خو شه چین
من چه جر می کر د ه ا م
که سزا وا رسنگ تو شد ه ا م
در حصه فا بر یکه بند نغلو ، آ ب رو ا ن را پر سید ند ، ا ین قو ت زیا د را تو ا ز کجا بد ست آ و رده ا ی که تو ر بین ها را با ا ین بز ر گی ، به د ورا ن میا ند ا زی ، ا ز چر خش آ ن هزا را ن کیلو وا ت بر ق را تو لید و هزا را ن خا نه و شهر و ده ، ا ز رو شنا یی آ ن مستفید میگر دند سنگی ا ز جا نب پر سنده در درو ن آ ب ا فتید وآ ب خم ا بر و نکر د ، هیت کر ده ، خند ید و گفت که ا ی بنی آ د م نا سپا س ، من چه جر می را مر تکب شده ا م که سزا وا ر سنگ تو گر د ید ه ا م ، من به شما حیا ت می بخشم ، در مسیر حر کت خو د ، سر سبز ی ها و شا دا بی ها را بوجود می آ ورم ، میوه با ب و تر کا ری با ب ، همه حا صل ر نج و محنت من ا ند ، که تو وا مثا ل شما ها ، پر ند ه ها ، حیو ا نا ت و سا یر زنده جا ن ها ا زا ن تغذ یه میشو ند و به جر یا ن حیا ت و مما ت روی ز مین رو نق وسروسا ما ن میدهم . بر میگر د م به ا صل سوا ل که شما ا زمن پرسیده بو د ید ، ا ین قو ت و ا نر ژی را تو ا ز کجا بد ست آ و ر ده ا ی ، به پا سخ سو ا ل شما ا ین طورجوا ب دا ده میشو د . خدا کند که ا سبا ب ر نجش شما را فرا هم نکر ده با شم ، ما به ما نند بعضی ا ز بنی آ د م ها نمی با شیم ، خلا ف آ نچه که د ر مو رد ش تعر یف شده ا ست عمل نما ییم آ د م را ا شر ف مخلو قا ت گفته ا ند ، هیج حیو ا نی و ز ند ه جا نی را ند یده با شید که به ما نند بنی آ د م هم نو ع خو د را بکشد ، کشتن حق خد ا ا ست ، مگر فر عو ن ها ی ا مر و ز و نمروت ها ی ا ین زما نه ، ا ز جمله کسا نی ا ند که بر سر منبر میبرا یند ، ا ین شعا ر را زمزه میکنند و میگو یند که آ د م ا شر ف ا لمخلو قا ت ا ست ، ا ز ا صل خو د میگر د ند ، د شمنی را با بند گا ن خدا ا علا ن کر ده ا ند ، ا شر ف مخلو قا ت را ، بی عز ت و بی حر مت سا خته ا ند .
عنصر ما آ ب ا ست و ا ز ا صلیت خو د تغیر نمی کنیم ، هر نو ع فشا ری را که سر د ی و گر می حوا د ث با لا ی ما آ و رد، حو صله کرد یم ، ا گر یخ گشتیم با ز به ا صل خو د بر گشتیم و ا گر بخا ر گشتیم با ز هم به ا صل خو د بر گشتیم ، هر نو ع فشا ری را که گر می حوا د ث با لا ی ما آ ورد ، به گا ز و بخا ر تبد یل ما ن کر د ، به آ سما ن ها با لا ی ما کر د ، ذ ره ، ذ ره ، قطره به د ست با د ا فتا د یم ا ز آ سما ن ها به ز مین ا فتا د یم ، د رز مین د رحر کت آ مد یم ، د ر زیر ز مین ، د ر سر ا غ یکد یگرا فتید یم ، ا ز بین خس و خا شا ک ، ا ز لا ی بته ها ، ا زبین سنگ ها ، یکد یگر خو د را پیدا کر د یم ، متحد ا نه ز مین را سو را خ کرد یم ، چشمه آ ب ها ی جو شا ن و خر و شا ن را بو جو د آ و ر د یم ، تو قف نکر د یم ، ا گر د ر جا یی تو قف کر د یم ، گر می حوا د ث ما را گند ه سا خت، رهگذ را ن که ا گر ا ز کنا ر ما میگذ شتند، بو ی بد به د ما غ شا ن میر سید ، طر ف ما، به نظر حقا ر ت مید ید ند ، و خو ا ستیم که خو د را ا زین گند ید گی ها،ا زین حا لت فلا کت با ربیرون بکشیم ، ا ز زیرزمینی ا ز محل پا به فرا رما ند یم ویا به شکل بخا ر ، به هوا پر وا ز نمو د یم ، خو د را ا ز چنگا ل کثا فت ها ، نجا ت دا دیم ، کو شش کر د یم که با کیف شو یم ، خو د را شیر ین و خو شبو سا ختیم و قا بل نو شید ن ، دیگر تو قف را به خو د گناه پندا شتیم ، و با لآ خر ه دا نستیم که ز ند گی در حرکت ا ست ، حر کت ا ست که بر کت ا ست ، حر کت آ زا دی ها را بر ا ی مو جو دا ت آ ما د ه میگر دا ند ، به را ه ا فتا د یم ، د رجریا ن را ه یا را ن گم شد ه خو د را با ز یا فتیم ، فکر نکر د یم که یا ر ما ، خا ک آ لو د ا ست و یا شفا ف ، یکد یگر خو د را به آ غو ش گر فتیم ، ا ز لحا ظ کمیت عد دی ، مقد ا ر ما با لا ر فت ، و کیفیت ما به تو ا ن با لا ، همین که میگو یند ا ز یا ر یک کر ده دو خو ب ا ست و ا ز د و کر ده سه و همین طو ر بی نها یت .
د روغ نگفته ا ند ، یکجا شد ن ما به عظمت ما ا فزود ، جا زبه بیشتر شد ، رفیق ها ی دیگر خو د را ، د ر د هن دره ها ی دیگر به سر عت ملا قا ت کر دیم ، ا ین حر کت ها ی د و ا م دا ر ، به طو ر طبعی ، د ر مسا عی مشتر ک همگی ما جو یچه ها تیا رگرد ید ، ود رجا ی د یگرکه با جویچه ها ی د یگرهم آ غو ش شد یم ، جو ی ها را وهمین طو ر جوی با رها را ا ز جو ی با رها ، د ریا چه ها را سا ختیم و د را دا مه حر کا ت خو د ، در یا چه ها ی دیگر را به ملا قا ت گر فتیم ، ا ز جمع و جو د ما دریا سا خته شد ، صد ا ی ما بلند گر دید ، مو ج وخروش ما،نما یش خو بی برا ی تما شا چیا ن وا قع میگر د ید ، ا ز یک گوشه به گو شه دیگر ا زدر یا عبو ر کر دن مشکل وا قع شد د یگرا نسا ن ها به سا د گی نمیتو ا نستند ، د ربین د ریا شنا نما یند ، به و سا یلی نیا ز ا فتید که تو سط آ ن آ ب با زی صو رت گیرد ، با لآ خر ه ما د ریا ها ی پنجشیر وغو ر بند که ا ز سر چشمه با هم بیگا نه بو د یم ، پستی و بلند ی ها ما را ا ز هم بیگا نه سا خته بو د ، درجر یا ن حرکت همد یگر خود را درحصه عبد ا له برج و یا پل سیا د یا فتیم ، جا ذ به ما نسبت به گذ شته ا ضا فه تر گر د ید، را ه د ره نجرا ب را د ر پیش گرفتیم ، ا ز دره ها ی مختلف نجرا ب ، دریا چه ها ی خورد و کو چک دیگر که د را نتظا ر ما بو د ند ، خو د را با ما ملحق سا ختند ، ما هم به نو به خو د ور ود شا ن را د ر جمع خو د خیر مقد م گفتیم ، سر ما به دره تگا ب کشید ، تگا بی که د ر خت ها ی ا نا ر ش ، به آ بیا ر ی ما نیا ز دا شت ، سیرا بشا ن کر د یم و سا ییر ین ، ا ز گو شه و کنا ر با ما پیو ستند ، خو شی کنا ن موج زنا ن ، قر یه ها ، دها ت و قصبا ت ، گذ رها وغیره را عبو ر میکر د یم .
د رحصه د رونته ، یک عده ا ز دریا ها ی د یگرا زطرف کا بل وا زطرف لغما ن د را نتظا رما بو د ند ، هیج تصو ر نمیکرد یم که دیگر دریا هم با قی ما ند ه با شند که با ما یکجا شو ند ، با ا ین ها ملا قا ت نمو د یم یکی با د یگرآ شنا شد یم ، ضر ب ا لمثل خو د ا فغا نها ا ست که میگو یند، آ ب ا گر صد پا ره گر د د ، با ز با هم آ شنا ا ند و یا ( ا و به په دا نگ نه بیلیژی) .
در پیش ر و ی ما ما نع ا یجا د کرده بو د ند و آ ن ما نع عبا ر ت ا ز همین بند بو د که ا مر و ز د ر با لا ی آ ن به صحبت نشسته ا یم ، ما ه همه ما به ا تفا ق هم ، د ر کنا ر هم ، نیر و ها ی عقبی خو د را فر ا خوا ند یم ، محیط و سیع را ا شغا ل کرد یم .
آ هسته آ هسته ، ا زعمق ، به سطح آ مد یم به تد ریج ظر فیت و سطح تو ا نا یی خو د را با لا بر د یم ، ا ز با لا ی بند به حر کت ا فتا د یم ، ا زقسمت فو قا نی بند ، بد و ن تر س و هر ا س ، سر به تا لا ق ، به پا یین سر خو د را به ز مین ز د یم ، صد ا ی ما آ نقد ر بلند بو د که گو ش شنو ند ه را کر میکر د ، د و نفر مصا حب ، صحبت ها ی یکد یگر خو د را نمیشنید ند، خو د را به ز مین همو ا ر رسا نید یم ، تا به حر کت نو رما ل خو یش ا دا مه د هیم ، ا ین شد ت و تو ا نا یی و ا نر ژ ی را که می بینید ، همه ا ین ها را ا ز قله ها ی کو ها ، ا ز میا ن د ره ها ، قطر ه قطر ه و ذ ره ، ذ ره کما یی کر د ه ا یم وا مر و زا فتخا رآ نرا دا ر م که بر ا ی شما بنی آ د م بر ق تو لید میکنم و شما ا ز رو شنی آ ن ا ستفا د ه مینما یید، ا ز طر یق بر ق شما خا نه ها ی خو درا گر م میکنید ، را د یو میشنو ید ، تلو یز یو ن تما شا میکنید ، ا ز همه ا نکشا فا ت علو م مثبته با خبر میشو ید . ضر ب ا لمثل آ د م ها ا ست که میگو یند ( آ ب دا ر ی آ بر و دا ر ی ) من ب ا ز شما ا فغا ن ها میبا شم ، نگذ ا ر ید که ا ز سر زمین تا ن ، بی هد ر بیر و ن شو م ، شما میتو ا نید د ر بین کا سه ی سلسله کو ها ی هند و کش بند ها ی آ ب گر دا ن را آ با د نما یید ، من به شما بر ق ها ی فر ا وا ن را تو لید مینما یم ، منا بع ا ب ها زیر زمینی را بو جو د می آ و ر م ، د ر کوه و کمرجنگلا ت میر و یا نم ، طبعیت ز ند ه را میسا ز م ، فضا ی کا ملآ خشک و سو زا ن را به محیط ، مر طو ب و نمدا ر تبدیل مینما ییم ، نگذا ر ید که مرا به بیگا نه ها بفر و شند ، آ ب فر و شی ، آ ب رو فر و شی ا ست ، شما یکی تا ن خا ک و طن می فر و شید و دیگر تا ن ، آ ب و آ ب رو .
چر ا ا ین مو فقیت ها نصیب ما میگر د د ، ما قطعآ کبر وغرو ر را به خو د را ه نمید هیم ، خو د را بر ترا ز دیگرا ن به حسا ب نمی آ و ر یم ،ا تحا د وهمبستگی ما روا بط د و گا نه دا ر ند ، ا ین ا تحا د ها د ر میا ن ما به ا سا س تما یلا ت د و جا نبه صو رت می پذ یر د .
ما آ ب ها خو د را متعلق به یک جا و یک محل نمیدا نیم ، ا گرا ین چنین با شد ، ا ز جمع د یگر ا ن ما که مو قف بین ا لمللی دا ر ند یعنی ا بحا ر، د نیا ی حیو ا نا ت بحر ی را میسا ز ند ، تجر ید میشو یم و خو ر د میشو یم ، سرا نجا م تحقیر .
بنآ ما آ ب ها د ر ذا ت خو د منفعل میبا شیم ، هر ا ن کسی که منفعل بو د آ زا د ی را ا ز آ ن خو د میسا ز ند .
شما ا فغا ن ها را که میبینم ، منفعل نمیبا شید ، ا ز خو د ا بتکا ر ندا ر ید ، ا ز جا نمی خیز ید خود را د ر هما ن زا د گا ه خو د تا ن چسپا نده ا ید ، ا ز خا نه ها ی خو د وا ز محلا ت خو د بیرو ن نمی آ یید، بیر ن رفتن د رجا ها ی د یگر برا ی ا نسا ن جها ن د یگری را مید هد ، خو د ر ا چسپا ند ن د ر محیط خورد و کو چک وا ز هما ن محیط فر ما ن صا د ر کر د ن آ د م را د را مو را ت ا دا ر ی و ا مو را ت ز ند گی شخصی ، به مشکل ر و برو میسا ز د .
همین ا کنو ن ، شما ا فغا ن ها د ر سطح جها ن حقیرمیبا شید، شما حقیر نبو د ید ، شما را حقیر سا خته ا ند ، حقا ر ت چه و قت بر طر ف میشود ، وطن تا ن را و طن فر و شا ن گر و دا ده ا ند ، تا ز ما نیکه بطو ر قطعی فر و خته شو د ، شما کو شش کنید که صا حب و طن شو ید ، صا حب و طن شد ن ، به شر ا یط ذ یل ا مکا ن پذ یر ا ست .
1- تنبلی را ا ز خود، د ور کر د ن یعنی که همه کس د ست به کا ر شوید .
2- ا ز قطر ا ت و ذ ره ها با ید در یا ها را بو جو د بیا و رید ، و نگو یید که فلا نه شخص ، خیلی خو رد آ د م ا ست ، خو ر د گفتن آ د م را خو رد تر میسا ز د ، ا تحا دها را به قسم تصا عد حسا بی سر و سا ما ن د هید و تصا میم ها را به رقم تصا عد هند سی .
3- تکبر و غر و ر ا نسا ن را زو د ترا ز مو عد میشکنا ند، ا زا ن با ید پر هیز کر د ، چنا نچه که فو لا د تیز و بر نده ا ست ، زو د تر شکننده ا ست . " تکبرعزا زیل را خوا ر کر د" " به ز ند ا ن لعنت گر فتا ر کر د"
4- ا ر زش دا دن به شخصیت ها ی خو ش نا م وبا نفو ذ د ر جا معه و تعین جا یگا ه معنو یت بر ا ی آ ن ها ، بسیا ری مسا یل را سا د ه میسا ز د.
هر گا ه شما بخواهید که قو ت ا یجا د نما یید ، و به یک قو ت تبد یل شو ید ، قو ت ا یجا د کر دن هما نا رفتن به ا صل و ریشه سیا سی و زا د گا ه سیا سی ا ست ، که شما د رآ نجا تو لد شد ه بو د ید و ر شد کر ده بو د ید ، قطره قطره ، ذ ره ذر ه ، جو ی ها را بسا ز ید و جو یبا رها را و بعد در یا ها را و جمع شما د ر یک مکا ن و سیع ، قد رت و ا نر ژ ی شما را تعین مینما ید ، هر گا ه ر و شن فکرا ن ، بنی آ د م ، به چنا ن مو قعیتی بر سند و فهمید ه شو د که چنا ن یک پو تا نثیل قوی ا یجا د گر دیده ا ست ، صدا قت وا یما ن دا ری آ نها ، برا ی مر د م و جا معه ، با د ر نظر دا شت سوا بق نیک یک عد ه ا ز رو شن فکرا ن خیرخوا ه و خیر ا ند یش ، ا عتما د ا ز د ست ر فته خا نوا ده جنبش چپ سیا سی ، د و با ره ا حیا میگر د د .
بالا
بازگشت