ناظر حسین نظیر
چرا تکس؟
در این اواخر از طریق رسانه های صوتی و تصویری شنیده و دیده میشود که گویا دولت میخواهد قانون مالیات بر عایدات را بالای کارمندان دولتی، شرکت های خصوصی و مؤسسات وضع کند، این قانون که عنقریب پاس خواهد گردید، گفته شده اشخاصی را که بالاتر از دوازده هزار افغانی معاش دارد شامل میشود. این در حالیست که مردم 2000 افغانی الی 5000 افغانی و حتی بیشتر از ان کرایه فی اتاق میدهند و جدا از اینکه مواد محروقاتی و خوراکی روز به روز سیر صعودی خودرا پیموده روان است و در پهلوی این دو مردم از بیکاری در شهرها و ولایات شکایت دارند. تصمیم وضع مالیات بر عایدات با اعتراض مردم مواجه گردیده و میگویند که در شرایط کنونی هیچ کس قادر به پرداخت تکس نمیباشند. به طور مثال یک شخص ماهانه 15000 افغانی معاش دارد، اما او سرپرستی 2 الی 3 فامیل را دارد، ایا پول درامد او کفایت برای سه فامیل را دارد؟ نه خیر.
افغانستان با اینهمه انبوه مشکلات میخواهد مانند کشورهای مترقی جهان مخصوصاً امریکا و اروپا عمل کند. در این کشور های رایج است که چند فیصد از معاش خودرا هر تبعه ان کشور به عنوان تکس به دولت پرداخت میکند و دولت در بدل ان برای شان خدماتی اجتماعی و رفاهی انجام میدهد، اما افغانستان با ان کشورها از زمین الی اسمان فرق دارد که هیچ کس نمیتواند نادیده بگیرد. افغانستان کشوریست که بعداز چندین دهه جنگ، ویرانی و مهاجرت های اجباری ارامش نسبی یافته است، خطر فقر، تروریزم، بی سرپناهی و بدتر از این عدم امنیت، مردم را به طور کل در ولایات و حتی در مرکز تهدید میکند. هنوز که هنوز است مردم شاهد قاچاق اطفال، ادم ربایی، قتل و دزدی های مسلحانه و حملات انتحاری را در تمام نقاط کشور به ویژه پایتخت میباشند. دولت حداقل تا هنوز نتوانسته با تمام قوای داخلی و خارجی امنیت شاهراه ها و شهرهارا تأمین کند تا هنوز زوراوران در مناطق مختلف بالای مردم مانند گذشته حکومت میکنند و حتی مردم را تهدید به مرگ میکند، قطع خودسر جنگلات و انتقال ان به خارج در جریان است . "قطع و قاچاق درختان پسته ولایت سمنگان توسط افراد مسلح مثال خوب این ادعاست" حفریات غیرقانونی در ولایات و حتی در مرکز ادامه دارد ." کندن کاری تپه در شمال شهر کابل که صدها خانواده را مجبور به ترک منازل شان کردند را میتوان یکی از این حقیقت ها گفت" مردم مهاجر و بی خانمان که از کشورهای همسایه با یک دنیا امید داخل کشور میشوند و شبها و روزهارا در کمپ های سرد به سرمیبرند و جان میدهند، کسی نیست که به داد شان برسد، این یک حقیقت غیر انکار است که تمام مردم این کشور شاهد ان بودند که کمپ شهرک پولیس را میتوان یکی از محل ها نام برد. اطفال و زنها در اکثر مناطق کشور در جریان زمستان به خاطر عدم تسهیلات و امکانات جان سپردند. اما ببین در سمت دیگر "سوار از دل پیاده خبر ندارد و سیر از دل گرسنه" موتر های شیشه سیاه با چندین تعقیبی و بادیگاردهای مسلح پلنگی پوش از خانه های مجلل برامده و ساعات ها سرک را مسدود ساخته تا اینکه فلان شخص به منزل اش برسد. دولت که شعار هایش گوش هارا کر ساخت که کابینه متخصص و کاری میسازم و درایت، شایسته گی، اخلاص مندی، صداقت و پشتکار را سرلوحه خود ساخته بود، حالا ببین که چی میگذرد "مردم به کفن کشهای سابقه شکر میکنند" مرگ میر اطفال از سردی در جریان زمستان گذشته، فاجعه که در اعزام حاجی ها به عربستان سعودی رخ داد، علل سقوط هوا پیمایی کام ایر، بی امنیتی های شهر کابل و شاهراه ها ، قتل های مسلحانه که از جمله ترور مشاور خارجی وزارت احیا وانکشاف دهات را نام برد.
به خاطریکه از موضوع خارج نشویم، صحبت از مالیات برعایدات بود، مردم با وجودیکه انبوهی از مشکلات رفاهی، اقتصادی، اجتماعی و امنیتی را دارند، حاضر به پرداخت تکس خواهند شد، اما به شرطی که دولت تضمین بدهد که این پول به طور درست جمع اوری شده و مورد اختلاس قرار نمیگیرد، صرف مهمانی های شخصی، خریداری موترهای لوکس مدل سال، کرایه خانه وزرا و سایر اراکین دولتی، مصرف بادیگاردها و موتر های تعقیبی بیش از حد نگردد. آیا دولت قادر به دادن چنین تضمین است؟ اگر بلی، پس چرا تصامیم قبلی اش هنوز رویا است و جامعه عمل نمی پوشد؟ اعلان دارایی های وزرا و سایر مقامات بلند پایه دولتی، کناره گیری شان از پوست های سیاسی و حزبی و صرف نظر نمودن از تابعیت دومی شان که اینها هنوز مبهم است و روشن نشده که ایا کی واقعا به وطن و مردم خود وفادار اند و توقعات شخصی خویش میگذرد. "یک تعداد از وزرای کابینه اعلان گذشتن از تابعیت دومی خودرا نمودند، شاید مردم عام قبول کنند که وزرا دولت افغانستان از تابعیت دوگانه خویش صرف نظر کردند، اما این یک سلسله مراحل دارد که هیچ کس طی نکرده فقط درزبان گفته اند و بس "، "شاید روزیکه نفع بیشتر شان باشد خواهد گفت شما مردم مزاق هم نمیفهمند".
در کشوریکه مردم به هیچ یک از ضروریات اولیه خویش مانند: برق، سرک، مسکن، آب آشامیدنی دسترسی ندارند. آیا حاضر به پرداخت تکس خواهد شد؟
بعضی از نظرات هموطنان را که یادداشت کرده ام، ذیلاً مطالعه نمایید!
در کشوریکه هیچ یک از ضروریات اولیه ما تأمین نیست چگونه دولت تکس میگیرد؟ ما محیط درست نداریم، برق و اب نداریم.
وزیر صاحب مالیه سی هزار دالر امریکایی معاش میگیرد، ایا او تا به حال تکس پرداخت کرده ؟ اول او باید پرداخت کند.
تکس را دولت میگیرد که به تعداد موتر های شیشه سیاه افزوده شود!
مردم در صورتی حاضر به پرداخت تکس میشود که دولت ضمانت بدهد، بعداز 5 سال مشکلات رفاهی و اجتماعی مردم مرفوع گردد در غیر ان پول گرفته شده باید واپس گردد. وقتیکه صدای مردم در تبادله پول کهنه به جدید متضرر گردیده بودند، شنیده نشد اینبار هم دولت کر و کور میگردد و هیچ چیزی را نخواهد شنید. امیدوار هستم که دولتمردان ما بعد از این بیشتراً در فکر مردم و منافع ملت را بیشتراً ترجیح دهند، درایت، شایسته گی، صداقت و وفاداری به مردم خویش سرمشق خویش قرار داده و به آبادی وطن و سربلندی مردم قدم های مثبت را بردارند. با گذشت زمان تاریخ همه چیز را بازگو خواهد کرد و انوقت نشود که خدای ناخواسته پسران شما از گرفتن نام شما عار نمایند، چی خوب خواهد بود که افتخار نمایند.
به امید افغانستان اباد
بالا
بازگشت