چگونه ميتوان به اين معما جواب داد
در اولين سفرم به افغانستان در ماه مارچ 2000 در درة زيباي پنجشير يكتن از زندانيان پاكستاني كه در زندان اتباع خارجي محبوس بود دليل آمدنش را به افغانستان جهاد عليه نيرو غير طالب برايم عنوان كرد، وي همچينين گفته بود كه ملا عمر سر كردة طالبان به آنها گفته بود: اگر در جنگ در افغانستان كشته شديد شهيد و مستقيمآ روانه جنت خواهيد شد، اما اگر زنده مانديد در هر منطقه ايكه به تصرف تان آمد برايتان زمين و زن ميدهيم و همان مناطق از شما باشد. يكتن ديگر از محبوسين برايم گفته بود كه آخوند عمر برايشان گفته بود در مقابل كشتن 3 تن از اهل تشيع شما بازهم مستقيمآ به جنت ميرويد. ( فلم مستند گذرگاه خون و آتش_ ساختة اينجانب) از آن تاريخ اكنون 5 سال ميگذرد، جريانات در كشور تغيير نمود، مبارزه عليه القاعده و گروه طالبان در كشور ما به اوج خود رسيد_ كشور هاي جهان هم براي از بين بردن گروه طالبان و القاعده كه 5 سال قبل تنها ملت قهرمان افغانستان در برابرشان ميجنگيدند، بكشور ما آمدند_ اما در جريان همين چند سال و با وجود هجوم جهان بكشور ما نه تنها طالبان از بين نرفتند بلكه در اين اواخر نسبت به گذشته پر قدرت تر نيز شده اند و جالبتر اينكه بسياري از اعضاي بلند پايه گروه طالبان در چوكات دولت دوباره جا داده شده اند و چند تني از آنها نيز در پارلمان كشور راه يافته اند، همينگونه به جز از اقاي گلبدين حكمتيار سركرده حزب اسلامي همه اعضاي بلند پايه آن حزب بدور اقاي كرزي جمع شده اند اما نيرو هاي دولتي و بين المللي در گوشه و كنار وطن شب و روز در جنگ با طالبان القاعده و حزب اسلامي مصروف ميباشند، تحليل مسالة افغانستان با اين پيچيدگي به تصور من كار ساده اي نيست در يك كلام همه با هم هستند و هم از هم جدا..... چگونه ميتوان به اين معما جواب داد فكر ميكنم شايد خود آقاي كرزي نيز از دادن پاسخ عاجز باشند
ادامه اين بازي به كجا مي انجامد و تا چه زماني اين كشمكشها كه اكنون شكل يك داستان فلمهاي هاليوود را بخود گرفته دوام مينمايد معلوم نيست، برنده واقعي و بازندة اصلي در بازي كي ها خواهند بود بازهم معلوم نيست. اما چرا من بار ديگر داستان اسير پاكستاني را مينويسم مسالة ايست جالب_ شام پنجشنبه خبر نگار راديو صداي امريكا گزارشي جالبي را به نشر رسانيد، وي در اين گزارش با يكتن از پاكستانيها كه دو روز قبل در جنگ عليه دولت افغانستان زخمي و در شفاخانه بستري ميباشد مصاحبه انجام داده كه اسير پاكستاني بازهم دليل امدنش به افغانستان را نه جهاد بلكه جمع آوري غنيمت از عساكر امريكائي خواند و از كرده اش هرگز اظهار پشيماني نكرد
در حاليكه هنوز هم پاكستاني هاي متجاوز در كشور ما دست به جنايت ميزنند و امنيت را برهم ميزنند ولي با كمال تاسف از اغاز كار دولت اقاي كرزي تاكنون ديده نشده كه حتي يكتن از اسيران پاكستاني بجرم جنايت در افغانستان محكوم و يا مجازات شوند بلكه هر كدام بعد از سپري نمودن مدتي در زندان از حيس رها و روانه كشور هايشان ميشوند، اما در مقابل ديده شده كه محاكم افغانستان هر روز افغانان را بنا بر انجام جرايمي محكمه وحتي اعدام مينمايند
ماموريكه از تهيدستي مجبور به گرفتن رشوه ميشود، مرديكه از ناچاري و بيكاري دست به دزدي ميزند، در كمترين وقت محكمه ميشوند و روانه زندان ميگردند، اما در مقابل متجاوزين بيگانه كه خلاف منافع ملي و امنيت كشور ما عمل ميكنند بدون مجازات دوباره ازاد ميشوند، آقاي داكتر عبدالله بعد از برگشت از سفر لندن در يك كنفرانس مطبوعاتي كه آنهم از طريق راديو صداي امريكا به نشر رسيد گفت: تروريستان كه همه ميدانيم از كدام طريق داخل افغانستان ميشوند تلاش دارند تا پروسه صلح در افغانستان را برهم زنند اما اين ديپلومات افغان نيز حاضر نيست مستقيمآ از پاكستان ياد كند، نميدانم چه انگيزه نزد دولتمردان افغانستان موجود است كه نميخواهند مستقيمآ از پاكستان نام ببرند
اين سياست چند گانه دولت تا چه مدت دوام ميكند اميدوارم دوستان صاحب نظر در اين مورد ابراز نظر كنند
نصير خالد _ تورنتو كانادا
بالا
بازگشت