خو شه چین

هفته سورنی نوا زی

د رمقدمه میگویم که، سورنی نوا زا ن و د رمجموع هنرمندا ن کشورما، مرد ما ن ا صیل جا معه ا ند، تمثیل کنند گا ن فرهنگ ها ی ا صیل جا معه ما ا ند، ا یجا د گرا ن و خلا قا ن زند گی ها ی نو د رجا معه میبا شند د نیا ی بزرگ دا رند، جا یگا ه خو یش را د ر هیچ قا لب سیا سی نمیتوا نند ، بیا بند وطن پرستا ن وا قعی کشورخو دا ند ، منتقد ین خو ب ا ند ، د رر وزها ی حشر وکا رها ی ولسی و د سته جمعی ، پیش قرا ول محا فل خو شی و شا د ما نی ها ا ند ، در رو زها ی فوق ا لعا ده خطرنا ک که مسله د فا ع ا زکشو ربو ده ، نقش خو بی را با زی کرده ا ند، خصو صآ د ر نیزه با زی و تفنگ با زی وا تن ها ی مرد می ف جا یگا ه خا ص خو د را دا ر ند وهمین ا کنو ن د ر تما م جها ن د رقطعا ت نظا می نقش محو ری دا ر ند .

هد ف ما د رینجا ا ز سو رنی نوا زها ی سیا سی ا ست ، سو رنی نوا زها ی سیا سی به کسا نی ا طلا ق میگرد د که قط قط د رینجا میکنند، تخم را د رخا نه همسا یه میما نند، کا لبوتش به ا فغا ن میما ند ا ما روحش ا زا بلیس ا ست ، ا ینها برا ی ما سورنی نمی نوا زند ، آ هنگ ا زینها به آ هنگ شیطا ن میما ندا زین خا طرا ست که خسته کننده میبا شد ا گرچو چه خا رپشتک را چو چه بخملی نگویی ما د رش خفه میشو د، یعنی که خطردا رد .

میگو یند که ، صدا ی دهل ا زد و رخو ش ا ست ، و لی با ید بد ا نیم که دهل سورنی هرد و، د ورخ یک سکه ا ند ، هرد ومکمل یکد یگرا ند ، د هل را د ید ی سورنی را د ید ی ، سو رنی را د ید ی دهل را د ید ی ، بعضآ آ نها را قا ن و قر ت هم میگو یند، گو یا که ا مید و فتح همیشه در یک را ه میروند، ا گرصدا ی د هل ا زد ورخوش ا ست ، مگرآ هنگ با ریک سو رنی ا زد ور، د ل عا شقا ن ومعشوقا ن را ، بیا د یکد یگر به تپش می آ و ر د .

ببینیم که سورنی چقد رصدا ی گیرا وفر یبنده دا رد، ما رها ی ا فسو ن گرآ دم را ا فسون میسا زند ولی سورنی چی ها ی ما هر، ما رها ی کفچه خطرنا ک زهری را،ا فسون میسا زند، مخصوصآ سورنی چی ها یکه د ررشته سو رنی زنی، تخصص خود را ا زکی جی بی وبعد،ا زآ ی ا س آ ی ودیگرجاها سرا نجا م کله ا زگیریبا ن ا ستخبا را ت لند ن بکشد ا ما هرسورنی چی ما هرنمیتوا ند د رمقا بل یک آ د م که د رحا ل آ لوچه خورد ن با شد ویا روا ش بخورد وهم چنا ن ا نگورترش سورنی بزند ویا تو له ، خو ب تو له ، سورنی ، ترم پت میتوا نند که ا زیک خا نوا ده ویا قبیله با دی با شند .

یکی ا ز روزها د ر زما ن ها ی تقریبآ نیم قر ن پیش د رنزد یکی قر یه ما طوی بود، د رآ ن محل دهل سور نی آ ورده بو د ند ، صدا ی د هل ا ز د وربه گو ش ما میر سید ، لذ ت آ ور بود ، مخصو صآ که سو ر نی ا و را همرا هی میکرد، تنها مه نه بلکه همه ا طفا ل قد ونیم قد آ ن و قت ، صدا ی دهل را تعقیب مینمود یم که ا ین صدا ا زکدا م طرف به گو ش میرسد، خلا صه به محل رسید یم، زما ن ا وا یل ما ه جو زا بو د .

د رختا ن ، آ لو زردآ لو ، شفتا لو، سیب و نا ک آ لو چه وغیره تا زه ا زمیدا ن منا زعه عا شقا نه با بلبلا ن و پروا نه ها، لبا س ها ی سرخ وزرد ، سفید خو د را ، عیو ض کرده عصبی وهیجا ن زده با مشت ها ی گره خورده ، میخوا ستند ا ز شرغزل خوا نی ها وسور نی زنی ها ی بلبلا ن، خود را نجا ت د هند .

ما جوا نا ن و نو جوا نا ن( د وره جوا نی د نیا ی خود را دا رد) به دفا ع ا ز بلبلا ن وپر وا نه ها، هما ن مشت ها ی گره خو رده ( غو ره ) آ لو چه ها و زر دا لوها و یا را ن شر یک آ نها را، ا ز بند جدا کرد یم و به جیب ها ی خو د ا ند ا ختیم و یکه یکه ا ز جیب ها ی خو د بیر و ن کر ده ، به خو رد ن غو ره ها ا دا مه مید ا د یم و د ر پیش روی سو ر نی چی و د و لکی ا ستا ده بود یم ، سو ر نی صدا نمیدا د ، گو یا که فیته د رمیا ن تیب جر شد ه با شد ، نا گها ن چنا ن سیلی جا نا نه به رو ی یکی ا زهما ن ا طفا ل نو رسته به میدا ن ز ند گی حوا له گرد ید ونقش زمین شد ، گفتیم که سبحا ن ا له ، سورنی چی ها، هم توا ن سرا یید ن را دا رند وهم توا ن زد ن را .

طبعآ سورنی چی ها آ د م ها ی پرقوت وپرنفس میبا شند، ا گرنفس قوی ندا شته با شند، چطورمیتوا نند که، د وطرف ا لا شه خود را هنگا م پوف کرد ن به ما نند جاغوربقه بپندا نند؟

ا ین سورنی چی ها ، به ما نند د ست فروشا ن د وره گرهمه د روا زه ها را بلدا ند ا زهرنمک دا ن نمک خو رده ا ند ومی خورند وبعد د رهما ن نمک دا ن بی حرمتی کرده ا ند و یا د رجمله د و ستا ن به حسا ب می آ یند . " ا ین دغل د و ستا ن که میبینی" " مگسا ن ا ند گرد شیر ینی"

ا ینها ا ز پد ر د ر پد ر ، د رسورنی ز نی مها ر ت دا رند و تخصص ، در پهلویی نمی خوا بند که د ربغل شا ن خا ربخلد، میوه چها رفصل را خورده ا ند، یک زما نی وا لا شا ن گفتند، سورنی ز د ند مر دم را به وعد ه ها ی د ورو د را ز، د را نتظا رما ند ند.

ا ین همه سو رنی چی ها ی سیا سی یگا ن رو زبه ا ستقبا ل د ربا ریا ن ، چنا ن هنر نما یی ها ی به خرچ میدا دند و فضا ی هیجا ن ا یجا د میکرد ند وعد ه ا ز تما شا چیا ن به وجد می آ مد ند، ز یر د هل و سو ر نی طو ری خیز میزد ند گو یا که بقه ها ا ز شد ت هوا ی گرم و به طر ف آ ب ها ی حو ض خیز زده روا ن ا ند، زما نی جلا لت مآ ب گفتند با زهم سورنی زد ند، به ختنه سو ری و یا شب شش د ربا ریا ن ر فتند ، نشد که ا زچمن سبزد ست ر نج دها قین و کا ر گرا ن د سته گل سرخی نه چینند، پته پا یه رفتن به قله ا عتبا روکسب حیثیت و وقا ررا تا آ خر ین پله د نبا ل کر د ند .

د ر وا پسین گرد ش وچرخش حو ا د ث پیچیده ا و ضا ع آ شفته با را ن سیا سی، نتا یج حا صله فرا سو ی مرا حل د رآ ینده ، تو ا م با جنا یا ت بشری، چنا ن آ هنگ فرود آ مد ن ا ز قله ها ی ا رتفاع و پیش رفت را زمزمه کرد ند که برا د را ن محترم ما را به حیرت ا ندا ختند وهما ن برگه ها ی گل سرخ را به ا ستقبا ل و ا پس گرا یا ن تا ر یخ پرپرکر د ند.

معمول ا ست د رهمه جا معمول ا ست ، بعدا زختم پروژه وا نجا م یک کا ربزرگ ، جشن میگیرند سا زوسرود می آ ورند.

پروژه بن به پا یا ن رسید، منزلگه د روغ ود رم و خا ک ا ندا ختن د ر چشم مرد م خلا ص شد ، دیگرخا کی با قی نما ند که د رچشم مرد م پا ش د هند، همه خا ک فروخته شد، تنها سند که با ید به ا مضا برسد وبا یدا زطریق پا را لا ما ن بوجود آ مد ه ا زتقلبا ت و جعلکا ری ها وخیا نت کا ری ها برحق ملت مضلوم ونا توا ن ا فغا نستا ن ا عتبا رخود را به دست بیا ورد، کشورمتجا وزبرکشورآ زا د ومستقل ما ، برا ی مرد م خود گذا رش دهد و بگو ید که با وجود تما م جنا یا ت نا بخشید نی بر ضد مردم ا فغا نستا ن که عا مل ا صلی ، همه ویرا نی د ربد ری ها ، و د گرگو نی ها ی ا قتصا دی و سیا سی ، د شمنی قو می ، محلی، سمتی ، ز با نی ، مذهبی ما بو ده ا یم، کنون ما صا حب یک کشورتحت ا ستعما ردا را ی ا سترا تیزی مهم سیا سی ومنطقوی را به ا ختیا ر دا ر یم وجا ده بسیا رمهم ترا نزیتی شما ل و جنو ب و شرق وغرب را د را ختیا ردا ریم .

( قطر) کره ز مین را که ا زین مرکزعبو رمیکند به چنگ آ ورده ا یم و د رشرا یط معا صرد را ختیا رخود دا ریم .

د رین ا ستقا مت ما ا زد وستا ن ا فغا نی خو د، سپا س گذا ری میکنیم ، که همه را ه های د خو لی را برا ی ما آ ما ده گردا نید ند، د وستا ن قد یمی ( که ا ز پیش رو ی ما تعلیم قد م ر فتند) علی ا لخصو ص آ نعده چپی ها یکه با گذ شته خود بر یده بو د ند وگفتند که ا زگذ شته خود ما خجا لت میکشیم .

شا ید یگا ن نفرا عتبا ر ندا شته با شد، که در آ یند ها ی سیا سی کشو رما چه حوا د ثی پیش خوا هدآ مد برا ی ثبو ت قضیه به عبا رت ذ یل تو جه نما یید .

یکی ا ز شبها د زد میخو ا ست که قلف( قفل) مغا زه را ذ ریعه ا ره آ هن بری ببرد ، تصا د فآ مستی ا زرا ه گذ رکرد و ا زما جرا پر سید تود را ین وقت شب چه میکنی ، د رجوا ب گفت که غجک میزنم آ د م مست پر سید که چرا غجک صدا ندا رد، د زد گفت که صدا یش را فردا ما وشما یکجا با هم میشنو یم .

با ید که پا یا ن پروژه بن جشن گر فته شود، د رین جشن بزرگ همه ا دا ره ها به ما نند سا بق که د ر سا حه جشن و یا چمن غیا بی کمپ ها زد ه میشد و شخصیت ها ی ا ول ود وم هرا دا ره مسو لیت وکنترول ا زوظا یف را عهده دا رمیبود ند ، سا زمی آ ورد ند ودهل و سورنی، کنو ن و قت آ ن رسیده ا ست که به ا فتخا رپیروزی برگشت نا پذ یر، کنفرا نس بن که ا زا بتدا پا یش کج بود قد ش هم کج ، یک بغله و یک پته رشد کرده ا ست ود رحا ل چپه شد ن ا ست .

من برا ی مرد م میگو یم که ا زین را ه عبو رنکنید ، ا ین د یوا رکج چپه میشود، چطوریکه برف کوچ ها ی سا لنگ قد رت و توا ن مندی و جا ن و ما ل و متا ع (روسها را) گرفت وتباه سا خت، ا گرد یوا ربرلین فرو ریخت، بدا نید که ا را ده مرد م د یوا ربن را هم چپه میکند .

گروه سو رنی چی ها می آ یند و قبل ا زنوا ختن برا ی شا ن گفته میشو د که

1- ا گر د رمقا بل تا ن کسی آ لو چه میخورد سو رنی نزنید .

2- د را ثنا ی سو رنی نوا ختن با ید که چند ک ننشینید چها رزا نوبنشینید سورنی نوا زها ی سیا سی چند ک نشسته بود ند وسو رنی می زد ند ، بعد ها چهار زا نو نشستند، حا ل د یگرگپ ا زگپ گذ شته ا ست . زیرا که سو رنی زد ن در مقا بل مرد م خیلی سخت ا ست ، بخا طر یکه مردم هرنوع آ هنگ را تشخیص دا ده میتوا نند.

(مرد م تعلیم دهنده خو ب ا ند وبا ید که ا زمرد م یا د بگیرید) .

خو ب سو رنی نوا زها با دهل وسورنی آ مد ند و ا ین ها با ید که هنرنما یی بکنند که موردا ستقبا ل تما شا چیا ن وا قع گرد د.

سو رنی چی ا ول با دهل می آ ید و مطلب د ل خو د را ا زحلقو م سو رنی با لا میکشد طو ری سو ر نی می سرا ید وآ هنگ تو لید میکند گو یا که سو رنی زبا ن دا رد و حر ف می زند.

سورنی آ غا زبه نوا ختن میکند ، پف مینما ید و میگو ید که تما م مردم ا زشیطنت ودغل با زی د زد ی و خیا نت و جنا یت آ د م کشی ، طفل د زدی ، با جگیری ، تصا حب ملکیت ها به جیب ا ندا ختن کمک ها ی جا معه جها نی خبردا رند وبگو ش دهلچی میگوید ا ین همه ا فشا گری ها را د رسا یت ها و و وسا یل خبری د ید ه ای وشنیده ای د هل چی به دهل میکوبد ودهل جوا ب مید هد که بلی .

بلی مه د ید یم ، کا رته کو- مه د ید یم، کا رته کو ، مه د ید یم، کا رته کو

وقت خرا ب ا ست ، خرا ب ا ست ، خرا ب ا ست ، خرا ب ا ست

خرته ا ز لا ی بکش ، لا ی بکش ، لا ی بکش

ا ز گو شه د یگر سو ر نی چی بیدا ر صدا می زند که

بخت سر نگو ن شده

چرا ا ین حر ف ها گفته میشو د ( کا رد به گو شت و لی ا ستخوا ن بری را کسی نمیخوا هد) مرد م ا زین بیشتر نمیخوا هند که حقیربا شند ، فقرا قتصا د را چا ره د رکا را ست ، مر دم ما در روز ها ی د شوا ر سه و قت نا ن نخور ده ا ند به یک و قت نا ن قنا عت میکنند ، تا که خو درا ا ز چنگ ا سا ر ت نجا ت د هند ، ا فغان ها را نمیتوا ن به زورسر نیزه تا بع سا خت ، ( با روح مرد م جنگ کرده نمیشو د) ا لی که را ه مصا لحه پیش کش نگر د د، مصا لحه با مرد م با ا قوا م ، ملیت ها، وطن پرستا ن، با پیش آ هنگا ن سیا سی عصر، وبا ید که روی کلیه حل مسا یل ا سا سی و سیا سی ، کشورتو جه صو رت بگیر د و مسا یل سر حد ی ، آ نطو ریکه رو ی خط د یو رند تما س گر فته میشو د ، فرا مو ش نشو د که خط ها ی مرزی د یگری هم و جو د دا رد که اهمیت آ ن قا بل د رک ا ست .

هرکس مطلب خود را میخوا هد که ا زلا ی سو رنی بیا ن کند، یک سو رنی چی صدا زد و گفت که ، ضر با لثل ا ست میگو یند( جو را به سگ نده و ا ستخوا ن را به خر )

د یگری بیا ن کرد و به تبصره گر فت ، را ست گفته ا ند ، رو زی ا ز رو زها د ریکی ا زمنا طق گذ رم شد د ید م که سگ ا زگرد ن بسته ا ست و خرا زپا ، پیش روی خرا ستخوا ن بود وپیش رو ی سگ جو، هرد ولا غر و ضعیف بو د ند و قطر ت ، جفید ن و هنگ را ا ز د ست دا ده بود ند، که چیزی را طلب نما یند، د لم برا یشا ن سوخت رفتم استخوا ن را پیش سگ برد م و جو را پیش خرو متو جه شد م که چقد رگرسنه بود ند، خربا تما م علا قه مند ی وا شتها ی تما م ، با هما ن نو ک ها ی لبا ن خو د طو ری جورا نو ش جا ن میکرد که حرکا ت لبا نش ، نشا ن میدا د و میگفت که ، یا فتم ، یا فتم ، یا فتم ، طر ف سگ متو جه شد م وگفتم که به چند خرید ی د رحا لت خورد ن بود حا فظه خودرا ا زد ست دا ده بود بود وگذا رش دا ده نمیتوا نست، میگفت که هفت هشت ، هفت هشت، هفت هشت .

سورنی چی د یگرگفت، ا ین ا نجوها بود ند که وظا یف را به ا هلش نسپرد ند .

ا ز گو شه دیگر یک جوا ن که ا ز سروسیما یش صدا قت وا یما ندا ری ترا وش میکردو گفت که خو ا هش میکنم ، برف با م تا ن را با لا ی با م ما نیندا زید ، یک سلا م دا د ید جوا بش را هزا رسلا م بگیرید ، خد مت به مرد م کرد ید، مرد م شما را به آغوش خود میگیرد، تو که با آ هنگ بیگا نه آ مد ه ای برا ی کی و برا ی چی سو رنی مینوا زی، ا شتبا ه ونوا قص کا رخود ت تا ن را خود تا ن بگیرید، مردم ا نچو مرد ما ن با پا س ود لیرا ند، نیکی را هیج گا هی فرا مو ش نمیکنند و بد ی را میگذا رند که آ ینده برا یشا ن چه د ستو رمید هد وا نتقا م جو میبا شند .

ببخشید که ا ین همو طن ما ا نجورا به غلط ا نچو فهمیده ا ست ، ا نچونا م قریه ا یست مربوط سید خیل من میروم که به ا ین هموطن ا نچووا ل خود بفهما نم که مرد م میدا نند مرد م ا نچومرد م ا صیل ا ند، ا تها م برنا حق را نمی پذ یر ند ، ا نجوها ا صطلا ح ا فغا نی نیست ، بلکه ا صطلا ح بیگا نه ها ا ست ، ا ین ها شبکه ها ی مشکوک ا ند که آ د م نمی فهمد که وظا یف ا صلی ا زینها چه میبا شدا ین ها با یک گروپ ا فغا نها ی که قبلا د ر شبکه ها ی بیرونی ا رتبا ت دا شتند و بیا ن گر منا فع آ نها ا ند ، سروکا ردا رند.

ا مید که نوا زند گا ن ، حقیقی وا قعی ومسلکی کشوروا رد میدا ن شو ند، چنا ن سا زوسرود، حما سی و میهنی را سرد هند که پا ی هیچ عا شقی به و طن و آ زا دی به و طن د رزمین نبا شد همه به هوا به ما نند عقا با ن تیزبا ل و بلند پروا ز، به پروا ز می آ یند ، ملیو ن ها ، سنگ و سنگچل را زریعه نول خود برفرق د شمنا ن وطن بریزند و ما مو فق گرد یم ود شمن خا روزا ر.

بالا

بازگشت