکندر زدیم !

  یک ملیون فریاد زخمی وشهید  

 هیچکس نشنود یا خود کر زدیم  

ازبک وپشتون، تاجیک وبلوچ ...

واین چنین برهمدیگر خجرزدیم .!

روز گاری دیگری آمد فراز

روی آتش باز، خا کستر زدیم

از کمونست وملا کاری نخاست

 چرخ نو با، دُهل ,,شرودر،، زدیم *

 روبل؛افغانی و،کلدار وتومان؛

یکسو انداختیم؛ بردالر،زدیم

 آد مان مسلکی کم داشتیم

 قرعه برماشین " گوتمبر" زدیم !

   آدمکهاها پیش ما در پشت سر

   از میان قصر شاهی سر زدیم .

 وقتی از سنگینی کرچ وکلاه

  افسرشاه مُرد ؛ آهنگر زدیم .!

 بابه قوی چرسی وبابا گری !...

 خنده ها بر ریش خوشباور زدیم !

باز هم آن آب و هم آن آسیاب

خود غلط کردیم وبر داور زدیم

ای برادر قصه ها اینگونه بود ...

تهمتی برچرخ بازیگر زدیم

            ****                

کاروان سالاریان محترم !

هان! برخیزید ما کمتر زدیم !

گرهارد شرودر- نخست وزیرآلمان *------------------------------------------